Apostlenes-gjerninge 20

1 Då so uppstyret hadde stilna, kalla Paulus læresveinarne til seg og gav deim påminningar og bad farvel med deim; so drog han ut og vilde fara til Makedonia.

Lokpunghaih boeng pacoengah, Pawl mah hnukbang kaminawk to kawk moe, thapaekhaih lok a thuih pae; nihcae ban sin pacoengah, Macedonia prae ah a caeh.

2 Då han hadde fare gjenom desse landi og påminnt deim med mange ord, kom han til Grækland.

To prae to caeh takui pacoengah, toah kaom kaminawk hanah thapaekhaih lok a thuih pae, to pacoengah Grik prae ah a caeh.

3 Der vart han verande tri månader; og då jøderne lagde upp meinråd imot honom medan han skulde til å sigla til Syria, tok han den råd å leggja attervegen gjenom Makedonia.

Toah khrah thumto a cam. Anih loe Syria prae ah caeh hanah amsak, toe Judahnawk mah anih to angang o pongah, Macedonia prae bang hoi amlaem let hanah a poek.

4 Til Asia fylgde honom Sopater, son åt Pyrrus, frå Berøa, og av deim frå Tessalonika Aristarkus og Sekundus, og Gaius frå Derbe og Timoteus, og av deim frå Asia Tykikus og Trofimus.

Berea vangpui kami, Sopater mah anih to Asia ah caeh haih, Aristarka hoi Thessalonika vangpui ih Senkunda, Derbe vangpui ih Kaia hoi Timote, Asia prae ih Tykhika hoi Trophima cae doeh athum o toeng.

5 Desse drog i fyrevegen og venta på oss i Troas.

Hae kaminawk loe caeh o hmaloe moe, Troas vangpui ah kaicae ang zing o.

6 Men me siglde ut frå Filippi etter søtebrødhelgi, og kom fem dagar etter til deim i Troas, der me so drygde i sju dagar.

Toe taeh thuh ai ih takawcakhaih poih boeng naah loe, Philippi vangpui hoi palong hoiah ka caeh o, ni pangato naah Troas to ka phak o, to vangpui ah ni tarukto ka cam o.

7 Den fyrste dagen i vika var me saman og braut brødet; då heldt Paulus samtalar med deim, av di han vilde draga burt dagen etter, og han tøygde talen ut like til midnatt.

Ni tarukto thung ni hmaloe koekah loe, takaw a-aeh hanah hnukbang kaminawk nawnto amkhueng o; Pawl loe khawnbangah kholong caeh amsak pongah, qum taning khoek to lok a thuih.

8 Det var mange lampor i salen der me var samla.

Nihcae nawnto amkhuenghaih im ranui ah loe hmai-im to oh mangh.

9 Men ein ung mann med namnet Eutykus sat i vindauga og var fallen i djup svevn, då Paulus drog samtalen so lenge ut, og i svevnen datt han ut og sturta ned frå tridje høgdi og vart teken upp livlaus.

To naah Eutika, tiah ahmin kaom thendoeng maeto loe thokbuem taengah anghnut moe, iih angam; Pawl mah lokthuih li naah, anih loe iih ving, to tiah anih loe im ranui asom thumto hoiah krak tathuk, anih ih kadueh qok to akhuih o.

10 Men Paulus gjekk ned og kasta seg yver honom og tok honom i famnen og sagde: «Ståka ikkje! for sjæli hans er i honom.»

Pawl loe anghum tathuk moe, thendoeng to tapom, mawn o hmah, a hinghaih oh vop, tiah a naa.

11 So gjekk han upp att og braut brødet og åt av det; og då han hadde tala med deim ei lang stund heilt til dagsprett, drog han av stad.

To pacoengah im ranui asom ah caeh tahang, takaw to a-aeh moe, a caak o, khodai khoek to lokthuih pacoengah, kholong ah a caeh.

12 Dei førde guten livande burt og vart storleg trøysta.

Kaminawk mah thendoeng to kahing ah im ranui ah caeh o haih, nihcae loe toah kamong ah oh o.

13 Me hadde då gjenge um bord i skipet og siglde av til Assus og skulde taka Paulus um bord der; for so hadde han påbode, då han sjølv vilde ganga.

