Esekiel 26
1 So hende det i det ellevte året, den fyrste dagen i månaden, at Herrens ord kom til meg; han sagde:
A kum hlaibun, thapa yung pasuek, hnin pasuek dawkvah, hettelah doeh, BAWIPA e lawk kai koe a pha. Tami capa Taire ni Jerusalem taranlahoi haha! miphunnaw e takhang lah kaawm e a rawk toe khe, kai koe lah a kamlang teh, koung raphoe lah ao vaiteh, kai kama law teh, a cak han telah ati.
2 Menneskjeson! Av di Tyrus segjer um Jerusalem: «Hå, hå! I sund er folkeporten broten, til meg er han no flutt; eg vert fyllt sidan han er øydelagd, »
Tami capa Taire ni Jerusalem taranlahoi haha! miphunnaw e takhang lah kaawm e a rawk toe khe, kai koe lah a kamlang teh, koung raphoe lah ao vaiteh, kai kama law teh, a cak han telah ati.
3 difor, so segjer Herren, Herren: Sjå, eg skal finna deg, Tyrus, og let mange folkeslag koma veltande upp yver deg, likeins som havet kjem veltande med bårorne sine.
Hatdawkvah, Bawipa Jehovah ni telah a dei, khenhaw! Oe Taire, kai ni na taran, talî ni tuicapa a thaw sak e patetlah nang nama taranlahoi miphun moikapap nang koe ka tho sak han.
4 Og dei skal brjota ned murarne kring Tyrus og riva ned tårni, og eg vil sopa dusti av tufterne, og gjera byen til eit snaudt svadberg.
Taire rapan hah a raphoe awh vaiteh, imrasangnaw hah a raphoe awh han. Ama koehoi vaiphu hah kathoungcalah ka hui pou vaiteh, ka ke e lungsong lah ka coung sak han.
5 Ein stad til å greida garn på skal det verta der uti havet, for eg hev tala, segjer Herren, Herren. Og det skal verta til herfang åt folki.
Talî lungui e tamlawk yangda rumram nahanelah ao han, bangkongtetpawiteh, kai ni ka dei toe, telah Bawipa Jehovah ni a dei, hottelah miphunnaw hanelah lawphno lah ao awh han.
6 Og døtterne som er på innlandet, skal verta drepne med sverd. Og dei skal sanna at eg er Herren.
Kahrawngum kaawm e a canu hah tahloi hoi thei e lah ao han, hat toteh, BAWIPA lah ka o tie a panue awh han.
7 For so segjer Herren, Herren: Sjå, eg sender mot Tyrus Nebukadressar, Babel-kongen, frå Norderlandi, kongen yver kongarne, med hestar og med vogner og med hestfolk og med ein her og mykje folk.
Bangkongtetpawiteh, Bawipa Jehovah ni hettelah a dei, khenhaw! Taire taranlahoi Babilon siangpahrang Nebukhadnezar, siangpahrangnaw e siangpahrang teh atunglae ram lahoi marang hoi marangransanaw hoi tami moikapap hoi ka thokhai han.
8 Døtterne dine på innlandet skal han drepa med sverd. Og han skal gjera ein åtaksmur deg og kasta upp ein voll imot deg og reisa upp eit skjoldtak imot deg.
Na canu hah kahrawngum vah tahloi hoi a thei awh han. Nang na rungngang nahanelah rapan hah a sak awh vaiteh, nang na tuk nahanelah ravo a sak awh vaiteh, ahnimouh taranlahoi bahlingnaw a sin awh han.
9 Og murstangaren sin skal han setja mot murarne dine, og tårni dine skal han brotja ned med jarni sine.
Nang e rapannaw avanglah takhang a raphoe nahanelah a sak awh vaiteh, cakâ hoi imrasang hah a raphoe awh han.
10 Hans hestar i mengd skal hylja deg i dumba. Gnyen av hestfolk og hjul og vogner fær murarne dine til å dirra, når han fer inn gjenom portarne dine, sameleis som når ein fer inn i herteken by.
Kapappoung e marang kecu dawk, vaiphu hoi muen ramuk e lah ao han, raphoe e khopui dawkvah, tami ouk a kâen e patetlah na takhang dawk a kâen awh han, na takhang dawk a kâen awh navah, marangransanaw e pawlawk hoi tarantuknae leng pawlawk dawk rapan rasang hah a kâhuet han.
11 Med hovarne sine skal hestarne hans trakka ned alle gatorne dine. Lyden din skal han slå i hel med sverd, og dei sterke stolparne dine skal stupa til jordi.
Na lamthungnaw hah marang khoksamen hoi be a katin awh vaiteh, na taminaw hah tahloi hoi a thei awh han. Ka rasang e na rapan hah talai dawk be a rawp awh han.
