< Apostlenes-gjerninge 19 >

1 Medan Apollos var i Korint, hende det at Paulus kom til Efesus, etter han hadde fare gjenom dei øvre bygder.
Apollos te Kawrin aha om vaengah cingtoe kholi te Paulloh a hiltih Ephisa laa suntlak vaengah hnukbangrhoek hlangvang te a hmuh.
2 Der fann han nokre læresveinar og sagde til deim: «Fekk de den Heilage Ande då de vart truande?» Dei svara honom: «Me hev ikkje ein gong høyrt um den Heilage Ande er komen.»
Te dongah amih te, “Aka tangnah rhoek loh Mueihla Cimna dang uh a?” a ti nah. Tedae amih long te, “Mueihla Cima om te ka yaak uh moenih,” a ti nah.
3 Han sagde til deim: «Kva dåp er de då døypte med?» Dei sagde: «Med Johannes’ dåp.»
Te dongah, “Ba nen lae na nuem uh tah,” a tinah vaengah, “Johan kah baptisma dongah,” a ti uh.
4 Då sagde Paulus: «Johannes, han døypte med umvendings dåp, med di han sagde til folket, at dei skulde tru på den som kom etter honom, det er på Jesus.»
Te dongah Paul loh, “Johan loh yutnah baptisma dongah a nuemtih anih hnukkah aka lo te tangnah, 'ham pilnam taengaha thui te khaw Jesuh ah ni a om,” a ti nah.
5 Då dei høyrde det, let dei seg døypa til Herren Jesu namn,
A yaak uh vaengah Boeipa Jesuh ming neha nuem uh.
6 og då Paulus lagde henderne på deim, kom den Heilage Ande yver deim, og dei tala med tungor og profetiske ord.
Te dongah Paul loh amihte kuta tloeng thil tih Mueihla Cim loha suntlak thil. Te vaengah ol khaw a thui uh tiha phong uh.
7 Desse mennerne var umkring tolv i alt.
Te vaengah a pum boeih la hlang hlainit tluk om uh.
8 Han gjekk då inn i synagoga og tala frimodigt i tri månader, med di han samtala med deim og yvertydde deim um det som høyrer til Guds rike.
Tunim ah kun tih sayalh la a thui. Pathen ram kawng te hla thum hlaia thuingong tiha hloih.
9 Men då nokre forherde seg og ikkje vilde tru, og tala ille for mengdi um denne vegen, braut han lag med deim og skilde læresveinarne ut og heldt dagleg samtalar i skulen åt Tyrannus.
Tedae hlangvang loh ning uh tiha aek uh dongah longpuei te rhaengpuei hmaiaha thet uh. Te dongah Amih taeng lamloh nongtih hnukbang rhoek a khuen phoeiah, Turannu saengim ah hnin takuema thuingong.
10 Dette varde i tvo år, so at alle dei som budde i Asia, fekk høyra Herrens ord, både jødar og grækarar,
Tedae kum nit hlaia om tangloeng tih Asia kah khosa Judahrhoek neh Greekrhoek boeih loh Boeipa kah olka hea yaak.
11 Og uvanlege kraftverk gjorde Gud ved Paulus’ hender,
A dang noek pawh thaomnah pataeng khaw Pathen loh Paul kut dongaha tueng sak.
12 so at folk endå tok sveitedukar eller fangskinn som han hadde havt på seg, og gjekk med deim til dei sjuke, og dei vart fri for sjukdomarne, og dei vonde ånderne for ut or deim.
Te dongah a pum dongkah himbaica khaw, hamnak khaw a khuen tih aka tlo te a tloeng thil. Te vaengah amih lamkah tlohtat tea voeih pah tih mueihla thae khaw a coe sak.
13 Men nokre av dei jødar som for ikring og mana ånder, tok til å nemna Herren Jesus namn yver deim som hadde dei vonde ånderne, med di dei sagde: «Eg manar dykk ved den Jesus som Paulus forkynner.»
Te vaengah rhaihaek Judah la aka dongpoeng hlangvang long khaw rhai thae aka kaem rhoekte Boeipa Jesuh ming phoei thil ham caiuh tih, “Jesuh rhangneh nangmih taengah ol ka hlo tete Paulloh a hoe,” a ti uh.
14 Det var nokre søner til Skevas, ein jødisk øvsteprest, sju i talet, dei som gjorde dette.
Te vaengah Judah khosoihham pakhat kah Skeva carhoek parhih aka om long khaw te tlam te a saii.
