5 Mosebok 31
1 Og Moses gjekk fram, og tala til heile Israel,
Moseste cet tih Israel pum taengah hekah olka he a thui.
2 og sagde desse ordi: «No er eg hundrad og tjuge år gamall; eg er ikkje so nøytug som eg hev vore, og Herren hev sagt meg at eg ikkje skal koma yver Jordanåi.
Te vaengah amih te, “Tihninah kai he kum ya pakul ka lo ca coeng tih ka voei ka bal ham ka coeng voel pawh. Te dongah BOEIPAloh kai taengah, 'He Jordan he kat voel boeh,’ a ti.
3 Herren, din Gud, vil sjølv ganga fyre deg; han vil rydja ut desse folki for deg, og du skal leggja under deg landet deira; men Josva skal føra deg yver, soleis som Herren hev sagt.
Na hmai kahaka kat BOEIPA na Pathen amahloh namtomrhoek he na mikhmuh ah a mitmoeng sak vetih amih te na pang ni. BOEIPAloha thui vanbangla Joshua tah nang hmai ah kat ni.
4 Og Herren skal gjera med deim som han gjorde med Sihon og Og, amoritarkongarne, då han rudde deim ut, og lagde landet deira i øyde.
Amori manghai Sihon neh Oga a saii tih a khohmuen neh rhenten a phae bangla BOEIPAloha saii ni.
5 Han skal gjeva deim i dykkar magt, og de skal fara med deim i eitt og alt soleis som eg hev sagt dykk.
Amihte BOEIPAloh na mikhmuh la han thak vaengah nang kang uen olpaek bangla amih taengah boeihna saii ni.
6 Ver sterke og djerve! Ræddast ikkje, og skjelv ikkje for deim! For Herren, din Gud, gjeng sjølv med deg; han vil ikkje sleppa deg, og ikkje slå handi av deg.»
Thaahueluh lamtah namningsakuh. Amih maelhmai te rhihuh boel lamtahna sarhinguh boeh. Nang taengkahaka cet BOEIPA na Pathenloh nang ng'rhael pawt vetih nang ng'hnoo mahpawh,” a tinah.
7 Og Moses kalla Josva åt seg, og sagde til honom, medan heile Israel stod ikring: «Ver sterk og stød! for du skal føra dette folket inn i det landet som Herren hev lova federne deira, og du skal hjelpa deim til å vinna det.
Te phoeiah Mosesloh Joshua a khue tih Israel pum kah mikhmuh ah, “Thaahuel lamtah namning sak. A napa taengah paek hamla BOEIPAloha toemngam tangtae khohmuen la pilnam nehna pueiuh vetih amih tena pang pawn ni.
8 Og Herren skal sjølv ganga fyre deg; han skal vera med deg. Han skal ikkje sleppa deg, og ikkje slå handi av deg. Du skal ikkje ræddast og ikkje fæla!»
Nang mikhmuh ahaka pongpa BOEIPA amah long he nang taengah om vetih nang ng'rhael mahpawh, nang ng'hnoo mahpawh. Rhih boel lamtah rhihyawp boeh,” a tinah.
9 So skreiv Moses upp denne lovi, og gav henne til prestarne, Levi-sønerne, dei som bar Herrens sambandskista, og til alle styresmennerne i Israel,
Te phoeiah olkhueng he Mosesloha daek tih, BOEIPA kah paipi thingkawngaka kawt, Levi koca khosoihrhoek neh Israel patongrhoek boeih taengah a paek.
10 og sagde til deim: «Kvart sjuande år, i ettergjevingsåret, når de held lauvhyttehelg,
Hekah he kum rhih thoktih pohlip khotue laiba hlahnah kum kah khoning vaengah a thuitih amih te Mosesloha uen.
11 og heile Israel møter fram for Herrens åsyn på den staden han hev valt seg ut, då skal du lesa upp denne lovi for Israels-lyden.
Amah hmuen tuek kah BOEIPA na Pathen mikhmuh ah phoe hamla Israel pum loh ha pawk vaengah Israel pum kah a hna kaep ah olkhueng he doekpah.
