2 Tessalonikerne 2
1 Me bed dykk, brør, vedkomande vår Herre Jesu Kristi tilkoma og vår sameining med honom,
ⲁ̅ⲧⲛⲥⲟⲡⲥ ⲇⲉ ⲙⲙⲱⲧⲛ ⲛⲉⲥⲛⲏⲩ ϩⲁ ⲧⲡⲁⲣϩⲟⲩⲥⲓⲁ ⲙⲡⲉⲛϫⲟⲉⲓⲥ ⲓⲏⲥ ⲡⲉⲭⲥ ⲁⲩⲱ ⲡⲉⲛⲥⲱⲟⲩϩ ⲉⲣⲟϥ
2 at de ikkje so snart må lata dykk villa burt frå vitet eller skræma, korkje ved nokor ånd eller ved nokon tale eller ved noko brev, liksom det skulde vera frå oss, som um Herrens dag alt stod for døri.
ⲃ̅ⲉⲧⲙⲧⲣⲉⲧⲛⲕⲓⲙ ϩⲙ ⲡⲉⲧⲛϩⲏⲧ ϩⲛ ⲟⲩϭⲉⲡⲏ ⲁⲩⲱ ⲉⲧⲙϣⲧⲟⲣⲧⲣ ⲙⲏⲧⲉ ϩⲓⲧⲛ ⲟⲩⲡⲛⲁ ⲙⲏⲧⲉ ϩⲓⲧⲛ ⲟⲩϣⲁϫⲉ ⲙⲏⲧⲉ ϩⲓⲧⲛ ⲟⲩⲉⲡⲓⲥⲧⲟⲗⲏ ϩⲱⲥ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲓⲧⲟⲟⲧⲛ ⲛⲑⲉ ϫⲉ ⲁⲡⲉϩⲟⲟⲩ ⲙⲡϫⲟⲉⲓⲥ ϩⲱⲛ ⲉϩⲟⲩⲛ
3 Lat ingen dåra dykk på nokon måte! for fyrst lyt fråfallet koma og syndmenneskjet verta openberra, fortapingssonen,
ⲅ̅ⲙⲡⲣⲧⲣⲉ ⲗⲁⲁⲩ ϭⲉ ⲣϩⲁⲗ ⲙⲙⲱⲧⲛ ⲕⲁⲧⲁ ⲗⲁⲁⲩ ⲥⲙⲟⲧ ϫⲉ ⲉⲣϣⲁⲛⲧⲙ ⲧⲁⲡⲟⲥⲧⲁⲥⲓⲁ ⲉⲓ ⲛϣⲟⲣⲡ ⲁⲩⲱ ⲛϥϭⲱⲗⲡ ⲉⲃⲟⲗ ⲛϭⲓ ⲡⲣⲱⲙⲉ ⲛⲧⲁⲛⲟⲙⲓⲁ ⲡϣⲏⲣⲉ ⲙⲡⲧⲁⲕⲟ
4 han som set seg imot og upphøgjer seg yver alt som heiter Gud eller heilagdom, so han set seg i Guds tempel og gjev seg sjølv ut for å vera Gud.
ⲇ̅ⲡⲁⲛⲧⲓⲕⲉⲓⲙⲉⲛⲟⲥ ⲉⲧϫⲓⲥⲉ ⲙⲙⲟϥ ⲉϫⲛ ⲟⲩⲟⲛ ⲛⲓⲙ ⲉⲧⲟⲩⲙⲟⲩⲧⲉ ⲉⲣⲟⲟⲩ ϫⲉ ⲛⲟⲩⲧⲉ ⲏ ⲟⲩⲟⲡ ϩⲱⲥⲧⲉ ⲛϥⲃⲱⲕ ⲉϩⲟⲩⲛ ⲉⲡⲣⲡⲉ ⲙⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲛϥϩⲙⲟⲟⲥ ⲉϥⲟⲩⲱⲛϩ ⲙⲙⲟϥ ⲉⲃⲟⲗ ϫⲉ ⲟⲩⲛⲟⲩⲧⲉ ⲡⲉ