15 Men den vonde åndi svara og sagde: «Jesus kjenner eg, og Paulus veit eg um; men de, kven er de?»
Tedae amihte mueihla thae loha doo tih, “Jesuh khaw ka ming tih Paul ka hmat. Tedae nangmih tah urhoek nim?,” a ti nah.
16 Og mannen som den vonde åndi var i, sprang innpå deim og vann på deim og fekk yvermagt yver deim, so at dei laut fly nakne og såra ut or huset.
Te phoeiah a khuiah mueihla thae aka om hlang loh amihte boeiha cungpet thil tih a vueinan thai. Te dongah tekah im te a poeng a hal hlanah a tling a yal neh hmalaem uh coeng.
17 Dette vart kunnigt for alle som budde i Efesus, både jødar og grækarar, og der kom ræddhug på deim alle, og Herren Jesu namn vart høglova.
Tete Ephisa kah kho aka sa Judah rhoek neh Greek rhoek taengah khaw boeih mingpha la om coeng. Te dongah rhihnah loh amihte boeih a tlak thil tih Boeipa Jesuh ming tea oep uh.
18 Og mange av deim som hadde teke ved trui, kom og vitna og fortalde um sine gjerningar.
Aka tangnah rhoek loh a khoboe phong ham neh phoe hamla muep ha pawk uh.
19 Og ein stor hop av deim som hadde fare med fåfengde kunster, bar bøkerne sine i hop og brende deim upp so alle folk såg det. Og dei rekna saman deira verde og fann at det var femti tusund sylvpengar.
Miklet neh a soep la kho aka boe rhoek kah cabu aka rhoei rhoek te khaw hlang boeih hmaiaha hoeh uh. Te dongah a phu te n'dueh koinih tangka thawng sawmnga khaw a hmuh ni.
20 Soleis hadde Herrens ord veldug framgang og fekk magt.
Te dongah BOEIPA kah olka loh thaomnah neh rhoeng tih khangmai.
21 Då dette var fullført, sette Paulus seg fyre å draga gjenom Makedonia og Akaia og fara til Jerusalem, med di han sagde: «Når eg hev vore der, lyt eg og sjå Rom.»
Tedae te te a coeng vaengah Makedonia neh Akhaiate paantih Jerusalem la caeh ham Paul loh Mueihla ah ko a tam. Te dongah, “Ka pha to phoeiah Rom hip ham ka ngaih,” a ti.
22 So sende han tvo av hjelpesmennerne sine, Timoteus og Erastus, til Makedonia; sjølv vart han endå verande ei tid i Asia.
Amah aka bongyong rhoi ham Timothy neh Erastute Makedonia laa tueih. Amah tah Asia aha tuea laehdawn pueng.
23 Men ved den tid vart der ikkje lite uppstyr um Guds veg.
Te vaeng tue kah a long a im dongah puenpa aka om te a yool mai moenih.
24 For det var ein mann med namnet Demetrius, ein sylvsmed, som gjorde Artemis-tempel av sylv og gav kunstsmedarne ikkje liti vinning.
Te vaengah cakben pakhat, a mingah Demetrius loh, Artemis kah cakben bawkima saiitih kutthai neh a coeng sak bibi khaw a yool mai moenih.
25 Han kalla saman desse og dei arbeidarar som sysla med det same, og sagde: «Menner, de veit at det er av dette arbeidet me hev vårt velstand.
Te kawng dongah khaw bibikungrhoek tea tingtun sak tih, “'Hlang rhoek aw, tahae kah bibi he mamih ham khuehtawn la om, 'titena hmat uh.
26 Og de ser og høyrer at ikkje berre i Efesus, men yver mest heile Asia hev denne Paulus ved yverteljing avvendt ein stor hop, med di han segjer at dei ikkje er gudar, dei som vert gjorde med henderne.
Ephisa buengah pawt tih Asia pum banghuiah Paul loha yoektih hlangping muepa maelh te khawna hmuh uh tihna yaak uh coeng. Kut neha saii boeih he pathen moenih,” a ti.
27 No er det ikkje berre den fåren at dette vårt handverk skal få eit uord, men ogso at den store gudinna Artemis’ tempel skal verta rekna for ingen ting, og hennar storvelde verta øydelagt, ho som heile Asia og mannheimen dyrkar.»
Te bueng pawt tih mingthae la pawk koinih mamih ham a cungvang khaw khopo coeng. Artemis rhainu puei kah bawkim khaw nawtnaa mueh la a lennah khaw yawk pawn ni. Anih te Asia pum neh lunglai loh a bawk,” a ti nah.