12 Heile folket skal de kalla i hop, både menner og kvende og born og dei framande som bur innan portane dykkar, so dei fær høyra lovi og kann læra å ottast Herren, dykkar Gud, og koma i hug å halda alle desse bodi.
Huta tongpa camoe, na vongka kah yinlai neh pilnamloh tingtun saeh lamtah hnatun uh saeh. Te daengah ni a canguh vetih BOEIPA na Pathen rhih ham neh olkhueng ol boeih he vai hamla a ngaithuen uh eh.
13 Og borni deira, som ikkje kjenner bodi, lyt og få høyra deim, so dei kann læra å ottast Herren, dykkar Gud, so lenge de liver i det landet de no fer yver til og skal leggja under dykk.»
Te vaengah pang hamla Jordan na kat thil khohmuen kah na hingnah tue khuiah ah aka ming noek pawh a ca rhoek loh BOEIPA na Pathen rhih ham hnatun uh saeh lamtah cang uh saeh.
14 Og Herren sagde til Moses: «No lid det til at du skal fara or verdi; kalla Josva hit, og stig fram åt møtetjeldet, både du og han, so skal eg segja honom fyre kva han skal gjera.» So gjekk Moses og Josva fram åt møtetjeldet, og vart standande der.
Te vaengah BOEIPAloh Moses te, “Duek hamla na khohninloh yoei coeng he. Joshua te khue lamtah tingtunnah dap ah pai sak lamtah anih te ka uen eh,” a tinah. Te dongah Moses neh Joshuate cet rhoi tih tingtunnah dap ah pai rhoi.
15 Då synte Herren seg for deim i ein skystopul, og skystopulen stod i tjelddøri.
Te vaengah BOEIPA tah dap ah cingmai tung la tueng tih cingmai tung khaw dap thohkah ah pai.
16 Og Herren sagde til Moses: «Når du kviler hjå federne dine, då kjem dette folket til å halda seg med avgudarne i det landet dei skal til; dei kjem til å venda seg ifrå meg, og brjota den pakti eg hev gjort med deim.
Te vaengah Moses te BOEIPA loh, “Na parhoek taengahna yalh coeng atah pilnam he thoo vetih a kun thil khohmuen kah kholong pathen taengah cukhalh pawn ni he. Kai n'hnoo vetih anih taengkah ka saii ka paipi he a phae uh ni.
17 Den dagen skal harmen min loga upp; eg skal venda meg frå deim, og løyna andlitet mitt for deim; dei skal tynast burt, og koma i stor naud og ulukka. Då skal dei segja: «Det er visst av di vår Gud ikkje er hjå oss, at desse ulukkorne kjem yver oss.»
Tekah khohnin ah tah ka thintoekloh anih taengah sai vetih amih te ka hnoo ni. Te vaengah amih taeng lamloh ka maelhmai ka thuh vetih maeham la poeh ni. Yoethae cungkuem neh citcailoh anih a hmuh ni. Te khohnin ah, “Ka khui ah ka Pathen loh a om pawt dongah pawt nim? He bang yoethaeloh kai m'hmuh,” a ti ni.
18 Men endå skal eg løyna andlitet mitt, for di dei hev gjort so mykje vondt og vendt seg til andre gudar.
Boethae cungkuem te a saii tih pathen tloerhoek taengah a hooiuh khohnin van vaengah kai long khaw ka maelhmai ka thuh rhoe ka thuh tak van ni.
19 Skriv no upp denne songen! Lat Israels-borni læra honom, og legg honom i munnen deira! Han skal vera meg til eit vitnemål imot deim.
Te dongah hekah laa he namah loh daek laeh. Israel carhoek te tuuk lamtah a ka dongah hoeipah. Te daengahni hekah laaloh Israel carhoek taengah kai kah laipai la a om eh.
20 For no fører eg deim inn i det landet eg lova federne deira, der som mjølki og honningen fløymer; men når dei hev ete seg mette og feite, kjem dei til å venda seg til andre gudar og tena deim, og vanvyrda meg, og brjota sambandet med meg.
