Amos 3
1 Høyre dette ordet som Herren hev tala imot dykk, de Israels søner, mot heile den ætti som eg hev ført upp frå Egyptarland:
Fanongo ki he folofola ni ʻa Sihova ʻaia kuo ne folofolaʻaki kiate kimoutolu, ʻe fānau ʻa ʻIsileli, ki he kau nofoʻanga kotoa pē naʻaku ʻomi mei he fonua ko ʻIsipite, ʻo pehē,
2 Dykk einast kannast ved av alle ætter på jordi. Difor eg heimsøkjer dykk for alt det vonde de hev gjort.
“Ko kimoutolu pe kuo u ʻilo ʻi he ngaahi faʻahinga kotoa pē ʻo māmani: ko ia te u tautea ʻakimoutolu koeʻuhi ko hoʻomou angahia kotoa pē.”
3 Gjeng tvo-eine saman tru, utan dei samstelte vart?
ʻE faʻa ʻaʻeva ha toko ua, ka ʻoku ʻikai te na feʻofoʻofani pe?
4 Tru løva burar i skogen utan eit rov det gjeld? Let ungløva høyra sitt mål, når i hola ho ligg, utan ho fengdi fekk?
ʻE ngungulu ha laione ʻi he vao ʻakau, ʻoka ʻikai ha meʻakai? ʻE tangi ha laione mui ʻi hono ʻana, ʻi he ʻikai te ne moʻua ha meʻa?
5 Tru fuglen i snara på jordi fell, utan at snara er uppsett? Tru vel at glefsa sprett att, utan at noko sit fast?
ʻE moʻua ha manupuna ʻi he fonua ʻoka ʻikai tauheleʻi? ʻE toʻo ʻae tauhele mei he fonua, ʻoku teʻeki ke tō ki ai ha meʻa siʻi ʻe taha?
6 Eller ljomar luren i by, utan at folket fær støkk? Eller hender ulukka i by, utan at Herren hev gjort det?
ʻE ifi ʻae meʻalea ʻi he kolo, ka ʻe ʻikai manavahē ʻae kakai? ʻE hoko ha kovi ki he kolo, ka kuo ʻikai fai ia ʻe Sihova?
7 For ikkje gjer Herren, Herren nokon ting, utan han tenarom sine, profetom, forkynner si løynråd.
Ko e moʻoni ʻe ʻikai fai ha meʻa ʻe Sihova ko e ʻOtua, kae taʻefakahā ia ki heʻene kau tamaioʻeiki ko e kau palōfita.
8 Når løva mun bura, kven må ikkje ræddast? Når han talar Herren, Herren, kven vert ikkje då profet?
Kuo ngungulu ʻae laione, ko hai ʻe ʻikai manavahē? Kuo folofola ʻa Sihova ko e ʻOtua, ko hai ʻe ʻikai kikite?
9 Rope ut yver Asdod borger og yver borger i Egyptarland: «Dykk samle på Samariafjelli og sjå kor fælt eit ståk der er, og valdsverk som der råder!»
Fanongonongo ʻi he ngaahi fale fakaʻeiʻeiki ʻo ʻAsitoti, pea ʻi he ngaahi fale fakaʻeiʻeiki ʻo ʻIsipite, ʻo pehē, “Fakataha ʻakimoutolu ki he ngaahi moʻunga ʻo Samēlia, pea vakai ʻae ngaahi maveuveu lahi ʻi ai, pea mo e fakamālohia ʻi he lotolotonga ʻo ia.”
10 Dei hev ikkje vit på framferd rett, segjer Herren, dei som haugar valdsverk og tjon i borgerne sine i hop.
ʻOku pehē ʻe Sihova, “ʻOku ʻikai te nau ʻilo ke fai totonu, ʻoku fokotuʻu ʻae fakamālohi mo e kaihaʻa ʻi honau fale fakaʻeiʻeiki.”
11 Difor, so segjer Herren, Herren: Fiendar herset ditt land. Di magt skal støytast i knas, dine borger plundrast.
Ko ia ʻoku pehē ʻe Sihova ko e ʻOtua, “ʻE ai ha fili te ne takatakai ʻae fonua; pea te ne holoki hoʻo mālohi meiate koe, pea ʻe maumauʻi ho ngaahi fale fakaʻeiʻeiki.”
12 So segjer Herren: Som hyrdingen friar frå løvegap eit par bein ell’ ein øyrelapp, so bergast dei skal, dei Israels-søner, som i Samaria sit i sofa-krå, på putebenk.
ʻOku pehē ʻe Sihova, “Hangē ʻoku toʻo ʻe he tangata tauhimanu ʻae alanga ʻe ua, pe ko e konga ʻoe telinga mei he ngutu ʻoe laione; ʻe pehē ʻae toʻo ʻae fānau ʻa ʻIsileli, ʻoku nofo ʻi he tuliki ʻoe moheʻanga ʻi Samēlia, pea ʻi he tokotoʻanga ʻi Tamasikusi.”
13 Høyr og vitna mot Jakobs hus! segjer Herren, Herren, allhers Gud:
“Mou fanongo, pea fakahā ʻi he fale ʻo Sēkope,” ʻoku pehē ʻe Sihova ko e ʻOtua, ko e ʻOtua ʻoe ngaahi kautau.
14 Den dagen eg straffar Israel brot, då straffar eg Betels altar, og altarhorni vert hogne, og dei skal falla til jordi.
“Koeʻuhi ʻi he ʻaho ko ia, te u ʻaʻahi ki he ngaahi talangataʻa ʻa ʻIsileli ʻiate ia, te u ʻaʻahi foki ki he ngaahi feilaulauʻanga ʻo Peteli: pea ʻe tutuʻu ʻae ngaahi nifo ʻoe feilaulauʻanga, pea te nau tō ki he kelekele.
15 Eg vinterstova hogg ned, sumarstova med. Filsbeinssalar skal falla, og mange hus skal verta øydde, segjer Herren.
Pea te u taaʻi ʻae fale ʻoe faʻahitaʻu momoko fakataha mo e fale ʻoe faʻahitaʻu mafana; pea mo e ngaahi fale lei ʻe ʻauha, pea ʻe ʻosi ʻae ngaahi fale lahi,” he ʻoku pehē ʻe Sihova.
