Esekiel 17

1 Og Herrens ord kom til meg; han sagde:

LEUM GOD El fahk nu sik,

2 Menneskjeson! Legg upp ei gåta og set fram ein liknad åt Israels-lyden.

“Kom, mwet sukawil moul la, fahkang nu sin mwet Israel sie pupulyuk,

3 Og du skal segja: So segjer Herren, Herren: Den store ørnen med dei store vengjerne, dei lange slagfjørerne, og fjørhamen fullsett med spriklute fjører, kom til Libanon og tok toppen av cedertreet.

tuh elos in etu ma nga, LEUM GOD Fulatlana, fahk nu selos: Oasr sie eagle na lulap su arulana kato unac kac, ac posohksok lal yohk ac sralap. El sohkla nu fineol in acn Lebanon ac kotala fien sak cedar soko.

4 Øvste kvisten braut han av og førde honom til eit kræmarland og sette honom ned i ein kjøpmannsby.

Na el usla nu ke sie facl in kuka, ac likiya lah sac in sie siti sin mwet kuka.

5 Sidan tok han ein renning der i landet og sette honom i dyrka jord; han tok og sette honom som ein seljetein der det var nøgdi med vatn.

Na el eis soko sacn fusr liki facl Israel ac usla yukwiya ke sie ima wo fohk we, yen yohk kof we ma ac akoyohuye sacn uh in kap wo.

6 Og han voks og vart til eit vintre, vidt og lågvakse, so hans rankar skulde venda seg til ørnen og røterne hans skulde vera under honom. Han vart soleis til eit vintre som fekk greiner og skaut renningar.

Sacn soko ah srunak, na ke lahelik el soko fain grape ma fototo ac sralap. Lah kac uh kapak ku nu lucng, sukya acn se eagle sac muta we, ac okah kac uh kapla loal nu infohk uh, ac sropoh uh afla ke lah ac sra.

7 So var det ein annan stor ørn med store vengjer og yven fjørham. Og sjå, dette vintreet krøkte røterne sine burtåt honom, og frå den sengi der det var planta, tøygde det rankorne sine mot honom for at han skulde vatna det,

“Oasr pac sie eagle na lulap su posohksok la sralap ac unac kac matol. Na okah ac sra ke fain soko ah kapla ac oanla nu yen eagle sac muta we, finsrakkin mu in eis kutu pac kof sin eagle sac sayen kof ma oasr tari inima se el kapak we ah.

8 endå at det var planta i god jord og attmed mykje vatn, so det kunde skjota greiner og bera frukt og verta eit gildt vintre.

Tusruktu fain soko ah yoki tari in sie acn wo fohk we ac yohk kof we, su oru sra kac uh in kapak ac grape uh in fokla pus, na orala soko fain na wowo.

9 Seg: So segjer Herren, Herren: Skal det trivast? Vil ikkje hin ørnen slita upp røterne og riva frukti av det so det tornar? Kvart eit sprettande blad skal torna, so ein tarv ikkje stor magt og mykje folk til å riva det upp mot rotom.

“Ouinge nga, LEUM GOD Fulatlana, siyuk: Ya fain soko inge ac kapak ac moul na? Ya eagle se meet ah ac tia fusak, olela grape kac uh, ac kotala lah kac, in masla? Tia enenu in oasr ku lulap, ku un mwet mweun pus in fusak.

10 Sjå, det er planta; skal det trivast? Vil det ikkje torna, verta knas-turt, når austanvinden kjem burti det? I sengi der det veks, skal det torna.

Aok, pwaye lah fain soko ah yoki, tusruk ya ac ku in kapak? Ya ac tia masla ke eng kutulap me ac tuhme ac fungulya? Ya ac tia masla na acn kapak we uh?”

11 Og Herrens ord kom til meg; han sagde:

LEUM GOD El fahk nu sik,

12 Seg til den tråssuge lyden: Skynar de ikkje kva dette er? Seg: Sjå, Babel-kongen kom til Jerusalem, og han tok kongen og hovdingarne og førde deim med seg til Babel.

“Siyuk sin mwet alein inge lah elos etu kalmen pupulyuk sac. Fahkang nu selos lah tokosra lun acn Babylonia el tuku nwe Jerusalem ac usla tokosra lun Judah wi mwet pwapa fulat lal welul folokla nu Babylonia.

13 Og han tok ein utav kongsætti og gjorde pakt med honom og let honom gjera eiden, og dei megtige i landet tok han burt,

Na el eis sie sin sou lun tokosra lun Judah ac oakiya sie wulela inmasrloltal, ac oru elan fulahk tuh el ac pwaye na nu sel. Na el kapriya pac kutu mwet fulat

14 for at det skulde vera eit litevore kongerike og ikkje hevja seg upp, so det skulde halda pakti med honom og standa seg.

in oru tuh mutunfacl sac in tia sifil tuyak ac lainul, oayapa tuh wuleang sac in tia musalla.

