Esekiel 14

1 Og det kom til meg nokre av styresmennerne i Israel og sette seg for mi åsyn.

A LAILA hele mai kekahi mau luna kahiko o ka Iseraela, a noho iho imua o'u.

2 Og Herrens ord til meg; han sagde:

Hiki mai la hoi ka olelo a Iehova ia'u i mai la,

3 Menneskjeson! Desse mennerne hev teke dei ufysne avgudarne sine upp i sitt hjarta, og det som er støytestein og fører deim til misgjerning, hev dei sett framfor si åsyn: skulde eg lata deim spyrja meg?

E ke keiki a ke kanaka, ua kukulu keia poe kanaka i ko lakou mau kii iloko o ko lakou mau naau, a waiho iho i ko lakou mea hoowalewale i ka hewa imua o ko lakou alo; e ninauia mai anei au e lakou?

4 Difor, tala til deim og seg med deim: So segjer Herren, Herren: Ein og kvar av Israels-lyden som tek dei ufysne avgudarne sine upp i sitt hjarta, og set framfor si åsyn det som er støytestein til misgjerning, og so kjem til profeten, honom vil eg, Herren, gjeva svar som høver honom med dei mange ufysne avgudarne hans,

Nolaila, e olelo aku oe ia lakou, a e i aku ia lakou, Ke i mai nei Iehova ka Haku penei; O kela kanaka keia kanaka o ka ohana a Iseraela i kukulu i kona mau kii iloko o kona naau, a i waiho iho i kona mea hoowalewale i ka hewa imua o kona alo, a hele mai hoi i ke kaula; na'u na Iehova e hai aku i ka mea i hele mai e like me ka nui o kona poe kii;

5 so eg kann gripa Israels-lyden i deira hjarta, for di dei alle saman hev vendt seg frå meg med dei ufysne avgudarne sine.

I hopu au i ka ohana a Iseraela iloko o ko lakou naau iho, no ka mea, ua aea lakou mai o'u aku nei ma ko lakou mau kii.

6 Difor, seg med Israels-lyden: So segjer Herren, Herren: Vend um og vend dykk burt frå dei ufysne avgudarne dykkar, og vend dykkar åsyn burt frå alle styggjorne dykkar!

Nolaila e olelo aku oe i ka ohana a Iseraela, Ke i mai nei Iehova ka Haku penei; E mihi oukou, a e huli mai, mai ko oukou mau kii mai, a e hoohuli i ko oukou mau maka mai ko oukou mau mea e inainaia a pau.

7 For kvar og ein av Israels-lyden - eller av framande som bur i Israel - som skil seg frå meg og tek dei ufysne avgudarne sine upp i sitt hjarta, og set framfor si åsyn det som er støytestein til misgjerning, og so kjem til profeten og ved honom vil spyrja meg, honom vil eg, Herren, sjølv svara;

No ka mea, o kela mea keia mea o ka ohana a Iseraela, a o ka malihini e noho iki ana iloko o ka Iseraela, i hookaawale ia ia iho mai o'u aku nei, a kukulu hoi i kona mau kii iloko o kona naau, a waiho iho hoi i kona mea e hoowalewale ai i ka hewa imua o kona alo. a hele mai hoi i ke kaula e ninau mai no'u; na'u na Iehova e hai aku ia ia ma o'u iho no.

8 og eg vil setja mi åsyn mot den mannen og tyna honom og gjera honom til eit teikn og eit ordtøke og rydja honom ut or mitt folk. Og de skal sanna at eg er Herren.

A e hooku e au i ko'u wahi maka i kela kanaka, a e hoolilo au ia ia i hoailona, a i hua olelo hoohiki; a e oki aku au ia ia mai waena aku o ko'u poe kanaka; a e ike no hoi oukou owau no Iehova.

9 Og når profeten let seg lokka og talar eit ord, so hev eg, Herren, lokka den profeten, og eg vil retta ut handi mi mot honom og øyda honom ut or mitt folk Israel.

A ina e puni ke kaula i kana olelo ana i kekahi mea, ua puni ia kaula ia'u ia Iehova. A e kikoo aku au i ko'u lima maluna ona, a e luku aku au ia ia mai waenakonu aku o ko'u poe kanaka ka Iseraela.

10 Og dei skal bera si misgjerning; likeins som med misgjerningi åt spyrjaren skal det vera med misgjerningi åt profeten,

A e halihali lakou i ka hoopaiia o ko lakou hewa. E like ka hoopai ana i ke kaula me ka hoopai ana i ka mea i imi aku;

11 so Israels-lyden ikkje meir skal villast burt frå meg og ikkje meir sulka seg med alle sine misgjerningar. Men dei skal vera mitt folk, og eg skal vera deira Gud, segjer Herren, Herren.

I ole e auwana hou aku ka ohana a Iseraela mai o'u aku nei, i ole hoi e haumia hou me ko lakou lawehala ana, aka, e lilo lakou i poe kanaka no'u, a owau no hoi i Akua no, lakou, wahi a Iehova ka Haku.

