Esekiel 36
1 Og du menneskjeson! Spå um Israelsfjelli! Og du skal segja: Det Israelsfjell, høyr Herrens ord!
Nang hlang capa loh Israel tlang te tonghma thil laeh lamtah Israel tlang te, 'BOEIPA ol hnatun,’ ti nah.
2 So segjer Herren, Herren: For di fienden sagde: «Hå, hå!» yver dykk, og: «Dei ævelege haugar hev vorte vår eiga, »
Ka Boeipa Yahovah loh he ni a. thui. Na thunkha loh, 'Khuih ka khosuen hmuensang rhoek khaw kaimih ham khoh la om coeng,’ a ti lah ko.
3 difor spå og seg: So segjer Herren, Herren: Etter di, ja, etter di dei avøyder dykk og glefser etter dykk frå alle leider, so hine folki kann eigna dykk til seg, og etter di de er komne på folketunga og hev fenge eit låkt ord på dykk ibland folk,
Te dongah tonghma lamtah ka Boeipa Yahovah loh a thui he thui laeh. Na pong ham neh kaepvai lamloh nangmih te hloem ham om coeng. Namtom kah a meet ham khoh na om ni. Pilnam kah ol neh theetnah kamhloei ah ni na pongpa coeng.
4 difor, de Israelsfjell, høyr Herrens, Herrens ord! So segjer Herren, Herren, med fjelli og med haugarne, med gili og dalarne og med røysarne på dei aude tufterne og med øydebyarne som hev vorte til ran og spott for hine folki som er der ikring,
Te dongah Israel tlang rhoek ka Boeipa Yahovah ol he hnatun uh. Ka Boeipa Yahovah loh tlang taeng neh som taengah, sokca taeng neh kolrhawk taengah, imrhong aka pong ham neh khopuei a hnoo taengah he ni a. thui. A kaepvai kah namtom a meet kah maeh neh tamdaengnah ham ni a. om uh.
5 difor, so segjer Herren, Herren: Sanneleg, i min brennande harm hev eg tala mot hine folki og mot Edom, som hev etla seg landet mitt til eiga - med heile si hjartans gleda, med vanvyrdnad i si sjæl - so dei kunde driva ut deim som budde der og so rana det.
Te dongah ka Boeipa Yahovah loh he ni a. thui. Namtom a meet te ka thatlainah hmai neh ka voek het mahpawt nim? Edom long khaw ka khohmuen te a pum la kohoenah neh amamih ham khoh la a khueh uh. Thinko boeih lamloh hinglu kah uetnah neh maeh la a haek uh.
6 Difor, spå um Israels land og seg med fjelli og med haugarne, med gili og med dalarne: So segjer Herren, Herren: Sjå, i mitt åbry og i min harm hev eg tala, etter di de hev lote tolt skjemsla frå folki.
Te dongah Israel khohmuen te tonghma thil lamtah tlang taeng neh som taengah khaw, sokca taeng neh kolrhawk taengah thui pah. Ka Boeipa Yahovah loh he ni a. thui. Namtom taengkah mingthae na phueih dongah ni kai loh ka thatlainah neh, ka kosi neh ka thui.
7 Difor, so segjer Herren, Herren: Eg rette handi mi i veret på det: Sanneleg, folki som bur kringum dykk, skal sjølv ljota bera si skjemsla!
Te dongah ka Boeipa Yahovah loh he ni a. thui. Kai loh ka kut te namtom ka thueng thil pawt koinih nangmih te a kaepvai ah amih kah mingthae ni a. phueih uh eh.
8 Men de, Israelsfjell, skal skjota dykkar greiner og bera dykkar frukt åt mitt folk Israel; for snart skal dei koma heim att.
Tedae nang Israel tlang tah na pae na voeih vetih ka pilnam Israel ham ha pawk tom coeng dongah na thaih khaw thai ni.
9 For sjå, eg vil finna dykk, eg vil snu meg åt dykk, og de skal verta dyrka og sådde.
Kai he nangmih taengkah coeng dongah, nang taengla ka hooi vaengah n'thohtat thil uh vetih n'tawn uh ni.
10 Og eg vil føra ei mengd med menneskje upp på dykk, all Israels-lyden, og byarne skal atter få folk, og øydestaderne verta bygde å nyo.
Israel imkhui tom kah hlang te a pum la nangmih soah ka pung sak vetih khosa rhoek loh khopuei neh imrhong te a thoh uh.
11 Og eg vil gjera dykk rike på folk og fe, og dei skal aukast og verta rike på avkjøme. Og eg vil gjeva dykk folkerike bygder som fyrr i tidi, og eg vil gjera dykk endå meir godt enn i dykkar fyrste tider, og de skal sanna at eg er Herren.
Nangmih soah hlang neh rhamsa khaw ka ping sak vetih a ping uh neh pungtai uh ni. Nangmih te namah hmuen la kho kan sak sak vetih nangmih te a tongnah lakah kan hoeikhang sak ni. Te vaengah kai he BOEIPA la nan ming uh bitni.
