2 Mosebok 6
1 Då sagde Herren til Moses: «No skal du sjå, kva eg vil gjera med Farao: Ei sterk hand skal nøyda honom til å sleppa deim, og for den same sterke handi skuld skal han jamvel driva deim ut or landet sitt.»
BOEIPA loh Moses te, “Pharaoh taengah ka saii ham te na hmuh pawn ni. Tlungluen kut he amih taengah a tueih vetih tlungluen kut loh amih te a khohmuen lamloh a haek ni,” a ti nah.
2 Og Gud tala endå meir til Moses, og sagde med honom: «Eg er Herren.
Pathen loh Moses te a voek bal tih a taengah, “Kai tah Yahweh ni.
3 Eg synte meg for Abraham, og for Isak, og for Jakob, og nemnde meg Gud den Allvelduge, men dette namnet mitt, Herren, gjorde eg ikkje kunnigt for deim.
Abraham taengah, Isaak taeng neh Jakob taengah Tlungthang Pathen la ka phoe coeng dae ka ming te amih taengah Yahweh la ka ming sak moenih.
4 Og eg gjorde eit samband med deim: eg lova å gjeva deim Kana’ans-landet, det landet dei heldt til i, då dei ferdast på jordi.
Te dongah Kanaan khohmuen te amih taengah paek hamla amih taengah ka paipi te ka thoh bal. A khuiah ana bakuep nah te a lampahnah khohmuen ni.
5 Og no hev eg høyrt, korleis Israels-borni sukkar og styn, av di egyptarane held deim i trældom, og eg minnest kva eg hev lova.
Kai loh Israel ca rhoek kah nguekcoinah te khaw ka yaak coeng. Egypt loh amih thohtat sak cakhaw ka paipi te ka poek.
6 Seg no med Israels-borni: «Eg er Herren; eg vil taka av dykk dei tunge byrderne de ber for egyptarfolket, og løysa dykk or trældomen dei held dykk i, og fria dykk ut med fast arm og strenge domar;
Te dongah Israel ca rhoek te thui pah. Kai BOEIPA loh nangmih te Egypt bitloh hmui lamkah kan loh vetih amih kah thohtatnah lamloh nangmih te kang huul ni. Nangmih te ban ka yueng vetih tholhphu tanglue neh kan tlan ni.
7 eg vil gjera dykk til mitt folk, og vera dykkar Gud, og de skal sanna at eg er Herren, dykkar Gud, som tek av dykk dei tunge byrderne de ber for egyptarfolket.
Nangmih te kamah taengah pilnam la kan loh vetih nangmih taengah Pathen la ka om ni. Te vaengah Egypt bitloh hmui lamloh nangmih aka khuen BOEIPA na Pathen kamah he nan ming uh bitni.
8 Og eg vil føra dykk til det landet som eg rette handi i veret på at eg vil gjeva Abraham og Isak og Jakob, og det vil eg gjeva dykk til eiga, eg, Herren.»»
Nangmih khaw te khohmuen la kang khuen ni. Te te paek ham ni ka kut he Abraham taeng neh Isaak taeng neh Jakob taengah ka thueng. Te dongah te te BOEIPA kamah loh khoh la nangmih taengah kam paek ni,” a ti nah.
9 Og Moses sagde det med Israels-borni, men dei høyrde ikkje på honom, av di dei var modlause og laut træla so hardt.
Moses loh Israel loh ca rhoek taengah a thui dae mangkhak la thohtatnah neh mueihla kobawtnah dongah Moses ol te hnatun uh pawh.
10 Då tala Herren til Moses, og sagde:
Te vaengah BOEIPA loh Moses te a voek tih,
11 «Gakk fram for Farao, egyptarkongen, og seg med honom, at han skal lata Israels-borni fara ut or landet sitt!»
Paan lamtah Egypt manghai Pharaoh te thui, Israel ca rhoek te a khohmuen lamloh hlah laeh saeh,” a ti nah.
12 Og Moses svara og tok so til ords, der han stod fram for augo åt Herren: «Du ser Israels-borni vil ikkje høyra på meg; er det då ventande at Farao skulde lyda etter det eg segjer, eg som er so valen på munnen!»
Tedae Moses loh BOEIPA mikhmuh ah rhep a thui tih, “Israel ca rhoek long pataeng kai ol he a hnatun uh moenih he. Te dongah kai tah ka hmuilai aka ngun he Pharaoh loh metlam kai ol a hnatun eh?” a ti nah.
13 Soleis tala Herren til Moses og Aron, og sende deim til Israels-mennerne og til Farao, egyptarkongen, med det bodet at dei skulde fylgja Israels-folket ut or Egyptarland.
Te phoeiah BOEIPA loh Moses neh Aaron te a voek tih Israel ca kawng neh Egypt manghai Pharaoh kawng khaw, Egypt khohmuen lamloh Israel ca rhoek a khuen ham te khaw a uen.
