2 Mosebok 15
1 Då song Moses og Israels-folket denne lovsongen til Herren: «Eg vil syngja um Herren, for stor er han, stor; hest og ridar i havet han støytte.
Hat navah, Mosi hoi Isarelnaw ni BAWIPA koe la a sak awh e teh, BAWIPA ni a lentoenae hoi a tâ dawkvah ama pholennae la sak awh sei. Marang hoi marangransanaw tuipui thung koung a tâkhawng toe.
2 Han er min styrke, um han er mitt kvæde; for han hev meg berga. Han er min Gud, han vil eg lova, Gud åt far min, han vil eg prisa.
BAWIPA teh ka thaonae hoi ka la lah ao. Ama teh na ka rungngangnae lah ao. Hote Cathut teh kai ni ka bawk e Cathut lah ao dawkvah, ka pholen han. Ka mintoenaw e Cathut lah ao dawkvah ka oup han.
3 Herren er rette hermannen: Herren heiter han.
BAWIPA teh ransa lah ao. A min teh Jehovah doeh.
4 Vognern’ og heren åt Farao tok han og kasta i sjøen. Gjævaste kjemporn’ i Sevhavet sokk;
Faro siangpahrang e rangleng hoi a ransanaw teh tuipui dawk koung a tâkhawng. A rawi e bawinaw hai tuipui paling dawk koung a bo awh.
5 der bylgja deim gøymde; som stein for dei ned i djupet.
Kadung poung e hmuen dawk muen a ramuk. Talung patetlah thung a bo awh.
6 Herre, di hand er prydd med kraft; Herre, di hand krys uvener sund.
Oe BAWIPA, Aranglae na kut teh hnosakthainae hoi a lentoe teh, Oe BAWIPA, aranglae na kut ni tarannaw koung a raphoe.
7 Med ditt høge namn slær du fiendar ned; din harm let du loga, då brenn dei som halm.
Nang na ka tarannaw hah na lentoenae naw hoi koung na tâkhawng. A lungkhueknae a patoun teh songnawng patetlah ahnimouh teh a kak.
8 For din ande stokk vatni i hop, som haugar sjøarne stod, i havdjupet bårorne storkna.
Na hnong dawk e kâha lahoi tui teh na kâcu sak teh, Kalawng e tui barukbaruk a phuen sak teh, tuipui thung kadung poung e tui hah a kamkak.
9 «Eg eltar deim, eg tek deim att, eg skiftar feng, » sa’ fienden. «Eg vil metta mitt mod, eg vil svinga mitt sverd, eg vil øyda deim ut.»
Taran ni kai na pâlei han. ahnimouh ka pha han. Lawp e hno hah ka kârei vaiteh ahnimouh koe ka ngainae akuep han. Tahloi tabu dawk e ka rasa vaiteh, ka kut hoi ahnimouh teh koung ka thei han telah a dei.
10 Ut sende du din ande, og havet hulde deim; som bly deg sokk til botnar i ville vatnet djupt.
BAWIPA ni kahlî a hmu teh, tuipui ni ahnimouh muen a ramuk teh katha kaawm poung e tui dawk talung patetlah a bo awh.
11 Kvar er, Herre, dei gudar som med deg kunde kappast? Kven er vel lik som du med heilag æra prydd? Kven er so ageleg og hev so fræge verk og store under gjort?
Oe BAWIPA, cathutnaw thung dawk nang patetlae Cathut apine kaawm. Thoungnae lahoi ka lentoe e, pholen nah, taki kaawm e, kângairu hno ka sak e, Nang hoi bang patet e cathut maw ka kâvan.
12 Då handi upp du hov, då gløypte jordi deim.
Aranglae kut na dâw nah ahnimouh teh talai ni koung a payawp.
13 Mild som ein far du fylgjer det folket du hev frelst, du leider deim med handi sterk fram til den heilagdomen der du din heimstad hev.
Na taran e taminaw hah lungmanae lahoi na hrawi. Kathounge na onae hmuen koe tha onae lahoi na hrawi.
14 Folki fær spurt det, og folnar; fælska tek deim som bur i Filistarland.
Miphunnaw ni kamthang a thai awh vaiteh a taki awh han. Filistin khocanaw teh a lungpuen awh han.
15 Edom-jarlarne ottast for ilt, Moabs-hovdingarn’ støkk so dei skjelv, alle Kana’an-buarne kolnar.
Edom kahrawikungnaw kângairunae, Moab ram e ransanaw teh pâyawnae, Kanaan khocanaw pueng teh lungpoutnae koe a pha awh han.
