Apostlenes-gjerninge 15
1 Og det kom nokre ned frå Judæa og lærde brørne: «Dersom de ikkje vert umskorne etter Mose sedvane, so kann de ikkje verta frelste.»
യിഹൂദാദേശാത് കിയന്തോ ജനാ ആഗത്യ ഭ്രാതൃഗണമിത്ഥം ശിക്ഷിതവന്തോ മൂസാവ്യവസ്ഥയാ യദി യുഷ്മാകം ത്വക്ഛേദോ ന ഭവതി തർഹി യൂയം പരിത്രാണം പ്രാപ്തും ന ശക്ഷ്യഥ|
2 Då der no vart strid, og Paulus og Barnabas kom i ikkje so lite ordskifte med deim, tok dei den råd at Paulus og Barnabas og nokre andre av deim skulde fara upp til apostlarne og dei eldste i Jerusalem for dette spursmålet skuld.
പൗലബർണബ്ബൗ തൈഃ സഹ ബഹൂൻ വിചാരാൻ വിവാദാംശ്ച കൃതവന്തൗ, തതോ മണ്ഡലീയനോകാ ഏതസ്യാഃ കഥായാസ്തത്ത്വം ജ്ഞാതും യിരൂശാലമ്നഗരസ്ഥാൻ പ്രേരിതാൻ പ്രാചീനാംശ്ച പ്രതി പൗലബർണബ്ബാപ്രഭൃതീൻ കതിപയജനാൻ പ്രേഷയിതും നിശ്ചയം കൃതവന്തഃ|
3 Kyrkjelyden fylgde deim eit stykke på veg, og so drog dei gjenom Fønikia og Samaria og fortalde um korleis heidningarne hadde vendt um; og dei gjorde alle brørne stor gleda.
തേ മണ്ഡല്യാ പ്രേരിതാഃ സന്തഃ ഫൈണീകീശോമിരോന്ദേശാഭ്യാം ഗത്വാ ഭിന്നദേശീയാനാം മനഃപരിവർത്തനസ്യ വാർത്തയാ ഭ്രാതൃണാം പരമാഹ്ലാദമ് അജനയൻ|
4 Og då dei nådde fram til Jerusalem, vart dei fagna av kyrkjelyden og apostlarne og dei eldste, og dei fortalde kor store ting Gud hadde gjort ved deim.
യിരൂശാലമ്യുപസ്ഥായ പ്രേരിതഗണേന ലോകപ്രാചീനഗണേന സമാജേന ച സമുപഗൃഹീതാഃ സന്തഃ സ്വൈരീശ്വരോ യാനി കർമ്മാണി കൃതവാൻ തേഷാം സർവ്വവൃത്താന്താൻ തേഷാം സമക്ഷമ് അകഥയൻ|
5 Men det reiste seg nokre av farisæarflokken som hadde teke ved trui, og sagde: «Ein må umskjera deim og påleggja deim å halda Mose lov.»
കിന്തു വിശ്വാസിനഃ കിയന്തഃ ഫിരൂശിമതഗ്രാഹിണോ ലോകാ ഉത്ഥായ കഥാമേതാം കഥിതവന്തോ ഭിന്നദേശീയാനാം ത്വക്ഛേദം കർത്തും മൂസാവ്യവസ്ഥാം പാലയിതുഞ്ച സമാദേഷ്ടവ്യമ്|
6 Apostlarne og dei eldste kom då saman og skulde rådleggja um denne saki.
തതഃ പ്രേരിതാ ലോകപ്രാചീനാശ്ച തസ്യ വിവേചനാം കർത്തും സഭായാം സ്ഥിതവന്തഃ|
7 Då det so vart eit kvast ordskifte, stod Peter upp og sagde til deim: «Brør! de veit at Gud for lenge sidan gjorde det utval millom dykk, at ved min munn skulde heidningarne få høyra ordet um evangeliet og koma til trui.
