Apostlenes-gjerninge 2
1 Og då kvitsunndagen var komen, var dei alle samla på same staden.
Likaishileje lyubha lya Shikukuu sha Mauno shishemwa Pentekoshite, bhaakulupalilanga bhowe bha a Yeshu bhashinkuimananga pamo.
2 Då kom det brått frå himmelen ein ljod som av ein framstormande sterk vind og fyllte heile huset der dei sat.
Shangupe mpugo kukopoka kunani kunnungu, gwa mbuti shitutu shikugumbalaga nnyumba mubhalinginji mula.
3 Og det synte seg for deim tungor liksom av eld, som skilde seg og sette seg på kvar ein av deim.
Kungai, gwikoposhele indu mbuti malamba ga moto, gakugabhanyikaga nikuntulila kila mundu.
4 Då vart dei alle fyllte med den Heilage Ande, og dei tok til å tala med andre tungor, etter som Anden gav deim å tala.
Gubhagumbeywenjwe Mbumu jwa Ukonjelo, gubhatandwibhenje kubheleketa kwa luga inape malinga Mbumu shabhalongoyangaga kubheleketa.
5 No budde det i Jerusalem jødar, gudlege menner frå alle folk under himmelen.
Ku Yelushalemu bhashinkupagwanga Bhayaudi, bhaakulupalilanga malajilo ga a Nnungu, kukoposhela mmbali yowe ya shilambolyo.
6 Då so denne ljoden vart høyrd, kom mengdi saman og vart forfjamsa; for kvar mann høyrde deim tala på hans eige mål.
Bhandunji bhala bhakapilikananjeje gwene mpugogo gubhaloposhelenje. Bhowe gubhaimukenje pabha kila mundu ashinkwaapilikananga bhalibheleketanga kwa luga jakwe nnyene.
7 Og dei vart forfærde og undra seg og sagde: «Høyr her, er ikkje alle desse som talar, galilæarar?
Gubhakanganigwenje na kuimonga bhalinkutinji, “Abha bhowe bhutukwaapilikananga bhalibhelekatanga nnei bha, nngabha bhashilambo bha ku Galilaya?
8 og korleis kann me då høyra deim tala kvar på vårt eige mål, som me er fødde i,
Igala itendile bhuli, pakuti tunakwaapilikananga bhalibheleketanga kwa luga yetu twaashaayene?
9 folk frå Partia og Media og Elam, og me som bur i Mesopotamia og i Judæa og Kappadokia, Pontus og Asia,
Tubhana tu Bhapati, na Bhamede, na Bhaelamia, na bhananji bhashilambo bha ku Meshopotamia, na ku Yudea, na ku Kapadokia, na ku Ponto, na ku Ashia.
10 Frygia og Pamfylia, Egyptarland og Libyalandet ved Kyrene, og me tilreisande frå Rom,
Ku Piligia, na ku Pampilia, na ku Mishili, na mmbali ja ku Libhiya tome na ku Kilene, ashaajetunji bhananji Bhaloma.
11 både jødar og jødetruande, me frå Kreta og Arabia: me høyrer deim tala um Guds store verk på våre tungemål!»
Bhaalabhu na bhandunji bhajinjilengene dini ja Shiyaudi, bhana bhakoposhelenje ku Kilete na ku Alabhia. Tubhowe tunaapilikana bhalibheleketanga kwa luga yetu indu ikulungwa ya a Nnungu.”
12 Men dei vart alle forfærde og rådville og sagde den eine til den andre: «Kva skal då dette vera?»
Bhowe gubhakanganigwenje na tenguka akuno bhalibhuyananga, “Yenei malombololelo gakwe nndi?”
13 Men andre sagde spottande: «Dei er fulle av søt vin.»
Ikabheje bhananji gubhatendilenje mbenji bhalinkutinji, “Bhashikolelwanga!”