A naparhoek taengah ka toemngam tangtae tih, khoitui neh suktuiaka long khohmuen la ka khuen ni. Te vaengah kodam la ca khangrhang cakhaw pathen tloe taengla hooiuh vetih amih taengah ni tho a thueng uh eh. Kai yah m'bai uh vetih ka paipi a phae uh mai hoeh veh.
21 Når då mange ulukkor møter deim, og dei kjem i stor vande og naud, då skal denne songen ljoda som eit vitnemål for øyro deira; han skal ikkje vera gløymd hjå deim som etter kjem, og ikkje døy på munnen deira. For eg veit kva tankar dei gjeng med alt no, fyrr eg hev ført deim inn i det landet eg lova deim.»
Tedae ana om saeh, anih te yoethae neh citcailoh muep a muk van vaengah hekah laaloh a mikhmuh ah laipai la a doo bitni. A tiingan ka lamkah te khaw hnilh boel saeh. Ka toemngam bangla anihte khohmuen la ka pha puei hlan ah pataeng tihnin kah a saii neh a benbonah te ka ming,” a tinah.
22 Same dagen skreiv Moses upp denne songen, og let Israels-sønerne læra honom.
Te dongah laa he Moses loh amah khohnin vaengah a daek tih Israel carhoek te a cang puei.
23 Og Herren sagde til Josva Nunsson: «Ver sterk og stød! For du skal føra Israels-sønerne inn i det landet eg hev lova deim, og eg skal vera med deg.»
Te phoeiah Nun capa Joshua te a uen tih, “Amih ham ka toemngam tangtae khohmuen la Israel ca rhoekte na khuen ham coeng dongah thahuel lamtah namning sak. Nang taengah kai ka om bitni,” a tinah.
24 Då Moses hadde skrive inn i ei bok alle ordi i denne lovi, heilt til endes,
Olkhueng ol he a soep hil cabu dongah daek hamte Mosesloha coeng tih omcoeng.
25 so sagde han til levitarne som bar Herrens sambandskista:
Te phoeiah BOEIPA kah paipi thingkawngaka kawt Levirhoek te Mosesloha uen tih,
26 «Tak denne lovboki og legg henne ned innmed sambandskista åt Herren, dykkar Gud; der skal ho liggja og vera eit vitne imot dykk.
“Olkhueng cabu he lolaeh. BOEIPA na Pathen paipi thingkawng kaep ah khueh lamtah nang taengah laipai la om saeh.
27 For eg veit kor tråssuge og stride de er. Hev de’kje alt no, medan eg liver og er hjå dykk, vore ulyduge mot Herren! Korleis vil det då verta når eg er burte?
Na boekoek neh na rhawn a mangkhak khaw kai loh ka ming. Nangmih taengkah ka hing tue vaengah pataeng BOEIPAaka koek la na omuh atah ka duek phoei aisat oeih.
28 Kalla no i hop alle styresmennerne fot ætterne dykkar og alle formennerne, so vil eg kveda desse versi for deim, og taka himmelen og jordi til vitne mot deim.
Nangmih koca kah patongrhoek neh na rhoiboei boeihloh kai taengla ha tingtunuh laeh. Vaan neh diklai he amih taengah ka laipai puei saeh lamtah a hna ah olka he ka thui lah eh.
29 For eg veit vel at når eg er burte, kjem de til å forsynda dykk storleg, og taka utav den vegen eg hev synt dykk; men ulukka skal koma yver dykk fyrr leidi lyktar, når de gjer det som Herren mislikar og argar honom upp med framferdi dykkar.»
Ka dueknah hnukah khaw ka ming coeng. A po la na po vetih nangmih taengah kang uen bangla longpuei lamloh na nong uh ni. Hmailong khohnin ah yoethaenah loh nangmih m'mah ni. Na kut dongkah khoboe neh amah veet hamla BOEIPA mikhmuh ah boethae ni na saii uh eh.
30 So kvad Moses dette kvædet frå ende til annan, for heile Israels-lyden:
Te dongah hekah laa lung he a boeih due Israel hlangping boeih kah a hna ah Moses loh a thui pah.
