Esekiel 1
1 Det hende i det trettiande året, den femte dagen i den fjorde månaden, då eg var millom dei bortførde attmed Kebarelvi, at himmelen opna seg og eg såg syner frå Gud.
Juda mi Babylon gam Chebar vadung pang a sohchang ho lah a kana umna kum somle kumthum alhin kum July 31 lhinni achun van ana kihongin chule Pathen thilmu theina chu kana mui.
2 Den femte dagen i månaden - det var endå det femte året etter kong Jojakin vart burtførd -
Hiche hi Jehoiachin lengpa asohchan jou kal kum nga lhin kuma chu soh ahi.
3 då kom Herrens ord til Ezekiel Buzison, presten, i Kaldæarlandet attmed Kebarelvi. Herrens hand kom der yver honom.
(Pakaiyin hiche thuhi Buzi chapa Ezekiel thempupa kom a Babylon lenggam Chebar vadung panga aum petna anapeh ahin, chule Pakai khut chu achungah ana kingame)
4 Og eg såg, og sjå, ei stormflaga kom nordanfrå, ei stor sky og eld som kvervla seg i hop, med eit skin rundt ikring, og ut or honom, midt utor elden, tedde det seg eitkvart nett som sylvblanda gull.
Keiman kavet pettah chun Sahlam a kon huipi gopi nasatah ahung kitol kamun, Meilhang lentah masanga kolphe toh kitho a vah pempumin ahunge. Meilom lah a chun meikou aumin, chule meikou lailunga chun khichang tobang meikou vahlap lap aume.
5 Og midt der-utor kom det noko som liktest på fire livende. Og soleis var dei på skap: Dei hadde manneskapnad.
Meilom lailunga kon chun mihem melput tobang thil hing thei li ahung doh e.
6 Og fire andlit var det på kvart eitt av deim og fire vengjer på kvart eitt av deim.
Maili leh lhaving li aneiyu tailouvin,
7 Og føterne deira, dei var beine, og fotbladi deira var som kalveklauver, og dei glima som skinande kopar.
Akeng hou chu ajangpet in, akengphangu chu bongnou keng to abangin alange.
8 Og dei hadde mannehender under vengjerne på alle fire sidorne. Og med andliti deira og vengjerne deira var det soleis på alle fire:
Alhaving li noicheh a chun mihem ho khut kamu doh e.
9 Vengjerne deira nådde i hop, den eine med hin. Dei snudde seg ikkje når dei gjekk; kvart eitt gjekk beint fram.
Ahingthei ho lhaving ho chu khat le khat akijop jel cheh in ahi. Khat cheh a chu akipat doh teng leh kihei louvin jangpet in masang lam ngan akijot jiuve.
10 Og deira andlit var som eit mannsandlit på skap, og alle fire hadde løve-andlit på høgresida, og alle fire hadde ukse-andlit på vinstresida, og alle fire hadde ørne-andlit.
Amasang uva chun mihem mai aneiyun, ajetlang uva chun keipi mai aneiyun, aveilang uva chun bongchal mai aneiyun, chule anung lam uva chun muvanlai mai anei cheh uve.
11 Det var no andliti deira. Og vengjerne deira breidde seg ut ovantil. Med tvo av vengjerne sine nådde eitt livende i hop med hitt, og med tvo løynde det likamen sin.
Khat cheh chun lhaving kijal doh kopni cheh aneiyun, kopn khat cheh chu akijal doh teng ganhing achom khat cheh lhaving chutoh akijop mat jel jengin, chule kop khat cheh chun atahsao akhu chah kheh cheh un ahi.
12 Og kvart eitt av deim gjekk beint fram. Kvar åndi vilde ganga, dit gjekk dei; dei snudde seg ikkje når dei gjekk.
Amaho chu ipi hijongle lhagaovin alhenpeh nalam ngan ajet aveija kiheidoh lou hellin jangpet in ache pai jeng jiuve.
13 Og livendi såg ut som gløder i eld, brennende, som kyndlar å sjå til; elden for att og fram millom livendi, og det skein av honom, og ut or elden gjekk det ljon.
Ganhing liho chu meihol ampem puma kou abangin, ahilouleh meisel lou vah pempum kide abangin, chule kolphe vah bangin amaho lah a chun aki nungtol akima tollun ahi.
14 Og livendi for att og fram, nett som eldingar å sjå til.
Chule ganhing liho chu kolphe vahlap lap bang khun achom le jap jap jeng uvin ahi.
15 Og eg såg livendi, og sjå, det var eit hjul på jordi innmed kvart eitt livende, og dei viste ut mot fire sidor.
Hitia keiman ganhing liho chu kavetna ahileh leiset chunga chun kangtalai kang ho chu akomuva chun kamun kang khat cheh chu amaho khat cheh a achandiu chu ahi.
16 Og hjuli såg ut nett som dei skulde vera gjorde av eitkvart som liktest på krysolit, og alle fire var eins på skapnad, og det såg ut som dei var gjorde so at eitt hjul var inni hitt.