Kaicae loe Assos vangpui ah kacaeh palong hoiah ka caeh o hmaloe, toah Pawl hoi nawnto palong hoi caeh hanah kam sak o, toe Pawl loe to vangpui karoek to khok hoi caeh hanah amsak.

14 Då han so kom til oss i Assus, tok me honom um bord og kom til Mitylene;

Anih hoi Asso vangpui ah kang qum o naah, anih to kalak o moe, Mytilene vangpui ah palong hoiah ka caeh o.

15 og derifrå siglde me og kom dagen etter beint utfor Kios; andre dagen kom me til Samos, og då me hadde drygt ei stund i Trogillium, kom me dagen etter til Milet.

To vangpui hoiah palong hoi ka caeh o moe, khawnbangah Kios vangpui to ka phak o; omvaih niah Samos vangpui to ka phak o, Trogyllium ah kang hak o moe, khawnbangah Mileta vangpui to ka phak o.

16 For Paulus hadde sett seg fyre å sigla utanum Efesus, so han ikkje skulde spilla tid i Asia; for han trøytte seg etter å nå Jerusalem til kvitsundagen, um det var mogelegt for honom.

Pawl loe angcoeng thaih nahaeloe Pentecost ni pha ai naah Jerusalem vangpui to phak han koeh pongah, Asia prae ah atue patoh han koeh ai, to pongah Efisa vangpui ah cam ai ah, caeh poe han poekhaih a tawnh.

17 Frå Milet sende han so bod til Efesus og kalla til seg dei eldste for kyrkjelyden.

Efisa vangpui ih kricaabu zaehoikung kacoehtanawk anih khaeah angzoh o hanah, Pawl mah Miletus hoiah kami patoeh.

18 Då dei var komne til honom, sagde han til deim: «De veit korleis mi ferd hjå dykk hev vore heile tidi, alt frå fyrste dagen eg kom til Asia,

To kaminawk anih khae phak o naah, Pawl mah nihcae khaeah, Asia prae ah ka phak tangsuek nathuem hoi kamtong, vaihi karoek to nangcae salakah kawbangmaw kho ka sak,

19 at eg tente Herren med all audmykt og med tåror og i freistingar, som meinråderne frå jødarne førde yver meg,

kai loe poek pahnaemhaih, mikkhraetui paroeai longhaih, tanoekhaihnawk, Judahnawk mah kai hum han pacaenghaihnawk to ka tongh, to tiah kaom hmuen thung hoiah ni Angraeng ih tok ka sak, tito nang panoek o.

20 korleis eg ikkje heldt att noko av det som kunde vera dykk til gagn, men forkynte dykk det og lærde dykk det for ålmenta og heime i husi,

Nangcae han atho kaom hawk ih hmuen tidoeh om ai, kamtueng ah ni im maeto pacoeng maeto ah kang patuk o.

21 med di eg vitna både for jødar og grækarar um umvendingi til Gud og trui på vår Herre Jesus Kristus.

Sithaw ah dawnpakhuemhaih tawnh o moe, aicae Angraeng Jesu tanghaih a tawnh o thai hanah, Judah hoi Grik kaminawk khaeah lok ka thuih.

22 Og no, sjå, bunden av Anden dreg eg til Jerusalem, og veit ikkje kva som der skal møta meg,

Khenah, Muithla mah pacaehaih rang hoiah vaihi Jerusalem ah ka caeh han, toah kawbaktih hmuen maw ka nuiah pha tih, tito ka panoek ai:

23 utan det at den Heilage Ande i by etter by vitnar for meg og segjer at band og trengslor ventar meg.

ka caeh ih vangpui kruekah, thongim krak moe, ka tongh han koi karai hmuennawk kawng to Kacai Muithla mah ang thuih.

24 Men for meg sjølv agtar eg ikkje mitt liv eit ord verdt, når eg berre kann fullføra mitt laup og den tenesta som eg fekk av Herren Jesus: å vitna um evangeliet um Guds nåde.

Toe Sithaw tahmenhaih, kahoih tamthanglok hae ka thuih moe, Angraeng Jesu khae hoi ka hnuk ih, ka sak han koi tok hae, anghoehaih hoiah ka sak thai hanah, pacaekthlaekhaihnawk loe tiah doeh ka poek ai, ka hinghaih doeh ka paawt ai.