ബഹുവിചാരേഷു ജാതഷു പിതര ഉത്ഥായ കഥിതവാൻ, ഹേ ഭ്രാതരോ യഥാ ഭിന്നദേശീയലോകാ മമ മുഖാത് സുസംവാദം ശ്രുത്വാ വിശ്വസന്തി തദർഥം ബഹുദിനാത് പൂർവ്വമ് ഈശ്വരോസ്മാകം മധ്യേ മാം വൃത്വാ നിയുക്തവാൻ|
8 Og Gud, som kjenner hjarto, han vitna for deim, då han gav deim den Heilage Ande liksom oss;
അന്തര്യ്യാമീശ്വരോ യഥാസ്മഭ്യം തഥാ ഭിന്നദേശീയേഭ്യഃ പവിത്രമാത്മാനം പ്രദായ വിശ്വാസേന തേഷാമ് അന്തഃകരണാനി പവിത്രാണി കൃത്വാ
9 og inkje skil gjorde han på oss og deim, med di han ved trui reinsa hjarto deira.
തേഷാമ് അസ്മാകഞ്ച മധ്യേ കിമപി വിശേഷം ന സ്ഥാപയിത്വാ താനധി സ്വയം പ്രമാണം ദത്തവാൻ ഇതി യൂയം ജാനീഥ|
10 Kvi freistar de då Gud no med å leggja på nakken til læresveinarne eit ok som korkje federne våre eller me orka å bera?
അതഏവാസ്മാകം പൂർവ്വപുരുഷാ വയഞ്ച സ്വയം യദ്യുഗസ്യ ഭാരം സോഢും ന ശക്താഃ സമ്പ്രതി തം ശിഷ്യഗണസ്യ സ്കന്ധേഷു ന്യസിതും കുത ഈശ്വരസ്യ പരീക്ഷാം കരിഷ്യഥ?
11 Men ved Herren Jesu nåde trur me at me vert frelste, på same måten som dei.»
പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യാനുഗ്രഹേണ തേ യഥാ വയമപി തഥാ പരിത്രാണം പ്രാപ്തുമ് ആശാം കുർമ്മഃ|
12 Då tagde heile mengdi, og dei høyrde på Barnabas og Paulus, som fortalde kor store teikn og under Gud hadde gjort millom heidningarne ved deim.
അനന്തരം ബർണബ്ബാപൗലാഭ്യാമ് ഈശ്വരോ ഭിന്നദേശീയാനാം മധ്യേ യദ്യദ് ആശ്ചര്യ്യമ് അദ്ഭുതഞ്ച കർമ്മ കൃതവാൻ തദ്വൃത്താന്തം തൗ സ്വമുഖാഭ്യാമ് അവർണയതാം സഭാസ്ഥാഃ സർവ്വേ നീരവാഃ സന്തഃ ശ്രുതവന്തഃ|