28 Då dei høyrde dette, vart dei fulle av harm og ropa: «Stor er den efesiske Artemis!»
A yaak uh vaengah thinsanah neh a hah la aka om rhoek tah tamhoe uh tih, “Ephesa kah Artemis tah len pai,” a ti uh.
29 Og heile byen kom i fullt upprør, og dei styrmde alle som ein til teatret og reiv med seg makedonarane Gaius og Aristarkus, fylgjesmennerne åt Paulus.
Te vaengah khopuei tah puencaknah baetawt. Te dongah lamcawntol la huk cu uh tih Kaiyu neh Paul kah a hui Makedonia hoel Aristarkhu te a paco uh.
30 Då Paulus vilde ganga inn til folket, let ikkje læresveinarne honom få lov.
Paulte rhaengpuei taengah kun ham khaw a ngaih dae anihte hnukbangrhoek loh hlah uh pawh.
31 Nokre av asiarådarne, som var hans vener, sende og bod til honom og bad honom at han ikkje måtte ganga inn i teatret.
A paya la aka om Asia boei hlangvang loh amah te a tah tih lamcawntol ah pum paek pawt ham a hloep uh.
32 Nokre ropa då eitt, andre noko anna; for folkehopen var reint fortulla, og dei fleste visste ikkje kva dei var komne saman for.
Te vaengah pakhat pakhatah pang paluep uh. Hlangboel loh huk huk om uh ngawn daea yet ngai loh ba dongah a khoong uh khaw ming uh pawh.
33 Men nokre av flokken sette Aleksander inn i saki, då jødarne skuva honom fram. Men Alexander slo til ljod med handi og vilde halda ein forsvarstale til folket.
Judah rhoek loh hlangping khuikah Alexander te a uen uh tih a mop uh. Alexander long khaw kut a cavoih tih rhaengpuei taengah amah te huul uh ham a ngaih.
34 Men då dei fekk vita at han var ein jøde, vart det eit einaste rop frå deim alle, so dei mest i tvo timar ropa: «Stor er den efisiske Artemis!»
Tedae anih te Judah hoel ni tilaa hmat uh. Te dongah khonoek panit tluk tah ol pakhat la boeiha khuehuh tih, “Ephesa kah Artemis ni aka khuet koek,” tila pang uh.
35 Men byskrivaren fekk då stagga hopen og sagde: «Menner frå Efesus? Kva menneskje er det vel som ikkje veit at efesar-byen er tempelvaktar for den store gudinna Artemis og hennar himmelfalne bilæte?
Tedae hlangping te cadaek pakhat loh a sim tih, “Ephesa hlang rhoek aw, Ephesa he Jupiter lamkah aka rhul Artemis boeinu kah imkhoem khopuei la a om te ulae aka ming pawt hlang aka om.
36 Då no ingen segjer imot dette, so må de styra dykk og ikkje gjera noko for framfust.
Te dongah hekah he oelh tloel la om coeng. Nangmih duem om ham neh marhumarhat la saii pawt ham ni a kuek.
37 For de hev ført hit desse mennerne, som korkje er tempelranarar eller spottar dykkar gudinna.
Nang khuen uh hlang rhoek he bawkim aka reth aih moenih, mamih kah pathen aka soehsal bal moenih.
38 Hev no Demetrius og kunstsmedarne med honom nokor klaga på nokon, so vert det då halde rettarmøte, og her er landshovdingar; lat deim so føra klaga på kvarandre!
Te dongah Demetrius neh anih taengkah kutthai rhoek loh pakhat pakhat te olka a khueh thil oeh atah khoboei aka om rhoek taengah dumlo lailo te khuen uh saeh lamtah khat neh khat tingtoeh uh saeh.
39 Men dersom det er noko anna de søkjer, so skal det verta avgjort på det lovlege ålmannating.
Tedae khat khatnina kuek uh thil atah hlangboel kah a rhimong neh thuicaih pah saeh.
40 For det er jamvel fåre for at me skal verta klaga for upprør etter dette i dag, då det ingen grunn finst, som me kann bruka til å gjera greida for dette upplaupet.»
Tihnin kah olpungnah kongaha lolha om moenih. Te dongah tingtoeh uh ham tah khopo coeng. Tekah kawng neh lairhui dongkah olka he thuung thai sih ti moenih,” a ti nah.
41 Og med å segja dette fekk han hopen til å skiljast.
Te tlam te a thui pah daengah ni hlangboel te khaw a paa pueng.

< Apostlenes-gjerninge 19 >