Esekiel 28
1 Og Herrens ord kom til meg; han sagde:
HIKI mai la hoi ka olelo a Iehova ia'u, i mai la,
2 Menneskjeson! Seg med fyrsten i Tyrus: So segjer Herren, Herren: Av di at ditt hjarta ovmodar seg, og du segjer: «Eg er ein gud, i Guds høgsæte sit eg midt i havet, » og du er menneskje og ingen gud, endå du set ditt hjarta jamgodt med Guds hjarta
E ke keiki a ke kanaka, e olelo aku oe i ke alii o Turo, ke i mai nei Iehova ka Haku, penei; No ka mea, ua hookiekie kou naau, a ua olelo oe, He akua no wau, ke noho nei au ma kahi noho o ke Akua, iwaena o ke kai; he kanaka no nae oe, aole he akua, ina e hoonoho oe i kou naau me ka naau o ke Akua.
3 - sjå, visare enn Daniel er du; ingen løyndom kann dei dylja for deg;
Aia hoi, ua oi aku kou akamai mamua o ke akamai o Daniela; aole hiki ia lakou ke huna ia oe i kekahi mea huna.
4 med din visdom og ditt vit hev du vunne deg rikdom og samla gull og sylv i dine skattkammer;
Me kou akamai a me kou naauao, ua loaa ia oe ka waiwai nui, a ua loaa ia oe ke gula a me ke kala iloko o kou waiwai nui.
5 med din store klokskap i handel hev du auka rikdomen din, og ditt hjarta ovmoda seg av din rikdom -
Ma kou akamai nui, a ma kou kalepa ana ua hoonui oe i kou waiwai nui, a ua kiekie ae kou naau no ka nui o kou waiwai.
6 difor, so segjer Herren, Herren: Av di du sette ditt hjarta jamgodt med Guds hjarta,
Nolaila, ke i mai nei Iehova ka Haku, No kou hoonoho ana i kou naau e like me ka naau o ke Akua;
7 sjå, difor let eg framande koma yver deg, valdsmennerne millom folki, og dei skal draga ut sverdi sine mot din høgprude visdom og vanhelga di pryd.
Nolaila, ea, e lawe mai au i na malihini maluna ou, na mea weliweli o na lahuikanaka; a e unuhi ae lakou i ka lakou mau pahikaua e ku e i ka nani o kou akamai, a e hoohaumia lakou i kou alohilohi.
8 I gravi skal dei støypa deg ned, og du skal døy ihelslegen manns daude midt uti havet.
E lawe lakou ia oe ilalo i ka lua, a e make oe i ka make ana o ka poe i pepehiia iwaena o na kai.
9 Skal tru du då vil segja: «Eg er ein gud, » beint uppi syni på din banemann, endå du er eit menneskje og ingen gud i handi på din dråpsmann?
E olelo anei oe imua o ka mea nana oe i pepehi, Owau no ke Akua? aka, he kanaka auanei oe aole he Akua, iloko o ka lima o ka mea nana oe i pepehi.
10 Som u-umskorne døyr, so skal du døy for framandmanns hand; for eg hev tala, segjer Herren, Herren.
E make auanei oe i ka make ana o ka poe okipoepoe ole ia ma ka lima o na malihini; no ka mea, na'u no i olelo, wahi a Iehova ka Haku.
11 Og Herrens ord kom til meg; han sagde:
Hiki mai la ka olelo a Iehova ia'u, i mai la,
12 Menneskjeson! Set i med ein syrgjesong yver Tyrus-kongen! Og du skal segja med honom; so segjer Herren, Herren: Du som var innsigle på den vel tilmåta bygnaden, full av visdom og fullkomen vænleik:
E ke keiki a ke kanaka, e hoomaka oe i ke kanikau no ke alii o Turo, a e olelo aku ia ia, Ke i mai nei Iehova ka Haku, penei; He apo lima maikai loa oe, piha i ke akamai, a hemolele hoi i ka nani.
13 I Eden, Guds hage, var, yverstrådd med dyre steinar av alle slag: Karneol, topas og demant, krysolit, onyks og jaspis, safir, karfunkel, smaragd og gull. Arbeid i drive metall og utskurd prydde deg. Det var laga den dagen du vart skapt.
Maloko aku la oe i Edena ka mahinaai a ke Akua; o na pohaku maemae a pau oia ka mea uhi ia oe, o ka saredio, ke topasa, a me ke daimana, ka berila, ka onika, a me ka iasepa, ka sapeira, a me ka emerala, ka bareka, a me ke gula: o ka hana ana o kau mau pahu kani, a me kau mau mea hookiokio, ua hoomakaukauia ia iloko ou i kou la i hanau ai.
14 Du var ein veldug kerub som gav livd, og eg sette deg til å vera på Guds heilage fjell, millom logande steinar ferdast du.
O oe no ke keruba e hohola ana a e uhi ana: ua hoonoho iho au ia oe maluna o ka mauna hoano o ke Akua; mawaenakonu hoi o na pohaku ahi i holoholo ai oe.
