< 2 Samuel 22 >

1 David kvad dette kvædet åt Herren då Herren hadde frelst honom frå alle uvenerne sine, og frå Saul:
وقتی که خداوند داوود را از دست شائول و دشمنان دیگرش رهانید، او این سرود را برای خداوند سرایید:
2 «Herren er mitt berg og mi festning og min frelsar.
خداوند قلعهٔ من است. او صخرهٔ من است و مرا نجات می‌بخشد.
3 Gud er mitt berg som eg flyr til! Min skjold og mitt frelseshorn Mi høge borg! mi livd! Frelsaren min som friar meg ifrå vald!
خدایم صخرهٔ محکمی است که به آن پناه می‌برم. او همچون سپر از من محافظت می‌کند، به من پناه می‌دهد و با قدرتش مرا می‌رهاند. نجا‌ت‌دهندۀ من، مرا از ظلم می‌رهاند.
4 Eg kallar på Herren, den høglova: Frå fiendarne mine frelsar han meg.
او را به کمک خواهم طلبید و از چنگ دشمنان رهایی خواهم یافت. ای خداوند تو شایستهٔ پرستش هستی!
5 Daudens brot og brand kringsette meg. Straumar av vondskap skræmde meg.
مرگ، مرا در چنگال خود گرفتار کرده بود و موجهای ویرانگرش مرا در بر گرفته بود.
6 Helheims reip var snørde ikring meg. Daudsens snaror fanga meg. (Sheol h7585)
مرگ برای من دام نهاده بود تا مرا به کام خود بکشد. (Sheol h7585)
7 Men Herren kalla eg på i mi trengsla, eg ropa til min Gud. Han høyrde frå templet sitt røysti mi, mitt rop rakk fram til øyro hans.
اما من در این پریشانی به سوی خداوند فریاد برآوردم و از خدایم کمک خواستم. فریاد من به گوش او رسید و او از خانهٔ مقدّسش نالهٔ مرا شنید.
8 Jordi skok seg og skalv, himmelens grunnvollar dirra, Dei skok seg, for harmen hans loga upp:
آنگاه زمین تکان خورد و لرزید و بنیاد آسمان مرتعش شد و به لرزه درآمد، زیرا خداوند به خشم آمده بود.
9 Røyk steig upp frå nasen hans, eld frå munnen hans åt ikring seg, gloande kol loga frå honom.
دود از بینی او برآمد و شعله‌های سوزانندهٔ آتش از دهانش زبانه کشید.
10 Han lægde himmelen og steig ned, med kolmyrker under føterne sine.
او آسمان را شکافت و نزول کرد، زیر پایش ابرهای سیاه قرار داشت.
11 Han for fram på kerub og flaug og sveiv på vengjerne åt vinden.
بر ارابهٔ آسمانی خویش سوار شد و با سرعت باد پرواز نمود.
12 Myrkret gjorde han til åklæde kring seg, tjeldet hans var myrke vatn, tjukke skyer.
او خود را با تاریکی پوشاند و ابرهای غلیظ و پر آب او را احاطه کردند.
13 Frå glansen fyre andlitet hans brann gloande kol.
درخشندگی حضور او، شعله‌های آتش پدید آورد.
14 Herren tora i himmelen, den Høgste let høyra si røyst:
آنگاه خداوند، خدای متعال، با صدای رعدآسا از آسمان سخن گفت.
15 Pilerne sine skaut han og spreidde deim, eldingar sende han og fortulla deim.
او با تیرهای آتشین خود، دشمنانم را پراکنده و پریشان ساخت.
16 Djupålarne i havet kom upp i dagen, grunnvollarne i jordi vart berrsynte ved Herrens trugsmål, ved andepusten frå hans nase.
آنگاه به فرمان او آب دریا به عقب رفت و با دمیدن نفس خداوند خشکی پدید آمد.
