5 Mosebok 10
1 Då var det Herren sagde til meg: «Hogg til tvo steintavlor like eins som dei fyrste, og gjer deg ei trekista, og kom upp på fjellet til meg,
Te vaeng tueah BOEIPAloh kai taengah, “Lungtote lamhma kah lungpael rhoi bangla namahloh saek lamtah tlang ah kai taengla ha yoeng. Te phoeiah thing thingkawng khaw namah loh saii bal.
2 so skal eg skriva dei same ordi på dei tavlorne som på dei fyrste, dei du slo sund, og du skal leggja deim ned i kista.»
Lamhma kah vik na dae lungpael rhoi dongkahaka om olka te tahae kah lungpael rhoi dongah koep ka daek saeh lamtah thingkawng khuiah khueh,” a ti.
3 Då gjorde eg ei kista av akazietre, og hogg til tvo steintavlor like eins som dei fyrste, og gjekk upp på fjellet med båe tavlorne i handi,
Te dongah rhining thingte thingkawng la ka saii tih lungto panitte lamhma kah cabael bangla ka saek. Te phoeiah kut dongkah cabael rhoi neh tlang la ka luei.
4 og Herren skreiv på deim det same som han hadde skrive fyrre gongen: dei ti bodordi som han hadde tala til dykk på fjellet midt utor elden, samkomedagen, og han gav deim til meg.
Te daengahni hlangping hnin kah tlang ah BOEIPAloh nangmih ham hmai khui lamkaha thui olka lungrha te lungpael dongah lamhma kah cadaek banglaa daek tih BOEIPA amah loh kai m'paek pueng.
5 So snudde eg meg, og gjekk ned av fjellet, og lagde tavlorne i den kista eg hadde gjort, og der vart dei liggjande, soleis som Herren hadde sagt.
Te dongah tlang lamkah ka mael tih ka suntlak vaengah lungpael rhoi te BOEIPAloh kai n'uen vanbangla ka saii thingkawng khuiah ka khueh tih om van.
6 Sidan tok Israels-sønerne ut frå Bene-Ja’akan-brunnarne, og kom til Mosera; der døydde Aron, og der vart han gravlagd, og Eleazar, son hans, vart prest etter honom.
Israel ca rhoek loh Beeroth-Bene-jaakan lamkah Moserahlaa caehuh vaengah Aaron duek tih pahoia upuh. Te phoeiah a capa Eleazarte anih yueng la khosoih.
7 Derifrå for dei til Gudgoda, og frå Gudgoda til Jotbata, eit land med mange bekkjer.
Te lamkahte Gudgodah la cetuh tih Gudgodah lamloh Jobathah kho kah soklong tui la cetuh.
8 I den tidi skilde Herren ut Levi-ætti so dei skulde bera sambandskista åt Herren, og standa framfor Herrens andlit og tena honom, og lysa velsigning i hans namn, og so hev dei gjort til denne dag.
Te vaeng hnin ah Levi koca rhoek tah, BOEIPA kah paipi thingkawngaka kawt ham, a bibi la BOEIPA mikhmuh ahaka pai ham tihnin duela a ming neh yoethen paek ham khaw BOEIPAloh a hoep.
9 Difor fekk ikkje Levi nokon arvlut tilliks med brørne sine; Herren skal vera hans arv, soleis som han sjølv hev sagt med honom.
Te dongah Levi kah khoyo neh a manucarhoek taengkah rho he rhawp om pawh. BOEIPA na Pathenkaha thui bangla BOEIPA amahni anih kah rho la aka om coeng.
10 «So var eg då på fjellet i fyrti jamdøger, liksom fyrre venda, og Herren høyrde bøni mi den gongen og; han vilde ikkje tyna deg.
Kai ngawn tah hnuk vaengkah bangla tlang ah khohnin likip khoyin khothaih sut ka om. Tekah khohnin ah khaw BOEIPA loh ka ol a hnatun bal dongah ni nang phae ham te BOEIPA loh a huem pawh.
