Amos 5
1 Høyr dette ordet som eg syng yver dykk, ein syrgjesong yver Israels hus:
He ol he hnatun uh. Kai loh nangmih hamla Israel imkhui kah rhahlung kang khuen coeng.
2 «Ho falli er, ris aldri upp meir, den møy Israel; slengd til jord i sit eige land. Ingen reiser ho upp.»
Israel oila te tla coeng tih a thoh ham koei voel pawh. A khohmuen ah a phap coeng tih anih aka thoh om pawh.
3 For so segjer Herren, Herren: Ein by sender tusund ut, fær hundrad att, sender ho hundrad ut, fær tie att til Israels hus.
Te dongah ka Boeipa Yahovah loh he ni a. thui. Khopuei te thawngkhat la khong cakhaw yakhat la cul ni. Yakhat khong mai cakhaw Israel imkhui ham tah parha la cul ni.
4 For so segjer Herren til Israels hus: Søk meg, so skal de liva!
BOEIPA loh he ni a. thui. Israel imkhui nang te kai n'toem uh lamtah hing uh.
5 Men aldri de søkje til Betel, til Gilgal aldri kom, og gakk ikkje til Be’erseba! For Gilgal burt skal førast, og Betel vert upp i tjon.
Bethel te toem uh boel lamtah Gilgal te paan uh boeh. Beersheba te khaw pah uh boeh. Gilgal te a poelyoe rhoe a poelyoe uh vetih Bethel khaw boethae la om ni.
6 Søk Herren, so skal de liva! Elles kjem han som eld yver Josefs hus; det brenn, og ingen sløkkjer for Betel.
BOEIPA te toem uh lamtah hing uh. Joseph im kah hmai bangla thaihtak vetih n'hlawp ve. Bethel te aka thih te om mahpawh.
7 De som vender retten til malurt, og kastar rettferd til jord!
Tiktamnah khaw pantong la poeh tih duengnah te diklai la tloeng uh.
8 Han som skapte Sjustjerna og Orion, og gjer kolmyrkret til morgon, gjer dagen til svarte natt, han som kallar på vatnet i havet og auser det ut yver jordi - Herren er hans namn.
Airhitbom neh buhol aka saii, dueknah hlipkhup te mincang la aka khueh, khothaih te khoyin bangla aka hmuep sak, tuipuei tui te a khue tih diklai hman ah aka hawk kah a ming tah Yahweh ni.
9 Han øyder dei sterke med sitt ljon, han øyder borgi den faste!
Aka tlung sokah rhoelrhanah neh a ngaidip tih hmuencak taengah rhoelrhanah a pai sak.
10 Dei hatar den som refser for retten, styggjest ved den som talar sanning.
Vongka ah ol aka tloek te a hmuhuet uh tih cuemthuek la aka thui te a tuei uh.
11 Difor, då småfolk de trakkar ned og kornleiga driv av deim ut - vel hev de hogt stein og bygt hus, men de skal ikkje sjølv der bu. De hev fagre vinhagar stelt, men de skal ikkje drikka deira vin.
Te dongah tattloel soah na sundaep uh tih a taengkah cangpai buham te na loh uh. Lungrhaih im na thoh uh cakhaw a khuiah kho na sa uh mahpawh. Naidoeh misurdum na tawn uh cakhaw a misurtui te na o uh mahpawh.
12 For eg veit um synderne dykkar so mange og misgjerder utan tal; de trykkjer den skuldlause, tek imot mutor, ein arming for retten de svik.
Na boekoeknah khawk tih na tholhnah a ping khaw ka ming ta. Aka dueng te na daengdaeh uh tih tlansum na loh uh dongah khodaeng rhoek tah vongka ah a kaeng uh.
13 Difor tegjer den kloke i denne tid, for ei vond tid er det.
Te dongah a tue neh aka cueih long he tah yoethae tue ham he khaw kuemsuem coeng.
