Esekiel 11

1 Og åndi lyfte meg og flutte meg åt Øystreporten på Herrens hus, den som snur mot aust. Og sjå, frammed inngangen åt porten var det fem og tjuge mann. Og eg såg midt ibland deim Ja’azanja Azzursson og Pelatja Benajason, hovdingarne for folket.

Eka Roho mar Nyasaye notingʼa malo mokela nyaka e dhoranga od Jehova Nyasaye mochomo yo wuok chiengʼ. E dhorangach kanyo, ne nitie ji piero ariyo gabich, to ji ariyo kuomgi ne gin Jazania wuod Azur kod Pelatia wuod Benaya, mane gin jotend ji.

2 Og han sagde til meg: «Menneskjeson! Det er desse menner som tenkjer upp urett og legg meinråder i denne byen.

Jehova Nyasaye nowachona niya, “Wuod dhano, magi e joma chano timbe maricho kendo mangʼado riekni maricho e dalani.

3 Det er dei som segjer: Det ber ikkje snart til med husbyggjing; dette er gryta, og me er kjøtet.»

Giwacho ni, ‘Donge kinde mag gero udi osechopo machiegni? Dala maduongʼni en agulu mitede, to wan to wan ringʼo!’

4 Difor, spå imot deim! spå, du menneskjeson!

Kuom mano, yaye wuod dhano, kor wach kendo ikor wach kuomgi mak iweyo.”

5 Og Herrens ande fall på meg, og han sagde med meg: «Seg: So segjer Herren: Soleis hev de sagt, Israels-menner, og kva som leikar dykk i hugen, veit eg vel.

Eka Roho mar Jehova Nyasaye nobiro kuoma, kendo nonyisa kama: Ma e gima Jehova Nyasaye wacho, yaye dhood Israel, angʼeyo gik ma uwacho kendo gik ma uparo e chunyu.

6 Mykje folk hev de drepe i denne byen, og de hev fyllt gatorne med drepne.

Usenego ji mangʼeny e dala maduongʼni mi upongʼo yorene gi ringre joma otho.

7 Difor, so segjer Herren, Herren: Dei de hev drepe og lagt ned der, dei er kjøtet, og byen er gryta, men dykk skal dei føra ut or honom.

Emomiyo Jehova Nyasaye Manyalo Gik Moko Duto wacho kama: Ringre joma otho ma usepuko kanyo e ringʼo, to dala maduongʼni e agulu, kaka uwachono, to abiro riembou mi agolu oko.

8 Sverd ottast de, og sverd vil eg lata koma yver dykk, segjer Herren, Herren.

Uluoro ligangla, to liganglano ema abiro tiekougo, Jehova Nyasaye Manyalo Gik Moko Duto owacho.

9 Og eg vil føra dykk ut derifrå og gjeva dykk i henderne på framande, og eg vil halda dom yver dykk.

Abiro riembou oko e dala maduongʼni mi aketu e lwet ogendini mamoko mabiro sandou.

10 For sverd skal de falla; burtmed Israels landskil vil eg døma dykk. Og de skal sanna at eg er Herren.

Ubiro podho e lak ligangla, kendo abiro kelonu chandruok e tongʼ ka tongʼ mar Israel. Eka unungʼe ni An e Jehova Nyasaye.

11 Han skal ikkje vera gryta åt dykk, og de skal ikkje vera kjøtet i den; burtmed Israels landskil vil eg døma dykk.

Dala maduongʼni ok nobednu agulu, to un bende ok nubed ringʼo e iye. Abiro kelonu chandruok e tongʼ duto mag Israel.

12 Og de skal sanna at eg er Herren, de som ikkje hev ferdast i mine bod og ikkje gjort etter mine lover; men etter loverne åt heidningfolki som bur rundt ikring dykk, hev de gjort.

Kendo unungʼe ni An e Jehova Nyasaye, nikech ok useluwo buchena kata rito chikena, to useluwo mana yore mag ogendini molworou.

13 Og det hende medan eg heldt på å spå, at Pelatja Benajason døydde. Då fall eg å gruve på mitt andlit og ropa med sterk røyst: «Å, å! Herre, Herre! Vil du tyna alt som er leivt i Israel?»