13 Og då dei hadde slutta å tala, tok Jakob til ords og sagde: «Brør, høyr på meg!
തയോഃ കഥായാം സമാപ്തായാം സത്യാം യാകൂബ് കഥയിതുമ് ആരബ്ധവാൻ
14 Simeon hev fortalt korleis Gud frå det fyrste såg til å få seg eit folk av heidningar for sitt namn.
ഹേ ഭ്രാതരോ മമ കഥായാമ് മനോ നിധത്ത| ഈശ്വരഃ സ്വനാമാർഥം ഭിന്നദേശീയലോകാനാമ് മധ്യാദ് ഏകം ലോകസംഘം ഗ്രഹീതും മതിം കൃത്വാ യേന പ്രകാരേണ പ്രഥമം താൻ പ്രതി കൃപാവലേകനം കൃതവാൻ തം ശിമോൻ വർണിതവാൻ|
15 Og med dette samstavast profetordi, so som det stend skrive:
ഭവിഷ്യദ്വാദിഭിരുക്താനി യാനി വാക്യാനി തൈഃ സാർദ്ധമ് ഏതസ്യൈക്യം ഭവതി യഥാ ലിഖിതമാസ്തേ|
16 «Deretter vil eg venda tilbake og byggja upp att Davids nedfalne hytta, og det som er nedrive av henne, vil eg byggja upp att, og nyreisa det,
സർവ്വേഷാം കർമ്മണാം യസ്തു സാധകഃ പരമേശ്വരഃ| സ ഏവേദം വദേദ്വാക്യം ശേഷാഃ സകലമാനവാഃ| ഭിന്നദേശീയലോകാശ്ച യാവന്തോ മമ നാമതഃ| ഭവന്തി ഹി സുവിഖ്യാതാസ്തേ യഥാ പരമേശിതുഃ|
17 so dei andre menneskje skal søkja Herren, ja, alle heidningfolki som mitt namn er nemnt yver, » segjer Herren, som gjer dette,
തത്വം സമ്യക് സമീഹന്തേ തന്നിമിത്തമഹം കില| പരാവൃത്യ സമാഗത്യ ദായൂദഃ പതിതം പുനഃ| ദൂഷ്യമുത്ഥാപയിഷ്യാമി തദീയം സർവ്വവസ്തു ച| പതിതം പുനരുഥാപ്യ സജ്ജയിഷ്യാമി സർവ്വഥാ||
ആ പ്രഥമാദ് ഈശ്വരഃ സ്വീയാനി സർവ്വകർമ്മാണി ജാനാതി| (aiōn g165)
19 Difor dømer eg at ein ikkje skal tyngja deim av heidningarne som umvender seg til Gud,
അതഏവ മമ നിവേദനമിദം ഭിന്നദേശീയലോകാനാം മധ്യേ യേ ജനാ ഈശ്വരം പ്രതി പരാവർത്തന്ത തേഷാമുപരി അന്യം കമപി ഭാരം ന ന്യസ്യ
20 men skriva til deim at dei skal halda seg frå ureinskap ved avgudar og frå hor og frå det som er strøypt og frå blod.
ദേവതാപ്രസാദാശുചിഭക്ഷ്യം വ്യഭിചാരകർമ്മ കണ്ഠസമ്പീഡനമാരിതപ്രാണിഭക്ഷ്യം രക്തഭക്ഷ്യഞ്ച ഏതാനി പരിത്യക്തും ലിഖാമഃ|
21 For Moses hev frå gamle dagar i kvar by deim som forkynner honom, då han vert upplesen i synagogorne kvar kviledag.»
യതഃ പൂർവ്വകാലതോ മൂസാവ്യവസ്ഥാപ്രചാരിണോ ലോകാ നഗരേ നഗരേ സന്തി പ്രതിവിശ്രാമവാരഞ്ച ഭജനഭവനേ തസ്യാഃ പാഠോ ഭവതി|
22 Då vedtok apostlarne og dei eldste saman med heile kyrkjelyden å velja ut menner millom seg og senda deim til Antiokia med Paulus og Barnabas: det var Judas, med tilnamnet Barsabbas, og Silas, som var høgvyrde menner millom brørne.
തതഃ പരം പ്രേരിതഗണോ ലോകപ്രാചീനഗണഃ സർവ്വാ മണ്ഡലീ ച സ്വേഷാം മധ്യേ ബർശബ്ബാ നാമ്നാ വിഖ്യാതോ മനോനീതൗ കൃത്വാ പൗലബർണബ്ബാഭ്യാം സാർദ്ധമ് ആന്തിയഖിയാനഗരം പ്രതി പ്രേഷണമ് ഉചിതം ബുദ്ധ്വാ താഭ്യാം പത്രം പ്രൈഷയൻ|
23 Og dei skreiv dette med deim: «Apostlarne og dei eldste og brørne helsar brørne av heidningarne i Antiokia og Syria og Kilikia.
