Esekiel 36

1 Og du menneskjeson! Spå um Israelsfjelli! Og du skal segja: Det Israelsfjell, høyr Herrens ord!

Tami capa Isarel mon koevah, lawk hah pâpho haw, nangmouh Isarel monnaw BAWIPA e lawk hah thai awh haw.

2 So segjer Herren, Herren: For di fienden sagde: «Hå, hå!» yver dykk, og: «Dei ævelege haugar hev vorte vår eiga, »

Bawipa Jehovah ni hettelah a dei, taran ni haha! BAWIPA e monnaw teh maimae kut dawk a pha awh toe, telah nangmouh koe lah a dei awh dawkvah,

3 difor spå og seg: So segjer Herren, Herren: Etter di, ja, etter di dei avøyder dykk og glefser etter dykk frå alle leider, so hine folki kann eigna dykk til seg, og etter di de er komne på folketunga og hev fenge eit låkt ord på dykk ibland folk,

lawk hah pâpho haw, Bawipa Jehovah ni hettelah a dei, nangmanaw na raphoe awh teh, hmuen pueng koe hoi na payon awh dawkvah, tami ni na dei hane, dudam hanlah na o awh dawkvah,

4 difor, de Israelsfjell, høyr Herrens, Herrens ord! So segjer Herren, Herren, med fjelli og med haugarne, med gili og dalarne og med røysarne på dei aude tufterne og med øydebyarne som hev vorte til ran og spott for hine folki som er der ikring,

hatdawkvah, nangmouh Oe! Isarel monnaw Bawipa Jehovah e lawk hah thai haw, Bawipa Jehovah ni monnaw, monruinaw, tui lawngnae, tanghlingnaw, kahrawngum hoi, ceitakhai e khopui, petkâkalup lah kaawm e miphun pueng lawp e hoi, hnephnap e naw koevah, hettelah a dei.

5 difor, so segjer Herren, Herren: Sanneleg, i min brennande harm hev eg tala mot hine folki og mot Edom, som hev etla seg landet mitt til eiga - med heile si hjartans gleda, med vanvyrdnad i si sjæl - so dei kunde driva ut deim som budde der og so rana det.

Hatdawkvah, Bawipa Jehovah ni hettelah a dei, kacawirae miphunnaw hoi Edomnaw pueng lunghawinae lungthin, noutnahoehnae lawp hanelah kâsak e naw koevah, lungkhuek laihoi lawk ka dei.

6 Difor, spå um Israels land og seg med fjelli og med haugarne, med gili og med dalarne: So segjer Herren, Herren: Sjå, i mitt åbry og i min harm hev eg tala, etter di de hev lote tolt skjemsla frå folki.

Hatdawkvah, Isarel ram e kong dawkvah, lawk pâpho haw, monpui monrui, tui lawngnae ravo hoi tanghling koevah, Bawipa Jehovah ni hettelah a dei, khenhaw! miphunnaw ni na panuikhai e na khang dawkvah, lungkhuek hoi ka dei toe.

7 Difor, so segjer Herren, Herren: Eg rette handi mi i veret på det: Sanneleg, folki som bur kringum dykk, skal sjølv ljota bera si skjemsla!

Hatdawkvah, Bawipa Jehovah ni hettelah a dei. Petkâkalup lah kaawm e miphunnaw ni, amae yeirainae a phu roeroe han telah, ka kut ka dâw teh thoe ka bo.

8 Men de, Israelsfjell, skal skjota dykkar greiner og bera dykkar frukt åt mitt folk Israel; for snart skal dei koma heim att.

Hateiteh, Oe! Isarel monnaw, a kang na tho vaiteh ka tami Isarelnaw hanelah, apaw na paw awh han. Bangkongtetpawiteh, bout na tho awh nahan a hnai toe.

