5 Mosebok 8
1 Alle dei bodi eg legg fyre dykk i dag, skal de bera i hugen og liva etter deim; då skal de trivast og aukast og koma til å eiga landet Herren hev lova federne dykkar.
Na hing o moe, na pung o thai hanah hoi Angraeng mah nam panawk khaeah sak ih lokkamhaih prae thungah akun moe, prae to na toep o thai hanah, vaihniah kang paek ih loknawk hae kahoih ah pazui oh.
2 Kom i hug den lange leidi Herren, din Gud, let deg fara i øydemarki i desse fyrti åri! Han vilde gjera deg mjuk og røyna deg og sjå kva som budde i hjarta ditt, um du vilde halda bodi hans eller ikkje.
Saning qui palito thung Angraeng mah kawbangah maw praezaek ah zaehhoih, tito poek oh; na Angraeng Sithaw mah na palung thungah paek ih lok pakuem koehhaih palung tawnh o maw, tawn o ai, tiah panoek hanah, kahnaem ah ang suek o moe, ang tanoek o.
3 Difor let han deg svelta og lida vondt, og so metta han deg atter med manna, som du ikkje kjende til, og federne dine ikkje heller, so du skulde vita at menneskja liver ikkje berre av brød, men at kvart ord som kjem frå Guds munn, gjev menneskja liv.
Anih mah atlim ah ang suek o moe, zok amthlamsak naah, nangcae hoi nam panawk mah panoek o ai ih, manna hoiah ang pacah o, to pongah kami loe takaw khue hoiah hing mak ai, Angraeng pakha hoi tacawt loknawk hoiah ni hing, tito ang panoek o sak.
4 Klædi dine vart ikkje utslitne, og foten din trutna ikkje i desse fyrti åri.
Na khukbuennawk to prawn ai moe, saning qui palito thung, na khoknawk doeh bawk ai.
5 So må du då skyna at Herren, din Gud, vilde tukta og rettleida deg, liksom ein far når han tuktar upp son sin.
Kami mah a capa thuitaek baktih toengah, Angraeng mah ang thuitaek o, tito panoek oh.
6 Haldt då bodi åt Herren, din Gud! Gakk på hans vegar, og hav age for honom!
A caehhaih loklam ah na caeh o moe, anih to zit hanah, na Angraeng Sithaw mah paek ih loknawk to pazui oh.
7 For Herren, din Gud, fører deg inn i eit godt land, eit land med bekkjer og løkjer og kjeldor, som kjem fram i dal og på fjell,
Na Angraeng Sithaw mah kahoih prae, azawn, vacong tui kapop prae, azawn, mae ah tacawt tuipuek hoi vacong tui ohhaih prae,
8 eit land med kveite og bygg, med vintre og fiketre og aplar, med oljetre og honning;
cang, barli cang, misur kungnawk, thaiduet kungnawk, pomogranat kungnawk, olive situi hoi khoitui longhaih prae,
9 der tarv du ikkje eta brødet ditt i armod; der skal du ingen ting vanta; der er steinarne av jarn, og or fjelli kann du brjota ut kopar.
kakhaa ai takaw, angaihaih tidoeh kaom ai prae, sum ah kangcoeng thlung hoi sum kamling takaehhaih maenawk nuiah na caeh o haih tih.
10 Når du so nyt godt av alt dette, takka då Herren, din Gud, for det gilde landet han gav deg!
Nangcae han kahoih parai prae to ang paek o pongah, buh na caak o moe, zok nam hah o naah, Angraeng to tahamhoihaih na paek o han oh.
11 Agta deg at du ikkje gløymer Herren, din Gud, og bodi og fyresegnerne og loverne hans, som eg legg fyre deg no!
Vaihniah kang paek o ih loknawk, a lokcaekhaihnawk, a zaehhoihaih daannawk pazui ai ah oh moeng moe, na Angraeng Sithaw pahnet moeng han ai ah acoe oh;
12 Når du hev nøgdi av mat, og byggjer deg væne hus til å bu i,
zok kamhah ah buh na caak o moe, kahoih parai im ah na oh o moe,
13 og buskapen din økslar seg, både stort og smått, og sylv- og gullhaugen veks, og all din eigedom aukar,
nang ih maitaw hoi tuunawk to pung o, sui hoi sum kanglungnawk pop parai ah na tawnh o moe, na tawnh o ih hmuennawk boih pung naah,
14 lat ikkje då ovmod få rom i hjarta ditt, so du gløymer Herren, din Gud, han som henta deg ut or Egyptarlandet, or slavehuset,
amoek o hmah, misong ah na oh o haih Izip prae thung hoiah zaehoikung, na Angraeng Sithaw to pahnet o hmah;
15 han som førde deg gjenom den store, øgjelege øydemarki, millom eiterormar og skorpionar og yver vatslaust turrlende, han som let vatnet strøyma ut åt deg or harde berget,
kasoe kaom pahuinawk, sataai pophaih prae, tui om ai naah, thlung kamtak thung hoiah nangcae han tui paekkung, kalen parai, zit thok praezaek ah nangcae zaehoikung,
16 han som i øydemarki fødde deg med manna, som federne dine aldri hadde høyrt gjete; og alt dette gjorde han av di han vilde mykja deg og røyna deg, og so sidan gjera vel imot deg.
nangcae poek pahnaemsak pacoengah, tanoek moe, hnukkhuem ah hmuen kahoih sak pae hanah, praezaek ah nam panawk mah panoek vai ai ih manna hoiah pacahkung, na Angraeng Sithaw to pahnet o hmah,
17 Seg ikkje med deg sjølv: «Det er mi eigi kraft og mi sterke hand som hev vunne meg denne rikdomen.»
ka thacakhaih hoi ka ban toksak thaihaih hoiah ni hae angraenghaihnawk hae ka hnuk o, tiah na poek o moeng han ai ah acoe oh.
18 Kom i hug at det var Herren, din Gud, som gav deg kraft til å vinna rikdom, av di han vil halda det han lova federne dine, soleis som han til dessa hev gjort.
Na Angraeng Sithaw to kahoih ah panoek oh; nam panawk khaeah sak ih lokkamhaih to vaihni ih baktih toengah caksak hanah, Sithaw mah ni angraenghaih to ang paek o.
19 Men gløymer du Herren, og held deg til andre gudar, og tener deim, og bøygjer kne for deim, so er det ute med dykk, det segjer eg dykk for visst.
Na Angraeng Sithaw to na pahnet o moe, kalah sithawnawk hnukah na bang o, a tok to na sak pae o pacoengah, na bok o nahaeloe, na dueh o tangtang tih, tiah vaihniah acoehaih kang paek o.
20 Liksom dei folki Herren no gjer ende på for dykkar skuld, soleis skal de og ganga til grunnar, for di de ikkje lyder Herren, dykkar Gud.
Angraeng Sithaw ih lok na tahngai o ai nahaloe, Angraeng mah nangcae hma ah acaeng kaminawk amrosak baktih toengah, nangcae doeh nam ro o toeng tih.