12 Og dei skal rana din rikdom og gjera dine varor til herfang og brjota ned dine murar, og dine hugnadlege hus skal dei riva ned. Og steinarne dine og treverket ditt og dusti etter deg skal dei kasta beint på sjøen.
Na tawntanae hah lawphno lah koung a la awh han, na hnopai pueng be a rawk han, na rapan hah a tip vaiteh, kahawipoung e na im hah a raphoe awh han, na thing, na talung hoi na talai kahawinaw hah tui dawk be a tâkhawng awh han.
13 Og ljoden av songarane dine let eg tagna, og ljomen av cithrarne dine skal ein aldri meir høyra.
La na sak pawlawk hah ka roum sak vaiteh, na ratoung pawlawk thai e lah awm mahoeh toe.
14 Og eg vil gjera deg til ei bert svadberg, ein stad til å greida garni på skal du verta; du skal aldri verta uppatt-bygd. For eg, Herren, hev tala, segjer Herren, Herren.
Ka ke e lungsong lah ka coung sak han, tamlawk yangda hanelah ka coung sak vaiteh, na kangdout sak mahoeh toe. Bangkongtetpawiteh, kai BAWIPA ni ka dei toe telah Bawipa Jehovah ni a dei.
15 So segjer Herren, Herren med Tyrus: Skal ikkje havstrenderne bivra for omen av ditt fall, når gjenomstungne styn, når dei drep og myrder midt inni deg?
Bawipa Jehovah ni Taire koevah, hettelah a dei, nangmouh koevah kâtheinae ao. A hmâ ka cat e a hram toteh, na rawpnae a pawlawk dawk ramlouknaw hah a kâhuen mahoeh namaw.
16 Då skal dei stiga ned av sine høgsæte alle fyrstarne på havet, og dei skal leggja av seg kåporne sine og taka av seg sine rosesauma klæde. I skjelte skal dei klæda seg, på jordi skal dei sitja og skjelva kvar augneblink og ræddast yver lagnaden deg.
Talî dawk e kahrawikungnaw pueng ni a tungkhung dawk hoi a kum awh han, ka sungren poung e a hnicunaw hah a hruek awh vaiteh, a kamthoupnae be a rading awh han. Pâyawnae hah kamthoup awh vaiteh, talai dawk tahung laihoi pou a pâyaw awh han, kângairupoung awh han.
17 Og dei skal setja i med ein syrgjesong og segja til deg: «Korleis er du lagd i øyde, du som sjømanna bustad, byen den fræge, som hadde magti på havet, både du og dine ibuarar, som skaut skjelk i bringa på alle som budde der?
Nang khuinae la a phueng awh vaiteh, nang koevah, talai van e a tha ka sai e khopui a min kamthang, tuikathoumnaw khosaknae hah ama hoi a thung kho ka sak pueng, ka cet kaawm e naw ni a bari e khocanaw hoi kakuep e kho, nang teh na rawknae a pataw poung.
18 No skjelv dei, øyarne, den dagen du fell, og utøyarne i havet tek fæla av di endelykt.»
Na rawpnae ni tuilum pueng koung a kâhuet sak, na kahma hnin vah, talîpui teng e ramnaw be yawng awh han, ati awh han telah ati.
19 For so segjer Herren, Herren: Når eg gjer deg til ein øydestad, lik byar der ingen bur, når eg sender dragsudi uppetter deg og let storhavet gøyma deg,
Bangkongtetpawiteh, Bawipa Jehovah ni hettelah a dei, tami a ohoehnae khopui ka rawk e kingdi e khopui lah na coung sak toteh, kadungpoung e tui dawk na bo sak vaiteh, tui moikapap ni na ramuk han.
20 då støyper eg deg ned med deim som i gravi fer ned, til folket frå fordom, og let deg bu i nedheimen, i audner frå æva, med deim som fer ned i gravi, so ingen skal bu i deg; men eg vil gjeva pryda i landet åt dei livande.
Ayan e tami kadungpoung e tangkom dawk ka cet tangcoung e koevah, na ceisak awh han, talai thung vah, ayan hoi kingdi e kadungpoung e tangkom thung ka cet tangcoung e koevah, kho na sak han, apihai nangmouh thung vah kho a sak hoeh nahan hoi, taminaw koehoi bawilennae hah na hmu hoeh nahanelah,
21 Til ei skræma vil eg gjera deg, og so er du upp i inkje, og ein skal leita etter deg, men ikkje finna deg i all æva, segjer Herren, Herren.
He na pâmit han, na awm mahoeh toe, tami ni na ka tawng nakunghai, na hmawt awh mahoeh toe telah Bawipa Jehovah ni ati.