15 Ulastande var du på dine vegar frå den dagen du vart skapt, til dess urettvisa fanst hjå deg.
Ua hemolele no oe i kou mau aoao mai kou la i hanaia'i, a loaa ka hewa iloko ou.
16 Den store handelen din valda at du vart full av urett og tok til å synda. Då vanhelga eg deg, so du laut burt frå Guds fjell, og eg tynte deg, du livd-gjevande kerub, so du ikkje lenger fekk vera millom dei logande steinar.
Ma ka nui loa o kou waiwai kalepa, ua hoopaapu lakou i ko waena ou me ka haunaele, a ua lawehala oe; nolaila, e hoolei aku au ia oe mo he mea haumia la mai ka mauna aku o ke Akua, a e luku aku au ia oe, e ke keruba e uhi ana mai waena aku o na pohaku ahi.
17 Ditt hjarta ovmoda seg av din vænleik, og du spillte din visdom for ditt glim. Til jordi kasta eg deg, framfor augo på kongar lagde eg deg, so dei kunde skoda deg.
Ua hookiekie kou naau no kou nani, ua hoohaumia oe i kou akamai no kou alohilohi ana; e kiola iho au ia oe i ka lepo, e hoomoe aku au ia oe imua o na'lii e nana mai ai lakou ia oe.
18 Med dine mange misgjerningar, med din urettferdige handel vanhelga du heilagdomarne dine. So let eg eld loga midt utor deg, han skal øyda deg, og eg gjer deg til oska på jordi framfor augo på alle som ser deg.
Ua hoohaumia oe i kou mau wahi hoano ma ka nui loa o kou mau hewa, ma ka hewa o kou kalepa ana; nolaila, e lawe mai au i ko ahi mai waenakonu ou, a e hoopau aku ia oe; a e hoolilo au ia oe i lehu ma ka honua imua o na maka o na mea a pau o ka poe e nana aku ia oe.
19 Alle som kjende deg millom folkeslagi, er forfærde yver deg; ei skræma er du vorten, og du er ikkje til - i all æva.
O ka poe a pau i ike ia oe iwaena o na kanaka, e makau lakou nou; e lilo no oe i mea e weliweli ai; aole loa aku hoi oe.
20 Og Herrens ord kom til meg; han sagde:
Hiki hou mai la ka olelo a Iehova ia'u, i mai la,
21 Menneskjeson! Vend di åsyn mot Sidon og spå imot det!
E ke keiki a ke kanaka, e hooku i kou wahi maka e ku e ia Zidona, a e wanana ku e ia ia,
22 Og du skal segja: So segjer Herren, Herren: Sjå, eg finna deg, Sidon, og eg vil syna meg herleg i deg. Og dei skal sanna at eg er Herren, når eg held dom yver det og helgar meg på det.
A e olelo aku, Ke i mai nei Iehova ka Haku, penei; Aia hoi, ke ku e nei au ia oe, e Zidona, a e hoonaniia mai au iwaenakonu ou; a e ike lakou, owau no Iehova, aia hoopai aku au maloko ona, a e hoanoia mai hoi iloko ona.
23 Og eg vil senda inn i det sott og blod på gatorne. Og iheldslegne skal falla midt i det for sverd som kjem yver deim rundt ikring, og dei skal sanna at eg er Herren.
No ka mea, e hoouna'ku au i ka mai ahulau iloko ona, a me ke koko iloko o kona mau alanui; a e haule ka poe eha iwaenakonu ona i ka pahikaua maluna ona ma na aoao a puni; a e ike lakou, owau no Iehova.
24 Og det skal aldri meir vera for Israels-lyden ein stingande klunger eller svidande tistel av alle deira grannar som svivyrder deim. Og dei skal sanna at eg er Herren, Herren.
Aole loa aku hoi ka mea ooi i ka ohana a Iseraela, aole hoi ke kakalaioa e kaumaha ai o ka poe a pau e hoopuni ana ia lakou, ka poe e hoowahawaha ia lakou; a e ike lakou owau no Iehova ka Haku.
25 So segjer Herren, Herren: Når eg samlar Israels-lyden ifrå folki der som dei er spreidde, då vil eg helga meg på deim framfor augo på folkeslag, og dei skal bu i sitt land som eg gav min tenar Jakob.
Ke i mai nei Iehova ka Haku, Aia pau ia'u ka ohana a Iseraela i ka hoouluuluia mai waena mai o ua lahuikanaka i hoopuehuiai lakou, a e hoanoia mai au ma o lakou la, imua o na maka o na lahuikanaka, aiaila e noho lakou ma ka aina a'u i haawi aku ai i kuu kauwa ia Iakoba.
26 Og dei skal bu der i trygd og byggja hus og planta vinhagar, ja, dei skal bu i trygd, medan eg held dom yver alle deira grannar som vanvyrde deim. Og dei skal sanna at eg, Herren, er deira Gud.
A e noho maluhia lakou malaila, a e kukulu lakou i na hale, a e kanu i na malawaina; oia, e noho lakou me ka makau ole, aia hoopai au i ka poe a pau i hoowahawaha ia lakou a puni; a e ike lakou owau no Iehova ko lakou Akua.
