Esekiel 14

1 Og det kom til meg nokre av styresmennerne i Israel og sette seg for mi åsyn.

Isarel kacuenaw tangawn kai koe a tho awh teh, ka hmalah a tahung awh.

2 Og Herrens ord til meg; han sagde:

Hahoi BAWIPA e lawk kai koe a pha teh,

3 Menneskjeson! Desse mennerne hev teke dei ufysne avgudarne sine upp i sitt hjarta, og det som er støytestein og fører deim til misgjerning, hev dei sett framfor si åsyn: skulde eg lata deim spyrja meg?

tami capa, hetnaw ni amae meikaphawknaw hah a lungthin dawk a kâen sak awh teh, a hmalah a yonae dawk tâlawnae hah a hruek awh teh, ahnimouh ni pouknae hei hanelah ka o pouh han namaw.

4 Difor, tala til deim og seg med deim: So segjer Herren, Herren: Ein og kvar av Israels-lyden som tek dei ufysne avgudarne sine upp i sitt hjarta, og set framfor si åsyn det som er støytestein til misgjerning, og so kjem til profeten, honom vil eg, Herren, gjeva svar som høver honom med dei mange ufysne avgudarne hans,

Hatdawkvah, pato nateh, Bawipa Jehovah ni hettelah a dei. Isarel imthung koe tami pueng ni meikaphawk a lungthin thung a kâen sak teh, hotnaw e hmalah payonnae dawk a rawpnae hah hruek pouh teh, profetnaw koe ka tho pueng, kai BAWIPA ni amae meikaphawk a pap e hoi kamcu lah ka pathung han.

5 so eg kann gripa Israels-lyden i deira hjarta, for di dei alle saman hev vendt seg frå meg med dei ufysne avgudarne sine.

Isarel imthung ni amae meikaphawk kecu dawk hoi na ceitakhai awh dawkvah, a lungthin katang dawkvah ka kuet thai nahanelah telah ati.

6 Difor, seg med Israels-lyden: So segjer Herren, Herren: Vend um og vend dykk burt frå dei ufysne avgudarne dykkar, og vend dykkar åsyn burt frå alle styggjorne dykkar!

Hatdawkvah, Isarel imthung koevah, Bawipa Jehovah ni hettelah a dei. Ban awh nateh, namamae meikaphawk koehoi ban awh. Panuet na thonae pueng cettakhai awh.

7 For kvar og ein av Israels-lyden - eller av framande som bur i Israel - som skil seg frå meg og tek dei ufysne avgudarne sine upp i sitt hjarta, og set framfor si åsyn det som er støytestein til misgjerning, og so kjem til profeten og ved honom vil spyrja meg, honom vil eg, Herren, sjølv svara;

Isarel imthung dawk tami bangpatet hai thoseh, Isarel ram e kho ka sak pueng thoseh kai koehoi a kamlang teh, a lungthin dawk meikaphawk a kâen sak lahoi a hmalah payonnae dawk rawpnae hah hruek e lahoi, ahnimouh kong dawk pouknae hei hanelah, profet koevah ka tho e pueng teh kai BAWIPA roeroe ni ka pathung awh han.

8 og eg vil setja mi åsyn mot den mannen og tyna honom og gjera honom til eit teikn og eit ordtøke og rydja honom ut or mitt folk. Og de skal sanna at eg er Herren.

Hote tami teh, ka kangdue sin vaiteh, noutnae, cingthuinae lah ka hruek han. Ahni hah ka taminaw koehoi ka takhoe han. BAWIPA lah ka o tie a panue awh han.

9 Og når profeten let seg lokka og talar eit ord, so hev eg, Herren, lokka den profeten, og eg vil retta ut handi mi mot honom og øyda honom ut or mitt folk Israel.

Bang hno pueng dei hanelah, profet hah pasawt pawiteh, hote profet teh kai BAWIPA ni ka pasawt e lah ao teh, ama taranlahoi ka kut ka dâw vaiteh, ka tami Isarelnaw thung hoi ka pâmit han.

10 Og dei skal bera si misgjerning; likeins som med misgjerningi åt spyrjaren skal det vera med misgjerningi åt profeten,

A payonnae hah a phu awh han. Profet reknae hoi pouknae kahetkung reknae hah a kâvan han.

11 so Israels-lyden ikkje meir skal villast burt frå meg og ikkje meir sulka seg med alle sine misgjerningar. Men dei skal vera mitt folk, og eg skal vera deira Gud, segjer Herren, Herren.

Isarel imthung teh kai koehoi kahmat awh hoeh toung vaiteh, a payonnae pueng ni a kamhnawng sak hoeh nahanelah, ka tami lah ao awh toung dawkvah, a Cathut lah ka o thai nahan, Bawipa Jehovah ni a dei tet pouh, telah ati.

