Galaterne 2
1 Fjortan år etter drog eg upp til Jerusalem att med Barnabas og tok Titus og med.
Nikwakinda myaka kkumi ayiine ndakabweda ku Jelusalema a Bbanabbasi, ndakabweza Tito alakwe.
2 Men eg gjekk upp ei openberring. Og eg lagde fram for deim, serleg for deim som galdt mest, det evangeliet som eg forkynner for heidningarne, um eg vel laupte eller hadde laupe til fåfengs.
Ndakinka nkambo kachiyubunuzyo akubapandulwida makani ngindakali kukambawuka akati kabamaasi. Ndakambula kunsiswa abalemekeka, kuti ndibe akanzambwenene kuti kuchijana - teendakachijana- chabuyo.
3 Men ikkje Titus jamvel, som var med meg, vart nøydd til å lata seg umskjera, enda han var grækar -
Asi nekuba kuti Tito wakali andime awakali mu Giliki, bakasungilizya kupalulwa.
4 og det for dei falske brørne skuld, som hadde snikt seg inn og var komne dit til å lura på den fridomen som me hev i Kristus Jesus, so dei kunde få oss under trældom.
Bakwesu babeji bakaza munsiswa kuzolingula lwangunuko ndutulalo muli Kkilisito Jesu. Bakali kuyanda kutuchita bazike.
5 Men for dei veik me ikkje ein augneblink i nokor etterlæta, for at sanningi i evangeliet skulde standa fast hjå dykk.
Pesi tetwaka zumina kulibombya kulimbabo muchiindi chinini, kuchitila kuti simpe lyamakani mabotu likkalilile mulindinywe.
6 Men dei som galdt for å vera noko - kor store dei var, kjem ikkje meg ved; Gud gjer ikkje skil på folk - dei som galdt mest, lagde ikkje på meg noko meir,
Asikulabo balikulangila kulemekwa ( kufumbwa mbubakabede takwe nichamba chintu kulindime, Leza talangilili chiimo) -abo, ndati, abo bakalikulangika nkabalemekeka tabayungizizye chintu kulindime.
7 men tvert imot, då dei såg at evangeliet for dei u-umskorne var yverlate til meg, liksom for dei umskorne til Peter
Musiyano, bakazobona kuti ndakapegwa makani mabotu kulabo batapalwidwe, mbokunga Pita wakapegwa makani mabotu kulaabo bapalwidwe.
8 - for han som gav Peter kraft til aposteltenesta millom dei umskorne, han gav og meg kraft til det millom heidningarne -
Nkambo Leza, wakabeleka kuli Pita kubutumwa kulibabo bapalwidwe, wakabeleka kulindime kulibamaasi.
9 og då dei lærde å kjenna den nåde som var meg gjeven, so gav Jakob og Kefas og Johannes, som galdt for å vera hovudstolpar, meg og Barnabas si høgre hand til samfund, at me skulde ganga til heidningarne, men dei til dei umskorne,
Awo Jemusi, Kkefasi a Joni, abo bakali minsemu, bakabona luzyalo ndundakapegwa, bakamuzuminina Bbanabbasi ambebo. Bakatuzuminina kuti twiinke kuli bamaasi ambabo bayekulabo bapallwidwe.
10 berre at me skulde hugsa på dei fatige, og det hev eg lagt vinn på å gjera.
Bakakumbila kutituyeeye bachete, nchintu nchindakalibambilide kuchita.
11 Men då Kefas kom til Antiokia, sagde eg honom imot beint upp i opne augo, av di det var klaga på honom.
Asi Kafasi nakasika ku Antiyoki, ndakamukazya kumeso akwe nkambo wakalijana kalamulandu.
12 For fyrr det kom nokre frå Jakob, åt han i lag med heidningarne; men då dei kom, heldt han seg undan og skilde seg ifrå, av di han var rædd for dei umskorne.
Nkabatanasika balumi bakazwide kuli Jemusi, Kkefasi wakali abamaasi. Pesi nibakasika balum, wakaleka wakalisosolosya kulibamaasi. Wakayoowa abobakali kuyandisisya bupalule.
13 Og med honom hykla dei andre jødarne og, so jamvel Barnabas vart dregen med inn i hyklingi deira.
Abobo boonse bamaJuda bakanjilana awe mukuwupawupa. Nikuba Bbanabbasi wakapambuka abo mukuwupawupa kwabo.
14 Men då eg såg at dei ikkje gjekk beint fram etter sanningi i evangeliet, då sagde eg til Kefas so alle høyrde på: «Når du som er jøde, liver som heidning og ikkje som jøde, kvi nøydar du so heidningarne til å liva som jødar?»
Pesi nindakababona kuti kuchita kwabo takuli kwakutobela simpe lyamakani mabotu pe, Ndakati kuli Kkefasi kunembo lyabo boonse, “Kuti nkoli mu Juda nkoli kupona mbuli muJuda, ulalangila biyeni bamaasi kuti bapone mbuli bama Juda?”
15 Me er fødde jødar og ikkje syndarar, fødde heidningar.
Iswetubeni tuli maJuda mukuzyalwa pepe bamaasi basizibi,
16 Men då me skyna at eit menneskje ikkje vert rettferdiggjort ved lovgjerningar, men ved tru på Kristus Jesus, so trudde me og på Kristus Jesus, so me kunde verta rettferdiggjorde av tru på Kristus og ikkje av lovgjerningar; for ved lovgjerningar vert inkje kjøt rettferdiggjort.
Eno tulizi kuti takwe muntu ululamikwa amilimu yamulawu pesi kulusyomo muli Kkilisito Jesu. Iswe twakasyoma muli Kkilisito Jesu ikuti tululamikwe a lusyomo muli Kkilisito kutali kwamilimo yamulawu. Kumilimo yamulawu takwe nyama iyolulamikwa.
17 Men dersom me, då me freista å verta rettferdiggjorde i Kristus, ogso sjølve vart funne som syndarar - skulde so Kristus vera ein tenar for synd? Nei, langt ifrå!
Pesikuti twayanda kululamikwa muli Kkilisito, iswebo tuyojanwa nkatuli basizibi, lino Kkilisito mubelesi wabasizibi?
18 For dersom eg byggjer upp att det same som eg reiv ned, so syner eg meg sjølv som ein lovbrjotar.
Kuti nkelikuyakulula zintu nzindaka mwayide, ndili tondezya kuti ndichili sikutyola mulawu.
19 For eg er ved lovi daud for lovi, so eg kann liva for Gud.
Kambo kwinda kumulawo ndakafwa kumulawo, kuti ndiponene Leza
20 Eg er krossfest med Kristus, eg liver ikkje sjølv meir, men Kristus liver i meg, og det livet eg no liver i kjøtet, det liver eg i trui på Guds son, som elska meg og gav seg sjølv for meg.
Ndakabambulwa antomwe a Kkilisito, Takucheensi ndime upona, asikuti Kkilisito ngupona mulindime. Ibuumi lino mbwendipona munyama ndapona mulusyomo mumwana a Leza, Oyo wakandiyanda wakapelida kambo kangu.
21 Eg mismæter ikkje Guds nåde; for dersom rettferd er å vinna ved lovi, so døydde Kristus utan grunn.
Nsibikide kumbali luzyalo lwa Leza, ikuti bululami bwalikujanwa kwinda mumuulo, unoli Kkilisito wakafwida chabuyo!
