2 Mosebok 9
1 Og Herren sagde til Moses: «Gakk fram for Farao og seg med honom: «So segjer Herren, Hebræarguden: «Lat folket mitt fara, so dei kann tena meg!
To pacoengah Angraeng mah Mosi khaeah, Faro khaeah caeh ah loe, Hebrunawk ih Angraeng Sithaw mah, Kai a bok o hanah, kai ih kaminawk to tacawtsak lai ah, tiah a thuih, tiah thuih paeh, tiah ang naa.
2 For meinkar du deim å fara, og held du deim att endå lenger,
Nihcae to na caehsak ai ah, na patawn caeng nahaeloe,
3 so skal Herren leggja si hand på feet ditt, som beiter på bøen, både hestar og asen og kamelar og naut og sauer, og søkja deim med ei øgjeleg drepsott.
khenah, Angraeng loe lawk ah kaom pacah ih moinawk, hrangnawk, laa hrangnawk, kaengkuu hrangnawk, maitaw taenawk, tuunawk nuiah ban to phok ueloe, karai parai nathaih to phasak tih.
4 Men Herren skal gjera skil på israelsfeet og egyptarfeet, og det skal ikkje døy noko av det som høyrer Israel til.»»»
Toe Angraeng mah, Israel kaminawk ih moinawk hoi Izip kaminawk ih moinawk to ka tapraek han, Israel kaminawk ih moi loe maeto doeh dueh mak ai, tiah a thuih, tiah thui paeh, tiah a naa.
5 Og Herren sette tidi og sagde: «I morgon vil Herren lata dette henda i landet.»
Angraeng mah atue to pahoe boeh, Angraeng mah khawnbang ah hae hmuen hae prae thungah sah tih, tiah thuih.
6 Dagen etter gjorde Herren som han hadde sagt, og alt egyptarfeet døydde, men av feet åt Israels-folket døydde ikkje eit liv.
Angraeng mah khawnbang ah to hmuen to sak; Izip kaminawk ih moi loe duek o boih; toe Israel kaminawk ih moinawk loe maeto doeh dueh ai.
7 Og Farao sende bod, og då hadde det ikkje døytt eit einaste liv av israelsfeet. Men Farao sette hardt imot hardt, og meinka folket å fara.
Faro mah kami to patoeh naah, khenah, Israel kaminawk ih moi loe maeto doeh dueh ai, tito panoek; toe Faro loe palung amtaaksak toengtoeng vop moe, Israel kaminawk to tacawtsak ai.
8 Då sagde Herren til Moses og Aron: «Tak henderne fulle med omnsoska, og Moses skal kasta henne upp i veret, so Farao ser på det.
To pacoengah Angraeng mah Mosi hoi Aaron khaeah, Takoeng ih maiphu to ban tamsum maeto la hoih, Mosi mah Faro hmaa ah van bangah haeh nasoe.
9 Då skal ho verta til dumba og fjuka utyver heile Egyptarland, og av dumba skal det koma ei sott som bryt ut med kaunar på folk og fe i alt Egyptarlandet.»
To maiphu loe Izip prae thung boih ah koi ueloe, Izip prae thungah kaom kaminawk hoi moinawk to, ahlut mansak boih tih, tiah a naa.
10 So tok dei oska or masomnen, og steig fram for Farao, og Moses kasta henne upp i veret; då kom det ei kaunsott som braut ut på folk og på fe.
To pongah nihnik mah takoeng pong ih maiphu to a lak hoi moe, Faro hmaa ah angdoet hoi; Mosi mah maiphu to van ah haeh naah, kaminawk hoi moinawk nuiah ahlut to oh.
11 Og runemeistrarne orka ikkje å standa framfor Moses for verken skuld; for kaunarne hadde sett seg på runemeistrarne som på alle egyptarane.
Miklet kop kaminawk hoi Izip kaminawk boih ahlut manh o pongah, Mosi hmaa ah angdoe o thai ai.
