Esekiel 42
1 So let han meg ganga ut i den ytre fyregarden den vegen som gjekk nordetter. Og han let meg koma til den kovebygnaden som låg midt framfor det fråskilde tunet og beint imot bygnaden i nord,
To pacoengah anih mah aluek bang caehhaih loklam hoiah tasa longhma bang ah ang caeh haih; aluek bang ah anghae im hma ih kanghoeng loek ah kaom longhma hoi mikhmai kangtong ah kaom imkhaan bang ah ang caeh haih.
2 til langsida som var på hundrad alner, med inngang i nord, men breiddi var femti alner.
Thok aluek bang anghae imkhaan loe kasawk dong cumvaito oh moe, dong qui pangato kawk.
3 Beint imot eit stykke på tjuge alner av den indre fyregarden og midt framfor steingolvet i den ytre fyregarden, var det sval mot sval i tri høgder.
Dong pumphaeto kaom athung longhma hoi thlung baih ih mikhmai kangtong ah kaom tasa longhma loe asom thumto karoek to mikhmai kangtong ah imkhaan to oh.
4 Og framanfor kovarne var det ein ti alner breid gang innetter, ein veg på ei aln; og dørerne deira snudde i nord.
Imkhaan hmabang ah dongto kawk, athung bang caehhaih dong hato kasawk loklam to oh; to ih thoknawk loe aluek bang ah anghae o.
5 Og dei øvste kovarne var dei minste, for svalerne tok burt meir rom frå deim enn frå dei nedste og dei millomste i bygnaden.
Imkhaannawk mah kapop kue ahmuen to lak pongah, ranui ih imkhaannawk loe atlim ih imkhaan hoi a um ih imkhaan pongah tamcaek kue boeh.
6 For dei låg i tri høgder, men hadde ikkje stolpar so som dei i fyregarden; difor smalkast det meir for dei øvste kovarne enn for dei nedste og millomste, frå jordi og uppetter.
Im asom thumto oh, toe longhma ih baktih toengah tungnawk to om ai, to pongah atlim ih imkhaan hoi a um ih imkhaan pongah tamcaek kue.
7 Og ein mur som var utanfor, frammed kovarne, imot den ytre fyregarden, gjekk framanfor kovarne. Han var femti alner lang.
Imkhaan hma ah kaom tasa bang ih tapang loe tasa bang ih imkhaan hma ah paka ih tapang hoi kangphaeng ah caeh moe, dong qui pangato oh.
8 For lengdi på dei kovarne som låg imot den ytre fyregarden, var femti alner, men sjå, mot templet: hundrad alner.
Tasa longhma ah kaom imkhaannawk loe dong qui pangato sawk o; khenah, tempul hma loe dong cumvaito sawk.
9 Og nedunder desse kovarne var inngangen mot aust, når ein gjekk inn i deim frå den ytre fyregarden.
Tasa bang ih longhma hoi akun naah, imkhaannawk tlim ah ni angyae bang akunhaih khongkha maeto oh.
10 Der fyregardsmuren imot aust var på det tjukkaste, framanfor det fråskilde tunet og framanfor bygnaden, var det kovar.
Kanghoeng loek ah kaom ahmuen hoi mikhmai angtongh, im hoi mikhmai kangtong ah kaom, ni angyae bang caehhaih longhma tapang ah doeh imkhaannawk to oh.
11 Og ein veg gjekk framanfor deim. Dei såg ut som dei kovarne som låg mot nord, like lange og like breide; likeins alle utgangar og tilskipnader elles og dørgap.
To imkhaan hma ah caehhaih loklam to oh, to ih imkhaan amtuenghaih dan loe aluek bang imkhaannawk amtuenghaih dan hoiah anghmong, sawkhaih hoi kawkhaih doeh angvan; tacawthaih, tahhaih dan hoi thoknawk doeh anghmong boih.
12 Og likeins dørerne på dei kovarne som låg mot sud; det var ei dør der som vegen tok til, vegen frammed den muren som høyrde til, vegen austetter når ein gjekk inn i deim.
Aloih bang anghae imkhaan thoknawk ohhaih dan baktih toengah, imkhaan thung akunhaih lam taengah thok to oh, ni angyae bang caehhaih loklam loe tapang hma ah oh.
13 So sagde han med meg: «Kovarne mot nord og kovarne mot sud, som ligg innmed det fråskilde tunet, dei er heilage kovar, der prestarne som er nær Herren skal eta det høgheilage. Der skal dei leggja det høgheilage, både grjonofferet og syndofferet og skuldofferet, for staden er heilag.
Anih mah kai khaeah, Kanghoeng loek ah kaom ahmuen ih ahma ah kaom, aluek bang imkhaannawk hoi aloih bang imkhaannawk loe, ciimcai imkhaan ah om tih; Angraeng khaeah akun qaimanawk loe to ah ciimcai koek tathlang ih hmuennawk to caa o tih; to ahmuen loe ciimcai koek ah oh pongah, ciimcai koek, canghum paekhaih, zae angbawnhaih, sakpazae angbawnhaih hmuennawk suekhaih ahmuen ah om tih.
14 Når prestarne gjeng inn, so skal dei ikkje ganga ut att or heilagdomen og ut i den ytre fyregarden, men der skal dei leggja av seg klædi som dei hev gjort tenesta i, for dei er heilage. Dei skal taka på seg andre klæde og so ganga dit der folket må vera.»
Qaimanawk athung ah akun o naah, ciimcai imkhaan thung hoi tasa bang ah tacawt o mak ai; khukbuennawk loe ciimcai pongah, toksakhaih ahmuen ah angkhring oh; kalah khukbuen angkraih pacoengah, kaminawk ohhaih ahmuen ah caeh oh, tiah ang naa.
15 Og då han hadde gjort mælingi frå seg i det indre huset, fylgde han meg ut gjenom den porten som hadde framsida mot aust, og der mælte han rundt ikring.
Tempul imthung to a tah boih pacoengah, ni angzae bang anghae khongkha bang ah ang caeh haih, a taengnawk boih to a tah.
16 Han mælte austsida med mælestongi: fem hundrad stenger etter mælestongi rundt ikring.
Tahhaih cung hoiah ni angzae bang to a tah, tahhaih cung hoiah a taeng boih a tah naah, cung cumvai pangato oh.
17 Han mælte nordsida: fem hundrad stenger etter mælestongi rundt ikring.
Aluek bang to a tah, a taeng boih tahhaih cung hoiah a tah naah, cung cumvai pangato oh.
18 Sudsida mælte han: fem hundrad stenger etter mælestong.
Aloih bang to a tah, tahhaih cung hoiah tah naah, cung cumvai pangato oh.
19 Han snudde og gjekk mot vestsida; han mælte fem hundrad stenger etter mælestong.
Niduem bang ah angqoi moe, tahhaih cung hoiah a tah naah, cung cumvai pangato oh.
20 På dei fire sidorne mælte han det. Det hadde ein mur rundt ikring: fem hundrad stenger lang og fem hundrad breid, til å skilja det heilage frå det som var uhelga.
Anih mah ahmuen palito tah boih; a taeng boih ah tapang to oh, hmuenciim hoi kamhnong ahmuen to tapraek naah, cung cumvai pangato sawk moe, cumvai pangato kawk.
