< Amos 4 >

1 Det skal høyra på dette ordet, de Basans kyr, som er på Samariafjellet, de som piner dei små og dei arme mun slå, som segjer til dykkar herrar: «Lat oss få so me kann drikka!»
Fanongo ki he lea, ʻakimoutolu ko e fanga pulu ʻa Pesani, ʻoku ʻi he ngaahi moʻunga ʻo Samēlia, ʻakimoutolu ʻoku fakamālohiʻi ʻae masiva, pea ʻoku taʻomia ai ʻae paea, ʻakimoutolu ʻoku mou pehē ki honau ngaahi ʻeiki, “ʻOmi, ka mau inu.”
2 Herren, Herren, svor ved sin heilagdom: Sjå, dagar det koma skal yver dykk då med hakar dei hentar dykk fram og resten med krokar dreg upp.
Kuo fuakava ki heʻene māʻoniʻoni ʻe Sihova ko e ʻOtua, ʻo pehē, “Vakai, ʻe hoko ʻae ngaahi ʻaho kiate kimoutolu ʻaia ʻe ʻave kimoutolu ʻaki ʻae ngaahi mātaʻu, pea mo homou hako ʻaki ʻae mātaʻu ika.
3 Gjenom sprunger i muren fer det, ei um senn, og kastar gudarne burt, segjer Herren.
Pea te mou ʻalu kituʻa ʻi he ngaahi ava, ʻae fanga pulu kotoa pē ki he meʻa ʻoku ʻi hono ʻao, pea te mou lī ʻakinautolu ki he fale fakaʻeiʻeiki,” ʻoku pehē ʻe Sihova.
4 Kom til Betel og gjer synd, til Gilgal og synda enn meir; kvar morgon slagtoffer ber fram, kvar tridje dagen tiend,
“Haʻu ki Peteli, pea fai hala; ki Kilikali, pea fakalahi ʻae talangataʻa; pea ʻomi hoʻomou ngaahi feilaulau ʻi he pongipongi kotoa pē, mo hoʻomou fatongia lotu hili ʻae taʻu ʻe tolu;
5 Til takkoffer syra brød brenn, lys ut at de fri-offer gjer. For slikt mun de lika, de Israels born, segjer Herren, Herren.
Pea hifo ʻaki ʻae feilaulau fakafetaʻi mo e meʻa fakatapu, pea malangaʻaki mo fakahā ʻae ngaahi hifo mataʻataʻatā: he ʻoku mou manako ai, ʻe fānau ʻa ʻIsileli,” ʻoku pehē ʻe Sihova ko e ʻOtua.
6 Det var eg som let dykk i kvar ein by vanta maten i munn, brødløysa gav eg i kvar ein heim. Og De vende’kje um til meg, segjer Herren.
“Pea naʻaku tuku ʻae nifo maʻa kiate kimoutolu ʻi homou ngaahi kolo kotoa pē, pea mo e masiva mā ʻi homou ngaahi potu kotoa pē: ka naʻe ʻikai te mou tafoki kiate au,” ʻoku pehē ʻe Sihova.
7 Det var eg som heldt regnet attende tri månader fyre skurden. Eg gav regn til den eine byen, den andre byen fekk ingen ting. Den eine åkren fekk regn, og den åkren som ikkje fekk regn, han turka burt.
“Pea naʻaku taʻofi foki ʻae ʻuha meiate kimoutolu, ʻi he kei toe ʻae māhina ʻe tolu ki he ututaʻu: pea naʻaku pehē ke ʻuha ki he kolo ʻe taha, kae ʻikai ke ʻuha ki he kolo ʻe taha: naʻe ʻuha ki he potu ʻe taha, pea ko e potu naʻe ʻikai ke ʻuha ki ai ne mae ia.
8 Og tvo, tri byar gjekk til ein by til ein vatsdrykk å få, og dei fekk ikkje nok. Men de vende’kje um til meg, segjer Herren.
Pea naʻe fononga ʻae kolo ʻe ua pe tolu ki he kolo ʻe taha, ke inu vai; ka naʻe ʻikai te nau fiu: ka naʻe ʻikai te mou tafoki kiate au,” ʻoku pehē ʻe Sihova.
9 Kornet eg slo med sotbrand og rust, og hagarne mange og vinbergi og fike- og oljetrei. Deim åt grashoppen upp. Men de vende’kje um til meg, segjer Herren.
“Kuo taaʻi ʻakimoutolu ʻaki ʻae mae mo e mahunu: ʻi he tupu ʻa hoʻomou ngoue, mo e ngoue vaine, mo e ʻakau ko e fiki mo e ʻolive, naʻe kai ia ʻe he ʻunufe maumau: ka naʻe ʻikai te mou tafoki kiate au,” ʻoku pehē ʻe Sihova.
10 Eg sende sotti på dykk liksom i Egypt. Eg drap dykkar gutar med sverd. Hestarn’ vart herfang. Eg let dykk illtev frå valen i nasarne få. Men de vende’kje um til meg, segjer Herren.
“Kuo fekau kiate kimoutolu ʻae mahaki lahi ʻo hangē ko ʻIsipite: kuo tāmateʻi hoʻomou kau talavou ʻaki ʻae heletā, pea kuo ʻave hoʻomou fanga hoosi: pea kuo u ngaohi ke hoko ʻae namukū ʻoe nofoʻanga ʻo homou kau tau ki homou avaʻi ihu: ka naʻe ʻikai te mou tafoki kiate au,” ʻoku pehē ʻe Sihova.
11 Eg gjorde ein omstøyt ibland dykk, som då Gud støytte ned Sodoma og Gomorra. Og de vart som ein brand berga or eld. Men de vende’kje um til meg, segjer Herren.
“Kuo u fulihi hoʻomou niʻihi, hangē naʻe fulihi ʻe he ʻOtua ʻa Sotoma mo Komola, pea naʻa mou hangē ko e potupotuʻi afi kuo hamusi mei he vela: ka naʻe ʻikai te mou tafoki kiate au,” ʻoku pehē ʻe Sihova.
12 Difor gjer eg med deg, Israel, so. Sidan eg gjerne vil gjera so med deg, bu deg til å møta din Gud, Israel.
“Ko ia, ʻe pehē pe ʻa ʻeku fai kiate koe, ʻe ʻIsileli: pea koeʻuhi te u fai eni kiate koe, teuteu ke feʻiloaki mo ho ʻOtua, ʻe ʻIsileli.
13 For sjå: Han som lagar fjelli og skaper vinden, og ein mann sine tankar fortel, og myrker bryt til morgonljos, han som stig på jordheims haugar - Herren, allhers drott, er namnet hans.
Koeʻuhi, vakai, ko ia ia naʻe ngaohi ʻae ngaahi moʻunga, pea ne fakatupu ʻae matangi, pea ʻoku ne fakahā ki he tangata pe ko e hā ʻene mahalo, ʻoku ne ngaohi ʻae pongipongi ko e poʻuli, pea ʻoku ne malaki ʻae ngaahi potu māʻolunga ʻo māmani, Ko Sihova, ko e ʻOtua ʻoe ngaahi kautau ʻa hono huafa.”

< Amos 4 >