Daniel 7
1 I det fyrste styringsåret åt den babyloniske kongen Belsassar hadde Daniel ein draum og såg ei syn i hovudet på lægjet sitt. Sidan skreiv han upp draumen og fortalde hovudsummen av innhaldet.
Babylon siangpahrang Belshazzar siangpahrang ah ohhaih saningto naah, Daniel loe angmah ih iihkhun nuiah angsong naah amaang ah hnuksakhaih to amtueng; amaang ah hnuk ih hmuennawk to anih mah tarik.
2 Daniel tok til ords og sagde: Eg hadde ei syn um natti, og i den syni såg eg korleis dei fire himmelvindarne storma fram yver det store havet.
Daniel mah, Aqum naah hnuksakhaih ka hnuk ih loe khenah, Van ih takhi palitonawk loe kalen parai tuipui nuiah misa angthawk o.
3 Og fire store dyr steig upp or havet, det eine ulikt det andre.
To naah maeto hoi maeto anghmong ai, moisan palitonawk loe tuipui thung hoiah tacawt o tahang.
4 Det fyrste liktest ei løva, men det hadde vengjer som ein ørn. Medan eg såg på det, vart vengjerne rivne av dyret, og det vart lyft upp frå marki og sett på tvo føter som eit menneskje, og eit mannehjarta fekk det.
Hmaloe koek maeto loe kaipui baktiah oh moe, tahmu pakhraeh to a tawnh; ka khet naah angmah ih pakhraeh to azuh moe, kami baktiah khok hoi long ah angdoet; anih khaeah kami ih palung to paek.
5 So fekk eg sjå eit dyr til, det andre i rekkja; det var likt ein bjørn, og det lette seg upp på den eine sida, og det hadde tri sidebein i gapet millom tennerne. Og til dyret vart det sagt: «Statt upp, og et mykje kjøt!»
Kalah hnetto haih loe taqom baktiah oh. Ahnuk bang ih khok hoiah angdoet moe, pakha thung ih haa salakah panakhuh thumto a kaek; anih khaeah, Angthawk ah loe, moi to kamhah ah caa ah, tiah a naa o.
6 Etter det fekk eg sjå eit anna dyr, som liktest ein pantar, men på sidorne hadde det fire fuglevengjer; og dyret hadde fire hovud, og velde vart det gjeve.
To pacoengah ka dan let naah, Kaithlaeng hoi kanghmong, kalah moisan maeto ka hnuk let, a kaeng nuiah tavaa ih pakhraeh palito oh. Moisan loe alu palito oh moe, uk thaihaih akaa to tawnh.
7 Etter det fekk eg i syni mi um natti sjå det fjorde dyret, øgjelegt og skræmelegt og uhorveleg sterkt; det hadde store tenner av jarn, det åt og krasa, og leivningarne trakka det sund med føterne: det var ulikt alle hine dyri og hadde ti horn.
To pacoengah aqum naah hnuksakhaih amtueng let, paroeai thacak moe, zit kaom palito haih moisan to ka hnuk. Anih loe kalen parai sum baktih kaom haa to a tawnh, a kaek ih moi to taprawt pet pet pacoengah paaeh, kanghmat to khok hoiah atit. Anih loe kalah moisannawk hoi anghmong ai, taki hato a tawnh.
8 Medan eg skoda på horni, fekk eg sjå korleis det skaut upp millom deim eit anna horn, eit lite, som skuva undan seg tri av hine horni; og sjå, det hornet hadde augo lik manneaugo, og ein munn som tala store ord.
Takinawk to ka poek li naah, takinawk salak hoiah kalah taki tetta maeto tacawt let; tacawt hmaloe taki thumtonawk loe to taki tetta hma ah tangzun hoi nawnto aphong o king. Khenah, to taki tetta loe kami mik baktiah mik to a tawnh moe, amoekhaih lok apae thaih pakha doeh a tawnh.
9 Medan eg heldt på og såg på dette, vart det sett fram stolar, og ein som gamall var, sette seg ned. Klædnaden hans var snøkvit, og håret på hovudet hans som rein ull; stolen hans var av eldslogar, og hjuli under var av brennande eld.