14 Då stod Peter fram med dei elleve, lyfte røysti og tala til deim: «De jødiske menner og alle de som bur i Jerusalem! dette vere dykk kunnigt, og merk mine ord!
Ikabheje a Petili gubhajimi pamo na likumi limo na jumo bhala, gubhatandwibhe kwaalugulilanga bhandunji kwa lilobhe lya utiya bhalinkuti, “Ashaapwanga, bha ku Yudea na mmowe nkutamangananga pa Yelushalemu pano, mpilikanishayanje ukoto malobhe gangu.
15 For desse er ikkje drukne, so som de trur - det er då den tridje timen på dagen -.
Abha bhandunjibha bhangakolelwanga malinga shinkuganishiyanga, pabha nnaino shaa tatu ja lyamba.
16 Men dette er det som er sagt gjenom profeten Joel:
Ikabheje genega ni gubhabhelekete ankulondola bha a Nnungu a Yoweli gala,
17 «Og det skal vera so i dei siste dagar, segjer Gud, då vil eg renna min Ande ut yver alt kjøt, og sønerne dykkar og døtterne dykkar skal tala profetord, og dei unge gutarne dykkar skal sjå syner, og dei gamle mennerne dykkar skal drøyma draumar.
‘Shiibhe ku mobha ga kumpelo, a Nnungu bhakuti, ngupinga kwaagumbayanga bhandu bhowe Mbumu jwangu. Ashibhana bhenunji bhanabhalume na bhanabhakongwe shibhalondolanje, bhangwendo bhenunji shibhalanguywanje ilangulo, na bhanangulungwa bhenunji shibhaagamilanje.
18 Ja, endå på trælarne mine og trælkvinnorne mine vil eg renna ut av min Ande i dei dagarne, og dei skal tala profetord.
Elo, gene mobhago bhatumishi bhangu bhanabhalume na bhanabhakongwe, shinaagumbayanje Mbumu jwangu, nabhalabhonji shibhalondolanje.
19 Og eg vil syna under på himmelen i det høge og teikn på jordi i det låge: blod og eld og røykdimma.
Shindende ilapo kunani kunnungu, na ilangulo pa shilambolyo, shikubhe na minyai na moto na lyoi,
20 Soli skal verta til myrker og månen til blod, fyrr Herrens dag kjem, den store og herlege.
Lyubha shilitendebhushe nibha lubhindu, na mwei upinga shejela mbuti minyai, likanabhe ishila lyubha likulu lya ukonjelo lya Bhakulungwa.
21 Og det skal vera so at kvar den som kallar på Herrens namn, han skal verta frelst.»
Penepo, shaajuje kwa lina lya Bhakulungwa, shaatapulwe.’
22 Israelitiske menner, høyr desse ordi: Jesus frå Nasaret, ein mann som av Gud var stadfest for dykk ved velduge gjerningar og under og teikn, som Gud gjorde ved honom midt imillom dykk, so som de og sjølve veit,
“Mmashilambo bha pa Ishilaeli, mpilikananje agano malobhe gano! A Yeshu Bhanashaleti bhashinkukong'ondelwa kunngwenunji kwa itendi ya ilapo, na ilangulo ibhatendaga a Nnungu kwa nkono gwabho, malinga shimmumanyinji.
23 han som vart yvergjeven etter Guds fastsette rådgjerd og fyrevitende, honom tok de og krossfeste med urettferdigt folks hender og slo honom i hel;
Kutolelela na shibhapanjile bhayene a Nnungu na bhamumanyi kuti, mmanganya shimwaakamulanje na kwaabhulaga kwa kwaaleshelanga bhandunji bhangali bha mmbone bhaakomelanje munshalabha.
24 men Gud uppreiste honom med di han løyste daudens rider, av di det ikkje var mogelegt at han kunde verta halden fast av honom.
Ikabheje a Nnungu gubhaayushiye, gubhatapwilwe kumboteko ya shiwo pabha ikanatendeshe shiwo shaakamule.
