2 Timoteus 2
1 So vert då du, son min, sterk ved nåden i Kristus Jesus!
เห มม ปุตฺร, ขฺรีษฺฏยีศุโต โย'นุคฺรหสฺตสฺย พเลน ตฺวํ พลวานฺ ภวฯ
2 Og det som du hev høyrt av meg i nærvære av mange vitne, gjev det yver til trufaste menneskje, som er duglege til ogso å læra andre!
อปรํ พหุภิ: สากฺษิภิ: ปฺรมาณีกฺฤตำ ยำ ศิกฺษำ ศฺรุตวานสิ ตำ วิศฺวาเสฺยษุ ปรไสฺม ศิกฺษาทาเน นิปุเณษุ จ โลเกษุ สมรฺปยฯ
3 Lid vondt med meg som ein god Kristi Jesu stridsmann!
ตฺวํ ยีศุขฺรีษฺฏโสฺยตฺตโม โยทฺเธว เกฺลศํ สหสฺวฯ
4 Ingen som gjer hertenesta, fløkjer seg inn i livsens syslor, so han kann tekkjast herføraren.
โย ยุทฺธํ กโรติ ส สำสาริเก วฺยาปาเร มคฺโน น ภวติ กินฺตุ สฺวนิโยชยิเตฺร โรจิตุํ เจษฺฏเตฯ
5 Men um ein og strider i tevling, so fær han då ikkje kransen dersom han ikkje strider retteleg.
อปรํ โย มไลฺล รฺยุธฺยติ ส ยทิ นิยมานุสาเรณ น ยุทฺธฺยติ ตรฺหิ กิรีฏํ น ลปฺสฺยเตฯ
6 Den bonde som arbeider, skal fyrst njota frukterne.
อปรํ ย: กฺฤษีวล: กรฺมฺม กโรติ เตน ปฺรถเมน ผลภาคินา ภวิตวฺยํฯ
7 Skyna det som eg segjer! for Herren skal gjeva deg skyn på alt.
มยา ยทุจฺยเต ตตฺ ตฺวยา พุธฺยตำ ยต: ปฺรภุสฺตุภฺยํ สรฺวฺวตฺร พุทฺธึ ทาสฺยติฯ
8 Kom Jesus Kristus i hug, som er uppvekt frå dei daude, av Davids ætt, etter mitt evangelium,
มม สุสํวาทสฺย วจนานุสาราทฺ ทายูทฺวํศียํ มฺฤตคณมธฺยาทฺ อุตฺถาปิตญฺจ ยีศุํ ขฺรีษฺฏํ สฺมรฯ
9 det som eg lid vondt for like til dette å vera bunden som ein illgjerdsmann; men Guds ord er ikkje bunde.
ตตฺสุสํวาทการณาทฺ อหํ ทุษฺกรฺมฺเมว พนฺธนทศาปรฺยฺยนฺตํ เกฺลศํ ภุญฺเช กินฺตฺวีศฺวรสฺย วากฺยมฺ อพทฺธํ ติษฺฐติฯ
10 Difor toler eg alt for dei utvalde skuld, for at dei og skal vinna frelsa i Kristus Jesus med æveleg herlegdom. (aiōnios g166)
ขฺรีษฺเฏน ยีศุนา ยทฺ อนนฺตเคารวสหิตํ ปริตฺราณํ ชายเต ตทภิรุจิไต โรฺลไกรปิ ยตฺ ลเภฺยต ตทรฺถมหํ เตษำ นิมิตฺตํ สรฺวฺวาเณฺยตานิ สเหฯ (aiōnios g166)
11 Det er eit sant ord; for er me daude med honom, skal me og leva med honom;
อปรมฺ เอษา ภารตี สตฺยา ยทิ วยํ เตน สารฺทฺธํ มฺริยามเห ตรฺหิ เตน สารฺทฺธํ ชีวิวฺยาม: , ยทิ จ เกฺลศํ สหามเห ตรฺหิ เตน สารฺทฺธํ ราชตฺวมปิ กริษฺยามเหฯ
12 held me ut, skal me og styra med honom; forneittar me, skal han og forneitta oss;
ยทิ วยํ ตมฺ อนงฺคีกุรฺมฺมสฺตรฺหิ โส 'สฺมานปฺยนงฺคีกริษฺยติฯ
13 er me trulause, so er han trufast; seg sjølv kann han ikkje forneitta.
ยทิ วยํ น วิศฺวาสามสฺตรฺหิ ส วิศฺวาสฺยสฺติษฺฐติ ยต: สฺวมฺ อปโหฺนตุํ น ศกฺโนติฯ
14 Minn um dette, med di du vitnar for Herrens åsyn, at dei ikkje må liggja i ordstrid, som ikkje er til noko gagn, men til undergang for dei som høyrer på!
ตฺวเมตานิ สฺมารยนฺ เต ยถา นิษฺผลํ โศฺรตฺฤณำ ภฺรํศชนกํ วาคฺยุทฺธํ น กุรฺยฺยสฺตถา ปฺรโภ: สมกฺษํ ทฺฤฒํ วินียาทิศฯ
15 Legg vinn på å framstella deg sjølv som sannrøynd for Gud, ein arbeidar som ikkje tarv skjemmast, med di du lærer sannings-ordet retteleg!
