Daniel 10
1 I det tridje styringsåret åt persarkongen Kyrus fekk Daniel, som dei og kalla Beltsassar, ei openberring; den openberringi er sanning og spår mykje trengsla. Og han merkte openberringi og gav agt på syni.
Persia siangpahrang Cyrus angraenghaih saning thumto haih naah, Belteshazzar, tiah kawk ih Daniel khaeah, hmuen maeto amtueng; hnuksak ih hmuen loe tangtang ah oh, toe atue loe sawk parai; anih mah to hmuen kawng to panoek, hnuksakhaih doeh panoek thaih.
2 Eg, Daniel, hadde då gjenge og syrgt ei tri vikor.
Kai, Daniel loe to atue zarh thumto thung palungsethaih hoiah ka oh.
3 Eg åt ikkje noko slag forkunnmat, kjøt og vin kom ikkje i min munn, ikkje heller salva eg meg med olje, fyrr dei tri vikorne var avlidne.
Zarh thumto koep ai karoek to, caaknaek kahoih ah kaom takaw, moi hoi misurtuinawk roe ka pataengh ai, situi doeh kang nok ai.
4 Den fire og tjugande dagen i fyrste månaden, då eg var ved strandi åt den store elvi Hiddekel,
Khrah tangsuekhaih ni pumphae palito naah, kai loe Hiddekel, tiah kawk ih Tigris vapui taengah kang doet;
5 såg eg upp, og då fekk eg sjå ein mann som stod der klædd i linklæde og gyrd kring lenderne med eit belte av Ufaz-gull.
ka khet tahang naah puu ngan laihaw angkhuk, kaeng ah kaciim sui kaengkaeh kangzaeng, kami maeto ka hnuk:
6 Likamen hans var som krysolit, andlitet hans liktest ljoneld, augo hans var som eldslogar, armarne og føterne hans som skinande kopar; og ljomen av talen hans var som ein veldug dun.
a takpum loe beryl thlung baktiah oh, a mikhmai loe tangphrapuek aengh baktiah ampha, a mik loe kangqong hmai baktiah oh, a ban hoi khok loe sum kamling baktiah ampha, a lok loe pop parai kaminawk ih lok baktiah oh.
7 Og eg, Daniel, var den einaste som såg syni; dei mennerne som var med meg, dei såg ikkje syni; men ei stor rædsla kom yver deim, so dei flaug av og gøymde seg.
Hnuksakhaih loe kai, Daniel khue mah ni hnuk, kai hoi nawnto kaom kaminawk loe hnu o ai; nihcae loe paroeai zit o pongah anghawk hanah cawnh o ving.
8 So vart eg åleine etter, og då eg såg denne store syni, vart eg reint magtstolen; skifte liter i andlitet so eg vart nåbleik, og eg åtte ingi magt meir.
To pongah kai ang caeh o taak, hae kalen parai hnuksakhaih to ka khet naah, tha ka zok sut; mikhmai doeh duek sut moe, tha roe ka tawn ai.
9 Då høyrde eg ljomen av talen hans; og då eg høyrde ljomen av talen hans, seig eg i uvit å gruve med andlitet mot jordi.
Toe a thuih ih lok to ka thaih, a thuih ih lok ka thaih naah, long ah ka kuep moe, ka iih.
10 Sjå, då var det ei hand som tok i meg, so mykje eg skjelvande vann meg uppå kne og hender.
Khenah, ban maeto mah kai ang sui, ka banpadae hoi khokkhu hoiah kai ang pathawk tahang.
11 Sidan sagde han til meg: «Daniel, du gjæve mann, gjev agt på dei ordi som eg vil tala til deg, og ris upp og statt; for no er eg send til deg.» Då han sagde dette til meg, reis eg skjelvande upp.
Anih mah kai khaeah, Paroeai palung koi kaom, Aw Daniel, angdoe tahang ah loe, kang thuih ih loknawk to thaikop ah; vaihi nang khaeah kai ang patoeh boeh, tiah ang naa. Anih mah kai khaeah to tiah lok ang thuih pacoengah, kai loe tasoeh takuenhaih hoiah kang doet.
12 Og han sagde til meg: «Ottast ikkje, Daniel, for alt frå den fyrste dagen då vende hjarta ditt til å vinna skyn og å audmykja deg for Gud, hev ordi dine vore høyrde; og for ordi dine skuld er eg komen no.
