2 Tessalonikerne 3
1 Elles, brør, bed for oss at Herrens ord må hava framgang og syna seg herlegt liksom hjå dykk,
Ket ita, kakabsat, ikararagandakami, tapno napardas iti pannaka-iwaragawag iti sao iti Apo ken maitan-ok, a kas met maaramid kadakayo.
2 og at me må verta utfria frå dei uliklege og vonde menneskje; for trui er ikkje kvar manns sak.
Ikararagyo a maiyadayokami manipud kadagiti nadangkes ken dakes a tattao, gapu ta saan nga amin ket addaan ti pammati.
3 Men Herren er trufast, han skal styrkja dykk og vara dykk frå det vonde.
Ngem napudno ti Apo, a mangpatibker ken mangaywan kadakayo manipud iti dakes.
4 Me hev den tiltru til dykk i Herren, at de både gjer og kjem til å gjera det som me byd dykk.
Adda panagtalekmi iti Apo maipapan kadakayo, nga itultuloyyo nga aramiden dagiti banbanag nga ibilinmi.
5 Men Herren styre dykkar hjarto til å elska Gud og til å venta på Kristus med tolmod!
Iturong koma iti Apo dagiti puspusoyo iti ayat iti Dios ken iti kinaibtur ni Cristo.
6 Men me byd dykk, brør, i vår Herre Jesu Kristi namn, at de held dykk frå kvar ein bror som ferdast uskipeleg og ikkje etter den lærdom som de fekk av oss.
Ita bilinendakayo, kakabsat, iti nagan ni Jesu-Cristo nga Apotayo, a liklikanyo iti tunggal kabsat nga agbibiag iti kinasadut ken saan a segun kadagiti kaugalian a naawatyo kadakami.
7 For de veit sjølve korleis de skal etterfylgja oss; for me livde ikkje uskipeleg millom dykk;
Ta ammoyo mismo nga umno para kadakayo a tuladendakami. Saankami a nakipagbiag kadakayo a kas kadagiti awanan iti disiplina.
8 og me åt ikkje heller brød hjå nokon for inkje, men i strev og møda arbeidde me natt og dag, for at me ikkje skulde vera nokon av dykk til tyngsla,
Ken saankami a nangan iti taraon iti siasinoman a saanmi a binayadan daytoy. Ngem ketdi, nagtrabaho ken nagbannogkami iti rabii ken aldaw iti narigat a panagtrabaho, tapno saankami nga agbalin a padagsen iti siasinoman kadakayo.
9 ikkje for det at me ikkje hev rett til det, men at me kunde gjeva dykk eit fyredøme i oss sjølve, so de skulde etterfylgja oss;
Inaramidmi daytoy a saan a gapu ta awan iti turaymi. Ngem ketdi, inaramidmi daytoy tapno agbalinkami a pagulidanan kadakayo, tapno tuladendakami koma.
10 for då me var hjå dykk, baud me dykk og dette, at um nokon ikkje vil arbeida, skal han heller ikkje eta.
Idi addakami kadakayo, imbilinmi kadakayo, “No adda iti saan a mangayat nga agtrabaho, rumbeng a saan a mangan.”
11 Me høyrer nemleg at sume ferdast uskipeleg millom dykk, so dei ikkje arbeider, men fer med slikt som ikkje kjem deim ved.
Ta nangngegmi nga adda kadakayo ti agbibiag iti kinasadut. Saanda nga agtrabaho ngem ketdi mannakibiangda.
12 Men slike byd og påminner me i Herren Jesus Kristus, at dei skal arbeida i stilla og eta sitt eige brød.
Ita, dagiti bilinenmi ken bagbagaanmi iti nagan ni Apo Jesu-Cristo, a rumbeng nga agtrabahoda iti kinatalna ken kanenda iti bukodda a taraon.
13 Men de, brør, vert ikkje trøytte av å gjera det som godt er!
Ngem dakayo, kakabsat, saankayo a maupay iti panagar-aramid iti umno.
14 Men um nokon ikkje lyder vårt ord her i brevet, so merk dykk honom; hav ikkje samkv me med honom, so han må blygjast!
No addaman iti saan nga agtulnog iti saomi iti daytoy a surat, tandaananyo isuna ken saankayo a makikadua kenkuana, tapno mabainan isuna.
15 og haldt honom ikkje for ein fiende, men påminn honom som ein bror!
Saanyo nga ibilang isuna a kas maysa a kabusor ngem ballaaganyo isuna a kas maysa a kabsat.
16 Men han, fredsens Herre, gjeve dykk fred alltid i alle måtar! Herren vere med dykk alle!
Ited koma ti Apo ti kapia kadakayo iti talna iti amin a tiempo iti amin a wagas. Adda koma kadakayo amin iti Apo.
17 Helsing med mi, Paulus’ hand, som er eit merke i kvart brev. Soleis skriv eg:
Siak ni Pablo, daytoy iti kablaawko iti bukodko nga ima, nga isu iti pagilasinan iti tunggal isuratko. Daytoy ti isuratko
18 Vår Herre Jesu Kristi nåde vere med dykk alle!
Adda koma kadakayo ti parabur ni Jesu- Cristo nga Apotayo.