തസ്മിൻ പത്രേ ലിഖിതമിംദ, ആന്തിയഖിയാ-സുരിയാ-കിലികിയാദേശസ്ഥഭിന്നദേശീയഭ്രാതൃഗണായ പ്രേരിതഗണസ്യ ലോകപ്രാചീനഗണസ്യ ഭ്രാതൃഗണസ്യ ച നമസ്കാരഃ|
24 Etter di me hev høyrt at nokre som er komne frå oss, hev skræmt dykk upp ved sin tale og uroa sjælerne dykkar - me hev ikkje gjeve deim noko pålegg -
വിശേഷതോഽസ്മാകമ് ആജ്ഞാമ് അപ്രാപ്യാപി കിയന്തോ ജനാ അസ്മാകം മധ്യാദ് ഗത്വാ ത്വക്ഛേദോ മൂസാവ്യവസ്ഥാ ച പാലയിതവ്യാവിതി യുഷ്മാൻ ശിക്ഷയിത്വാ യുഷ്മാകം മനസാമസ്ഥൈര്യ്യം കൃത്വാ യുഷ്മാൻ സസന്ദേഹാൻ അകുർവ്വൻ ഏതാം കഥാം വയമ് അശൃന്മ|
25 so hev me samrådde vedteke å velja ut nokre menner og senda deim til dykk saman med våre kjære brør Barnabas og Paulus,
തത്കാരണാദ് വയമ് ഏകമന്ത്രണാഃ സന്തഃ സഭായാം സ്ഥിത്വാ പ്രഭോ ര്യീശുഖ്രീഷ്ടസ്യ നാമനിമിത്തം മൃത്യുമുഖഗതാഭ്യാമസ്മാകം
26 menner som hev våga livet sitt for vår Herre Jesu Kristi namn.
പ്രിയബർണബ്ബാപൗലാഭ്യാം സാർദ്ധം മനോനീതലോകാനാം കേഷാഞ്ചിദ് യുഷ്മാകം സന്നിധൗ പ്രേഷണമ് ഉചിതം ബുദ്ധവന്തഃ|
27 Me hev då sendt Judas og Silas, som og munnleg skal kunngjera det same.
അതോ യിഹൂദാസീലൗ യുഷ്മാൻ പ്രതി പ്രേഷിതവന്തഃ, ഏതയോ ർമുഖാഭ്യാം സർവ്വാം കഥാം ജ്ഞാസ്യഥ|
28 For den Heilage Ande og me hev vedteke at me ikkje vil leggja nokor byrd på dykk utyver desse naudturvelege ting:
ദേവതാപ്രസാദഭക്ഷ്യം രക്തഭക്ഷ്യം ഗലപീഡനമാരിതപ്രാണിഭക്ഷ്യം വ്യഭിചാരകർമ്മ ചേമാനി സർവ്വാണി യുഷ്മാഭിസ്ത്യാജ്യാനി; ഏതത്പ്രയോജനീയാജ്ഞാവ്യതിരേകേന യുഷ്മാകമ് ഉപരി ഭാരമന്യം ന ന്യസിതും പവിത്രസ്യാത്മനോഽസ്മാകഞ്ച ഉചിതജ്ഞാനമ് അഭവത്|
29 at de held dykk frå avgudsoffer og blod og det strøypte og hor; og de vil finna dykk vel ved å vara dykk for desse ting. Liv vel!»
അതഏവ തേഭ്യഃ സർവ്വേഭ്യഃ സ്വേഷു രക്ഷിതേഷു യൂയം ഭദ്രം കർമ്മ കരിഷ്യഥ| യുഷ്മാകം മങ്ഗലം ഭൂയാത്|
30 Då no desse var sende av stad, kom dei til Antiokia, og dei kalla heile kyrkjelyden saman og gav deim brevet.
തേ വിസൃഷ്ടാഃ സന്ത ആന്തിയഖിയാനഗര ഉപസ്ഥായ ലോകനിവഹം സംഗൃഹ്യ പത്രമ് അദദൻ|
31 Då dei hadde lese det, vart dei glade yver den trøysti.
തതസ്തേ തത്പത്രം പഠിത്വാ സാന്ത്വനാം പ്രാപ്യ സാനന്ദാ അഭവൻ|
32 Judas og Silas, som sjølv var profetar, trøysta brørne med mange ord og styrkte deim,
യിഹൂദാസീലൗ ച സ്വയം പ്രചാരകൗ ഭൂത്വാ ഭ്രാതൃഗണം നാനോപദിശ്യ താൻ സുസ്ഥിരാൻ അകുരുതാമ്|
33 og då dei hadde vore der ei tid, let brørne deim fara med fred til deim som hadde sendt deim.