25 Og no, sjå, eg veit at de ikkje meir skal sjå mi åsyn, alle de som eg gjekk um imillom og forkynte Guds rike.

Khenah, nangcae khae boih ah Sithaw ukhaih prae tamthanglok thuih hanah ka caeh boeh, vaihi mi mah doeh kai ih krang hnu o let mak ai boeh, tiah ka panoek.

26 Difor vitnar eg for dykk på denne dagen at eg er rein for alle manns blod.

To pongah kai loe kaminawk boih ih athii hoiah ka ciim, tiah vaihniah kang thuih o.

27 For ikkje heldt eg noko undan, men eg forkynte dykk heile Guds råd.

Angphat ai ah Sithaw koehhaih to nangcae khaeah kang thuih o boih boeh.

28 Gjev då agt på dykk sjølve og på heile den hjord som den Heilage Ande sette dykk til tilsynsmenner i til å vakta Guds kyrkjelyd, som han vann seg med sitt eige blod!

To pongah nangcae loe acoehaih hoiah khosah oh, Kacai Muithla mah khenzawnkung ah ang suek o baktih toengah, tuucaanawk boih to kahoihah khenzawn oh, angmah ih athii hoi qan tangcae ih Sithaw kricaabu khenzawnkung ah om oh.

29 Eg veit at etter min burtgang skal det koma inn millom dykk ville vargar, som ikkje sparer hjordi.

Ka caeh pacoengah, nangcae salakah kasan tasuinawk angzo o tih, tuucaanawk to paquem o mak ai, tito ka panoek.

30 Ja, frå dykk sjølve skal det koma fram folk som fer med forvend tale og vil lokka læresveinarne etter seg.

Hnukbang kaminawk nihcae hnukah bangsak ving hanah, loklam amkhraenghaih lokthui kami loe, nangmacae thung hoiah ni tacawt tih.

31 Vak difor, og kom i hug at eg tri år natt og dag ikkje heldt upp med å påminna kvar ein med tåror!

To pongah acoehaih hoiah om oh, saning thumto thung aqum athun mikkhraetui hoiah kang patuk o ih lok to pahnet o hmah.

32 Og no legg eg dykk yver på Gud og hans nådeord, han som hev magt til å uppbyggja dykk og gjeva dykk arvlut bland alle deim som hev vorte helga.

Nawkamyanawk, vaihi angmah ih tahmenhaih lok hoiah Sithaw khaeah kang aap o, ciimcai kaminawk khae boih ah qawk paek hanah, to lok mah na qoeng o sak tih.

33 Ingen manns sylv eller gull eller klædnad hev eg kravt.

Kai loe minawk ih phoisa maw, to tih ai boeh loe sui maw, to tih ai boeh loe khukbuennawk maw khithaih ka tawn ai.

34 De veit sjølve at det som eg sjølv trong, og dei som var med meg, det hev desse henderne arbeidt for.

Ue, kaimah hoi kam puinawk angaihaih akoep thai hanah, kaimah ih ban hoiah ni tok ka sak, tito na panoek o.

35 I alle måtar synte eg dykk, at soleis skal me med strævsamt arbeid vera til hjelp for dei veike og hugsa på Herren Jesu ord, som han sjølv hev sagt: «Det er sælare å gjeva enn å taka.»»

Hae tiah toksakhaih hoiah thazok kaminawk to na bomh o han angaih, tito kang patuek o boeh, Anih mah, Talawk pongah loe paek to tahamhoihhaih oh kue, tiah thuih: to tiah Angraeng Jesu mah thuih ih lok to pahnet o hmah.

36 Då han hadde sagt dette, fall han på kne og bad saman med deim alle.

Hae loknawk a thuih boih pacoengah, nihcae boih hoi nawnto khokkhu cangkrawn o moe, lawk a thuih o.

37 Då brast dei alle i sterk gråt og fall Paulus um halsen og kysste honom.

Nihcae loe qah o boih, Pawl to takop o moe, a mok o,

38 Og mest vondt gjorde deim det ordet han hadde sagt, at dei ikkje meir skulde få sjå hans åsyn. So fylgde dei honom til skipet.

ka krang na hnu o let mak ai boeh, tiah a thuih ih lok pongah, nihcae loe paroeai palungset o. To pacoengah nihcae mah palong anghakhaih ahmuen karoek to thak o.