25 For David segjer um honom: «Eg hadde alltid Herren framfor augo mine; for han er ved mi høgre hand, so eg ikkje skal verta rikka.
Pabha a Daudi bhabhelekete ga ngani jabho kuti, ‘Naabhonaga Bhakulungwa mmujo jangu mobha gowe, pabha kubhali kunkono gwangu gwa nnilo, bhai ngatenganyika.
26 Difor gledde mitt hjarta seg, og mi tunga fagna seg; ja endå mitt kjøt skal kvila trygt i von;
Kwa nneyo, ntima gwangu gwashinkwiinonyela, na kabhili nashinkululuta nkwiinonyela. Namwene shindame nngulupai,
27 for du skal ikkje yverlata mi sjæl i helheimen og ikkje lata din heilage sjå undergang. (Hadēs g86)
Pabha nkaileka mbumu yangu ijende kundamo ja bhawilenje, wala nkanneka jwa Ukonjelo jwenu abhole. (Hadēs g86)
28 Du hev kunngjort meg livsens vegar; du skal fylla meg med fagnad for di åsyn.»
Nshinangula mipanda ja gumi, bhai shiniinonyele pabha mpali.’
29 Brør! lat meg tala beint ut til dykk um patriarken David, at han både døydde og vart gravlagd, og hans grav er hjå oss den dag i dag.
“Ashaalongo ajangu, ngunapinga nimmalanjilanje gwangali nng'iyo gaapatile anakulubhetu a Daudi. Bhalabho bhawile na gubhashishilwe, na kabhili likabhuli lyabho launo pulili panngwetu pepano.
30 Då han no var ein profet, og visste det som Gud hadde svore ved ein eid, at han av frukti utav hans lend vilde setja ein på hans kongsstol,
Ikabheje, a Daudi pubhaliji ankulondola bha a Nnungu, bhamumanyi kuti a Nnungu bhaabhalanjile kwa lumbila kuti shibhannjimishe jumo nnubheleko lwabho kubha nkulungwa pandamo jabho.
31 so tala han framsynt um Messias’ uppstoda det ordet at han ikkje vart yverlaten i helheimen, og ikkje heller hans kjøt såg undergang. (Hadēs g86)
A Daudi bhagabhweni gubhapinga tenda a Nnungu, kwa nneyo gubhabhelekete ga yuka kwa a Kilishitu bhalinkuti, ‘Bhangalekwa kundamo ja bhawilenje na wala maiti gabho gangabhola.’ (Hadēs g86)
32 Denne Jesus reiste Gud upp, som me alle er vitne um.
A Nnungu bhashinkwayuya a Yeshu na uwe ni tubhakong'ondela bha genego.
33 Då han no er upphøgd ved Guds høgre hand og av Faderen hev fenge den Heilage Ande som var lova, so hev han rent dette ut, som de både ser og høyrer.
A Yeshu bhakakweyweje na bhikwa kunkono nnilo gwa a Nnungu, gubhapegwilwe Mbumu jwa Ukonjelo jubhalajile jula, na nnaino bhatugumbeye shene shinkushibhonanga na kushipilikana shino.
34 For David for ikkje upp til himmelen; men han segjer: «Herren sagde til min Herre: «Set deg ved mi høgre hand,
Pabha a Daudi bhayene bhangakwela kwenda kunani kunnungu, nigubhashite nnei, ‘Bhakulungwa bhaalugulile Bhakulungwa bhangu, Ntame kunkono nnilo gwangu,
35 til dess eg fær lagt dine fiendar til skammel under dine føter!»»
Mpaka pushinaabhikanje ashaamagongo ajenu pa libhatila makongono genu.’
36 So skal då heile Israels hus vita for visst, at Gud hev gjort honom både til Herre og til Messias, denne Jesus som de krossfeste.»
