Amos 1
1 Ord av Amos, ein av hyrdingarne frå Tekoa, som han såg i sine syner um Israel i dei dagarne då Uzzia var konge i Juda og Jeroboam Joasson konge i Israel, tvo år fyre jordskjelven.
Uzziah Judah siangpahrang ah ohhaih saning ah, Joash capa Jeroboam doeh Israel siangpahrang ah oh, talih hnaw ai ah ohhaih saning hnetto haih naah, Tekoa avang ih tuutoep kami maeto ah kaom, Amos mah thuih ih loknawk hoi hnuk ih Israel kawng loe atlim ih baktiah oh.
2 Han sagde: Herren burar frå Sion, frå Jerusalem gjallar hans mål. Då sturer dei hyrding-lider, og Karmels hovud vert svidd.
Anih mah, Angraeng loe Zion hoiah hang ueloe, Jerusalem hoiah lokthui tih, to naah tuutoep kami ohhaih ahmuennawk loe angqo ueloe, Karmel mae doeh zaisut tih, tiah thuih.
3 So segjer Herren: For trifald misgjerd av Damask og for firfald eg ikkje meg attrar. For di dei Gilead treskte med sledar av jarn,
Damaska loe Gilead ih prae to cang kaehhaih set hoiah, vai thumto maw, vai palito maw zaehaih sak pongah, danpaekhaih ka zuk let mak ai, tiah Angraeng mah thuih.
4 so sender eg eld mot Hazaels hus, han skal øyda Benhadads borger.
Hazael imthung ah hmai ka patoeh han, to hmai mah Benhadad angraenghaih ahmuennawk to kang tih.
5 So bryt eg bommen til Damask og tyner Bikat-Avens folk og kongsstavmannen i Bet-Eden, og Aram skal drivast burt til Kir, segjer Herren.
Damaska khongkha doeh ka phraek moe, Aven azawn ah kaom kaminawk to ka hum pacoengah, Eden imthung hoi cunghet sin kaminawk doeh ka hum han. Syria kaminawk loe Kir ah tamna ah om o tih, tiah Angraeng mah thuih.
6 So segjer Herren: For trifald misgjerning av Gaza og for firfald eg ikkje meg attrar. For di dei heile grender dreiv ut og gav deim i Edoms vald,
Gaza vangpui ih zaehaih thumto hoi palito haih pacoengah, anih loe pop parai kaminawk to tamna ah naeh moe, Edom khaeah paek pongah, danpaekhaih ka zuk let mak ai, tiah Angraeng mah thuih.
7 So sender eg eld mot Gazas mur, han skal øyda deira borger,
Kai mah Gaza vangpui ih tapang nuiah hmai ka patoeh han, to hmai mah angraeng ohhaih ahmuennawk to kang tih:
8 so tyner eg Asdods folk og Askalons kongsstavs-mann. Mot Ekron eg retter mi hand, slær filistarn’ til siste mann, segjer Herren, Herren.
Ashdod vangpui kaminawk to ka hum moe, Ashkelon vangpui hoi cunghet sin kami to ka hum han: Ekron khaeah ban ka paqoi han, kanghmat Philistin kaminawk loe anghmaa angtaa o tih, tiah Angraeng Sithaw mah thuih.
9 So segjer Herren: For trifald misgjerd av Tyrus, for firfald eg ikkje meg attrar. For di heile grender til Edom dei dreiv og ikkje på brødrabandet gav gaum,
Angraeng mah, Tura vangpui ih zaehaih thumto hoi palito haih pacoengah, anih mah nawkamya loksuekhaih to tidoeh sah ai ah, a naeh ih kaminawk boih Edom khaeah paek pongah, danpaekhaih ka zuk let mak ai, tiah thuih.
10 so sender eg eld mot Tyrus-muren, han skal øyda deira borgar.
Tura vangpui ih tapang nuiah hmai ka patoeh han, to hmai mah siangpahrang ohhaih ahmuennawk to kang tih.
11 So segjer Herren: For trifald misgjerd av Edom, for firfald eg ikkje meg attrar. For di han elte bror sin med sverd og kjøvde sin samhug, men vreiden jamt i han øydde, og han æveleg gøymde sin harm,
Angraeng mah, Edom prae ih zaehaih thumto hoi palito haih pacoengah, anih loe palungnathaih tawn ai ah, amnawk to sumsen hoiah patom; palungphuihaih to a suek poe, anih mah palung a phuihaih to dipsak ai pongah, anih danpaekhaih to ka zuk let mak ai, tiah thuih.
12 so sender eg eld imot Teman, han skal øyda Bosras borger.
Toe Teman vangpui nuiah hmai ka patoeh han, to hmai mah Bozrah vangpui ih angraeng haih ahmuennawk to kang tih.
13 So segjer Herren: For trifald misgjerd av Ammons-borni og for firfald eg ikkje meg attrar. For di dei i Gilead konor med barn skar upp, då dei vilde auka sitt land,
Angraeng mah, Ammon kaminawk zaehaih thumto hoi palito haih pacoengah, nihcae mah ramri to kawksak thai hanah, Gilead prae ih nongpatanawk to naeh moe, a caa hoi bangkrai ah suek o sut pongah, danpaekhaih ka zuk let mak ai, tiah thuih.
14 So kveikjer eg eld i Rabbas mur, han skal øyda deira borger, medan herropet dunar i striden, og eit hardver på stormdagen blæs,
Rabbah vangpui tapang nuiah hmai ka patoeh han, hmai mah angraeng ohhaih im to kang tih; takhi sae song na niah kaom hmuen baktiah, misanawk mah hanghaih hoiah tuh o tih.
15 og i landlysing kongen skal gå, han sjølv med hovdingarn’ saman, segjer Herren.
Nihcae ih siangpahrang hoi angmah ih ukkung angraengnawk loe nawnto tamna ah caeh o boih tih, tiah Angraeng mah thuih.