17 Han rette ut handi frå høgdi og greip meg, han drog meg upp or store vatn.
خداوند از آسمان دست خود را دراز کرد و مرا از اعماق آبهای بسیار بیرون کشید.
18 Han frelste meg frå min megtige fiende, frå uvenern’ mine, dei var meg for sterke.
مرا از چنگ دشمنان نیرومندی که از من تواناتر بودند، رهانید
19 Dei for imot meg på motgangsdagen; men Herren vart studnaden min.
وقتی در سختی و پریشانی بودم، دشمنان بر من هجوم آوردند، اما خداوند مرا حفظ کرد.
20 Han førde meg ut i vidt rom. Han frelste meg, for han hadde hugnad i meg.
او مرا به جای امنی برد، او مرا نجات داد، زیرا مرا دوست می‌داشت.
21 Herren gjorde med meg etter rettferdi mi, han lønte meg etter reinleiken i henderne mine.
خداوند پاداش درستکاری و پاکی مرا داده است،
22 For eg tok vare på Herrens vegar, fall ikkje i vondskap frå min Gud.
زیرا از دستورهای خداوند اطاعت نموده‌ام و به خدای خود گناه نورزیده‌ام.
23 Nei, alle hans rettar hadde eg for auga, bodordi hans veik eg ikkje ifrå.
همهٔ احکامش را بجا آورده‌ام و از فرمان او سرپیچی نکرده‌ام.
24 So var eg ulastande for honom og tok meg i vare for mi synd.
در نظر خداوند بی‌عیب بوده‌ام، خود را از گناه دور نگاه داشته‌ام.
25 Og Herren lønte meg etter mi rettferd, etter reinleiken min for hans augo.
خداوند به من پاداش داده است، زیرا در نظر او پاک و درستکار بوده‌ام.
26 Mot den godlyndte syner du deg godlyndt, mot ulastande kjempa ulastande.
خدایا، تو نسبت به کسانی که به تو وفادارند، امین هستی و کسانی را که کاملند محبت می‌کنی.
27 Mot den reine syner du deg rein, mot den rangsnudde syner du deg rang.
به اشخاص پاک، خود را پاک نشان می‌دهی، ولی با اشخاص حیله‌گر، به زیرکی رفتار می‌کنی.
28 For du frelsar arme folk, men augo dine er mot dei ovmodige til å tvinga deim ned.
تو افتادگان را نجات می‌دهی، اما متکبران را سرنگون می‌کنی.
29 For du er mi lampa, Herre, og Herren gjer myrkret mitt bjart.
ای خداوند، تو نور من هستی، تو تاریکی مرا به روشنایی تبدیل می‌کنی.
30 Ved deg eg renner mot herflokkar, ved min Gud stormar eg murar.
با کمک تو به سپاهیان دشمن حمله خواهم برد و قلعه‌های آنها را در هم خواهم کوبید.
31 Gud, ulastande er hans veg; Herrens ord er skirt, han er ein skjold for alle deim som flyr til honom.
اعمال خداوند کامل و بی‌نقص است و وعده‌های او پاک و قابل اعتماد! خداوند از کسانی که به او پناه می‌برند مانند سپر محافظت می‌کند.
32 For kven er Gud forutan Herren? Kven er eit berg utan vår Gud?
کیست خدا غیر از یهوه و کیست صخرهٔ مستحکم غیر از خدای ما؟
33 Gud, han som gyrder meg med kraft, og leider den ulastande på hans veg,
خدا به من قوت می‌بخشد و در راههایی که می‌روم مرا حفظ می‌کند.
34 som gjev meg føter liksom hindarne, og set meg upp på høgderne mine,
پاهایم را چون پاهای آهو می‌گرداند تا بتوانم بر بلندیها بایستم.
35 som lærer henderne mine upp til strid, so armarne spenner koparbogen.
او دستهای مرا برای جنگ تقویت می‌کند تا بتوانم کمان مفرغین را خم کنم.
