2 Mosebok 11
1 Då sagde Herren til Moses: «Endå ei ulukke vil eg føra yver Farao og egyptarane, so skal han sleppa dykk av; han skal ikkje berre gjeva dykk lov til å fara, men beint fram driva dykk ut.
Angraeng mah Mosi khaeah, Faro hoi Izip prae nuiah raihaih maeto ka phaksak han vop; to pacoengah loe hae ahmuen hoiah na tacawtsak tih boeh; to tiah nawnto na haek o boih ueloe, na tacawt o sak tih boeh.
2 Seg no du med folket at kvar mann skal beda grannen sin, og kvar kona grannekona si, um sylv og gull!»
Israel nongpa maw, nongpata maw, mi kawbaktih mah doeh angmacae imtaeng kami khaeah sui hoi sum kanglungnawk hnik hanah, kaminawk khaeah thui paeh, tiah a naa.
3 Og Herren gjorde det so at egyptarane fekk godvilje for Israels-folket; og so var og Moses ein ovstor mann i Egyptarlandet, både for kongsmennerne og for hitt folket.
Kai mah Izip kaminawk khaeah kami tahmenhaih palungthin to ka paek han; Mosi doeh Faro tamnanawk hmaa hoi Izip prae thungah paroeai ka lensak han.
4 Og Moses sagde: «So segjer Herren: «Når det lid til midnatt, vil eg fara midt igjenom Egyptarland.
To pongah Angraeng mah khoving ah Izip prae um ah ka caeh han, tiah thuih, tiah Mosi mah thuih.
5 Då skal det døy, alt som frumbore er i Egyptarlandet, frå den frumborne sonen åt Farao, som sit i høgsetet sitt, til den frumborne sonen åt trælkjerringi, som sit og dreg handkverni, og alle frumsungarne i buskapen.
Izip prae thungah caa lu to ka dueksak boih han; angraeng tangkhang nuiah anghnu, Faro ih caa lu hoi amtong ueloe, cang kaehhaih set hnuk ah anghnu tamna nongpata ih caa lu khoek to ka dueksak han; tapen tangsuek moinnawk doeh ka dueksak boih han.
6 Og frå heile Egyptarland skal det stiga eit øgjeleg skrik, so ingen skal hava høyrt slikt illskrik anten fyrr eller sidan.
Izip prae thung boih canghnii ah kaom vai ai, hmabang ah doeh kaom han ai, qahhaih to om tih.
7 Men ikkje ein hund skal gøy på nokon i Israel, korkje på folk eller fe. Då skal de verta vare at Herren gjer skil på egyptarane og Israel.»
Toe Israel kaminawk ohhaih ahmuen ah loe kami, to tih ai boeh loe moi mataeng doeh ui mah uk mak ai; to naah Angraeng mah Izip kaminawk hoi Israel kaminawk tapraek boeh, tito na panoek o tih, tiah a thuih.
8 Og alle desse mennerne dine skal koma til meg, og kasta seg ned for meg og segja: «Far herifrå, både du og heile det folket som fylgjer deg!» Og so skal eg fara.» Og han gjekk burt frå Farao i brennande harm.
Hae ih na tamnanawk boih kai khaeah angzoh o moe, ka hmaa ah akuep o pacoengah, nangmah hoi na hnukbang kaminawk to tacawt o boih lai ah, tiah na thuih pacoengah ni ka caeh han vop, tiah a naa. Mosi loe palungphui moe, Faro to tacawt taak.
9 Då Herren sagde til Moses: «Farao skal ikkje høyra på dykk, so eg kann få gjort mange under i Egyptarlandet, »
Angraeng mah Mosi khaeah, Izip prae thung boih ah Kai ih dawnrai hmuen to pung han oh pongah, Faro mah na lok to tahngai mak ai, tiah a naa.
10 so gjorde Moses og Aron alle desse underi for augo åt Farao; men Herren hadde lagt so strid ein hug i Farao, og han slepte ikkje Israels-folket or landet sitt.
Mosi hoi Aaron mah Faro hmaa ah hae baktih dawnrai hmuennawk boih a sak hoi; toe Angraeng mah Faro ih palung thahsak pongah, a prae thung hoiah Israel kaminawk tacawtsak ai toengtoeng vop.