9 For sjå, eg vil finna dykk, eg vil snu meg åt dykk, og de skal verta dyrka og sådde.

Bangkongtetpawiteh, nangmouh koelah doeh ka kampang katang, nangmouh koelah kamlang vaiteh, phaw e lah o vaiteh, cati tu e hah na o han.

10 Og eg vil føra ei mengd med menneskje upp på dykk, all Israels-lyden, og byarne skal atter få folk, og øydestaderne verta bygde å nyo.

Nangmae lathueng vah tami kamphung sak vaiteh, Isarel imthung pueng abuemlahoi ahnimouh teh khopui dawk ao awh vaiteh, ka rawk e hmuennaw hah bout ka pathoup han.

11 Og eg vil gjera dykk rike på folk og fe, og dei skal aukast og verta rike på avkjøme. Og eg vil gjeva dykk folkerike bygder som fyrr i tidi, og eg vil gjera dykk endå meir godt enn i dykkar fyrste tider, og de skal sanna at eg er Herren.

Nangmae lathueng vah tami hoi saring kamphung sak han. A kamphung awh vaiteh, catoun lah pou ao awh han. Ahmaloe onae hmuennaw dawk kai ni hmuen ka poe han, apuengcue e kai ni ka sak e patetlah ka o sak han, kai teh BAWIPA lah ka o e hah a panue awh han.

12 Og eg vil lata menneskje, mitt folk Israel, ferdast på dykk, dei skal taka deg til eiga, og du skal vera deira odel. Og du skal aldri meir gjera deim barnlause.

Nangmae lathueng taminaw hah kaie ka tami Isarel miphunnaw teh, a ceio awh nahanelah. kai ni ka sak han, ahnimouh ni, na coe e hah a la awh vaiteh, a coe awh e raw lah na o han, nangmouh kecu dawk camo na sung awh mahoeh toe.

13 So segjer Herren, Herren: Etter di dei segjer um deg: «Ein mann-etar er du, og barnlaus hev du gjort dine folk, »

Bawipa Jehovah ni hettelah a dei, nang tami ka cat e hoi khocanaw e camo meng na ka thet e na ti pouh awh dawkvah,

14 difor skal du aldri meir eta menneskje og aldri meir gjera folki dine barnlause, segjer Herren, Herren.

tami na cat mahoeh toe, na miphunnaw hai na raphoe mahoeh toe, telah Bawipa Jehovah ni a dei.

15 Og aldri meir let eg deg høyra skjemsla frå folki, og vanvyrdnad frå folkeslagi skal du aldri meir turva tola, og folki dine skal du aldri meir få til å snåva, segjer Herren, Herren.

Miphunnaw dudamnae na thai sak awh mahoeh toe. Taminaw e tamthoe na khang boi mahoeh toe. Na ram hai na rawm sak mahoeh toe telah Bawipa Jehovah ni a dei telah ati.

16 Og Herrens ord kom til meg; han sagde:

Bawipa Jehovah e lawk kai koe bout a pha teh,

17 Menneskjeson! Israels-lyden budde i landet sitt, og dei sulka det med si åtferd og sine verk; som ureinskapen hjå kvinna når ho hev sine tider, so var deira åtferd for mi åsyn.

tami capa Isarel imthungnaw teh, amae ram dawk ao awh teh, amamouh lungpouk a tawksak e lahoi, hote ram a khin sak awh. A hringnuen teh napui kampheng lahun e hringnae patetlah ao.

18 Då rende eg ut min harm yver deim for det blod som dei hadde rent ut yver landet, og for di dei hadde sulka det med dei ufysne avgudarne sine.

Hote ram dawk tami theinae yon, meikaphawk hoi kâkhinsaknae yon dawkvah, ka lungkhueknae a lathueng vah ka awi toe.

19 Og eg spreidde deim millom folki, og dei vart strådde i landi; etter deira åtferd og verk dømde eg dei.

Miphunnaw koe ka kâkayeisak, ram tangkuem dawk a kâkayei awh teh, a hringnuen hoi a tawksak awh e patetlah ahnimouh lathueng lawk ka ceng.

