2 Tessalonikerne 3
1 Elles, brør, bed for oss at Herrens ord må hava framgang og syna seg herlegt liksom hjå dykk,
Lino nobakwesu amutukombele, kuti ijjwi lyaMwami lyeende alimwi libe abulemu mbulimbuzibede zilimulindinwe.
2 og at me må verta utfria frå dei uliklege og vonde menneskje; for trui er ikkje kvar manns sak.
Alimwi kuti tukangununwe kububi akubantu babi, nkaambo teboonse pe balalusyomo.
3 Men Herren er trufast, han skal styrkja dykk og vara dykk frå det vonde.
Pesi Mwami ulasyomeka, uyomusimya akumukwabilila kuzwa kumubi.
4 Me hev den tiltru til dykk i Herren, at de både gjer og kjem til å gjera det som me byd dykk.
Tulachibindi muMwami atala andiwe, kuli zyoonse zyomuchita alimwi tulendelela anembo kuchita zintu zitulayilila.
5 Men Herren styre dykkar hjarto til å elska Gud og til å venta på Kristus med tolmod!
Mwami alulamike myoyo yanu kuluyando lwaLeza akulukakatilo lwaKkilisito.
6 Men me byd dykk, brør, i vår Herre Jesu Kristi namn, at de held dykk frå kvar ein bror som ferdast uskipeleg og ikkje etter den lærdom som de fekk av oss.
Lino tulamulayilila kuti, bakwesu, muzina lyaMwami wesu Jesu Kkilisito, kuti mukasya woonse mukwesu weenda munzila italuleme alimwi taponi katobelezya ziyanza nzimwakatambula kuzwa kulindiswe.
7 For de veit sjølve korleis de skal etterfylgja oss; for me livde ikkje uskipeleg millom dykk;
Nganywebo lwenu mulizi kabotu mulindinywe kutobelezya ndiswe, nkaambo tetakalibulikidwe nitwakali andinywe.
8 og me åt ikkje heller brød hjå nokon for inkje, men i strev og møda arbeidde me natt og dag, for at me ikkje skulde vera nokon av dykk til tyngsla,
Tetwakalya chinkwa chawumwi katutachibhadalide, pesi twakalikubeleka isikati amansiku mukuminwa kapati kuti tutalemwi kufumbwa wanu.
9 ikkje for det at me ikkje hev rett til det, men at me kunde gjeva dykk eit fyredøme i oss sjølve, so de skulde etterfylgja oss;
Twakachita ezi zitambi kuti tetwakalikwe bwendelezi, pesi twakachita echi chibe chitondezyo kulindinywe, kuti mukatutobelezye.
10 for då me var hjå dykk, baud me dykk og dette, at um nokon ikkje vil arbeida, skal han heller ikkje eta.
Ngambuli mbutakali andinywe, twakamulayilila, “oyo utazumini kubeleka telede kulya.”
11 Me høyrer nemleg at sume ferdast uskipeleg millom dykk, so dei ikkje arbeider, men fer med slikt som ikkje kjem deim ved.
Ngatwamvwa kuti bamwi akati kanu beenda mukuleya, kutali kujatikana akubeleka, pesi mibili ijatikene.
12 Men slike byd og påminner me i Herren Jesus Kristus, at dei skal arbeida i stilla og eta sitt eige brød.
Lino bali boobo tulabalayilila akukombelezya muMwami Jesu Kkilisito, kuti belede kubeleka chabuninzi alimwi balye chinkwa chabo.
13 Men de, brør, vert ikkje trøytte av å gjera det som godt er!
Pesi nywebo, nobakwesu, mutakatali mukuchita zibotu.
14 Men um nokon ikkje lyder vårt ord her i brevet, so merk dykk honom; hav ikkje samkv me med honom, so han må blygjast!
Pesi na umwi katalemeki ijwi lyesu mulugwalo olu amulangisisye alimwi mutabi abulidilane anguwe, kuchitila kuti akanyansigwe.
15 og haldt honom ikkje for ein fiende, men påminn honom som ein bror!
Nikuba boobo mutakamubwezi mbulisinkondo nyokwe, pesi mukamuchenjezye mbuli munyokwe.
16 Men han, fredsens Herre, gjeve dykk fred alltid i alle måtar! Herren vere med dykk alle!
Lino Mwami walumuno lwakwe mwini amupe lumuno chiindi choonse munzila zyoonse. Mwami abe andinywe moonse.
17 Helsing med mi, Paulus’ hand, som er eit merke i kvart brev. Soleis skriv eg:
Ime ndiPawulo, ndalemba ezi aluboko lwangu, chili chichitondezyo mumagwalo woonse ngindilemba.
18 Vår Herre Jesu Kristi nåde vere med dykk alle!
Luzyalo lwaMwami wesu Jesu Kkilisito lube andinywe moonse. Ameni.