14 Legg vinn på godt og ikkje på vondt, so de kann liva. Då vera med dykk Herren, allhers Gud, som de hev sagt.
A then na toem uh tih na thae pawt daengah ni na hing uh eh. Te vaengah ni na thui bangla nang taengah caempuei Pathen BOEIPA te a om tangloeng eh.
15 Hata vondt og elska godt, haldt retten uppe på tinget! Kann henda Herren, allhers Gud, då er nådig mot Josefs leivning.
A thae te thiinah uh lamtah a then te lungnah uh, vongka ah tiktamnah khueh lah, caempuei Pathen BOEIPA loh Joseph kah a meet te a rhen khaming.
16 Difor, so segjer Herren, allhers Gud, Herren: Det er liksong på alle torg, og på alle gator dei ropar: «Ai, ai!» Bonden dei bed til gravøl, og til liksong deim som kann kveda.
Te dongah ka Boeipa, caempuei Pathen Yahweh loh he he a thui. Toltung takuem kah rhaengsaelung neh rhamvoel tom ah, “Ayoe, ayoe,” a ti uh. Lopho te nguekcoinah hamla a khue vetih rhathinah ming hamla a rhaengsae uh ni.
17 Frå kvar vinhage liksongar stig; for eg vil millom dykk ganga, segjer Herren.
Nang khui longah ka pah ham dongah misurdum boeih ah rhaengsaelung om saeh tila BOEIPA loh a thui.
18 Ai dykk som trår etter Herrens dag! Kva er han for dykk, Herrens dag? Han er myrker og ikkje ljos.
Anunae BOEIPA kah khohnin aka ngaidam rhoek aih. BOEIPA khohnin te nangmih ham metla a om eh. Te tah hmaisuep la om tih vangnah om pawt lah ko.
19 Som når du undan ei løva spring og møter ein bjørn, du kjem heim og styd handi mot veggen, og so bit deg ein orm.
Hlang te sathueng mikhmuh lamloh rhaelrham sitoe cakhaw anih te vom loh a cuuk thil. Im a pha tih pangbueng dongah a kut a tloeng dae anih te rhul loh a tuk.
20 Ja, ja, myrker er Herrens dag og ikkje ljos, dimleitt, han hev ingen glans.
BOEIPA kah khohnin tah a hmuep moenih a? Vangnah om pawt tih a hmueprhut dongah a aa om pawh.
21 Eg hatar og vanvyrder dykkar høgtider, eg hev ingen hugnad i dykkar stemnor,
Na khotue te ka hmuhuet tih ka kohnue coeng dongah na pahong te ka him moenih.
22 ja, um de meg brennoffer gjev og grjonoffer, det hugar ikkje meg. Eg gjev ikkje på gjødkalve-offer gaum.
Kai taengla hmueihhlutnah nang khuen uh mai sitoe cakhaw nangmih kah khocang te ka doe mahpawh. Nangmih kah rhoepnah puetsuet khaw ka paelki moenih.
23 Lat meg vera i fred for din buldrande song, ditt harpespel lyder eg’kje på.
Kai taeng lamloh khoe uh laeh. Na laa rhoi neh na thangpa oldi khaw ka hnatun moenih.
24 Men lat rett velta fram som vatn, og rettferd som rennande bekk!
Tedae tiktamnah he tui bangla hol uh saeh lamtah duengnah soklong bangla tangkuek saeh.
25 Bar De slagtoffer, grjonoffer til meg dei fyrti åri i øydemarki, du Israels hus?
Israel imkhui aw, khosoek kah kum sawmli khuiah kai taengla hmueih neh khocang nang khuen uh a?
26 Og bar det då Sukkot, dykkar konge, og Kijun, dykkar bilæte, dykkar gudestjerna, som de hadde gjort dykk?
Na manghai Sakkuth neh Khiun te na muei la na ludoeng uh. Na pathen aisi te namamih ham na saii uh.
27 Eg vil føra dykk av burtanfor Damaskus, segjer han som heiter Herren, allhers Gud.
Te dongah nangmih te Damasku kah a voel duela kam poelyoe ni tila a ming neh caempuei Pathen BOEIPA loh a thui.