12 Men Herren gjorde Farao strid i hugen; og det gjekk som han hadde sagt med Moses: Farao høyrde ikkje på deim.
Mosi khaeah Angraeng mah thuih ih lok baktih toengah, Angraeng mah Faro to palung thahsak, to pongah Mosi hoi Aaron ih lok to tahngai pae ai.
13 Då sagde Herren til Moses: «Ris tidleg upp i morgon, og stig beint fram for Farao, og seg med honom: «So segjer Herren, Hebræarguden: «Lat folket mitt fara, so dei kann tena meg!
To pacoengah Angraeng mah Mosi khaeah, Khawnthaw ah angthawk ah loe, Faro hmaa ah angdoe ah, anih khaeah, Hebru kaminawk ih Angraeng Sithaw mah, Kai a bok o hanah, kai ih kaminawk to tacawtsak lai ah, tiah a thuih, tiah thui pae hanah a naa.
14 For denne gongen vil eg senda alle mine plågor yver deg sjølv og mennerne dine og folket ditt, so du skal sanna at ingen er som eg på heile jordi.
Vaihi loe long pum ah kai baktih mi doeh om ai, tiah na panoek hanah, na palung thungah maw, na tamnanawk hoi kaminawk nuiah maw, raihaihnawk to ka phaksak han boeh.
15 No hadde eg alt lyft handi mi, og vilde slege deg og folket ditt med drepsott, og då hadde du vorte utrudd av verdi.
Vaihi ban ka payangh moe, nangmah hoi nang ih kaminawk nuiah raihaih ka phaksak han, nang loe long hoiah kang hmatsak han boeh.
16 Men eg sparde deg, av di eg vilde syna deg magti mi og gjera namnet mitt kunnigt yver all jordi.
Toe na nuiah ka thacakhaih to kam tuengsak moe, long boih ah ka hmin taphong han ih ni, nang hae kang pathawk tahang.
17 Endå legg du deg i vegen for folket mitt, og vil ikkje lata deim fara.
Toe nang mah kai kaminawk ih lok to na aek, nangmah hoi nangmah to nam koeh moe, kai ih kaminawk prawt ai ah na oh han maw?
18 Sjå, difor vil eg i morgon dette bil senda eit øgjeleg haglver, som det aldri hev vore maken til i Egyptarlandet, frå den dag det vart grunna og til no.»»
Khenah, khawnbang hae atue ah, Izip prae oh tangsuek nathuem hoi kamtong vaihi khoek to kaom vai ai, kanung parai qaetui to ka kraksak han.
19 Send no bod, og berga buskapen din og alt de du hev på marki! Alt som er ute og ikkje kjem seg i hus, anten det er folk eller fe, skal haglet koma yver, og dei skal døy.»
To pongah vaihi kami to patoeh ah loe, lawk ah kaom moinawk hoi na tawnh ih hmuennawk boih pakuemsak ah; im ah hoih ai ih lawk ah kaom kami hoi moinawk loe qaetui mah va boih ueloe, dueh o boih tih, tiah thuih, tiah a thuisak.
20 Dei av kongsmennerne som hadde age for ordi åt Herren, dei berga då tenarane og buskapen sin i hus.
Angraeng ih lok zii kami, Faro ih tamnanawk loe angmacae ih tamnanawk hoi pacah ih moinawk to im ah hoih o.
21 Men dei som ikkje agta på Herrens ord, let både tenarane og buskapen vera ute.
Toe Angraeng ih lok tidoeh sah ai kaminawk loe, angmacae tamnanawk hoi pacah ih moinawk to lawk ah caeh o taak.
22 Då sagde Herren til Moses: «Rett handi di upp imot himmelen, so skal haglet koma sturtande yver heile Egyptarland, på folk og på fe og på kvart strå som på marki veks i Egyptarlandet.»
To pacoengah Angraeng mah Mosi khaeah, Kaminawk, moinawk hoi Izip prae boih ah kaom lawk ih aannawk nuiah qaetui to kraksak hanah, van bangah na ban to payang ah, tiah a naa.
23 So rette Moses staven sin upp imot himmelen. Då sende Herren torever og hagl, og eldingarne for ned til jordi, medan Herren let det hagla yver Egyptarlandet.