12 Og Herrens ord kom til meg; han sagde:

BAWIPA e lawk kai koe a pha teh,

13 Menneskjeson! Når eit land syndar mot meg og fer med svik, og eg retter ut mi hand imot det og bryt sund brødstaven for det og sender svolt i det og ryd ut or det folk og fe,

tami capa, ram dawk e taminaw ni kâlawk a tapoe awh teh, kaie lathueng yonnae a sak e lahoi, kai ni ka kut ka dâw teh, a hringnae a kungpui, a rawcanaw raphoe pouh e lahoi ahnimouh lathueng takang ka tho sak e lahoi tami hoi saringnaw ka pâmit toteh,

14 og desse tri menner vøre der: Noah og Daniel og Job, då skulde dei med si rettferd berre berga si eigi sjæl, segjer Herren, Herren.

Hete tami kathum touh: Noah, Daniel, hoi Job patenghai awm awh haw pawiteh, a lannae ni amamae hringnae dueng doeh rungngang thai awh tih, telah Jehovah ni a dei.

15 Og um eg let udyr fara gjenom landet og gjera det folketomt, so det vart likt ei øydemark, at ingen kunde ferdast der berre for udyri,

A ram hah sarang katin sak vaiteh, ram hah ka raphoe dawkvah, apihai ao thai hoeh dawkvah, tami kingdi pawiteh,

16 då skulde, so sant som eg liver, segjer Herren, Herren, desse tri mennerne, um dei vøre der, korkje berga søner eller døtter; dei åleine skulde verta berga, men landet verta ei øydemark.

hete tami kathum touh kaawm nakunghai ka hring e Bawipa Jehovah ni telah a dei, amamae a canu capa naw rungngang thai kalawn mahoeh. Amamanaw dueng rungngang e lah ao awh vaiteh, a ram teh kingdi lah doeh bout ao han.

17 Eller um eg let sverd koma yver det landet og sagde: «Sverd skal fara gjenom landet, » og eg rudde ut or det folk og fe,

Hoehpawiteh a ram dawk tahloi ka hno vaiteh, tahloi kâroe haw ka tet boilah, tami hoi moithang pueng koung ka pâmit pawiteh,

18 og desse tri mennerne vøre der - so sant som eg liver, segjer Herren, Herren - dei skulde ikkje berga søner og døtter, berre dei åleine skulde verta berga.

Hete tami kathum touh kaawm nakunghai Bawipa Jehovah a hring e patetlah a canu capa naw rungngang thai kalawn mahoeh. Amamae hringnae dueng hah a rungngang thai awh han.

19 Eller um eg sende sott i det landet og rende ut harmen min yver det med blod til å rydja ut or det folk og fe,

Nahoeh pawiteh, a ram dawk lacik ka pha sak vaiteh, tami hoi moithang be pâmit hanlah thingpalawngnae lahoi ka lungkhueknae hah a ram dawk ka awi pawiteh,

20 og Noah og Daniel og Job vøre der - so sant som eg liver, segjer Herren, Herren - dei skulde ikkje berga son eller dotter; dei skulde, ved si rettferd, berga berre si eigi sjæl.

Noah, Daniel, hoi Job ahnimouh kaawm awh nakunghai, Bawipa Jehovah ni kai ka hring e patetlah a canu a capa naw hai rungngang mahoeh. A lannae ni amamae hringnae dueng a rungngang awh han telah, BAWIPA ni a dei.

21 For so segjer Herren, Herren: Enn når eg då sender dei fire øgjelege straffedomarne mine: sverd og svolt og udyr og sott yver Jerusalem til å rydja ut or det både folk og fe!

Bangkongtetpawiteh, Bawipa Jehovah ni hettelah a dei. Jerusalem lathueng vah, ka patawpoung e ka lawkcengnae pali touh: tahloi, takang, sarang hoi lacik hah tami hoi saring be pâmit hanelah ka pha sak toteh, banghloine a pataw han.

22 Men sjå, det vert leivt nokre undankomne, som vert burtførde, søner og døtter - sjå, dei skal fara til dykk, og de skal sjå deira åtferd og gjerningar; då skal de trøysta dykk etter ulukka som eg førde yver Jerusalem, alt som eg let koma yver det.

Hatei khenhaw! hawvah, kaawm rae tâcokhai hanelah, pâhlung lah ao han. Canu capa naw hai, khenhaw! nangmouh koe a tho awh han. A hringnae hoi a tawksak awh e hah, na hmu awh han. Hahoi Jerusalem lathueng vah, hawihoehnae kaphasaknae kong dawkvah, lung na mawng sak awh han. A lathueng hno ka pha sak e pueng dawk a lungmawng awh han.

23 Og dei skal trøysta dykk, når de ser deira åtferd og gjerningar. Då skal de skyna at eg ikkje utan grunn hev gjort alt det eg hev gjort imot det, segjer Herren, Herren.

A hringnae hoi a tawksaknae hah na hmu awh toteh, na lung a mawng sak awh han. A lathueng ka sak e pueng a khuekhaw awm laipalah ka sak hoeh tie na panue awh han telah Bawipa Jehovah ni a dei, telah ati.