12 Og eg vil lata menneskje, mitt folk Israel, ferdast på dykk, dei skal taka deg til eiga, og du skal vera deira odel. Og du skal aldri meir gjera deim barnlause.
Nangmih soah ka pilnam Israel hlang te ka pongpa sak vetih nang m'pang uh ni. Amih taengah rho la na om vetih amih cakol te koep na koei mahpawh.
13 So segjer Herren, Herren: Etter di dei segjer um deg: «Ein mann-etar er du, og barnlaus hev du gjort dine folk, »
Ka Boeipa Yahovah loh he ni a. thui. Nangmih te hlang aka yoop na ti uh dongah na namtu khuiah namtu cakol la na om uh.
14 difor skal du aldri meir eta menneskje og aldri meir gjera folki dine barnlause, segjer Herren, Herren.
Te dongah hlang loh n'yoop voel mahpawh. Namtom neh na namtu taengah na cakol rhoe na cakol voel mahpawh. He tah ka Boeipa Yahovah kah olphong ni.
15 Og aldri meir let eg deg høyra skjemsla frå folki, og vanvyrdnad frå folkeslagi skal du aldri meir turva tola, og folki dine skal du aldri meir få til å snåva, segjer Herren, Herren.
Namtom taengkah na mingthae te kan yaak sak voel pawt vetih pilnam kah kokhahnah na phuei voel mahpawh. Namtom neh na namtu m'paloe sak voel mahpawh. He tah Boeipa Yahovah kah olphong ni,” a ti.
16 Og Herrens ord kom til meg; han sagde:
BOEIPA ol te kai taengla ha pawk bal tih,
17 Menneskjeson! Israels-lyden budde i landet sitt, og dei sulka det med si åtferd og sine verk; som ureinskapen hjå kvinna når ho hev sine tider, so var deira åtferd for mi åsyn.
“Hlang capa aw, amih khohmuen kah khosa Israel imkhui neh amih khosing, amih kah khoboe rhamlang nen ni khohmuen a poeih uh. Amih kah longpuei te ka mikhmuh ah pumom kah a tihnai bangla om.
18 Då rende eg ut min harm yver deim for det blod som dei hadde rent ut yver landet, og for di dei hadde sulka det med dei ufysne avgudarne sine.
Khohmuen ah thii a long sak uh tih a mueirhol neh a poeih uh dongah ni amih soah ka kosi ka hawk van.
19 Og eg spreidde deim millom folki, og dei vart strådde i landi; etter deira åtferd og verk dømde eg dei.
Amih te namtom taengah ka taek ka yak tih diklai ah haeh uh. A longpuei tarhing neh a khoboe rhamlang bangla amih te lai ka tloek.
20 Då dei kom til dei folki som dei for til, då vanhelga dei mitt heilage namn, med di det vart sagt um deim: «Dette er Herrens folk, men ut or landet hans laut dei fara.»
Tedae namtom te a paan tih pahoi ha pawk uh te khaw ka ming cim ni a. poeih. Amih te BOEIPA kah pilnam a ti ngawn dae a khohmuen lamloh coe uh.
21 Då gjorde det meg ilt for mitt heilage namn som Israels-lyden hadde vanhelga millom dei folki som dei var komne til.
Te dongah ka cimcaihnah ming dongah ka lungma coeng. Te te a poeih uh dongah ni Israel imkhui khaw namtom taengla pahoi a pawk uh te.
22 Seg difor med Israels-lyden: so segjer Herren, Herren: Ikkje for dykkar skuld, du Israels-lyd, gjer eg det, men for mitt heilage namn skuld, som de hev vanhelga millom dei folki som de er komne til.
Te dongah ka Boeipa Yahovah loh a thui he Israel imkhui taengah thui pah. Israel imkhui ka saii te nangmih ham moenih. Tedae pahoi na caeh nah ah ka cimcaihnah ming te namtom taengah na poeih dongah ni.
23 Og eg vil helga mitt store namn som vart vanhelga millom folki med di de vanhelga det ibland deim. Og folki skal sanna at eg er Herren, segjer Herren, Herren, når eg helgar meg på dykk for augo deira.
Namtom taengkah a poeih ka ming tanglue te ka ciim ni. Te te amih lakli ah na poeih cakhaw namtom loh kai he Yahweh ni tila a ming uh bitni. He tah ka Boeipa Yahovah kah olphong ni. Nangmih rhangneh amih mikhmuh ah ka ciim uh ni.
24 Og eg vil henta dykk frå folki og sanka dykk ut or alle landi og flytja dykk til dykkar eige land.
Nangmih te namtom lamloh kan loh vetih nangmih te diklai pum lamloh kan coi ni. Te vaengah nangmih te namah khohmuen la kan thak ni.
25 Og eg vil skvetta reint vatn på dykk, so de vert reine; frå all dykkar ureinska og frå alle dykkar ufysne avgudar vil eg reinsa dykk.
Nangmih soah tui cil kang haeh vetih na tihnai cungkuem lamloh caihcil uh ni. Nangmih te na mueirhol cungkuem lamloh kan caihcil sak ni.