5 Minnest de ikkje at eg sagde dykk dette medan eg endå var hjå dykk?
ⲉ̅ⲛⲧⲉⲧⲛⲣⲡⲙⲉⲉⲩⲉ ⲁⲛ ϫⲉ ϫⲓ ⲛⲉⲓϩⲁⲧⲉ ⲧⲏⲩⲧⲛ ⲛⲉⲓϫⲱ ⲛⲏⲧⲛ ⲛⲛⲁⲓ ⲡⲉ
6 Og no veit de kva som held att, so han fyrst skal verta openberra i si tid.
ⲋ̅ⲧⲉⲛⲟⲩ ϭⲉ ⲧⲉⲧⲛⲥⲟⲟⲩⲛ ⲙⲡⲉⲧⲕⲁⲧⲉⲭⲉ ⲉⲧⲣⲉϥϭⲱⲗⲡ ⲉⲃⲟⲗ ϩⲙ ⲡⲉϥⲟⲩⲟⲉⲓϣ
7 For løyndomen i lovløysa er alt verksam, berre at den som no held att, vert rudd undan;
ⲍ̅ⲡⲙⲩⲥⲧⲏⲣⲓⲟⲛ ⲅⲁⲣ ⲛⲧⲁⲛⲟⲙⲓⲁ ⲉⲛⲉⲣⲅⲓ ϫⲓⲛ ⲧⲉⲛⲟⲩ ⲙⲟⲛⲟⲛ ⲡⲉⲧⲕⲁⲧⲉⲭⲉ ⲧⲉⲛⲟⲩ ϣⲁⲛⲧϥⲗⲟ ⲛⲧⲙⲏⲧⲉ
8 og då skal den lovlause verta openberra, han som Herren Jesus skal tyna med sin munns ande og gjera til inkjes ved openberringi i si tilkoma.
ⲏ̅ⲁⲩⲱ ⲧⲟⲧⲉ ϥⲛⲁⲟⲩⲱⲛϩ ⲉⲃⲟⲗ ⲛϭⲓ ⲡⲁⲛⲟⲙⲟⲥ ⲡⲉⲧⲉⲣⲉ ⲡϫⲟⲉⲓⲥ ⲓⲏⲥ ⲛⲁⲧⲁⲕⲟϥ ϩⲙ ⲡⲉⲡⲛⲁ ⲛⲣⲱϥ ⲁⲩⲱ ⲛϥⲕⲁⲧⲁⲣⲅⲉⲓ ⲙⲙⲟϥ ϩⲙ ⲡⲟⲩⲱⲛϩ ⲉⲃⲟⲗ ⲛⲧⲉϥⲡⲁⲣϩⲟⲩⲥⲓⲁ
9 Og hans tilkoma gjeng fyre seg etter Satans kraftige verknad med all kraft og teikn og under av lygni,
ⲑ̅ⲡⲁⲓ ⲉⲧⲉⲣⲉⲧⲉϥⲡⲁⲣϩⲟⲩⲥⲓⲁ ⲛⲧⲟϥ ϣⲟⲟⲡ ⲕⲁⲧⲁ ⲧⲉⲛⲉⲣⲅⲓⲁ ⲙⲡⲥⲁⲧⲁⲛⲁⲥ ϩⲛ ϭⲟⲙ ⲛⲓⲙ ⲙⲛⲙⲙⲁⲉⲓⲛ ⲙⲛ ⲛⲉϣⲡⲏⲣⲉ ⲛϭⲟⲗ
10 og med all dåring av urettferdi for deim som vert fortapte, av di dei ikkje tok imot kjærleik til sanningi, so dei kunde verta frelste.
ⲓ̅ⲁⲩⲱ ϩⲛ ⲁⲡⲁⲧⲏ ⲛⲓⲙ ⲛϫⲓ ⲛϭⲟⲛⲥ ⲛⲛⲉⲧⲛⲁⲧⲁⲕⲟ ⲉⲃⲟⲗ ϫⲉ ⲙⲡⲟⲩϣⲱⲡ ⲉⲣⲟⲟⲩ ⲛⲧⲁⲅⲁⲡⲏ ⲛⲧⲙⲉ ⲉⲧⲣⲉⲩⲟⲩϫⲁⲓ
11 Og difor sender Gud deim kraftig villfaring, so dei trur lygni,
ⲓ̅ⲁ̅ⲁⲩⲱ ⲉⲧⲃⲉ ⲡⲁⲓ ⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲛⲁⲧⲛⲛⲟⲟⲩ ⲛⲁⲩ ⲛⲟⲩⲉⲛⲉⲣⲅⲓⲁ ⲙⲡⲗⲁⲛⲏ ⲉⲧⲣⲉⲩⲡⲓⲥⲧⲉⲩⲉ ⲉⲡϭⲟⲗ
12 so alle dei skal verta dømde, som ikkje hev havt tru til sanningi, men havt hugnad i urettferdi.
