1 Mosebok 11
1 Og heile verdi hadde eitt tungemål og same ordi.
Hele Menneskeheden havde eet Tungemål og samme Sprog.
2 Og det bar so til, då dei for austigjenom, at dei fann ei slette i Sinearlandet, og der slo dei seg ned.
Da de nu drog østerpå, traf de på en Dal i Sinear, og der slog de sig ned.
3 Og dei sagde seg imillom: «Kom, lat oss gjera tigl og brenna det vel!» Og so bruka dei tiglet til murstein, og i staden for kalk bruka dei jordbik.
Da sagde de til hverandre: "Kom, lad os stryge Teglsten og brænde dem godt!" De brugte nemlig Tegl som Sten og Jordbeg som Kalk.
4 So sagde dei: «Kom, lat oss byggja oss ein by, med eit tårn som når upp i himmelen, og gjera oss namngjetne, so me ikkje vert spreidde utyver all jordi!»
Derpå sagde de: "Kom, lad os bygge os en By og et Tårn, hvis Top når til Himmelen, og skabe os et Navn, for at vi ikke skal spredes ud over hele Jorden!"
5 Då steig Herren ned og vilde sjå byen og tårnet som manneborni bygde.
Men HERREN steg ned for at se Byen og Tårnet, som Menneskebørnene byggede,
6 Og Herren sagde: «Sjå dei er eitt folk, og alle hev dei eit tungemål, og dette er det fyrste dei tek seg fyre! No vert ikkje noko umogelegt for deim, kva dei so finn på å gjera.
og han sagde: "Se, de er eet Folk og har alle eet Tungemål; og når de nu først er begyndt således, er intet, som de sætter sig for, umuligt for dem;
7 Lat oss då stiga ned der og vildra målet deira, so den eine ikkje skynar kva den andre segjer.»
lad os derfor stige ned og forvirre deres Tungemål der, så de ikke forstår hverandres Tungemål!"
8 So spreidde Herren deim derifrå ut yver heile jordi, og dei heldt upp å byggja på byen.
Da spredte HERREN dem fra det Sted ud over hele Jorden, og de opgav at bygge Byen.
9 Difor kallar dei den byen Babel; for der vildra Herren målet for heile verdi, og derifrå spreidde Herren deim ut yver all jordi.
Derfor kaldte man den Babel, thi der forvirrede HERREN al Jordens Tungemål, og derfra spredte HERREN dem ud over hele Jorden.
10 Dette er soga um Sems-ætti: Då Sem var hundrad år gamall, fekk han sonen Arpaksad, tvo år etter storflodi.
Dette er Sems Slægtebog. Da Sem var 100 År gammel, avlede han Arpaksjad, to År efter Vandfloden;
11 Og etter han hadde fenge Arpaksad, livde han endå i fem hundrad år, og fekk søner og døtter.
og efter at Sem havde avlet Arpaksjad, levede han 500 År og avlede Sønner og Døtre.
12 Då Arpaksad var fem og tretti år gamall, fekk han sonen Salah.
Da Atpaksjad havde levet 35 År, avlede han Sjela;
13 Og etter han hadde fenge Salah, livde han endå fire hundrad og tri år, og fekk søner og døtter.
og efter at Arpaksjad havde avlet Sjela, levede han 403 År og avlede Sønner og Døtre.
14 Då Salah var tretti år gamall, fekk han sonen Eber.
Da Sjela havde levet 30 År, avlede han Eber;
15 Og etter han hadde fenge Eber, livde han endå fire hundrad og tri år, og fekk søner og døtter.
og efter at Sjela havde avlet Eber, levede han 403 År og avlede Sønner og Døtre.
16 Då Eber var fire og tretti år gamall, fekk han sonen Peleg.
Da Eber havde levet 34 År, avlede han Peleg;
17 Og etter han hadde fenge Peleg, livde han endå fire hundrad og tretti år, og fekk søner og døtter.
og efter at Eber havde avlet Peleg, levede han 430 År og avlede Sønner og Døtre.
18 Då Peleg var tretti år gamall, fekk han sonen Re’u.
Da Peleg havde levet 30 År, avlede han Re'u;
19 Og etter han hadde fenge Re’u, livde han endå tvo hundrad og ni år, og fekk søner og døtter.
og efter at Peleg havde avlet Re'u, levede han 209 År og avlede Sønner og Døtre.
20 Då Re’u var tvo og tretti år gamall, fekk han sonen Serug.
Da Re'u havde levet 32 År, avlede han Serug;
21 Og etter han hadde fenge Serug, livde han endå tvo hundrad og sju år, og fekk søner og døtter.
og efter at Re'u havde avlet Serug, levede han 207 År og avlede Sønner og Døtre.
22 Då Serug var tretti år gamall, fekk han sonen Nahor.
Da Serug havde levet 30 År, avlede han Nakor;
23 Og etter han hadde fenge Nahor, livde han endå tvo hundrad år, og fekk søner og døtter.
og efter at Serug havde avlet Nakor, levede han 200 År og avlede Sønner og Døtre.
24 Då Nahor var ni og tjuge år gamall, fekk han sonen Tarah.
Da Nakor havde levet 29 År, avlede han Tara;
25 Og etter han hadde fenge Tarah, livde han endå hundrad og nittan år, og fekk søner og døtter.
og efter at Nakor havde avlet Tara, levede han 119 År og avlede Sønner og Døtre.
26 Då Tarah hadde fyllt sytti år, fekk han sønerne Abram og Nahor og Haran.
Da Tara havde levet 70 År, avlede han Abram, Nakor og Haran.
27 Dette er soga um Tarah og ætti hans: Tarah fekk sønerne Abram og Nahor og Haran. Og Haran fekk sonen Lot.
Dette er Taras Slægtebog. Tara avlede Abram, Nako og Haran. Haran avlede Lot.
28 Og Haran døydde for augo åt Tarah, far sin, i fødesheimen sin, i Ur i Kaldæa.
Haran døde i sin Fader Taras Levetid i sin Hjemstavn i Ur Kasdim.
29 Og Abram og Nahor tok seg konor. Kona hans Abram heitte Saraj, og kona hans Nahor heitte Milka, og var dotter åt Haran, far åt Milka og Jiska.
Abram og Nakor tog sig Hustruer; Abrams Hustru hed Saraj, Nakors Milka, en Datter af Haran, Milkas og Jiskas Fader.
30 Men Saraj var barnlaus; ho hadde aldri ått barn.
Men Saraj var ufrugtbar og havde ingen Børn.
31 Og Tarah tok med seg Abram, son sin, og Lot Haransson, soneson sin, og Saraj, sonekona si, kona hans Abram, og dei tok ut saman frå Ur i Kaldæa, og vilde fara til Kana’ans-land. Og dei kom til Kharan, og vart buande der.
Tara tog sin Søn Abram, sin Sønnesøn Lot, Harans Søn, og sin Sønnekone Saraj, hans Søn Abrams Hustru, og førte dem fra Ur Kasdim for at begive sig til Kana'ans Land; men da de kom til Karan, slog de sig ned der.
32 Og dagarne hans Tarah vart tvo hundrad og fem år. So døydde Tarah i Kharan.
Taras Levetid var 205 År; og Tara døde i Karan.
