2 Samuel 22
1 David kvad dette kvædet åt Herren då Herren hadde frelst honom frå alle uvenerne sine, og frå Saul:
Dawid wypowiedział PANU słowa tej pieśni w dniu, gdy PAN go wybawił z rąk wszystkich jego wrogów i z ręki Saula;
2 «Herren er mitt berg og mi festning og min frelsar.
Powiedział: PAN jest moją skałą, moją twierdzą i moim wybawicielem.
3 Gud er mitt berg som eg flyr til! Min skjold og mitt frelseshorn Mi høge borg! mi livd! Frelsaren min som friar meg ifrå vald!
Bóg moją opoką, której będę ufał, moją tarczą i rogiem mojego zbawienia, moją wieżą i moją ucieczką, moim zbawicielem; wybawiasz mnie od przemocy.
4 Eg kallar på Herren, den høglova: Frå fiendarne mine frelsar han meg.
Wzywałem PANA, [który jest] godny chwały, a będę wybawiony od moich wrogów.
5 Daudens brot og brand kringsette meg. Straumar av vondskap skræmde meg.
Ogarnęły mnie bowiem boleści śmierci i zatrwożyły mnie potoki bezbożnych.
Boleści piekła mnie oplotły, pochwyciły mnie sidła śmierci. (Sheol h7585)
7 Men Herren kalla eg på i mi trengsla, eg ropa til min Gud. Han høyrde frå templet sitt røysti mi, mitt rop rakk fram til øyro hans.
W moim utrapieniu wzywałem PANA i wołałem do mojego Boga. Ze swojej świątyni usłyszał mój głos, a moje wołanie [dotarło] do jego uszu.
8 Jordi skok seg og skalv, himmelens grunnvollar dirra, Dei skok seg, for harmen hans loga upp:
Wtedy ziemia poruszyła się i zadrżała, a posady nieba zatrzęsły się i zachwiały od jego gniewu.
9 Røyk steig upp frå nasen hans, eld frå munnen hans åt ikring seg, gloande kol loga frå honom.
Z jego nozdrzy unosił się dym, z jego ust [buchnął] ogień trawiący, węgle zapaliły się od niego.
10 Han lægde himmelen og steig ned, med kolmyrker under føterne sine.
Nachylił niebiosa i zstąpił, a ciemność [była] pod jego stopami.
11 Han for fram på kerub og flaug og sveiv på vengjerne åt vinden.
Dosiadł cherubina i latał, i ukazał się na skrzydłach wiatru.
12 Myrkret gjorde han til åklæde kring seg, tjeldet hans var myrke vatn, tjukke skyer.
Z ciemności uczynił wokół siebie namiot, z ciemnych wód i z gęstych obłoków nieba.
13 Frå glansen fyre andlitet hans brann gloande kol.
Od jego blasku rozpaliły się węgle ogniste.
14 Herren tora i himmelen, den Høgste let høyra si røyst:
Zagrzmiał PAN z nieba, Najwyższy wydał swój głos.
15 Pilerne sine skaut han og spreidde deim, eldingar sende han og fortulla deim.
Wypuścił strzały i rozproszył ich; błyskawicę – i ich rozgromił.
16 Djupålarne i havet kom upp i dagen, grunnvollarne i jordi vart berrsynte ved Herrens trugsmål, ved andepusten frå hans nase.
I ukazały się głębiny morza, i odsłoniły się fundamenty świata od upomnienia PANA, od podmuchu tchnienia jego nozdrzy.
17 Han rette ut handi frå høgdi og greip meg, han drog meg upp or store vatn.
Posłał z wysoka, chwycił mnie, wyciągnął z wielkich wód.
18 Han frelste meg frå min megtige fiende, frå uvenern’ mine, dei var meg for sterke.
Ocalił mnie od mojego potężnego wroga i od tych, którzy mnie nienawidzą, choć byli ode mnie mocniejsi.
19 Dei for imot meg på motgangsdagen; men Herren vart studnaden min.
Zaskoczyli mnie w dniu mego utrapienia, lecz PAN był moją podporą.
20 Han førde meg ut i vidt rom. Han frelste meg, for han hadde hugnad i meg.
Wyprowadził mnie na miejsce przestronne, wybawił mnie, bo mnie sobie upodobał.
21 Herren gjorde med meg etter rettferdi mi, han lønte meg etter reinleiken i henderne mine.
Nagrodził mnie PAN według mojej sprawiedliwości, oddał mi według czystości moich rąk.
22 For eg tok vare på Herrens vegar, fall ikkje i vondskap frå min Gud.
Strzegłem bowiem dróg PANA i nie odstąpiłem niegodziwie od mojego Boga.
23 Nei, alle hans rettar hadde eg for auga, bodordi hans veik eg ikkje ifrå.
Bo miałem przed oczyma wszystkie jego nakazy i od jego praw się nie odwróciłem.
24 So var eg ulastande for honom og tok meg i vare for mi synd.
Byłem wobec niego nienaganny i wystrzegałem się swojej nieprawości.
25 Og Herren lønte meg etter mi rettferd, etter reinleiken min for hans augo.
Dlatego oddał mi PAN według mojej sprawiedliwości, według mojej czystości przed jego oczyma.
26 Mot den godlyndte syner du deg godlyndt, mot ulastande kjempa ulastande.
[Ty] z miłosiernym miłosiernie się obejdziesz, a z człowiekiem nienagannym postąpisz nienagannie.