14 No skal de høyra kva ættefederne deira heitte: Sønerne åt Ruben, eldste son åt Israel, det var Hanok og Pallu, Hesron og Karmi. Frå deim er Rubens-ætterne komne.
Israel kah caming Reuben koca kah a napa imkhui kah a lu rhoek la Enok neh Khetsron Pallu neh Karmee tih, te rhoek te Reuben huiko la om.
15 Sønerne åt Simeon var Jemuel og Jamin og Ohad og Jakin og Sohar og Saul, som var son åt ei Kana’ans-kvende. Frå deim er Simeons-ætterne komne.
Simeon koca ah Jemuel neh Jamin, Ohad neh Jakhin, Zohar neh Kanaan nu kah a capa Saul khaw om. He rhoek he Simeon kah huiko la om.
16 So er namni på sønerne åt Levi med ættgreinerne deira: Gerson og Kahat og Merari. Og livedagarne åt Levi vart hundrad og sju og tretti år.
Amah rhuirhong dongah Levi koca rhoek a ming tah Gershon, Kohath neh Merari om. Levi kah a hingnah kum he kum ya sawmthum kum rhih lo.
17 Sønerne åt Gerson var Libni og Sime’i med ættgreinerne deira.
Gershon koca ah Libni neh Shimei he amah huiko la om van.
18 Sønerne åt Kahat var Amram og Jishar og Hebron og Uzziel. Og livedagarne åt Kahat vart hundrad og tri og tretti år.
Kohath koca ah Amram, Izhar, Hebron neh Uzziel om. Kohath kah a hingnah kum he kum ya sawmthum kum thum lo.
19 Sønerne åt Merari var Mahli og Musi. Dette var federne åt Levi-ætterne etter ættartalet deira.
Merari koca rhoek la Mahli neh Mushi om tih Amah rhuirhong ah tah te rhoi khaw Levi kah huiko la om.
20 Amram tok Jokebed, farsyster si, til kona, og dei fekk sønerne Aron og Moses. Og livedagarne åt Amram vart hundrad og sju og tretti år.
Amram loh a napi Jokhebed te a yuu la a loh tih Aaron neh Moses a cun pah. Amram a hingnah kum he kum ya sawmthum kum rhih lo.
21 Sønerne åt Jishar var Korah og Nefeg og Zikri.
Izhar koca ah Korah, Nepheg neh Zikhri.
22 Sønerne åt Uzziel var Misael og Elsafan og Sitri.
Uzziel koca Mishael, Elizaphan neh Sithri.
23 Aron tok Eliseba til kona; ho var dotter åt Amminadab og syster åt Nahson; og dei fekk sønerne Nadab og Abihu, Eleazar og Itamar.
Aaron loh Amminadab canu, Nahshon ngannu Elisheba te a yuu la a loh tih Nadab, Abihu, Eleazar neh Ithamar a sak pah.
24 Sønerne åt Korah var Assir og Elkana og Abiasaf. Frå deim er Korah-ætterne komne.
Korah kah koca ah Assir, Elkanah neh Abiasaph tih, te rhoek te Korah kah cako la om uh.
25 Eleazar, son åt Aron, tok ei dotter åt Putiel til kona, og dei fekk sonen Pinehas. Dette var gamlefederne åt Levi-folket med ættgreinerne deira.
Aaron capa Eleazar loh Putiel nu te a yuu la a loh tih Phinekha te a sak. Te rhoek te amah huiko ah Levi napa kah patuel la om.
26 Desse mennerne, Aron og Moses, var det Herren sagde det til: «Før Israels-folket ut or Egyptarland, fylking etter fylking!»
BOEIPA loh Aaron neh Moses te, “Israel ca rhoek te Egypt kho lamloh a caempuei la khuen laeh,” a ti nah.
27 Dei var det som tala med Farao, kongen i Egyptarland, og sagde dei skulde fylgja Israels-folket ut or Egyptarland, desse tvo mennerne, Moses og Aron.
Israel ca te Egypt lamloh khuen ham Egypt manghai Pharaoh taengah aka thui khaw amih rhoi Moses neh Aaron ni.
28 Og det gjekk so til at den gongen Herren tala til Moses i Egyptarlandet,
BOEIPA loh Moses a voek hnin ah Egypt kho ah om coeng.
29 då tok Herren soleis til ords: «Eg er Herren! Seg no med Farao, egyptarkongen, alt det eg segjer til deg!»
Te vaengah BOEIPA loh Moses te a voek tih, “Kai tah Yahweh ni, kai loh nang taengah ka thui boeih te Egypt manghai Pharaoh taengah thui pah,” a ti nah.
30 Og Moses svara, der han stod for Guds augo: «Du veit eg er munnvalen; er det då ventande at Farao vil høyra på meg?»
Tedae Moses loh BOEIPA mikhmuh ah, “Kai hmuilai aka ngun he Pharaoh loh kai ol te metlam a hnatun pai eh?,” a ti.
