Esekiel 15

1 Og Herrens ord kom til meg; han sagde:

HIKI mai la hoi ka olelo a Iehova ia'u i mai la,

2 Menneskjeson! Kva fyremun hev vintreet framfor alle andre tre, den vintre-renningen som er millom trei i skogen?

E ke keiki a ke kanaka, heaha ka oi o ke kumu waina mamua o ke kumu laau e ae, a mamua o ka lala laau iwaena o na laau o ka ululaau?

3 Brukar ein det til noko slag gagnved? eller lagar ein av det ein nabb til å hengja noko slag bunad på?

E laweia anei kauwahi laau ona e hana'i i kekahi hana? E lalau anei kanaka i kahi kui noloko o ia mea e kau aku i kekahi ipu malaila?

4 Sjå, ein nører elden med det, og elden brenner båe endarne, og midluten vert sviden. Kann det då duga til noko yrke?

Aia hoi, ua hooleiia ia iloko o ke ahi i wahie, a ua pau i ke ahi na welau elua ona, a wela hoi ka waena ona. He mea pono anei ia no ka hana?

5 Sjå, medan det var heilt, var det ikkje brukande til noko yrke: kor mykje minder når elden hev brent på det, og det er svide! Skulde det då vera brukande til yrke?

Aia hoi, i kona okoa ana, aole pono ia no ka hana. A i ka pau ana i ke ahi, a wela hoi, ua pono anei ia no kahi hana?

6 Difor, so segjer Herren, Herren: Likeins som med veden av vintreet millom trei i skogen, som eg nører elden med, soleis gjer eg og med Jerusalems-buarne.

Nolaila ke olelo nei Iehova ka Haku penei; E like me ke kumu waina iwaena o na kumu laau o ka ululaau a'u i haawi ai i ke ahi i wahie, pela o haawi aku ai au i na kanaka o Ierusalema.

7 Og eg vil setja mi åsyn mot deim; utor elden gjekk dei, men elden skal endå øyda deim ut. Og de skal sanna at eg er Herren, når eg set mi åsyn mot deim.

A e hooku e au i ko'u maka ia lakou; e puka lakou mai loko aku o kekahi ahi, a e pau lakou i kekahi ahi; a e ike oukou owau no Iehova i ko'u wa e hooku e ai i ko'u wahi maka ia lakou.

8 Og eg vil gjera landet til ei øydemark, for di dei hev svike meg, segjer Herren, Herren.

A e hooneoneo loa au i keia aina, no ka lakou hana hewa ana, wahi a Iehova ka Haku.