อปรํ ตฺวมฺ อีศฺวรสฺย สากฺษาตฺ สฺวํ ปรีกฺษิตมฺ อนินฺทนียกรฺมฺมการิณญฺจ สตฺยมตสฺย วากฺยานำ สทฺวิภชเน นิปุณญฺจ ทรฺศยิตุํ ยตสฺวฯ
16 Men haldt deg frå det vanheilage tome svall! for dei gjeng alltid lenger i gudløysa,
กินฺตฺวปวิตฺรา อนรฺถกกถา ทูรีกุรุ ยตสฺตทาลมฺพิน อุตฺตโรตฺตรมฺ อธรฺมฺเม วรฺทฺธิษฺยนฺเต,
17 og ordi deira kjem til å eta um seg som daudkjøt; millom deim er Hymenæus og Filetus,
เตษาญฺจ วากฺยํ คลิตกฺษตวตฺ กฺษยวรฺทฺธโก ภวิษฺยติ เตษำ มเธฺย หุมินาย: ผิลีตศฺเจตินามาเนา เทฺวา ชเนา สตฺยมตาทฺ ภฺรษฺเฏา ชาเตา,
18 som hev fare vilt frå sanningi, med di dei segjer at uppstoda alt hev vore, og dei riv ned trui hjå sume.
มฺฤตานำ ปุนรุตฺถิติ รฺวฺยตีเตติ วทนฺเตา เกษาญฺจิทฺ วิศฺวาสมฺ อุตฺปาฏยตศฺจฯ
19 Men Guds faste grunnvoll stend og hev dette innsigle: «Herren kjenner sine, » og: «Kvar den som nemner Herrens namn, skal vika frå urettferd.»
ตถาปีศฺวรสฺย ภิตฺติมูลมฺ อจลํ ติษฺฐติ ตสฺมึศฺเจยํ ลิปิ รฺมุทฺรางฺกิตา วิทฺยเตฯ ยถา, ชานาติ ปรเมศสฺตุ สฺวกียานฺ สรฺวฺวมานวานฺฯ อปคจฺเฉทฺ อธรฺมฺมาจฺจ ย: กศฺจิตฺ ขฺรีษฺฏนามกฺฤตฺ๚
20 Men i eit stort hus er det ikkje berre kjerald av gull og sylv, men og av tre og leir, og nokre til æra, andre til vanæra.
กินฺตุ พฺฤหนฺนิเกตเน เกวล สุวรฺณมยานิ เราปฺยมยาณิ จ ภาชนานิ วิทฺยนฺต อิติ ตรฺหิ กาษฺฐมยานิ มฺฤณฺมยานฺยปิ วิทฺยนฺเต เตษาญฺจ กิยนฺติ สมฺมานาย กิยนฺตปมานาย จ ภวนฺติฯ
21 Um nokon då held seg rein frå desse, so skal han vera eit kjerald til æra, helga og nytlegt for husbonden, tilreidt til all god gjerning.
อโต ยทิ กศฺจิทฺ เอตาทฺฤเศภฺย: สฺวํ ปริษฺกโรติ ตรฺหิ ส ปาวิตํ ปฺรโภ: การฺยฺยโยคฺยํ สรฺวฺวสตฺการฺยฺยาโยปยุกฺตํ สมฺมานารฺถกญฺจ ภาชนํ ภวิษฺยติฯ
22 Men fly frå dei ungdomslege lyster, og trå etter rettferd, tru, kjærleik, fred med deim som påkallar Herren av eit reint hjarta!
เยาวนาวสฺถายา อภิลาษาสฺตฺวยา ปริตฺยชฺยนฺตำ ธรฺมฺโม วิศฺวาส: เปฺรม เย จ ศุจิมโนภิ: ปฺรภุมฺ อุทฺทิศฺย ปฺรารฺถนำ กุรฺวฺวเต ไต: สารฺทฺธมฺ ไอกฺยภาวศฺไจเตษุ ตฺวยา ยตฺโน วิธียตำฯ
23 Og vis ifrå deg dei dårlege og fåvise stridsspursmål, då du veit at dei føder strid!
อปรํ ตฺวมฺ อนรฺถกานฺ อชฺญานำศฺจ ปฺรศฺนานฺ วาคฺยุทฺโธตฺปาทกานฺ ชฺญาตฺวา ทูรีกุรุฯ
24 Men ein Herrens tenar må ikkje strida, men vera mild imot alle, dugleg til å læra frå seg, viljug til å tola vondt,
ยต: ปฺรโภ รฺทาเสน ยุทฺธมฺ อกรฺตฺตวฺยํ กินฺตุ สรฺวฺวานฺ ปฺรติ ศานฺเตน ศิกฺษาทาเนจฺฉุเกน สหิษฺณุนา จ ภวิตวฺยํ, วิปกฺษาศฺจ เตน นมฺรเตฺวน เจติตวฺยา: ฯ
25 so han med spaklynde tuktar dei som segjer imot, um Gud då ein gong vilde gjeva deim umvending, so dei kunde kjenna sanningi,
ตถา กฺฤเต ยทีศฺวร: สตฺยมตสฺย ชฺญานารฺถํ เตโภฺย มน: ปริวรฺตฺตนรูปํ วรํ ททฺยาตฺ,
26 og vakna or ruset i djevelens snara, han som dei er fanga av til å gjera hans vilje.
ตรฺหิ เต เยน ศยตาเนน นิชาภิลาษสาธนาย ธฺฤตาสฺตสฺย ชาลาตฺ เจตนำ ปฺราโปฺยทฺธารํ ลพฺธุํ ศกฺษฺยนฺติฯ