“Kwa nneyo, bhandu bhowe bha pa Ishilaeli bhanapinjikwanga bhamumanyanje kuti a Yeshu bhumwaakomelenje munshalabha bhala, a Nnungu bhashikwaatenda kubha Bhakulungwa na a Kilishitu.”
37 Men då dei høyrde det, gav det som ein styng i hjarta deira, og dei sagde til Peter og dei andre apostlarne: «Brør, kva skal me gjera?»
Bhandu bhakapilinanjeje genego, guyapotekenje mmitima jabhonji, gubhaabhushiyenje a Petili na mitume bhananji bhala. “Ashaalongo ajetu, igala tutende bhuli?”
38 Men Peter sagde til deim: «Vend um, og kvar av dykk late seg døypa på Jesu Kristi namn til forlating for synderne, og de skal få den Heilage Ande til gåva!
A Petili gubhajangwile, “Kila mundu aipete na abhatishwe kwa lina lya a Yeshu Kilishitu, malombolelo gakwe mundu aagwilwe na a Nnungu, nkupinga nneshelelwanje ilebho yenunji na shimposhelanje upo Mbumu jwa Ukonjelo alajilwe jula.
39 For lovnaden høyrer dykk til og dykkar born og alle deim som er langt burte, so mange som Herren, vår Gud, kallar til.»
Pabha malagano gala pugaaliji kwa ligongo lyenu mmanganya na ashibhana bhenu, na bhowe bhaatamangana kutalishe na kwa kila mundu shashemwe na Bhakulungwa a Nnungu bhetu.”
40 Og med mange andre ord vitna han og lagde deim det på hjarta og sagde: «Lat dykk frelsa frå denne rangsnudde ætti!»
Na kwa malobhe gana gamagwinji, a Petili bhakwaaleyangaga na kwaashondelesheyanga bhandunji bhalinkuti, “Mwiitapulanje na lubheleko lwangali lwambonelu.”
41 Dei som no tok imot hans ord, dei vart døypte, og den dagen vart det lagt til umkring tri tusund sjæler.
Bhabhagwinji gubhakulupalilenje malobhe gabho, nigubhabhatishwenje. Na lyene lyubhalyo bhandunji kuishila elupu tatu gubhajenjesheshenje nnikundi mula.
42 Og dei heldt trutt fast ved læra åt apostlarne og samfundet og brødbrjotingi og bønerne.
Bhene bhowebho gubhapundilenje kujiganywa na mitume, akuno bhalitamangana shiulongo na lyanganga shalya pamo na juga Nnungu.
43 Og der kom otte på kvar sjæl, og det vart gjort mange under og teikn ved apostlarne.
Mitume bhashinkutendanga ilapo na ilangulo yaigwinji, mpaka kila mundu shijogopele.
44 Og alle dei truande heldt seg saman og hadde allting til sameiga.
Bhaakulupalila bhowe gubhapundilenje kubha shindu shimo, akuno bhalikundikanilananga indu yabhonji.
45 Og eigedomarne sine og godset selde dei og skifte det ut til alle, etter som nokon hadde trong til.
Bhatendaga ushanga indu yabhonji nigabhana ela kila mundu nipegwa malinga shiyapinjikwaga.
46 Og kvar dag søkte dei samheldigt templet og braut brødet heime og fekk seg føda med fagnad og hjartans einfelde,
Gubhapundilenje kuimana kila lyubha Nliekalu. Bhatendaga imana mmajumba gabhonji nilyanganga shalya nyumba na nyumba kwa mitima ja kwiitimalika.
47 medan dei lova Gud og hadde ynde hjå alt folket. Men kvar dag lagde Herren til kyrkjelyden deim som let seg frelsa.
Bhatendaga kwaakuyanga a Nnungu na pingwanga na bhandu bhowe. Kila lyubha Bhakulungwa bhatendaga jenjesheya bhandu bhatapulwangaga.