15 Men han sette seg upp imot honom, med di han let sine sendemenner fara til Egyptarland, for at dei skulde gjeva honom hestar og mykje folk. Skal det ganga honom vel? Skal han sleppa undan, den som gjer slikt? Skal han få brjota pakt og sleppa frå det?

Tusruktu tokosra lun Judah el lain ma inge, ac supwala mwet lal nu Egypt in utuk horse ac un mwet mweun pus. Ya ac ku in wi ma el nunku an? Ya el ku in oru lumah inge ac tia nununkeyuk el? El tia ku in kunausla wulela sac ac wangin kaiyuk nu sel!”

16 So sant som eg liver, segjer Herren, Herren, sanneleg, på den staden der han er, den kongen som gjorde honom til konge - eiden hans svivyrde han, og pakti med honom braut han - hjå honom, midt i Babel, skal han døy.

LEUM GOD Fulatlana El fahk, “In oana ke nga pa God moul, tokosra se inge ac misa in acn Babylonia, mweyen el kunausla fulahk lal ke wulela se el orala inmasrlol ac tokosra lun Babylonia, su srisrngilya tuh elan tokosra.

17 Og Farao skal ikkje hjelpa honom i striden med stor her og mykje folk, når dei kastar upp ein voll og byggjer åtaksmurar til å tyna mange liv.

Finne mwet mweun fokoko lun tokosra Egypt, elos ac fah tia ku in kasru tokosra lun Judah ke pacl in mweun, ke mwet Babylonia ac elosak fohk ke pot, ac pukanak laf tuh elos in ku in uniya mwet puspis.

18 Han svivyrde eiden då han braut pakti, og sjå, han hadde gjeve handtak på det, og alt dette hev han gjort; sleppa undan skal han ikkje.

El kunausla fulahk lal ac wulela se ma el orala. El oru ma inge nukewa, ac inge el ac tia ku in kaingla.”

19 Difor, so segjer Herren, Herren: So sant som eg liver, sanneleg, eiden min som han svivyrde, og pakti mi som han braut, vil eg leggja på hans hovud.

LEUM GOD Fulatlana El fahk, “In oana ke nga pa God moul, nga ac kalyael ke el kunausla wulela ma el fulahk kac Inek mu el ac karinganang.

20 Og eg vil breida ut garnet mitt yver honom, og han skal verta fanga i mitt net. Og eg vil føra honom til Babel og ganga til doms med honom der for sviket han sette upp imot meg.

Nga ac laknelik sie nwek in sruokilya. Na nga ac usalla nu Babylonia ac sang kai nu sel we, mweyen el tia pwaye nu sik.

21 Og alle som vil røma undan ut or alle hans fylkingar, for sverd skal dei falla, og dei som vert leivde, skal verta spreidde for alle vindar, og de skal sanna at eg, Herren, hev tala.

Mwet mweun watwen lal ac anwuki nufon ke mweun, ac mwet lula uh ac fahsrelik nu yen nukewa. Na kowos ac fah etu lah nga, LEUM GOD, pa fahk ma inge.”

22 So segjer Herren, Herren: Då vil eg taka av toppen på det høge cedertreet og setja; av dei øvste kvisterne vil eg brjota ein grann teinung, og eg vil planta honom på eit høgt og rise fjell.

Pa inge ma LEUM GOD Fulatlana El fahk: “Nga ac kotala fien soko sak cedar fulat, Ac kotala sie srun srisrik kac; Nga ac yukwiya fin soko eol fulat —

23 På Israels høge fjell vil eg planta honom, og han skal få greiner og bera frukt og verta eit gildt cedertre. Og alle fuglar, alt fljugande, skal bu under det, i skuggen av greinerne på det skal dei bu.

Fineol fulat emeet in acn Israel. Ac fah kapak, lahelik ac isus fahko, Na ac orala soko sak cedar yohk ac wo. Kain in won nukewa yen engyeng uh ac fah muta olo Ac mongla ye lulin sak uh.

24 Og alle trei på marki skal skyna at eg, Herren, hev gjort eit høgt tre lågt og eit lågt tre høgt, hev late eit grønt tre torna og eit turt tre grønka. Eg, Herren, hev tala, og eg set det i verk.

Sak nukewa in facl sac ac fah etu Lah nga pa LEUM GOD. Nga pakiya sak fulat uh Ac oru sak fototo uh in kapak fulat. Nga oru sak folfol insroa in masla, Ac oru sak masla in sifil folfol insroa. Nga, LEUM GOD, pa fahk ma inge. Nga ac oru ma nga fahk mu nga ac oru.”