Esekiel 29

1 I det tiande året, den tolvte dagen i tiande månaden, kom Herrens ord til meg; han sagde:

Saning hato, khrah hato haih, ni hathlai hnetto na niah, Angraeng ih lok to kai khaeah angzoh,

2 Menneskjeson! Vend di åsyn mot Farao, kongen i Egyptarland, og spå mot honom og imot alt Egyptarland!

kami capa, Izip siangpahrang Faro khaeah angqoi ah loe, anih hoi Izip prae kaminawk boih misa haih lok to taphong ah:

3 Tala og seg: So segjer Herren, Herren: Sjå, eg skal finna deg, Farao, egyptarkonge, du, den store draken som ligg midt uti elvarne sine, og som segjer: «Eg eig mi elv, og sjølv hev eg gjort henne.»

Angraeng Sithaw mah, Khenah, Izip siangpahrang Faro, nang loe vapuinawk thungah na oh moe, Kai ih vapui loe kai ih ni, kaimah ni kaimah hanah ka sak, tiah kathui pahui pui, nang to kang tuk han.

4 Og eg vil setja krokar i kjakarne dine, og fiskarne i elvarne dine vil eg festa i reisti dine, so dreg eg deg upp utor elvarne dine med alle fiskarne i elvarne dine, dei som er feste i reisti dine.

Toe na kamhuh ah cakoih hoi kang tathok moe, nangmah ih vapui thung ih tanganawk to nang ih ahin ah ka kapsak boih han; nangmah ih vapuinawk thung hoiah kang tathok tahang moe, nangmah ih vapuinawk thung ih tanganawk to nang ih ahin ah ka kapsak boih han.

5 Og eg skal kasta deg ut i øydemarki, deg og kvar ein fisk i elvarne dine. På berre marki skal du falla; du skal ikkje verta uppteken, ikkje uppsamla, dyri på jordi og fuglarne under himmelen skal få deg til mat.

Nangmah hoi nangmah ih vapuinawk thung ih tanganawk to praezaek ah ka vah boih han; na tak loe long ah krah tih, mi mah doeh nang to la o mak ai, akhui o mak ai; nang loe taw ih moi kasannawk hoi van ih tavaanawk rawkcak ah ka paek boeh.

6 Og alle som bur i Egyptarland, skal sanna at eg er Herren, for di at dei vart ein røyrstav åt Israels-lyden;

To naah Izip kaminawk boih mah Kai loe Angraeng ni, tiah panoek o tih; nihcae loe Israel kaminawk hanah sakrungkung hoiah sak ih cunghet ah oh o boeh.

7 når dei grip um deg med handi, brotnar du og flengjer deim alle i herdi, og når dei styd seg på deg, ryk du i sund og fær deim alle til å sviga i lenderne.

Nihcae mah ban hoi ang patawnh o naah, na koih phaem moe, nihcae ih palaeng to na aah pae boih; nang khaeah amha o naah, na koih phaem moe, nihcae hnukbang ih kaeng to na thunh pae, tiah thuih, tiah thui paeh, tiah ang naa.

8 Difor, so segjer Herren, Herren: Sjå, eg let sverd koma yver deg, og eg vil rydja ut or deg folk og fe.

To pongah Angraeng Sithaw mah, Khenah, nang khaeah sumsen ka sin moe, nang ih kami hoi pacah ih moinawk to ka hum han.

9 Og Egyptarlandet skal verta til audn og øyda - og dei skal sanna at eg er Herren - for di han sagde: «Elvi er mi, og eg sjølv hev gjort henne.»

Anih mah, Vapuinawk loe kai ih ni, kaimah ni ka sak, tiah thuih pongah, Izip prae loe amro ueloe, pong sut tih boeh; to naah nihcae mah Kai loe Angraeng ni, tiah panoek o tih.

10 Difor, sjå, eg vil finna deg og elvarne dine, og eg vil gjera Egyptarlandet til øydemarker, ei audn lagd i øyde, frå Midgol til Syene og alt til landskilet mot Ætiopia.

Khenah, nang hoi nangmah ih vapuinawk to misa ah ka suek; Izip prae loe Migdol hoi Syene karoek to, Ethiopia prae ramri khoek to kam rosak moe, ka pongsak sut han.

11 Igjenom det skal ikkje mannefot ganga, og fefot skal ikkje ganga gjenom det, og det skal vera ubygt i fyrti år.

Kami khok hoi moi khok mah to prae to cawh mak ai, saning qui palito thung mi doeh to prae ah om mak ai.