16 Rædsla kjem på deim og rygd; når dei augnar din velduge arm, då tegjer dei stilt som ein stein, medan folket ditt, Herre, fer fram, med det folket fer fram som du vann deg.
Oe BAWIPA, na taminaw ni a tapoung toteh, Na ran e taminaw ni a tapoung toteh, Hote miphunnaw pueng ni takinae lungthin, lungpuennae a tawn awh vaiteh, Na kut hno sakthainae dawk ahnimouh teh talung patetlah duem ao awh han.
17 Du tek deim inn og set deim ned på eigedomen din, det berget som du, Herre, tok til bustad åt deg sjølv, den heilagdomen du, min Gud, hev grunna med di hand.
Oe BAWIPA, râw coe hane mon, Na o nahanelah na sak e hmuen koe na taminaw na kâenkhai han. Oe BAWIPA, na kut hoi sak e kathoung e hmuen koe hmuen na ta han.
18 I alder og æva skal han råda, Herren min.»
BAWIPA ni a yungyoe uk na lawiseh telah la a sak awh.
19 For då hestarne åt Farao med vognerne og riddarane hans for ut i havet, då let Herren bårorne fløda i hop yver deim, medan Israels-folket gjekk turrskodde midt igjenom havet.
Bangkongtetpawiteh, Faro siangpahrang e marangnaw, ranglengnaw, marangransanaw teh tuipui dawk a kâen teh BAWIPA ni ahnimae lathueng tuipui hoi muenli sak. Isarel miphunnaw teh tuipui lungui vah talai dawk a cei awh.
20 Og Mirjam, vismøyi, syster åt Aron, tok trummeringen sin i handi, og alle kvendi gjekk etter henne med trummeslått og dans.
Aron e a tawn canu, profet napui Miriam ni cecak a sin teh, napuinaw pueng ni hai cecak khawng hoi a hnuk a kâbang awh.
21 Og Mirjam song fyre og kvad: Syng um Herren, for stor er han, stor! Hest og ridar i havet han støytte.
Miriam ni hai BAWIPA teh a lentoe teh tânae a hmu dawkvah, Ama teh pholen awh sei. Marang hoi marangransanaw hah tuipui thungvah koung a pabo toe telah ahnimouh hoi cungtalah la a sak awh.
22 Sidan førde Moses folket burt frå Raudehavet, og dei kom ut på Surheidi; der for dei tri dagar i øydemarkerne, og kunde ikkje finna vatn.
Hahoi, Mosi ni Isarelnaw hah tuipui paling koe lahoi a hrawi teh, ahnimouh teh Sur kahrawngum vah a pha awh. Hote kahrawng dawk hnin thum touh kahlawng a cei awh teh tui hmawt awh hoeh.
23 So kom dei til Mara, men dei kunde ikkje drikka vatnet i Mara, av di det var beiskt. Difor kalla dei den staden Mara.
Marah tie hmuen koe a pha awh navah, Marah tui teh akha dawkvah net thai awh hoeh. Hatdawkvah, Hote hmuen hah Marah telah a kaw awh.
24 Og folket mukka mot Moses og sagde: «Kva skal me drikka?»
Taminaw ni Mosi yonpen awh teh bangtelamaw nei han ti hoi a phuenang awh.
25 Då ropa han til Herren, og Herren synte honom eit tre; det kasta han upp i vatnet; då vart vatnet godt. Der sette han deim lov og rett, og der røynde han deim.
Mosi ni BAWIPA a kaw teh BAWIPA ni thingkung buet touh a patue. Hote akung tui dawk a tâkhawng nah tui teh a radip. Hote hmuen koe ahnimouh a tanouk teh phunglam a sak pouh e teh,
26 Og han sagde: «Høyrer du vel etter ordi åt Herren, din Gud, og gjer det som rett er i hans augo, og lyder du bodi og held alle loverne hans, so skal du sleppa alle dei sjukarne, som eg hev lagt på egyptarane; for eg, Herren, vil vera lækjaren din.»
Nangmouh ni BAWIPA Cathut e lawk hah kahawicalah na ngai teh a ngai e hno na sak teh a kâpoelawknaw hah na ngai teh aphunglawknaw pueng na tarawi pawiteh, Izipnaw koe ka pha sak e Lacik hah nangmouh koe ka phat sak mahoeh. Bangkongtetpawiteh, nangmae patawnae kadamsakkung, BAWIPA lah ka o telah ati.
27 Sidan kom dei til Elim. Der var det tolv kjeldor og sytti palmetre, og dei lægra seg der, frammed vatnet.
Hat hnukkhu, tuido hlaikahni touh, samtue 70 touh a onae Elim kho a pha awh teh, Hote hmuen dawk tui onae koe tengpam vah rim a tuk awh.
