Galaterne 1
1 Paulus, apostel, ikkje av menneskje og ikkje ved noko menneskje, men ved Jesus Kristus og Gud Fader, som vekte honom upp frå dei daude,
Pool taangnawa le, marah mih rah kaamwah raangtaan ih poon theng ngeh angta warah, mina taangnawa tah angka nyia mina thung ih tah angka, Enoothong erah Jisu taangnawa ra taha nyia Jisu Kristo tek nawa ngaaksaat siitte Rangte taangnawa ra taha.
2 og alle brørne som er hjå meg - til kyrkjelydarne i Galatia:
Ani wa hanpiite loong enep nga damdi Galati chaaste loong suh jengseera ah maat hi:
3 Nåde vere med dykk og fred frå Gud Fader og vår Herre Jesus Kristus,
Seng loong Wah Rangte nyia Teesu Jisu Kristo ih minchan koh hanno semroongroong toomtong thuk han.
4 som gav seg sjølv for våre synder, so han kunde fria oss ut or den noverande vonde verdi etter vår Gud og Faders vilje; (aiōn g165)
Seng loong ah charangneng ethih roidong dowa puipang suh Kristo ih heh teeteewah sak ah, seng loong rangdah raang ih kota, Rangte nyia heh Wah lih jen phan suh ah. (aiōn g165)
Rangte ah roitang raangtaan ih phoongpha theng toom ang ah! Amen. (aiōn g165)
6 Eg undrast på at de so snøgt vender dykk frå honom som kalla dykk ved Kristi nåde, til eit anna evangelium,
Sen thung ah seek ih mamah lek lan ngeh rapne paatja lang! Sen ah Kristo minchan nawa ih taat poon tahan eno sen ih ‘ruurangese ehoh ah chaat han.
7 endå det ikkje finst noko anna, det er berre sume som forviller dykk og vil forvenda Kristi evangelium.
Amiisak diibah ruurangese tiit ah ehoh amukka, enoothong sen loong thung thet hoomte nyia Kristo ruurangese ah leksiit suh woot chungte mih eje, erah thoi ngah ih baat rumhala.
8 Men um so me eller ein engel frå himmelen forkynner dykk eit anna evangelium enn det som me hev forkynt dykk, han vere bannstøytt!
Enoothong seng ih baat ibah uh rangmong nawa rangsah ih baat abah uh Jisu tiit marah baatti erah lah ang thang ih mok we baat han bah, erah mih ah dut haat ano soolam nah toom wang thuk ah.
9 Som me hev sagt fyrr, so segjer eg no på nytt: Um nokon forkynner dykk eit anna evangelium enn det som de tok imot, han vere bannstøytt!
Jaakhoh ni uh seng ih baat choi, amadi uh ngah ih we baat rumhala: Ngo ih ang abah uh ruurangese tiit jaakhoh ni marah kapchaat tan erah lah ang thang ih ehoh mok baat han bah, erah mih ah dut haat ano soolam nah toom wang thuk ah!
10 Talar eg no menneskje eller Gud til viljes, eller søkjer eg å gjera menneskje til lags? Vilde eg enno gjera menneskje til lags, var eg ikkje Kristi tenar.
Arah jenglang ah mina loong laktung nah ngah suh toom seechoh hang likhiik tam jeng lang? Emabah tah angka! Ngah ih jamhang abah Rangte ih toom seechoh ah liihang! Mina loong ih seechoh suh tam liihang? Ngah ih emah mok thun tang bah ngah Kristo laksuh tah ang thengtang.
11 Eg kunngjer dykk, brør, at det evangelium som eg hev forkynt, er ikkje menneskjeverk;
Phoh ano loong, ngah ih baat rum thaak ha, ruurangese marah baat rumhala erah, mina thung nawa ih tah angka.
12 for ikkje eg heller fekk det eller lærde det av noko menneskje, men ved Jesu Kristi openberring.
Ngah ih mina jiin nawa chothaang ang rah tah angka, edoleh nyootsoot rum hang rah tah angka, erah bah Jisu Kristo heh teeteewah ih dong baat hang rah.
13 For de hev høyrt mi framferd fyrr, medan eg var jøde, at eg forfylgde Guds kyrkja ovleg hardt og tynte henne;
Sen loong suh baat choi nga Jehudi thooroom kap angno songtong tang adi ngah ih Rangte chaas mina loong ah minchan laje thang ih mamah thet haat tang, edoleh siiwi rum tang nyia mathan jen thet haat suh thuntang erah than ih thet haat tang.
14 og i jødedomen gjekk eg lenger enn mange av jamaldringarne mine i mitt folk, med di eg var endå meir ihuga for mine fedre-lærdomar.
Nga roite dung ni Jehudi thooroom soomtuute wahoh nang ih phangkhoh thoon ah ngah angtang, nyia sengte sengwah banlam loong ah rapne ih soomtuute angtang.
15 Men då det tektest honom som valde meg ut alt frå mors liv og kalla meg ved sin nåde,
Enoothong ngah maang tupsom rang di dook Rangte ih heh minchan nawa ih heh mootkaat raangtaan ih juuje tahang. Eno heh ih erah chungta adi
16 å openberra sin Son i meg, at eg skulde forkynna evangeliet um honom millom heidningarne, då samrådde eg meg ikkje med kjøt og blod
heh Sah ah noisok tahang, Ranglajatte loong suh Ruurang Ese baat raangtaan ih ah, eno ngah ih ngo suh uh tah jamcheng tang,
17 og drog ikkje heller upp til Jerusalem til deim som var apostlar fyre meg; men eg for straks burt til Arabia og vende um att til Damaskus.
Jerusalem ni uh nga jaakhoh ni Jisu kaamwah loong ang rumta damdoh chomui suh tajook wangtang, enoothong ngah echaan ih Arabia ko ih katang eno erah lini Damaskas ko we ngaak tahang.
18 Sidan, tri år etter, for eg upp til Jerusalem og vilde verta kjend med Kefas, og hjå honom vart eg verande femtan dagar.
Eno ngah paang jom lini Jerusalem ni Pitar jinni ethoithak jat esuh wangtang, erah ni heh damdi asi sa baji roongtong wangtang.
19 Men nokon annan av apostlarne såg eg ikkje, utan Jakob, Herrens bror.
Ngah ih kaamwah wahoh ngo uh tah tuptang enoothong Teesu suh heno angta Jeems ah ba tuptang.
20 Det som eg skriv til dykk - sjå, Gud veit at eg ikkje lyg det.
Ngah ih ma raanghang ah amiisak. Ngah laleek kang rah Rangte ih jat eha!
21 So kom eg til bygderne i Syria og Kilikia.
Erah lih adi ngah Sairia nyia Silisia hah ni wangtang.
22 Men av åsyn var eg ukjend for dei kristne kyrkjelydarne i Judæa.
Erah tokdi Judia chaas loong nawa mina loong ih ngah tah samjat rum tahang.
23 Dei hadde berre høyrt gjete: «Han som fyrr forfylgde oss, han forkynner no den trui som han fyrr øydde ut.»
Neng iba mih jeng arah chaat rum ano ba jat rum tahang: “Marah seng siiwiite kah angta wah ih amadi laalom tiit ah tumbaat ha, marah tiit heh ih thet haat taat chungta rah tiit ah!”
24 Og dei lova Gud for meg.
Ngah angthoi ih neng loong ih Rangte ah phoongpha rumta.