27 Mot den reine syner du deg rein, mot den rangsnudde syner du deg rang.
Wobec czystego okażesz się czysty, a wobec przewrotnego postąpisz przewrotnie.
28 For du frelsar arme folk, men augo dine er mot dei ovmodige til å tvinga deim ned.
Lecz wybawiasz lud strapiony, a twoje oczy [są] na wyniosłych, by ich poniżać.
29 For du er mi lampa, Herre, og Herren gjer myrkret mitt bjart.
Ty bowiem jesteś moją pochodnią, o PANIE; PAN rozjaśni moje ciemności.
30 Ved deg eg renner mot herflokkar, ved min Gud stormar eg murar.
Bo z tobą przebiłem się przez wojsko, z moim Bogiem przeskoczyłem mur.
31 Gud, ulastande er hans veg; Herrens ord er skirt, han er ein skjold for alle deim som flyr til honom.
Droga Boga jest doskonała, słowo PANA w ogniu wypróbowane. Tarczą jest dla wszystkich, którzy mu ufają.
32 For kven er Gud forutan Herren? Kven er eit berg utan vår Gud?
Bo któż [jest] Bogiem oprócz PANA? Któż skałą oprócz naszego Boga?
33 Gud, han som gyrder meg med kraft, og leider den ulastande på hans veg,
Bóg [jest] moją siłą i mocą, on czyni doskonałą moją drogę.
34 som gjev meg føter liksom hindarne, og set meg upp på høgderne mine,
Moje nogi czyni jak u łani i stawia mnie na wyżynach.
35 som lærer henderne mine upp til strid, so armarne spenner koparbogen.
Ćwiczy moje ręce do walki, tak że mogę kruszyć spiżowy łuk swymi ramionami.
36 Du gav meg frelsa di til skjold, og småminkingi di ho gjorde meg stor.
Dałeś mi też tarczę swego zbawienia, a twoja dobrotliwość uczyniła mnie wielkim.
37 Du gjorde rom for stigi mine, og oklo mine vagga ikkje.
Rozszerzyłeś ścieżkę dla mych kroków, tak że moje stopy się nie zachwiały.
38 Eg forfylgde fiendarne mine og tynte deim. Eg vende ikkje um fyrr eg fekk gjort ende på deim.
Ścigałem moich wrogów i wytraciłem ich, nie zawróciłem, aż ich nie wyniszczyłem.
39 Eg gjorde ende på deim og slo deim i knas, so dei vann ikkje reisa seg. Dei fall under føterne mine.
I wyniszczyłem ich, i powaliłem, tak że nie mogli powstać, upadli pod moje stopy.
40 Du gyrde meg med kraft til striden. Du bøygde motmennern’ mine under meg.
Przepasałeś mnie mocą do walki, powaliłeś pod moje stopy moich przeciwników.
41 Fiendarne mine let du snu ryggen til meg, deim som hatar meg, rudde eg ut.
Zmuszałeś moich wrogów do ucieczki, abym wykorzenił tych, którzy mnie nienawidzą.
42 Dei såg seg um - men ingen frelste - til Herren, men han svara deim ikkje.
Patrzyli, lecz nie było nikogo, kto by ich wybawił; [spoglądali] na PANA, lecz ich nie wysłuchał.
43 Eg smuldra deim som dust på jordi; som søyla på gator krasa eg deim; eg trakka deim ned.
Starłem ich jak proch ziemi, zdeptałem ich jak błoto na ulicach, rozrzuciłem ich.
44 Du frelste meg ut or mitt folks ufred, til hovud for heidningar vara du meg; folk som eg ikkje kjende, tente meg.
Ty wyzwoliłeś mnie od kłótni ludzkich, zachowałeś mnie, abym był głową narodów. Będzie mi służył lud, [którego] nie znałem.
45 Ukjende folk smeikte for meg, ved gjetordet um meg lydde dei meg.
Cudzoziemcy będą udawać uległość. Jak tylko usłyszą, będą mi posłuszni.
46 Ja, framandfolk visna av, gjekk skjelvande ut or borgerne sine.
Cudzoziemcy zmarnieją i będą drżeć w swoich warowniach.
47 Herren liver! lova vere han, mitt berg! Ja, upphøgd vere Gud, mitt frelse-berg,
PAN żyje, niech będzie błogosławiona moja skała, niech będzie wywyższony Bóg, skała mojego zbawienia.
48 Gud som gjev meg hemn, legg folkeslag under meg
Bóg dokonuje za mnie zemsty i poddaje mi narody;
49 og fører meg ut frå fiendarne mine! Ja - du som lyfter meg høgt yver motmennern’ mine og bergar meg undan frå valdsmanns hand!
Wyprowadza mnie spośród moich wrogów. Ty wywyższyłeś mnie ponad moich przeciwników, ocaliłeś mnie od gwałtownika.
50 Difor, Herre, vil eg prisa deg millom heidningarn’, og lovsyngja ditt namn.
Dlatego będę cię, PANIE, sławił wśród narodów i będę śpiewał twojemu imieniu.
51 For han gjer kongen sin sigersæl, gjer miskunn mot honom han salva, mot David og ætti hans til æveleg tid.»
[On jest] wieżą zbawienia dla swego króla i na wieki okazuje miłosierdzie swemu pomazańcowi Dawidowi i jego potomstwu.