20 Då dei kom til dei folki som dei for til, då vanhelga dei mitt heilage namn, med di det vart sagt um deim: «Dette er Herrens folk, men ut or landet hans laut dei fara.»

A cei awh nah tangkuem dawk a phanae ram koevah, ka min ka thoung a khin sak awh. Ayâ ni ahnimouh koe hetnaw heh BAWIPA e taminaw doeh, hateiteh, a ram dawk hoi ka tâcawt e naw doeh telah ati awh.

21 Då gjorde det meg ilt for mitt heilage namn som Israels-lyden hadde vanhelga millom dei folki som dei var komne til.

Hateiteh, Isarel imthung ni, a ceinae miphunnaw koevah, a khinsak awh e ka min ka thoung heh ka pasai poung.

22 Seg difor med Israels-lyden: so segjer Herren, Herren: Ikkje for dykkar skuld, du Israels-lyd, gjer eg det, men for mitt heilage namn skuld, som de hev vanhelga millom dei folki som de er komne til.

Hatdawkvah, Bawipa Jehovah ni Isarel imthung koe hettelah a dei. Oe! Isarel imthungnaw nangmouh kecu dawk nahoeh, na ceinae ram dawk ka min ka thoung na khin sak awh kecu dawk doeh hetheh ka sak.

23 Og eg vil helga mitt store namn som vart vanhelga millom folki med di de vanhelga det ibland deim. Og folki skal sanna at eg er Herren, segjer Herren, Herren, når eg helgar meg på dykk for augo deira.

Miphunnaw koevah nangmouh ni na kamhnawng sak e, kaie ka min hah ka tawmrasang han. Nangmae hmaitung vah nangmouh lahoi kai na tawmrasang e lah ka o toteh, kai teh Jehovah lah ka o tie nangmouh ni na panue awh han.

24 Og eg vil henta dykk frå folki og sanka dykk ut or alle landi og flytja dykk til dykkar eige land.

Bangkongtetpawiteh nangmouh teh ram tangkuem hoi kai ni na kaw awh teh, na pâkhueng awh vaiteh, ahmaloe na onae ram dawk na ceikhai han.

25 Og eg vil skvetta reint vatn på dykk, so de vert reine; frå all dykkar ureinska og frå alle dykkar ufysne avgudar vil eg reinsa dykk.

Nangmae lathueng vah kathounge tui na kathek sin awh vaiteh, nangmouh teh a khinnae pueng koehoi meikaphawk thung hoi na kamthoung sak awh han.

26 Og eg vil gjeva dykk eit nytt hjarta, og ei ny ånd vil eg gjeva inni dykk, og eg vil taka burt steinhjarta or dykkar kjøt og gjeva dykk eit kjøthjarta.

Lungthin katha na poe awh han, na thung vah muitha katha ka hruek han, nangmae tak thung e talung lungthin hah ka la vaiteh, tak lungthin na poe awh han.

27 Og min ande vil eg gjeva inni dykk, og eg vil få dykk til å ferdast i mine bod og til å halda loverne mine og gjera etter deim.

Kai e Muitha hai nangmae thung ka hruek han, nangmouh ni kâlawk na poe e na tarawi awh vaiteh, kai ni na dei pouh e naw hah na hringkhai awh han.

28 Og de skal bu i det landet som eg gav federne dykkar. Og de skal vera mitt folk, og eg skal vera dykkar Gud.

Mintoenaw koe ka poe e ram dawk nangmouh ni na o awh vaiteh, ka tami lah na o awh han, kai hai nangmae Cathut lah ka o han.

29 Og eg vil fria dykk frå all dykkar ureinska. Og eg vil kalla på kornet og gjera det follrikt og ikkje senda svolt på dykk.

Na kamhnawng awh e thung hoi na tâco sak han. Cakang hah kâ ka poe vaiteh, ka pungdaw sak han. Nangmae lathueng vah takang ka tho sak mahoeh toe.