12 Og eg vil leggja Egyptarlandet i øyde midt ibland øydeland, og i byarne - midt ibland øydestader - skal det vera audt i fyrti år. Og eg vil spreida egyptarane millom folki og strå deim kringum i landi.

Kamro praenawk baktiah Izip prae doeh kam rosak han, Izip ih vangpuinawk loe pong sut vangpuinawk salakah saning qui palito thung amro tih; Izip kaminawk to prae kaminawk salakah kam hetsak moe, prae kruekah kang haehsak han, tiah thuih.

13 For so segjer Herren, Herren: Når fyrti år er lidne, vil eg samla egyptarane frå dei folkeslag som dei var spreidde.

Toe Angraeng Sithaw mah, Saning qui palito boeng naah loe, amhet o phanghaih ahmuen kruek ih Izip kaminawk to ka pakhueng let han:

14 Og eg vil venda Egyptarlands lagnad og føra deim attende til Patroslandet, til det landet som dei er ætta ifrå, og der skal dei vera eit vesalt kongerike.

misong ah naeh ih Izip kaminawk to ka zaeh let moe, angmacae ohhaih, Pathros prae ah kam laemsak let han; nihcae loe to ih thazok siangpahrang ukhaih prae ah om o tih.

15 Det skal vera lægre enn andre kongerike og aldri meir hevja seg yver folki, og eg vil lata deim smogna i hop, so dei ikkje skal rikja yver folki.

To prae loe siangpahrang ukhaih praenawk boih thungah thazok koek prae ah om tih, natuek naah doeh kalah praenawk nuiah amoek o mak ai boeh; nihcae mah kalah prae kaminawk uk han ai ah, tha ka zoksak han.

16 Og aldri meir skal Israels-lyden der søkja seg livd og soleis minna meg um deira misgjerning, med di dei snur seg etter deim. Og dei skal sanna at eg er Herren, Herren.

Izip loe Israel imthung takoh mah oep mak ai boeh, nihcae a khet o naah, angmacae sakpazaehaih amtuengsakkung ah om tih boeh; to naah nihcae mah Kai loe Angraeng Sithaw ni, tiah panoek o tih, tiah thuih.

17 So hende det i det sju og tjugande året, den fyrste dagen i fyrste månaden, at Herrens ord kom til meg; han sagde:

Saning pumphae sarihto, khrah tangsuek haih, hmaloe koek niah, Angraeng ih lok kai khaeah angzoh,

18 Menneskjeson! Nebukadressar, Babel-kongen, hev late heren sin stræva hardt mot Tyrus; kvart eit hovud er fleinskalla, og kvar ei herd avgnura. Men løn hev han og heren hans ikkje fenge av Tyrus for alt sitt stræv imot det.

kami capa, Babylon siangpahrang Nebuchadnezzar mah Tura vangpui tuk hanah angmah ih misatuh kaminawk to misa angtukhaih ahmuen ah patoeh; to pongah misatuh kaminawk ih sam to angmuen boih moe, palaeng doeh angdui o boih boeh; toe siangpahrang angmah hoi anih ih misatuh kaminawk loe Tura vangpui misatukhaih atho tidoeh hnu o ai:

19 Difor, so segjer Herren, Herren: Sjå, eg gjev Nebukadressar, Babel-kongen, Egyptarland, og han skal taka rikdomen der og rana ranet og hertaka herfanget, og det skal vera løn åt heren hans.

to pongah Angraeng Sithaw mah, Khenah, Izip to Babylon siangpahrang Nebuchadnezzar khaeah ka paek han boeh; anih mah prae kaminawk hoi congca hmuenmaenawk to la ueloe, angmah ih misatuh kaminawk hanah misatukhaih atho ah paek tih, tiah thuih.

20 Til løn åt honom for strævet gjev eg honom Egyptarland; for dei hev arbeidt for meg, segjer Herren, Herren.

Kai ih tok a sak o pongah, Tura vangpui misatukhaih atho ah Izip prae to anih han ka paek boeh, tiah Angraeng Sithaw mah thuih.

21 Den same dagen vil eg lata eit horn veksa upp åt Israels-lyden; og du skal få lata upp din munn midt ibland deim, og dei skal sanna at eg er Herren.

To na niah loe Israel imthung takoh to takii ka tacawtsak moe, nihcae salakah pakha kang aangsak han; to naah nihcae mah Kai loe Angraeng ni, tito panoek o tih, tiah thuih.