Kangtalai khat cheh chu hoitah a vahsetna song en tobanga kisemin akimun, liho chu abpn uvin kibang cheh akimun, chule amaho chu kibang cheh a kisem ahiuvin kang khat cheh velkol a chu kangni na aneicheh uve.
17 Til alle fire sidorne kunde dei ganga; dei snudde seg ikkje når dei gjekk.
Hiche ho chu akitol tengule kihei lou hella gamkai li a achu angat na lam lama chu kihei jeng thei ahiuve.
18 Og hjulfalli var høge og skræmelege, og so var dei fullsette med augo rundt ikring på alle fire.
Hiche kang li ho chu sang tah cheh ahiuvin, chule timul tho aumin, chule akang ho kimvel a chun met jeng mit jeng in atom dimsetne.
19 Og når livendi gjekk, so gjekk hjuli attmed deim, og når livendi lyfte seg frå jordi, so lyfte hjuli seg med.
Ganhing ho chu ache tenguleh kangtalai kang ho jong chu amaho toh thakhat'in achekhom jiuvin, chung langa alen tou teng uleh akang ho jong chu ache tou jiuve.
20 Kvar åndi vilde ganga, gjekk dei, nett dit som åndi vilde ganga. Og hjuli lyfte seg med deim, for åndi åt livendi var i hjuli.
Ganhing ho lhagao chu akang ho a chu uma ahi. Hijeh a chu lhagao chena lam lama chu akang ho le ganhing ho jong che jiu ahi.
21 Når livendi gjekk, so gjekk dei, og når dei stod, so stod dei, og når dei lyfte seg frå jordi, so lyfte hjuli seg med, for åndi åt livendi var i hjuli.
Hiche ho chu ache teng uleh akang ho chu che jiu ahin, hiche ho chu adin teng uleh akang ho kinga ji ahi. Hiche ho chu chung langa alen tou tengu leh akanga chu ganhing ho lhagao uma ahijeh chun akang ho chu akipat doh jiuvin ahi.
22 Og uppyver hovudi på livendi var det noko på skap som ein kvelv, som underfull krystall å sjå til, utspana uppyver hovudi deira.
Aluvum uva kijal doh chu vanthamjol tobang khat akidalin songvalset vah'in avahsetne.
23 Og uppunder kvelven rette vengjerne deira seg beint ut, kvar mot annan. Kvart einskilt av deim hadde tvo vengjer som dei løynde likamen sin med.
Anoija chun ganhing ho lhavingu chu khat leh khat kijop cheh in akijal doh in chule alhaving ni chun atahsau khat cheh chu akhun ahi.
24 Og eg høyrde ljomen av vengjerne deira, som ljomen av store vatn, som røysti åt den Allmegtige, når dei gjekk, ein ljomande gny som gnyen frå eit herlæger. Når dei stod stilt, let dei vengjerne siga.
Alen teng ule alhaving ho gin husau chu keima jah in twitam tah in twipang hattah a atagin ahiloule Hatchungung ogin ahiloule, sepai hon tamtah husa gin bangin kajan ahi. Adin teng uleh alhaving u chu akhailha jiuve.
25 Og det ljoma ei røyst uppyver kvelven som var yver hovudi deira. Når dei då stod stilt, let dei vengjerne siga.
Alhaving u akhailhah uva adin teng uleh vanthamjol tobang valset chunga kon chun o khat in thu ahin seijin ahi.
26 Og uppyver kvelven som var yver hovudi deira, var det noko som såg ut som safirstein, på skap som ein kongsstol. Og uppå kongsstol-skapnaden sat det ein som liktest på eit menneskje.
Achung vum'a chun songval duma kisem laltouna tobang khat akimun ahi. Chule hiche laltouna sangtah chunga kitousah pachu mihem lim leh melput tobang ahi.
27 Og eg såg noko liksom sylvblanda gull, sjåande til liksom eld med ein ljosgard ikring, frå det som var sjåande til å vera lenderne hans og so uppetter. Og frå det som var sjåande til å vera lenderne hans og nedetter såg eg noko liksom eld å sjå til, med eit skin rundt ikring.
Akongbuh akipat akilah dan chu khichang vala meikou olla kimujap bangin akimun ahi. Chule akongbuh noilamse chu meikou tobang'in akimvel vah pempum bangin akimun ahi.
28 Liksom syni av bogen i skyi på ein regndag, soleis var syni av skinet rundt ikring. Soleis var openberringi av Herrens herlegdom å sjå til. Og då eg fekk sjå det, fall eg ned på mitt andlit, og eg høyrde røysti av ein som tala.
Gojuh nikho a meilah a lhagui kimu bang khun avah pempum in ahi. Hiche hi Pakai loupina keiman kamu abangin, keiman hichehi kamu phat in kamai tollah kasulut in ahileh ogin khat in keima koma ogin kkhat anasei chu kajan ahi.