26 Og eg vil gjeva dykk eit nytt hjarta, og ei ny ånd vil eg gjeva inni dykk, og eg vil taka burt steinhjarta or dykkar kjøt og gjeva dykk eit kjøthjarta.
nangmih te lungbuei thai kan paek vetih na khui ah mueihla thai ka khueh phoeiah nangmih pumsa kah lungto lungbuei te ka khoe vetih ngansen lungbuei te nangmih kan paek ni.
27 Og min ande vil eg gjeva inni dykk, og eg vil få dykk til å ferdast i mine bod og til å halda loverne mine og gjera etter deim.
Ka mueihla te na kotak ah kam paek ni. Te te ka saii vaengah ka oltlueh neh na pongpa uh vetih ka laitloeknah te ngaithuen neh na vai uh bitni.
28 Og de skal bu i det landet som eg gav federne dykkar. Og de skal vera mitt folk, og eg skal vera dykkar Gud.
Na pa rhoek taengah ka paek khohmuen ah kho na sak uh ni. Kamah taengah pilnam la na om uh vetih kai khaw nangmih taengah Pathen la ka om ni.
29 Og eg vil fria dykk frå all dykkar ureinska. Og eg vil kalla på kornet og gjera det follrikt og ikkje senda svolt på dykk.
Nangmih te na tihnai cungkuem lamloh kang khang vetih cangpai la kang khue ni. Te te kang kum sak bal vetih nangmih soah khokha kang khueh mahpawh.
30 Og eg vil mangfalda frukti på trei og grøda på marki, so de ikkje lenger skal taka mot skjemsla frå folki for svolt.
Thing thaih neh khohmuen thaih te ka thawt sak ni. Te daengah ni khokha kah kokhahnah loh namtom taengah koep n'loh uh pawt eh.
31 Då skal de minnast dykkar vonde åtferd og dykkar verk, som ikkje var gode. Og de skal styggjast ved dykk sjølve for dykkar misgjerningar og styggjor.
Te vaengah na boethae longpuei neh na khoboe aka then pawt te na poek ni. Nangmih kathaesainah neh nangmih tueilaehkoi dongah namamih mikhmuh ah te na ko-oek uh ni.
32 Ikkje for dykkar skuld gjer eg det, segjer Herren, Herren, det vere dykk kunnigt! De må blygjast og skjemmast av åtferdi dykkar, du Israels-lyd.
Nangmih ham ka saii hlan. He tah ka Boeipa Yahovah kah olphong ni. Nangmih te m'ming kuekluek saeh. Israel imkhui aw na longpbuei ah yahpok neh hmaithae sak laeh.
33 So segjer Herren, Herren: Den dagen eg reinsar dykk frå alle dykkar misgjerningar, vil eg gjeva byarne folk, og husi som ligg i røysar, skal verta uppatt-bygde.
Ka Boeipa Yahovah loh he ni a. thui. Nangmih te na thaesainah cungkuem lamloh kan caihcil khohnin ah tah khopuei te kho kan sak sak vetih imrhong te a thoh uh ni.
34 Og øydeland skal verta dyrka, i staden for at det var ei audn for augo på kvar mann som gjekk framum.
Khohmuen aka pong tih aka pah tom kah mikhmuh ah khopong la aka om te lat a tawn ni.
35 Då skal dei segja: «Dette land som var i øyde lagt, er vorte som Eden-hagen, og byarne som låg i røyser og var øydelagde og nedrivne, er no kringmura og hev sine ibuarar.»
Te vaengah, “Khohmuen aka pong he Eden dum bangla om. Khopuei rhoek tah kaksap coeng tih pong coeng. A koengloeng rhoek loh cakrhuet la kho a sak uh,” a ti uh ni.
36 Og dei skal sanna, dei folki som vert att rundt ikring dykk, at eg, Herren, hev bygt upp att det nedrivne, hev planta i det aude landet. Eg, Herren, hev tala, og eg set det i verk.
Te vaengah kai BOEIPA loh a koengloeng tangtae khaw ka thoh tih aka pong khaw ka tawn te na kaepvai kah aka sueng namtom loh a ming ni. Kai BOEIPA loh ka thui bangla ka saii ni.
37 So segjer Herren, Herren: I dette og vil eg lata Israels born finna meg, so eg gjer det for deim: Eg let menneskje aukast som ein saueflokk.
Ka Boeipa Yahovah loh he ni a. thui. Amih kah saii pah ham te Israel imkhui he koep ka toem ni vetih amih te hlang tuping bangla ka ping sak ni.
38 Som ein heilag saueflokk, som Jerusalems-sauer i høgtiderne, soleis skal dei aude byarne verta: fulle med manneflokkar. Og dei skal sanna at eg er Herren.
A khoning vaengah hmuencim kah boiva tah Jerusalem boiva bangla om ni. Hlang kah boiva aka bae khopuei rhoek he a kaksap la om vetih kai he BOEIPA tila a ming uh ni.
