Efeserne 5
1 Vert difor Guds etterfylgjarar som hans kjære born,
Nafo nono nayi Kutellẹ.
2 og ferdast i kjærleik, liksom Kristus elska oss og gav seg sjølv for oss til ei gåva og eit offer, Gud til ein hugleg ange!
Cinan nafo ame, cinan nanya nsu nafo na Kristi nati a napka litime imon nkusu na dadu ananzang, imong kugya kuman, udu kiti Kutellẹ.
3 Men utukt og all ureinskap eller havesykja må ikkje eingong verta nemnde millom dykk, so som det sømer seg for heilage,
Unozu nan nawani nan nalilime, nin dinon a kuna niyizi na iwa se nanya mine ba, nanere cha kiti nanit alau Kutellẹ.
4 og skjemdarferd og dårlegt svall og lauslyndt skjemt, som alt saman er usømelegt, men heller takksegjing!
Sa imon inanzan, uliru tilala, timap liyakiti to nati chaun ba. Nworo minu sun uliru nin liburi libo.
5 For dette veit de og skynar, at ingen horkar eller urein eller girug - som er ein avgudsdyrkar - hev arv i Kristi og Guds rike.
Yinnon na umon unan nozu na nawani sa nalilime indinon, kunaniyizi, nin nan su nimon vat, aso ule na adin dortun ncil, na aba se kiti lisosin nanya kilari tigoh in Kristi nin Kutellẹ ba.
6 Lat ingen dåra dykk med tome ord! for av slike ting kjem Guds vreide yver dei vantruande!
Na umon wa rusuzu minu nin tigulang hem ba. Bara ille imonere tinanayyi Kutellẹ ma tolu kitenen nonon salin lanzun liru.
7 Hav difor ingen ting saman med deim!
Na iwa suzu ile imon na inung din suze ba.
8 For de var fordom myrker, men no er de ljos i Herren; ferdast som born av ljoset
Bara anung wang na di nanya nsirti, nene anung bdin kanaghari nanya in Cikilari. Cinan nafo nonon kanan.
9 - for frukti av ljoset syner seg i all godleik og rettferd og sanning -
Bara kumat nkanang ncineari nin lau a kidegen.
10 so de prøver kva som er Herren til hugnad,
Ussu nimon icine nbun Kutellẹ.
11 og hav inkje samlag med dei fruktlause gjerningar av myrkret; men refs deim heller!
Na iwa munu achara nan ghinu kitin su katah nsirti ba. Nworu nani, puzunon nani kanang.
12 For det som løynlegt vert gjort av deim, er det skamlegt endå berre å tala um;
Nnanzang nimon illenge na idin su nanya sirti na ichaun ubellu ba.
13 men når det vert refst, vert det alt saman openberra av ljoset; for alt som vert openberra, er ljos.
Nkanang din puzunu imon vat.
14 Difor segjer skrifti: «Vakna, du som søv, og statt upp frå dei daude, og Kristus skal lysa for deg!»
Bara nani ina woro, “unan moro fita, fita nanya nanan kul, Kristi ba punu nkanag me kiti me.”
15 Sjå difor til korleis de kann ferdast varleg, ikkje som uvise, men som vise,
Ndin bellu minu, cinan seng, na nafo alala ba, nafo ajijijn.
16 so de kjøper den laglege tid; for dagarne er vonde!
Sung katah nin kube, bara na allenge ayire ananzanghari.
17 Ver difor ikkje uvituge, men skyna kva Herrens vilje er!
Na iwa so alalan ba. Yinon ille imon na Kutellẹ nin suwẹ.
18 Og fyll dykk ikkje med vin, som det er skamløysa i, men vert fyllte med Anden,
Na iwa son toro ba, bara asa mita unit deu, nworo nani na nfip Kutellẹ so nanya mine.
19 so de talar til kvarandre med salmar og lovsongar og åndelege visor og syng og leikar i dykkar hjarto for Herren,
Iliru nin nati nanya nsen nin nalali nfip milau, isuzu avu nin liru nin nibinayi mine udu kitin Cikilari.
20 og alltid takkar Gud og Faderen for alle ting i vår Herre Jesu Kristi namn,
Isuzu ugodiya ko kome kubi nanya nimon vat, nin lisan Cikilari Yisa Kristi udu uchife Kutellẹ.
21 og er kvarandre undergjevne i age for Kristus!
Inonkuzo atimine nanyan lanzu fiu in Kristi.
22 De konor, ver dykkar eigne menn undergjevne som Herren!
Awani toltinon atimine kiti nales mine, nafo kitin Cikilari.
23 For mannen er hovudet for kona, liksom Kristus er hovudet for kyrkja, han som er frelsaren for sin likam.
Bara ules amere liti in wani, nafo Kristi amere liti kutin lira, amrere unan tuchu kidowo.
24 Men liksom kyrkja er Kristus undergjevi, so skal og konorne vera sine eigne menner undergjevne i alle ting.
Nafo na Kristiarin udya nanan bi, nanere nalilime ma yitu adidya nawani mine.
25 De menner, elska konorne dykkar, liksom Kristus elska kyrkja og gav seg sjølv for henne,
Anung Ales, tan usu nawani nafo na Kristi na ti usu nanan dortu me, ana litime bara inung.
26 so han kunde helga henne, med di han reinsa henne ved vatsbadet i ordet,
Bara anan ta nani iso lau. Ana kusu nani nin sulsunu ulau nanya nmyen ligulang.
27 so han kunde framstella kyrkja for seg i herlegdom, utan flekk eller rukka eller noko slikt, men so ho kunde vera heilag og ulasteleg.
Anan nakpa anan dortu me kitime imon igongong, sa in dinong, sa ikpenu, sa imonimon nafon inin, na ina yita sa ndinon.
28 Soleis er mennerne skuldige til å elska konorne sine som sine eigne likamar. Den som elskar si kona, elskar seg sjølv.
Nafo na in belle, na ales ti usuu nawani mine nafo atimine. Ullenge na adin suu nwani me litimere adin suwẹ.
29 For aldri hev nokon hata sitt eige kjøt, men han føder og fjelgar det, liksom Kristus gjer med kyrkja;
Na umon sa nari kidowo me ba. Asa agyiza kinin imoli a kye kinin gegeme, nafo na Kristi din su nin nanan dortu me.
30 for me er lemer på hans likam.
Bara arik tigap kidowo mere.
31 Difor skal mannen skiljast med far og mor og halda seg hjå kona si, og dei tvo skal vera eitt kjøt.
Bara nani unit ba chinu uchiff me nin nameh amunu ninj wane, “inughe nabẹ ma so kidowo kirum.”
32 Denne løyndomen er stor - men eg tenkjer på Kristus og kyrkja.
Nkang kidegen liyenshin kidyawa kane, ndi bellu ubelle in Kristi ari nan nanan dortu me.
33 Men de og skal elska kvar si kona som seg sjølv, og kona hava age for mannen.
Vat nin nani, kogha mine na ati usuu in wani me nafo litime, uwani tutung tolting litime nbun less me.