Kane pod akoro wach kamano, Pelatia wuod Benaya notho. Eka napodho piny auma kendo aywak gi dwol maduongʼ kawacho niya, “Yaye, Jehova Nyasaye Manyalo Gik Moko Duto, bende ditiek pep jo-Israel mane otony kamano adier?”

14 Og Herrens ord kom til meg; han sagde:

Wach Jehova Nyasaye nobirona kama:

15 Menneskjeson! Dine brør, dine brør, dine frendar og all Israels-lyden, alle saman, til deim er det Jerusalems-buarne segjer: «Haldt dykk langt burte frå Herren! Me hev fenge landet til eiga.»

“Wuod dhano, oweteni, ma gin oweteni mahie kendo ma wedeni moa e rembu kod dhood Israel duto, ema jo-Jerusalem osewuoyo kuomgi kawacho ni, ‘Gisedhi mabor gi Jehova Nyasaye, kendo lopni osemiwa kaka girkeni marwa.’

16 Difor, seg: So segjer Herren, Herren: Då eg førde deim langt burt imillom heidningarne og spreidde deim i landi, då vart eg eit lite bil ein heilagdom åt deim i dei landi der dei kom.

“Kuom mano wach ni, ‘Ma e gima Jehova Nyasaye Manyalo Gik Moko Duto wacho: Kata obedo ni ne ariembogi mabor ahinya e dier ogendini kendo ne akeyogi e dier pinje, to kuom kinde matin asebedonegi kama ler mar lemo e pinje ma gisedhiyego.’

17 Difor, seg: So segjer Herren, Herren: Eg vil samla dykk frå folki og henta dykk utor landi som de er kringspreidde i, og eg vil gjeva dykk Israels land.

“Kuom mano wach ni, ‘Ma e gima Jehova Nyasaye Manyalo Gik Moko Duto wacho: Abiro chokou kagolou e pinje ma osekeyoue, kendo abiro dwogonu piny Israel.’

18 Ja, dit skal dei koma, og dei skal hava burt utor det all ufysna og all styggedomen.

“Gibiro dok e piny Israel mi gigol nyiseche manono kod kido mopa mage.

19 Og eg vil gjeva deim eitt hjarta, og ei ny ånd vil eg gjeva inn i deim. Og eg vil taka burt steinhjarta or deira kjøt, og eg vil gjeva deim eit kjøthjarta,

Anamigi chuny ma ok parre, kendo anaket chuny manyien eigi; abiro golo kuomgi chuny matek ka lwanda kendo anachwenegi chuny manyien.

20 so dei skal ferdast i mine bod og halda mine lover og gjera etter deim. So skal dei vera mitt folk, og eg skal vera deira Gud.

Eka ginilu buchena kendo ginibed gi chuny mar rito chikena. Ginibed joga, kendo anabed Nyasachgi.

21 Men dei som let hjarta sitt ferdast etter hjarta åt dei ufyselege og styggjelege avgudarne sine, deira åtferd vil eg leggja på deira hovud, segjer Herren, Herren.»

Abiro kumo joma chunygi otwere kuom kido mag-gi maricho kod nyisechegi manono. Jehova Nyasaye Manyalo Gik Moko Duto osewacho.”

22 Då lyfte kerubarne vengjerne sine, og hjuli fylgde med deim. Og herlegdomen åt Israels Gud var uppe yver deim.

Eka kerubi, kaachiel gi tiende ka ni e bathgi, noyaro bwombegi, kendo duongʼ mar Nyasach Israel ne ni e wigi gimalo.

23 Og Herrens herlegdom steig upp midt utor byen og stana yver fjellet som er austanfor byen.

Duongʼ mar Jehova Nyasaye nodhi malo koa ei dala maduongʼ kendo nochungʼ ewi got man yo wuok chiengʼ mar dalano.

24 Og åndi lyfte meg og førde meg til Kaldæa, til dei burtførde - i syni, ved Guds Ande, hende det. Og upp ifrå meg for syni som eg hadde set.

Roho mar Nyasaye notingʼa motera nyaka ir jogo mane ni e twech e piny Babulon, ka an e fweny mane Roho mar Nyasaye omiya. Eka fweny mane asenenono noa moweya,

25 Og eg tala til dei burtførde alle dei Herrens ord som han hadde synt meg.

kendo ne anyiso jogo mane ni e twechgo gik moko duto mane Jehova Nyasaye osenyisa.