11 So sagde Herren til meg: «Tak i vegen, og før folket lenger fram, so dei kann koma til det landet eg hev lova federne deira å gjeva deim!»»
Te dongah BOEIPAloh kai taengah, “Thoo, longpueng ah khaw pilnamkaha hmai lana caeh pah daengahni amih taengah paek hamla, a naparhoek taengah ka caeng khohmuen te kunuh vetiha pang uh eh,” a ti.
12 Og no, Israel, kva er det Herren, din Gud, krev av deg, anna enn det at du skal ottast Herren, din Gud, og allstødt ganga på hans vegar, og elska og tena honom av heile ditt hjarta og heile din hug,
Tahaeah Israel nang, BOEIPA na Pathenloh nang taeng lamkah balae ham bih? Tedae BOEIPA na Pathen te rhih ham neh, a longpuei boeih dongah pongpa ham, amah lungnah ham neh BOEIPA na Pathen te na thinko boeih, na hinglu boeih neh thothueng ham,
13 og halda bodi og loverne hans, som eg ber fram for deg no, so det kann ganga deg vel!
BOEIPA kah olpaek neh a khosing tah ngaithuen ham ah om. Tete namah kaha then hamni tihninah kailoh nang kang uen.
14 Sjå, himmelen og alle himlar i himmelen, jordi og alt det som på henne er, høyrer Herren, din Gud, til.
Vaan neh vaan kah vaan boeih khaw, diklai neh a khuiah aka om boeih khaw, BOEIPA na Pathen hamni ke.
15 Men endå var det berre federne dine han lagde hug til og elska, og sidan kåra han ut dykk, ætti deira, framum alle andre folkeslag, soleis som me ser det i dag.
Na parhoek te BOEIPAloh a ven tih, a lungnah dongahni amih hnukkah a tiingan la, nangmih te pilnam cungkuem soah tihnin kah bangla n'coelh.
16 So bøyg då den stride hugen dykkar, og ver ikkje lenger so hardnakka!
Te dongah na thinko yahhmui te rhetuh lamtah na rhawn khaw mangkhak sak uh voel boeh.
17 For Herren, dykkar Gud, han er Gud yver alle gudar og Herre yver alle herrar, den store, velduge, agelege Gud! Han gjer ikkje mannemun, og tek ikkje mutor;
BOEIPA na Pathen tah pathen boeih kah Pathen, boei boeih kah Boeipa, hlangrhalh Pathen puei la om tiha rhihaom dongah hlang maelhmai khaw dan pawt tih kapbaih khaw doe bal pawh.
18 han hjelper den farlause og enkja til retten sin, og syter for dei framande so dei fær mat og klæde.
Cadah nuhmai kah laitloeknah te a rhuun tih yinlai te buh neh himbai paek hama lungnah.
19 Difor skal de og vera gode med dei framande; de var sjølve framande i Egyptarlandet.
Egypt kho ah yinlai la na omuh dongah yinlai te lungnahuh van.
20 Herren, din Gud, skal du ottast; honom skal du tena, og honom skal du halda deg til, og ved hans namn skal du sverja.
BOEIPA na Pathen amahte rhih lamtah thothueng lah. Amah taengah pangnal lamtah a ming neh toemngam lah.
21 Han skal vera det gildaste du veit; han er din Gud som for di skuld hev gjort alt dette store og agelege som du hev set for augo dine.
Anih tah na koehnah neh na Pathen la om. Amahloh nang ham hno lena saii dongaha rhih om la na mikloh a hmuh.
22 Sytti i talet for federne dine ned til Egyptarland, men no hev Herren, din Gud, auka dykk so de er mange som stjernorne på himmelen.
Na pa rhoekte hinglu sawmrhihni Egypt laaka suntla. Tedae tahaeah BOEIPA na Pathenloh vaan aisi yet la nang n'khueh.