To naah anih mah, Daniel, zii hmah: panoek thaihaih tawnh hanah, na Sithaw hmaa ah poek pahnaemhaih hoi lawk na thuih tangsuek niah na thuih ih lok to ang thaih pae boeh; na thuih ih loknawk pongah ni kang zoh.
13 Hovdingen yver persarriket stod meg imot i ein og tjuge dagar; men då kom Mikael, ein av dei fremste hovdingarne, og hjelpte meg, medan eg fyrr hadde stade der åleine mot persarkongarne.
Toe Persia siangpahrang khaeah ka oh naah, Persia prae ukkung angraeng mah ni pumphaeto pacoeng, nito thung kai ang pakaa: toe khenah, kai abomh hanah kalen koek toksah angraengnawk thung ih angraeng maeto ah kaom, Michael to angzoh.
14 Og no er eg komen og vil segja deg kva som skal hendast folket ditt i endetidi; for dette er og ei syn som sigtar på framtidi.»
Hnuksakhaih loe hmabang angzo han koi atuenawk to hnuksak pongah, nangmah ih kaminawk nuiah kaom han koi hmuen panoeksak han ih ni, vaihi nang khaeah kang zoh, tiah ang naa.
15 Medan han soleis tala til meg, vende eg andlitet mitt mot jordi og tagde.
To tiah lok cae ang thuih pacoengah, kai loe mikhmai long ah ka kuep, lok ka pae thai ai.
16 Men sjå, ein som var lik eit menneskje, tok på lipporne mine. Då let eg upp munnen min og tala og sagde til honom som stod framfyre meg: «Herre min, ved den syni eg hev set, hev det kome slik verk yver meg, at eg eig ingi magt meir.
Khenah, kami capa hoi kanghmong kami maeto mah, kai ih pahni to sui, to naah ka pakha to amongh moe, lok ka thuih, Aw ka Angraeng, hnuksakhaih pongah palung ka set moe, tha ka tawn ai, tiah ka hma ah angdoe anih khaeah ka thuih.
17 Kor skulde og tenaren til herren min, ein sovoren som eg, kunna tala med ein slik ein som herren min er? Og ingi magt er det i meg meir, eg evlar no ikkje å anda.»
Kawbang maw na tamna mah ka angraeng khaeah lokthui thai tih? Tha ka tawn ai boeh, ka hinghaih takhi doeh amsah hawk boeh, tiah ka naa.
18 Han som såg ut som eit menneskje, tok då atter i meg og styrkte meg.
To pacoengah kami hoi kanghmong maeto angzoh let moe, kai ang sui, anih mah kai tha ang caksak.
19 Han sagde: «Ottast ikkje, du gjæve mann! Fred vere med deg! Ver sterk, ja, ver sterk!» Då han tala med meg soleis, kjende eg kor eg styrktest, og eg sagde: «Tala, herre min, for no hev du styrkt meg.»
Anih mah, Aw paroeai palung koi kaom kami, zii hmah: na nuiah monghaih om nasoe! Thacaksak ah, ue, na tha caksak lai ah! tiah ang naa. Anih mah lok ang thuih pacoengah, thacakhaih ka tawnh, to naah anih khaeah, ka angraeng lok na thui ah, tha nang caksak boeh, tiah ka naa.
20 Då sagde han: «Kann du skyna kvifor eg er komen til deg? Men eg lyt straks venda attende og strida mot hovdingen yver Persia, og når eg dreg ut, kjem Javan-hovdingen.
To pongah anih mah, tipongah nang khaeah kang zoh, tito na panoek maw? Persia ukkung angraeng hoi misa angtuk hanah vaihi kam laem let han boeh; ka caeh pacoengah, khenah, Grik ukkung angraeng to angzo tih.
21 Like vel vil eg kunngjera deg kva som er skrive i sanningsboki. Og det er ikkje ein som hjelper meg mot desse utan Mikael, hovdingen dykkar.
Toe loktang cabu thungah tarik ih lok to kang hnuksak han vop: na angraeng Michael khue ai ah loe, hae kaminawk misatuk hanah kai thapaek kami mi doeh om ai, tiah ang naa.