ⲓ̅ⲃ̅ϫⲉ ⲉⲩⲉⲕⲣⲓⲛⲉ ⲛⲟⲩⲟⲛ ⲛⲓⲙ ⲉⲧⲉⲙⲡⲟⲩⲡⲓⲥⲧⲉⲩⲉ ⲉⲧⲙⲉ ⲁⲗⲗⲁ ⲉⲁⲩⲧⲱⲧ ⲛϩⲏⲧ ϩⲙ ⲡϫⲓ ⲛϭⲟⲛⲥ
13 Men me er skuldige til å takka Gud alltid for dykk, brør, som er elska av Herren, for di Gud frå upphavet tok dykk ut til frelsa ved helging av Anden og tru på sanningi,
ⲓ̅ⲅ̅ⲁⲛⲟⲛ ⲇⲉ ϣϣⲉ ⲉⲣⲟⲛ ⲉϣⲡϩⲙⲟⲧ ⲛⲧⲙ ⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲛⲟⲩⲟⲉⲓϣ ⲛⲓⲙ ϩⲁⲣⲱⲧⲛ ⲛⲉⲥⲛⲏⲩ ⲙⲙⲉⲣⲓⲧ ⲛⲧⲙⲡϫⲟⲉⲓⲥ ϫⲉ ⲁⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲥⲉⲧⲡ ⲧⲏⲩⲧⲛ ϫⲓⲛ ⲛϣⲟⲣⲡ ⲉⲩⲟⲩϫⲁⲓ ϩⲛ ⲟⲩⲧⲃⲃⲟ ⲙⲡⲛⲁ ⲙⲛ ⲟⲩⲡⲓⲥⲧⲓⲥ ⲛⲧⲉⲧⲙⲉ
14 som han kalla dykk til ved vårt evangelium, til å vinna vår Herre Jesu Kristi herlegdom.
ⲓ̅ⲇ̅ⲉⲁϥⲧⲉϩⲙ ⲧⲏⲩⲧⲛ ⲉⲡⲁⲓ ϩⲓⲧⲙ ⲡⲉⲛⲉⲩⲁⲅⲅⲉⲗⲓⲟⲛ ⲉⲡⲟⲩϫⲁⲓ ⲙⲡⲉⲟⲟⲩ ⲙⲡⲉⲛϫⲟⲉⲓⲥ ⲓⲏⲥ ⲡⲉⲭⲥ
15 Difor, brør, stat traust og hald fast ved dei lærdomar som de hev lært anten ved vår tale eller ved brev frå oss!
ⲓ̅ⲉ̅ⲁⲣⲁ ϭⲉ ⲛⲁⲥⲛⲏⲩ ⲁϩⲉⲣⲁⲧ ⲧⲏⲩⲧⲛ ⲛⲧⲉⲧⲛⲁⲙⲁϩⲧⲉ ⲛⲙⲡⲁⲣⲁⲇⲟⲥⲓⲥ ⲉⲛⲧⲁⲛⲧⲥⲁⲃⲉ ⲧⲏⲩⲧⲛ ⲉⲣⲟⲟⲩ ⲉⲓⲧⲉ ϩⲓⲧⲙ ⲡϣⲁϫⲉ ⲉⲓⲧⲉ ϩⲓⲧⲛ ⲛⲉⲛⲉⲡⲓⲥⲧⲟⲗⲏ
16 Men han vår Herre Jesus Kristus, og Gud, vår Fader, som elska oss og gav oss ei æveleg trøyst og ei god von i nåde, (aiōnios g166)
ⲓ̅ⲋ̅ⲛⲧⲟϥ ⲇⲉ ⲡⲉⲛϫⲟⲉⲓⲥ ⲓⲏⲥ ⲡⲉⲭⲥ ⲁⲩⲱ ⲡⲛⲟⲩⲧⲉ ⲡⲉⲛⲉⲓⲱⲧ ⲡⲁⲓ ⲉⲛⲧⲁϥⲙⲉⲣⲓⲧⲛ ⲁⲩⲱ ⲁϥϯ ⲛⲁⲛ ⲛⲟⲩⲥⲟⲡⲥ ⲛϣⲁ ⲉⲛⲉϩ ⲁⲩⲱ ⲟⲩϩⲉⲗⲡⲓⲥ ⲉⲛⲁⲛⲟⲩⲥ ϩⲛ ⲟⲩⲭⲁⲣⲓⲥ (aiōnios g166)
17 han trøyste dykkar hjarto og styrkje dykk i all god gjerning og tale!
ⲓ̅ⲍ̅ⲉϥⲉⲡⲁⲣⲁⲕⲁⲗⲉⲓ ⲛⲛⲉⲧⲛϩⲏⲧ ⲁⲩⲱ ⲛϥⲧⲁϫⲣⲉ ⲧⲏⲩⲧⲛ ϩⲛ ϩⲱⲃ ⲛⲓⲙ ⲙⲛ ⲡϣⲁϫⲉ ⲉⲧⲛⲁⲛⲟⲩϥ