Mosi mah angmah ih cunghet to van ah phok tahang naah, Angraeng mah khopazih hoi qaetui to patoeh, hmai to long ah krak; Angraeng mah Izip prae thungah qaetui to kho baktiah angzohsak.
24 Haglet kom drusande, og midt i haglflodi gjekk det ljon i ljon. Aldri hadde det vore slikt uver i Egyptarlandet, frå den tid det vart bygt.
To tiah kakrah qaetui loe, hmai hoiah angbaeh; Izip prae oh tangsuek nathuem hoiah to baktih kanung parai, qaetui to om vai ai vop.
25 Og haglet slo ned alt som ute var i heile Egyptarland, både folk og fe, og all grøda på marki slo haglet ned, og kvart tre braut det sund.
Qaetui mah Izip prae thung boih ih lawk, kami, pacah ih moi, lawk ah kamprawk aannawk to vah boih moe, lawk ih thingnawk doeh angkhaehsak boih.
26 Men i Gosenlandet, der Israels-folket budde, der gjekk ikkje haglflodi.
Israel kaminawk ohhaih Goshen ahmuen khue ah ni, qaetui krah ai ah oh.
27 Då sende Farao bod etter Moses og Aron, og sagde med deim: «Denne gongen hev eg synda. Herren er den som hev rett, og eg og folket mitt me hev urett.
To pacoengah Faro mah Mosi hoi Aaron to kawk hanah kami to patoeh, nihnik khaeah, Vaihi hmuen kasak pazae boeh, Angraeng loe toeng, kai hoi kai ih kaminawk loe ka set o boeh.
28 Bed til Herren at det må hava ein ende med toreslåtten og haglet, so skal eg lata dykk fara, og de tarv ikkje bia lenger.»
(Khawt boeh); khopazih hoi qaetui to dip thai hanah, Angraeng khaeah lawkthui ah; kang caeh o sak han boeh hmang; kasawk ah na om o mak ai boeh, tiah a naa.
29 «Med same eg kjem ut or byen, skal eg lyfta henderne og beda til Herren, » svara Moses. «Då skal tora halda upp, og haglet driva av, so du skal sanna at jordi høyrer Herren til.
Mosi mah anih khaeah, Vangpui zaeh ah ka caeh moe, Angraeng khaeah ban ka payangh han, to naah khopazih hoi qaetui to dii roep tih; to tiah ni long loe Angraeng ih ni, tito na panoek tih.
30 Men det veit eg vel at du og mennerne dine endå ikkje hev age for Herren Gud.»
Toe nang hoi na tamnanawk mah Angraeng to na zii o mak ai vop, tito ka panoek, tiah a naa.
31 Både lin og bygg var nedslege; for bygget stod med aks, og linet med blom.
Buri sakhaih akung hoi barli cang loe amro boeh; barli cang loe aquih tacawt boeh moe, buri sakhaih akung doeh apawk pawk boeh.
32 Men kveiten og rugen var ikkje nedslege; for dei årar seinare.
Takaw dip sakhaih cang hoi bungaih loe amprawk ai vop pongah, amro ai.
33 Og Moses gjekk burt frå Farao og ut or byen, og lyfte henderne til Herren. Då heldt tora og haglveret upp, og regnet hylja ikkje meir ned på jordi.
To pacoengah Mosi loe Faro khae hoiah tacawt moe, vangpui zaeh ah a caeh; Angraeng khaeah a ban to payangh, to naah khopazih hoi qaetui to dip moe, long nuiah kho angzo ai boeh.
34 Men då Farao såg at regnet og haglet og tora hadde stogga, so heldt han på og synda, og herde seg til, både han og mennerne hans.
Khotui, qaetui hoi khopazih to dip boeh, tiah Faro mah hnuk naah, zaehaih a sak let bae vop; angmah hoi a tamnanawk doeh palungthah o let.
35 Det gjekk som Herren hadde havt Moses til å segja: Farao var hard som stein, og vilde ikkje lata Israels-folket fara.
Angraeng mah Mosi khaeah thuih ih lok baktih toengah, Faro loe palungthah moe, Israel kaminawk to tacawtsak ai.
