Predikerens 4
1 Framleides såg eg på alle dei valdsverk som vert gjorde under soli. Det rann frå deim som leid, og ingen trøysta deim; valdsmenner bruka magt mot deim, og ingen trøysta deim.
Avel in, keiman nipi noija kibol hesohna jouse ka mun ahi. Keiman akibol hesohho mitlhi lon kamun, alhamon ding’u koima aum poi. Agimbol hou chun thuneina lentah anei juvin, chule amaho khutnoija umho chun ima thuneina aneipouve.
2 Då laut eg segja at dei avlidne, dei som alt hadde fenge døy, dei var sælare enn dei livande som endå er i live.
Hiti hin keiman kangel lhah chu, mithisa hohi mihingho sangin aphat johnau aum’e, kati.
3 Men sælare enn båe tvo er den som ikkje hev vorte til endå, og som hev sloppe å sjå det vonde verk som folk gjer under soli.
Ahinlah apeng lou laiho ding in gam cheng in apha chom jo nalaije. Ajeh chu nipi noija thilse kibol hohi amahon amukhah louvu ahi.
4 Og eg såg at alt stræv og all dugleik i arbeidet ikkje er anna enn ovund som driv den eine fyre den andre. Det og er fåfengd og jag etter vind.
Chutah in keiman kamu doh chu mi atamjo hi lolhinna ding in akitilkhou uve, ajeh chu amaho aheng le akom-u mihou jeng ahi. Hinlah hiche jong hi ajeh bei tobang aum den lou ding hija ahi.
5 Dåren legg henderne i kross og et sitt eige kjøt.
‘‘Mingol hon athasetnau khut akisip chah’u chu amahthahna ding’u ahi.’’
6 Betre ein neve med ro enn båe henderne fulle av møda og jag etter vind.
Ahijeng vang'in, “Khut khat dim thip khen cha nei ding hi khutni dimset aum den lou ding, tongimma nei sang in aphajoi.”
7 Og endå noko såg eg som er fåfengt under soli:
Keiman nipi noija vetsahna jat chom beh khat kavet be kit in ahi.
8 Det hender at ein mann stend åleine og hev ingen annan med seg, korkje son eller bror; og like vel er det ingen ende på alt strævet hans, og augo hans vert ikkje mette av rikdom. Men kven strævar eg for og neittar meg sjølv det som godt er? Det er fåfengt, og ei leid møda er det.
Hiche hi mikhat ama changseh’a khosapa thudol ahin, cha khat jong neilou, sopi pasal jong neilou ahia, ajo channa tong gimma neile nga khol khoma ahi. Hiti chun amale ama aki dong in, “Koi dinga tonggima ka him? Tua hi ibola keiman nopsahna donse louva kahi hitam?” ati. Hiche ho jouse hi ajeh apol beihel le lung lhahna thei tah ahibouve.
9 Tvo er betre farne enn ein, for dei hev god løn for strævet sitt.
Mini hi mikhat sang in aphachom joi, ajeh chu amani chu kihuto thei gel hilhonna lolhing thei ding ahi lhon’e.
10 Um dei dett, kann den eine reisa upp felagen sin; men usæl er einstødingen som dett og ikkje hev nokon til å reisa seg upp!
Mikhat chu alhuh’a ahi leh, khat joh chun akhut alhan doh’a akithopi thei ahi. Hinlah koiham khat chu achangin lhu taleh boimong mong ding ahi tai.
11 Likeins når tvo ligg i hop, so vert dei varme, men korleis skal ein verta varm åleine?
Hitobangma chun, mini chu alup khom lhonna ahileh aki sang lum to gel lhon thei je. Hinlah mikhat chu iti lum doh jou ding hitam?
12 Og um nokon kann vinna yver den som er åleine, so kann tvo standa seg imot honom, og tritvinna tråd slit ein ikkje av so snart.
Mikhat achanga ding chu midang in adelkhuma chule ajo paithei ahin, hijongleh mini vang chu kinung thopto lhonna chule ajothei lhon ding ahi. Thumchu pha cheh’a ahi, ajeh chu khaohol thum'a kihal lhop chu bailam tah’a kibot tanlou ding ahi.
13 Betre er ein fatig og vis ungdom enn ein gamall og fåvitug konge som ikkje lenger veit å lata seg segja.
Khangthah mivaicha le chingtah pachu tehse le lungngol koimahil lalou Lengpa sang in apha chom joi.
14 For ein slik ungdom steig or fangehuset upp til kongedøme, endå han var fødd i fatigdom i den andre sitt rike.
Chutobang khangdongpa chu vaichatna a konna hung kithou dohtheija chule lolhing thei ahije. Ama chu songkulla umjong leh ama chu leng hung chang thei jong ahi nalaije.
15 Eg såg alle livande som ferdast under soli fylgja med ungdomen, han den andre som skulde koma i staden for hin.
Hinlah amitakip chu athalhenga pangpa, khangdong chomdangpa koma chun aga lhailut jo jiuvin ahi.
16 Det var ingen ende på alt folket, alle dei som han var førar for. Like vel er dei ikkje glade i honom, dei som sidan kom. Nei, det og er fåfengd og jag etter vind.
Mihonpi chu kichai tih um louvin akoma chun ahung ding khom’uvin, hinlah khang ahung kikhel phat chun ama jong chu adeimo bolkittauvin ahi. Hijeh chun hiche ho jouse hi ajeh beile phatchomna bei ahi sohkeije.