12 Og Herrens ord kom til meg; han sagde:

Hiki hou mai la ka olelo a Iehova ia'u, i mai la,

13 Menneskjeson! Når eit land syndar mot meg og fer med svik, og eg retter ut mi hand imot det og bryt sund brødstaven for det og sender svolt i det og ryd ut or det folk og fe,

E ke keiki a ke kanaka, i ka wa e hana hewa loa mai ai ka aina ia'u, e kikoo aku au i ko'u lima maluna iho ona, a e uhai au i ke kookoo o kana berena, a e hoouna aku au i ka wi maluna ona, a e oki aku i na kanaka me na holoholona mai ona aku la;

14 og desse tri menner vøre der: Noah og Daniel og Job, då skulde dei med si rettferd berre berga si eigi sjæl, segjer Herren, Herren.

Ina o keia mau kanaka ekolu ka iloko ona, o Noa, Dauiela a me Ioba, o ko lakou mau uhane iho ka lakou e hoopakele ai ma ko lakou pono, wahi a Iehova ka Haku.

15 Og um eg let udyr fara gjenom landet og gjera det folketomt, so det vart likt ei øydemark, at ingen kunde ferdast der berre for udyri,

Ina e hoohele ae au i na holoholona ino iwaena o ka aina, a oki loa ia lakou, a neoneo loa i ole ai e hele ae ke kanaka mawaena no ua poe holoholona la;

16 då skulde, so sant som eg liver, segjer Herren, Herren, desse tri mennerne, um dei vøre der, korkje berga søner eller døtter; dei åleine skulde verta berga, men landet verta ei øydemark.

Ina o keia mau kanaka ekolu ka iloko ona, ma ko'u ola ana, wahi a Iehova ka Haku, aole lakou e hoopakele i na keikikane me na kaikamahine, o lakou wale no ke hoopakeleia, aka, e neoneo no ka aina.

17 Eller um eg let sverd koma yver det landet og sagde: «Sverd skal fara gjenom landet, » og eg rudde ut or det folk og fe,

A ina lawe au i ka pahikaua maluna o ka aina, a e olelo aku, E ka pahikaua, e hele oe mawaeua o ka aina; a oki aku au i na kanaka a me na holoholona mai ona aku la;

18 og desse tri mennerne vøre der - so sant som eg liver, segjer Herren, Herren - dei skulde ikkje berga søner og døtter, berre dei åleine skulde verta berga.

Ina o keia mau kanaka ekolu ka iloko ona, ma ko'u ola ana, wahi a Iehova ka Haku, aole lakou e hoopakele i na keikikane, aole hoi i na kaikamahine; o lakou wale no ke hoopakeleia.

19 Eller um eg sende sott i det landet og rende ut harmen min yver det med blod til å rydja ut or det folk og fe,

A ina e hoouna au i ka mai ahulau i kela aina, a e ninini aku i ko'u huhu maluna ona me ke koko, e oki aku i kanaka pu me ka holoholona,

20 og Noah og Daniel og Job vøre der - so sant som eg liver, segjer Herren, Herren - dei skulde ikkje berga son eller dotter; dei skulde, ved si rettferd, berga berre si eigi sjæl.

Ina o Noa, Daniela a me Ioba ka iloko ona, ma ko'u ola ana, wahi a Iehova ka Haku, aole lakou e hoopakele i ke keikikane, aole hoi i ke kaikamahine; o ko lakou mau uhane iho ka lakou e hoopakele ai ma ko lakou pono.

21 For so segjer Herren, Herren: Enn når eg då sender dei fire øgjelege straffedomarne mine: sverd og svolt og udyr og sott yver Jerusalem til å rydja ut or det både folk og fe!

No ka mea, ke i mai nei Iehova ka Haku, penei; E kela aku keia i ka wa e hoouna aku ai au i kuu mau mea hoopai kaumaha a eha maluna o Ierusalema, i ka pahikaua, a me ka wi, a me ka holoholona ino, a me ka mai auhulau, e oki aku mai laila aku i kanaka pu me ka holoholona.

22 Men sjå, det vert leivt nokre undankomne, som vert burtførde, søner og døtter - sjå, dei skal fara til dykk, og de skal sjå deira åtferd og gjerningar; då skal de trøysta dykk etter ulukka som eg førde yver Jerusalem, alt som eg let koma yver det.

Aka, eia hoi, e koe no ke koena iloko ona e laweia'e iwaho, o na keikikane a me na kaikamahine; aia hoi, e puka mai lakou io oukou la, a e ike oukou i ko lakou aoao a me ka lakou hana ana; a e hooluoluia oukou no ka ino a'u i hooili ae ai maluna o Ierusalema, no na mea a pau a'u i kau ai maluna ona.

23 Og dei skal trøysta dykk, når de ser deira åtferd og gjerningar. Då skal de skyna at eg ikkje utan grunn hev gjort alt det eg hev gjort imot det, segjer Herren, Herren.

A e hooluolu lakou ia oukou, aia ike oukou i ko lakou mau aoao a me ka lakou hana ana; a e ike oukou aole au i hana kumu ole i na mea a pau a'u i hana'i iloko ona, wahi a Iehova ka Haku.