Ka khet li naah, siangpahrang ih angraengtangkhang to pahung o, Canghnii ih aninawk loe angraeng tangkhang pongah anghnut; a khukbuen loe dantui baktiah anglung, a lu ih sam doeh tuumui baktiah anglung. Anih ih angraeng tangkhang loe hmaipalai baktiah oh moe, angraeng tangkhang khoknawk doeh kangqong hmai baktiah oh.
10 Ei elv av eld strøymde ut frå honom; tusund gonger tusund var tenarane hans, og ti tusund gonger ti tusund stod til tenesta for honom. So vart retten sett, og bøker vart opna.
A hmaa hoiah tui baktiah kangqong hmai to longh; sangto pacoeng, sangto kaminawk mah anih ih tok to sak pae o moe, Anih hmaa ah sang haato pacoeng, sang haato kaminawk angdoet o; lokcaekhaih to oh moe, cabunawk to paongh o.
11 Medan eg heldt på og såg på dette, hende det, for dei store ord skuld som hornet tala, at medan eg heldt på og såg på dette, vart dyret drepe, og kroppen åt dyret vart tynt og kasta i elden til å brennast.
Taki tetta mah amoekhaih lok to thuih pongah kawbang maw om tih vai, tiah ka khet; ka khet li naah moisan to hum o moe, kangqong hmai thungah vah o.
12 Veldet åt dei andre dyri vart frå deim teke; for livetidi var fastsett til tid og stund.
Kalah moisannawk ih ukhaih to lak pae o ving; toe atue nasetto thungah maw loe nihcae hinghaih to pathlung pae.
13 Sidan fekk eg sjå i nattsynerne korleis ein som liktest ein menneskjeson, kom med himmelskyerne; han gjekk burt til den gamle og vart ført fram for honom.
Aqum ah hnuksakhaih kai khaeah amtueng, khenah, kami Capa baktiah kaom Kami maeto loe, van ih tamainawk hoiah angzoh. To Kami loe canghnii ih ani khaeah angzoh, anih to Canghnii ih ani hmaa ah caeh o haih.
14 Og han fekk velde og æra og rike, og alle folk og ætter og tungemål skulde tena honom. Hans velde er eit ævelegt velde, som ikkje skal verta frå honom teke, og riket hans skal ikkje rikkast.
Kaminawk, prae kaminawk hoi lok congca pae kaminawk boih mah anih to bok o hanah, uk thaihaih akaa, lensawkhaih hoi prae to anih hanah paek; anih ukhaih loe amro thai ai, dungzan ukhaih ah oh, a prae doeh amro mak ai.
15 Då kjende eg, Daniel, åndi mi uroast i meg, og synerne i hovudet mitt skræmde meg.
Kai, Daniel loe patangkhang, ka poek thai ai, hnuksakhaih mah raihaih ang paek.
16 Eg gjekk fram til ein av deim som stod der, og bad honom um ei pålitande uttyding på alt dette. Og han svara meg og sagde meg uttydingi på det:
A taengah angdoe kaminawk maeto khaeah ka caeh moe, to ih hmuennawk thuih koehhaih ahlong to ka dueng. To pongah anih mah to ih hmuennawk thuih koehhaih ahlong to ang leh pae.
17 «Desse fire store dyri tyder at det skal koma upp fire kongar av jordi.
Kalen parai moisan palitonawk loe long hoiah tacawt han koi siangpahrang palito thuih koehhaih ih ni.
18 Men sidan skal dei heilage åt den Høgste taka imot riket og hava det i eiga alt til æva, ja, til ævordoms æva.»
Toe Kasang koek ih kaciim kaminawk mah prae to la o ueloe, dungzan khoek to, ue, dungzan hoi dungzan khoek to toep o tih, tiah thuih.
