Amos 9
1 Ved alteret såg eg at Herren stod. Han sagde: Støyt til stolpen, so gåtterne skrell, lat det ramla nedyver kvar ein haus. Eg let deim som att er falla for sverd, ingen skal koma seg av, berga seg skal ikkje ein.
Hmaicam taengah angdoe Angraeng to ka hnuk: anih mah, To ah kaom kaminawk boih ih lu nuiah krak hanah thok tung to bop ah; nihcae ih caaknawk to sumsen hoiah ka hum han. Nihcae thung hoi kacawn kami loe loih mak ai, maeto doeh loih mak ai.
2 Bryt dei seg inn i helheim, mi hand tek deim derifrå ut, stig dei til himmelen upp, derifrå driv eg deim ned. (Sheol h7585)
Hell khoek to kathuk akhaw takae o cadoeh, to ahmuen hoiah nihcae to ka naeh han; van ranui khoek to daw o tahang langcadoeh, to ahmuen hoiah nihcae to ka pakhrak tathuk han: (Sheol h7585)
3 Um dei gøymer seg burt på Karmels topp, eg finn deim og hentar deim heim. Um frå augo mine dei løyner seg av på havsens botn, derifrå byd eg ormen fram, og han skal deim bita.
karmel mae nuiah nang hawk o tak cadoeh, to ah ka pakrong moe, ka naeh han; nihcae mah ka hmaa hoiah tuipui thung khoek to anghawk o cadoeh, to ah nihcae to patuk hanah, pahui to lok ka paek han.
4 Um dei ver burtførde fangar under fiendehand, der skal eg bjoda sverd at det skal deim slå og augo mitt på deim skal sjå ilt og aldri mildt.
Nihcae loe angmacae misanawk hma ah tamna ah caeh o langlacadoeh, to ah sumsen to lok ka paek moe, ka humsak han. Nihcae nuiah hoihhaih to sah ai ah, sethaih to sak lat hanah nihcae to ka khet parui poe han.
5 Herren, Allhers-Herren, han rører jordi so ho brånar, og heile mannheimen syrgjer, når all jordi stig som Nilen og fell som Egyptarelvi.
Misatuh kaminawk ih Angraeng Sithaw mah long to sui naah, tui ah amkaw, a thungah kaom kaminawk boih palungset o; to ah kaom kaminawk loe tuipui baktiah angthawk o ueloe, Izip prae ih tuipui baktiah amsah o tathuk tih.
6 Han hev i himlom sine høgsalar bygt, yver jordi reist sin kvelv. Han kallar vatnet or hav og auser det ned yver jord. Herren er hans namn.
Anih loe van ranui ah ohhaih im kahoih to sak moe, long nuiah ohhaih im to a sak; anih mah tuipui ih tuinawk to kawk moe, long nuiah kraih tathuk, Anih ih ahmin loe Agraeng, tiah oh.
7 Er de meir for meg enn kusitarne, de Israels born? segjer Herren. Hev eg ikkje ført Israel frå Egypt, filistaran’ frå Kaftor, og syraran’ frå Kir?
Aw Israel kaminawk, nangcae loe kai hanah Ethiopia kaminawk baktiah na ai maw na oh o? Izip prae thung hoiah Israel zaehoikung loe kai na ai maw? Philistin kaminawk Kaphtor hoiah zaehoikung loe kai na ai maw, Kir hoiah Syria kaminawk zaehoikung doeh kai na ai maw? tiah Angraeng mah thuih.
8 Sjå augo til Herren, Herren ser ned på dette syndsens rike: Eg øyder deim burt frå mannaheim; men ikkje heilt eg øydar Jakobs hus, segjer Herren.
Khenah, Angraeng Sithaw ih mik loe kazae siangpahrang ukhaih prae nuiah oh, to ahmuen to long nui hoiah kam rosak boih han; toe Jakob imthung takoh loe kam rosak boih mak ai, tiah Angraeng mah thuih.
9 For sjå, eg sender ut bod: Eg Israels hus millom folki skjek, liksom du ristar eit såld, og ikkje eit korn på bakken fell.
Khenah, lok to ka paek moe, vaizoek pongah na zoek o ih cang baktih toengah, prae kaminawk boih salakah Israel imthung takoh to ka zoek han; toe cang amaeh maeto doeh long ah krah mak ai.
10 Men for sverd skal døy kvar syndarar i mitt folk som kved: «Aldri oss skal ulukka koma og slå.»
Sethaih mah aicae to kae mak ai, sethaih doeh a tongh o mak ai, tiah kathui, kami zae kai ih kaminawk loe sumsen hoiah dueh o boih tih.
11 På dagen den vil eg reisa upp att Davids nedfalne hytta og sprungorne tetta og att-stødor lyfta, byggja upp som i fordoms tid,
To na niah loe kamtimh tangcae David ih kahni im to ka pathawk moe, kamro hmuennawk to ka pakhraih let han; amrohaih to ka pathawk let moe, canghnii ih baktiah ka sak let han:
12 for at dei skal erva det som av Edom er att, og alle dei folk som kallast med mitt namn, segjer Herren som fullfører dette.
to naah ni nihcae mah kanghmat Edom kaminawk hoi Kai ih ahmin hoiah kawk ih Gentelnawk to toep o boih let tih, tiah hae hmuennawk Sahkung Angraeng mah thuih.
13 Ja, dagar dei koma skal, segjer Herren, då pløgjaren skurdmannen når; den som vindruvor tred, ser mannen som sår, på fjellom dryp det med saft, etter bakkom bekkjerne renn.
Khenah, Laikok atok kami mah cang aat kami hnukah banghaih atue, misurtui pasaw kami mah aanmu haeh kami hnukah banghaih atue, mae mah misurtui kaluep longsakhaih atue, mae boih ah misurtui longhaih atue to pha tih, tiah Angraeng mah thuih.
14 Og eg lagnaden snur for mitt folk Israel. Dei skal øydegardar byggja og bu der sjølv, dei skal vinberg planta og drikka deira vin, de skal stella seg hagar og eta deira frukt.
Kaimah ih kami Israelnawk to tamna ohhaih thung hoiah ka hoih let han; nihcae mah kamro vangpuinawk to sah o let ueloe, to ah khosah o let tih. Misur takha to sah o ueloe, misurtui to nae o tih; takhanawk to sah o ueloe, thingthaihnawk to caa o tih.
15 Eg let deim bu i sitt land, og dei skal ikkje meir rivast upp frå sin heim, som eg deim gav, segjer Herren, din Gud.
Israel to angmacae prae ah ka thling han, ka paek ih prae thung hoiah nihcae to natuek naah doeh aphongh mak ai boeh, tiah Angraeng na Sithaw mah thuih.