30 Og eg vil mangfalda frukti på trei og grøda på marki, so de ikkje lenger skal taka mot skjemsla frå folki for svolt.

Thingthai rompo ka pungdaw sak vaiteh, na law dawk rawca ka tâco sak han. Hottelah takang a tho e kecu dawk, hnehnapnae na khang awh mahoeh toe.

31 Då skal de minnast dykkar vonde åtferd og dykkar verk, som ikkje var gode. Og de skal styggjast ved dykk sjølve for dykkar misgjerningar og styggjor.

Kahawi hoeh e na hringnuen hoi kahawihoehe na tawksak e hah na kâpanue awh vaiteh, panuetthonae hoi na hawihoehnae kecu dawk, na mithmu roeroe vah namahoima na kâpanuet awh han.

32 Ikkje for dykkar skuld gjer eg det, segjer Herren, Herren, det vere dykk kunnigt! De må blygjast og skjemmast av åtferdi dykkar, du Israels-lyd.

Nangmouh kecu dawk hetheh ka sak e nahoeh tie pahnim awh hanh awh telah Bawipa Jehovah ni a dei. Oe! Isarel imthungnaw kahawihoehe na hringnuen kecu dawk, kayak awh nateh, kângairu lah awm awh.

33 So segjer Herren, Herren: Den dagen eg reinsar dykk frå alle dykkar misgjerningar, vil eg gjeva byarne folk, og husi som ligg i røysar, skal verta uppatt-bygde.

Bawipa Jehovah ni hettelah a dei, na hawihoehnae pueng dawk hoi kai ni na thoung sak hnin dawk teh, khopui dawk kho na sak sak awh vaiteh, ka rawk tangcoung e bout sak e lah ao han.

34 Og øydeland skal verta dyrka, i staden for at det var ei audn for augo på kvar mann som gjekk framum.

Kacetnaw kaawmnaw e hmaitung vah, pahnawt tangcoung e talai dawk laikawk bout na kanawk awh han.

35 Då skal dei segja: «Dette land som var i øyde lagt, er vorte som Eden-hagen, og byarne som låg i røyser og var øydelagde og nedrivne, er no kringmura og hev sine ibuarar.»

Hat toteh, taminaw ni ahmaloe pahnawt e hete talai teh, Eden takha patetlah ao toe, be raphoe e khopuinaw hai, kacak niteh, khocanaw hai a kuep awh toe telah a dei awh han telah ati.

36 Og dei skal sanna, dei folki som vert att rundt ikring dykk, at eg, Herren, hev bygt upp att det nedrivne, hev planta i det aude landet. Eg, Herren, hev tala, og eg set det i verk.

Hat toteh, ka rawk e hmuennaw hah kai BAWIPA ni ka pathoup e thoseh, pahnawt e talai dawk laikawk kanawk e thoseh, namae tengpam kaawm e pueng Jentelnaw ni a panue awh han telah, kai BAWIPA ni ka dei e patetlah ka sak roeroe han.

37 So segjer Herren, Herren: I dette og vil eg lata Israels born finna meg, so eg gjer det for deim: Eg let menneskje aukast som ein saueflokk.

Bawipa Jehovah ni hettelah a dei. Isarel imthung hanelah, hete hno ka sak nahanelah, ahnimouh ni kai koe na kâhei awh han. Tuhunaw patetlah a taminaw kamphung sak han.

38 Som ein heilag saueflokk, som Jerusalems-sauer i høgtiderne, soleis skal dei aude byarne verta: fulle med manneflokkar. Og dei skal sanna at eg er Herren.

Kathounge thuengnae koe poe e, saringnaw hoi, Pawi hnin dawk hane Jerusalem tuhu patetlah ka rawk e khopui teh, tamihu moikapap e hoi akawi han. Hottelah kai heh BAWIPA lah ka o tie hah a panue awh han telah tet pouh ati.