ഇത്ഥം തൗ തത്ര തൈഃ സാകം കതിപയദിനാനി യാപയിത്വാ പശ്ചാത് പ്രേരിതാനാം സമീപേ പ്രത്യാഗമനാർഥം തേഷാം സന്നിധേഃ കല്യാണേന വിസൃഷ്ടാവഭവതാം|
34 Silas rådde seg til å vera der.
കിന്തു സീലസ്തത്ര സ്ഥാതും വാഞ്ഛിതവാൻ|
35 Men Paulus og Barnabas drygde i Antiokia og lærde og forkynte Herrens ord ved evangeliet saman med mange andre.
അപരം പൗലബർണബ്ബൗ ബഹവഃ ശിഷ്യാശ്ച ലോകാൻ ഉപദിശ്യ പ്രഭോഃ സുസംവാദം പ്രചാരയന്ത ആന്തിയഖിയായാം കാലം യാപിതവന്തഃ|
36 Men etter nokre dagar sagde Paulus til Barnabas: «Lat oss gjera ferdi upp att og sjå til våre brør i kvar by der me forkynte Herrens ord, korleis dei hev det!»
കതിപയദിനേഷു ഗതേഷു പൗലോ ബർണബ്ബാമ് അവദത് ആഗച്ഛാവാം യേഷു നഗരേഷ്വീശ്വരസ്യ സുസംവാദം പ്രചാരിതവന്തൗ താനി സർവ്വനഗരാണി പുനർഗത്വാ ഭ്രാതരഃ കീദൃശാഃ സന്തീതി ദ്രഷ്ടും താൻ സാക്ഷാത് കുർവ്വഃ|
37 Barnabas rådde til å taka Johannes med, som var kalla Markus.
തേന മാർകനാമ്നാ വിഖ്യാതം യോഹനം സങ്ഗിനം കർത്തും ബർണബ്ബാ മതിമകരോത്,
38 Men Paulus tykte ikkje dei skulde taka honom med, som hadde skilt seg frå deim i Pamfylia og ikkje gjenge med deim til deira gjerning.
കിന്തു സ പൂർവ്വം താഭ്യാം സഹ കാര്യ്യാർഥം ന ഗത്വാ പാമ്ഫൂലിയാദേശേ തൗ ത്യക്തവാൻ തത്കാരണാത് പൗലസ്തം സങ്ഗിനം കർത്തുമ് അനുചിതം ജ്ഞാതവാൻ|
39 Det kom då til ein kvass strid, so dei skildest frå kvarandre, og Barnabas tok Markus med seg og siglde av til Kypern.
ഇത്ഥം തയോരതിശയവിരോധസ്യോപസ്ഥിതത്വാത് തൗ പരസ്പരം പൃഥഗഭവതാം തതോ ബർണബ്ബാ മാർകം ഗൃഹീത്വാ പോതേന കുപ്രോപദ്വീപം ഗതവാൻ;
40 Men Paulus valde Silas til fylgjesvein og drog ut etter at brørne hadde gjeve honom yver til Herrens nåde.
കിന്തു പൗലഃ സീലം മനോനീതം കൃത്വാ ഭ്രാതൃഭിരീശ്വരാനുഗ്രഹേ സമർപിതഃ സൻ പ്രസ്ഥായ
41 Og han for gjenom Syria og Kilikia og styrkte kyrkjelydarne.
സുരിയാകിലികിയാദേശാഭ്യാം മണ്ഡലീഃ സ്ഥിരീകുർവ്വൻ അഗച്ഛത്|