36 Du gav meg frelsa di til skjold, og småminkingi di ho gjorde meg stor.
خداوندا، تو با سپرت مرا نجات داده‌ای، و از لطف توست که به این عظمت رسیده‌ام.
37 Du gjorde rom for stigi mine, og oklo mine vagga ikkje.
زمین زیر پایم را وسیع ساخته‌ای تا نلغزم.
38 Eg forfylgde fiendarne mine og tynte deim. Eg vende ikkje um fyrr eg fekk gjort ende på deim.
دشمنانم را تعقیب می‌کنم و آنها را شکست می‌دهم و تا آنها را از بین نبرم، باز نمی‌گردم.
39 Eg gjorde ende på deim og slo deim i knas, so dei vann ikkje reisa seg. Dei fall under føterne mine.
آنها را چنان بر زمین می‌کوبم که زیر پاهایم بیفتند و برنخیزند.
40 Du gyrde meg med kraft til striden. Du bøygde motmennern’ mine under meg.
تو برای جنگیدن مرا قوت بخشیده‌ای و دشمنانم را زیر پاهای من انداخته‌ای.
41 Fiendarne mine let du snu ryggen til meg, deim som hatar meg, rudde eg ut.
تو آنها را وادار به عقب‌نشینی و فرار می‌نمایی و من آنها را نابود می‌کنم.
42 Dei såg seg um - men ingen frelste - til Herren, men han svara deim ikkje.
فریاد برمی‌آورند، ولی کسی نیست که آنها را برهاند. از خداوند کمک می‌خواهند، اما او نیز به داد ایشان نمی‌رسد.
43 Eg smuldra deim som dust på jordi; som søyla på gator krasa eg deim; eg trakka deim ned.
من آنها را خرد کرده، به صورت غبار درمی‌آورم، و آنها را مانند گل کوچه‌ها لگدمال می‌کنم.
44 Du frelste meg ut or mitt folks ufred, til hovud for heidningar vara du meg; folk som eg ikkje kjende, tente meg.
تو مرا از شورش قومم نجات داده‌ای و مرا رهبر قومها ساخته‌ای. مردمی که قبلاً آنها را نمی‌شناختم اکنون مرا خدمت می‌کنند.
45 Ukjende folk smeikte for meg, ved gjetordet um meg lydde dei meg.
بیگانه‌ها در حضور من سر تعظیم فرود می‌آورند و به محض شنیدن دستورهایم، آنها را اجرا می‌کنند.
46 Ja, framandfolk visna av, gjekk skjelvande ut or borgerne sine.
آنها روحیهٔ خود را باخته‌اند و با ترس و لرز از قلعه‌های خود بیرون می‌آیند.
47 Herren liver! lova vere han, mitt berg! Ja, upphøgd vere Gud, mitt frelse-berg,
خداوند زنده است! شکر و سپاس بر خدای متعال باد که صخرهٔ نجات من است!
48 Gud som gjev meg hemn, legg folkeslag under meg
خدایی که انتقام مرا می‌گیرد، قومها را مغلوب من می‌گرداند،
49 og fører meg ut frå fiendarne mine! Ja - du som lyfter meg høgt yver motmennern’ mine og bergar meg undan frå valdsmanns hand!
و مرا از چنگ دشمنان می‌رهاند. خداوندا، تو مرا بر دشمنانم پیروز گردانیدی و از دست ظالمان رهایی دادی.
50 Difor, Herre, vil eg prisa deg millom heidningarn’, og lovsyngja ditt namn.
ای خداوند، تو را در میان قومها خواهم ستود و در وصف تو خواهم سرایید.
51 For han gjer kongen sin sigersæl, gjer miskunn mot honom han salva, mot David og ætti hans til æveleg tid.»
خدا پیروزیهای بزرگی نصیب پادشاه برگزیدهٔ خود، داوود، می‌سازد، و بر او و نسلش همیشه رحمت می‌فرماید.

< 2 Samuel 22 >