19 Etter dette vilde eg hava pålitande uttyding um det fjorde dyret som var ulikt alle hine, det som var so oversleg øgjelegt og hadde tenner av jarn og klør av kopar, det som åt og krasa og sidan trakka under føterne det som det leivde;
To pacoengah kalah moisannawk hoi anghmong ai, zit kathok sum baktiah kaom haa hoi sum kamling banpacin katawn, a kaek ih moi taprawt pet pet moe, paaeh pacoengah kanghmat moi to khok hoiah atii palito haih moisan kawng to panoek han ka koeh;
20 so og um dei ti horni på hovudet åt det og um det nye hornet, det som sidan skaut upp, og som dei tri andre fall av for, det hornet som hadde augo og ein munn som tala store ord, det som var større å sjå til enn alle hine.
a lu nuiah taki haato kacawn thuih koehhaih hoi hmaloe ih taki thumto pazawk, mik kaom, amoekhaih lok apae thaih, ampuinawk pongah kalen kue, takinawk salak hoiah tacawt let kalah taki maeto thuih koehhaih ahlong to panoek han ka koeh.
21 Eg hadde set hornet føra krig mot dei heilage og sigra yver deim,
Ka khet li naah to taki mah kaciim kaminawk to misa a tuk moe, nihcae to pazawk;
22 til dess han kom, han som gamall var, og retten vart gjeven til dei heilage åt den Høgste, og tidi var komi då dei heilage fekk riket i eiga.
to pacoengah Canghnii ih ani to angzoh, Kasang koek Sithaw ih kaciim kaminawk khaeah lokcaekhaih to a paek; atue mah phak boeh pongah prae to toep hanah kaciim kaminawk mah lak o.
23 Då svara han og sagde: «Det fjorde dyret tyder at eit fjorde rike skal koma upp på jordi og vera ulikt alle hine riki. Det skal gløypa heile jordi og trakka henne sund og krasa henne.
To naah anih mah, Palito haih moisan loe kalah siangpahrang ukhaih praenawk hoi anghmong ai, long nuiah angzo han koi siangpahrang ukhaih prae palito hnuksakhaih ih ni, to prae mah loe long pum hae paaeh boih tih, long to koisak phaeng ueloe, khok hoiah atii tih.
24 Og dei ti horni tyder at det skal koma upp ti kongar i det riket; og etter deim skal det koma upp ein annan, som skal vera dei fyrre ulik, og som skal slå ned tri kongar.
To prae thung hoi tacawt taki haato loe angzo han koi siangpahrang haatonawk hnuksakhaih ih ni, nihcae pacoengah kalah siangpahrang to tacawt tih; anih loe hmaloe ih siangpahrang hoi anghmong mak ai, anih mah siangpahrang thumtonawk to uk boih tih.
25 Og han skal tala ord mot den Høgste, og dei heilage åt den Høgste skal han øyda; han skal setja seg fyre å skifta um tider og lov; og dei skal gjevast i hans hand ei tid og tider og ei halv tid.
Anih loe Kasang koek Sithaw to tuk hanah amoekhaih lok to thui tih, Kasang koek ih kaciim kaminawk to pacaekthlaek tih, khotue hoi daannawk to athlaeng hanah tha pathok tih; atue maeto thung, atuenawk thung, atue ahap thung, to tiah sak thaihaih akaa to anih ban ah paek tih.
26 Men so vert retten sett, og veldet hans skal verta frå honom teke, spillt og avøydt alt til endes.
Toe hnukhuem ah lokcaekhaih to om ueloe, anih ukhaih prae to la pae ving tih, to naah anih loe dungzan khoek to anghma poe tih boeh.
27 Men herredøme og veldet og stordom yver alle rike under himmelen skal verta gjeve til lyden av dei heilage åt den Høgste. Hans rike skal vera eit ævelegt rike, og alle herrevelde skal tena og lyda det.»
To pacoengah van tlim ah kaom siangpahrang prae, ukhaih hoi lensawkhaihnawk to Kasang koek Sithaw ih kaciim kaminawk khaeah paek boih tih. To ukhaih prae loe dungzan ukhaih prae ah oh, ukkungnawk boih mah anih to bok o ueloe, a lok to tahngai pae o tih, tiah a naa.
28 Her sluttar fråsegni. Men eg, Daniel, vart full av mange urolege tankar, og eg skifte liter i andlitet; men eg gøymde i hjarta mitt det som hadde hendt.
To hmuen kawng thuikoehhaih loe haeah boeng boeh. Kai, Daniel loe ka poekhaih patangkhang moe, mikhmai ka set sut boeh; toe ka hnuk ih hmuennawk to palung thungah ka pakuem, tiah thuih.
