Amos 3

1 Høyre dette ordet som Herren hev tala imot dykk, de Israels søner, mot heile den ætti som eg hev ført upp frå Egyptarland:

Aw Israel caanawk, Izip prae hoiah kang zaeh o ih imthung takoh boih, nangcae Angraeng mah thuih ih nangcae misa haih lok hae tahngai oh,

2 Dykk einast kannast ved av alle ætter på jordi. Difor eg heimsøkjer dykk for alt det vonde de hev gjort.

long ah kaom kaminawk thungah nang khue ni kang panoek: to pongah na sak ih zaehaihnawk boih pongah dan kang paek han.

3 Gjeng tvo-eine saman tru, utan dei samstelte vart?

Palungduehaih om ai ah kami hnik loe nawnto caeh hoi thai tih maw?

4 Tru løva burar i skogen utan eit rov det gjeld? Let ungløva høyra sitt mål, når i hola ho ligg, utan ho fengdi fekk?

Moi kaek ai ah kaipui loe taw ah hang tih maw? Saning kanawk kaipui loe tidoeh caa ai ah thlungkhaw thungah hang tih maw?

5 Tru fuglen i snara på jordi fell, utan at snara er uppsett? Tru vel at glefsa sprett att, utan at noko sit fast?

Dongh patung ai ah tavaa aman tih maw? Dongh loe tidoeh amaan ai ah angmah koeh ah amkhrawt maw?

6 Eller ljomar luren i by, utan at folket fær støkk? Eller hender ulukka i by, utan at Herren hev gjort det?

Vangpui thungah mongkah ueng naah, kaminawk zii ai ah om o tih maw? Vangpui thung ih raihaih loe Angraeng mah na ai maw ohsak?

7 For ikkje gjer Herren, Herren nokon ting, utan han tenarom sine, profetom, forkynner si løynråd.

Angraeng Sithaw mah tamquta hoi sak atim ih hmuen to a tamna tahmaanawk khaeah thui ai ah, tih hmuen doeh sah ai.

8 Når løva mun bura, kven må ikkje ræddast? Når han talar Herren, Herren, kven vert ikkje då profet?

Kaipui hang naah, mi maw zii ai ah kaom? Angraeng Sithaw mah thuih ih lok to thui ai ah, mi maw om thai tih?

9 Rope ut yver Asdod borger og yver borger i Egyptarland: «Dykk samle på Samariafjelli og sjå kor fælt eit ståk der er, og valdsverk som der råder!»

Ashdod angraeng ohhaih ahmuen ah kaom kaminawk hoi Izip prae angraeng ohhaih ahmuen ah kaom kaminawk khaeah, Samaria ih maenawk nuiah amkhueng oh loe, vangpui thungah kaom pacaekthlaekhaih to khen oh, tiah a naa.

10 Dei hev ikkje vit på framferd rett, segjer Herren, dei som haugar valdsverk og tjon i borgerne sine i hop.

Tha patoh hoi a lak o ih hmuenmaenawk to siangpahrang imthung ah patung o; nihcae loe hmuen katoeng sak han panoek o ai, tiah Angraeng mah thuih.

11 Difor, so segjer Herren, Herren: Fiendar herset ditt land. Di magt skal støytast i knas, dine borger plundrast.

To pongah Angraeng Sithaw mah, Misa mah prae to takui khoep ueloe, na thacakhaih to amtimsak pacoengah, nang raenghaih ahmuennawk to amro tih, tiah thuih.

12 So segjer Herren: Som hyrdingen friar frå løvegap eit par bein ell’ ein øyrelapp, so bergast dei skal, dei Israels-søner, som i Samaria sit i sofa-krå, på putebenk.

Angraeng mah, Tuutoep kami mah kaipui pakha thung ih tuu ih khok hnetto maw, to tih ai boeh loe naa ahap maw a lomh pae let thaih baktih toengah, Samaria iihkhun takii ah kaom Israel hoi Damaska ih tangkhang nuiah anghnu Israel kaminawk to la tih, tiah thuih.

13 Høyr og vitna mot Jakobs hus! segjer Herren, Herren, allhers Gud:

Nangcae mah lok hae tahngai oh loe, Jakob imthung takoh khaeah hae lok hae thui paeh, tiah misatuh kaminawk ukkung Sithaw, Angraeng Sithaw mah thuih.

14 Den dagen eg straffar Israel brot, då straffar eg Betels altar, og altarhorni vert hogne, og dei skal falla til jordi.

Angmacae sakpazaehaih baktiah Israel danpaekhaih niah, Bethel ih hmaicamnawk to kam rosak han; hmaicam ih takiinawk to amro tih, to naah takiinawk long ah krah o tih.

15 Eg vinterstova hogg ned, sumarstova med. Filsbeinssalar skal falla, og mange hus skal verta øydde, segjer Herren.

Sik tue ih im hoi nipui tue ih im to ka phraek han; tasaino hoiah sak ih imnawk to anghmaa ueloe, kalen parai imnawk doeh amro tih, tiah Angraeng mah thuih.