2 Samuel 22
1 David kvad dette kvædet åt Herren då Herren hadde frelst honom frå alle uvenerne sine, og frå Saul:
locutus est autem David Domino verba carminis huius in die qua liberavit eum Dominus de manu omnium inimicorum suorum et de manu Saul
2 «Herren er mitt berg og mi festning og min frelsar.
et ait Dominus petra mea et robur meum et salvator meus
3 Gud er mitt berg som eg flyr til! Min skjold og mitt frelseshorn Mi høge borg! mi livd! Frelsaren min som friar meg ifrå vald!
Deus meus fortis meus sperabo in eum scutum meum et cornu salutis meae elevator meus et refugium meum salvator meus de iniquitate liberabis me
4 Eg kallar på Herren, den høglova: Frå fiendarne mine frelsar han meg.
laudabilem invocabo Dominum et ab inimicis meis salvus ero
5 Daudens brot og brand kringsette meg. Straumar av vondskap skræmde meg.
quia circumdederunt me contritiones mortis torrentes Belial terruerunt me
funes inferi circumdederunt me praevenerunt me laquei mortis (Sheol h7585)
7 Men Herren kalla eg på i mi trengsla, eg ropa til min Gud. Han høyrde frå templet sitt røysti mi, mitt rop rakk fram til øyro hans.
in tribulatione mea invocabo Dominum et ad Deum meum clamabo et exaudiet de templo suo vocem meam et clamor meus veniet ad aures eius
8 Jordi skok seg og skalv, himmelens grunnvollar dirra, Dei skok seg, for harmen hans loga upp:
commota est et contremuit terra fundamenta montium concussa sunt et conquassata quoniam iratus est
9 Røyk steig upp frå nasen hans, eld frå munnen hans åt ikring seg, gloande kol loga frå honom.
ascendit fumus de naribus eius et ignis de ore eius voravit carbones incensi sunt ab eo
10 Han lægde himmelen og steig ned, med kolmyrker under føterne sine.
et inclinavit caelos et descendit et caligo sub pedibus eius
11 Han for fram på kerub og flaug og sveiv på vengjerne åt vinden.
et ascendit super cherubin et volavit et lapsus est super pinnas venti
12 Myrkret gjorde han til åklæde kring seg, tjeldet hans var myrke vatn, tjukke skyer.
posuit tenebras in circuitu suo latibulum cribrans aquas de nubibus caelorum
13 Frå glansen fyre andlitet hans brann gloande kol.
prae fulgore in conspectu eius succensi sunt carbones ignis
14 Herren tora i himmelen, den Høgste let høyra si røyst:
tonabit de caelis Dominus et Excelsus dabit vocem suam
15 Pilerne sine skaut han og spreidde deim, eldingar sende han og fortulla deim.
misit sagittas et dissipavit eos fulgur et consumpsit eos
16 Djupålarne i havet kom upp i dagen, grunnvollarne i jordi vart berrsynte ved Herrens trugsmål, ved andepusten frå hans nase.
et apparuerunt effusiones maris et revelata sunt fundamenta orbis ab increpatione Domini ab inspiratione spiritus furoris eius
17 Han rette ut handi frå høgdi og greip meg, han drog meg upp or store vatn.
misit de excelso et adsumpsit me extraxit me de aquis multis
18 Han frelste meg frå min megtige fiende, frå uvenern’ mine, dei var meg for sterke.
liberavit me ab inimico meo potentissimo ab his qui oderant me quoniam robustiores me erant
19 Dei for imot meg på motgangsdagen; men Herren vart studnaden min.
praevenit me in die adflictionis meae et factus est Dominus firmamentum meum
20 Han førde meg ut i vidt rom. Han frelste meg, for han hadde hugnad i meg.
et eduxit me in latitudinem liberavit me quia placuit ei
21 Herren gjorde med meg etter rettferdi mi, han lønte meg etter reinleiken i henderne mine.
retribuet mihi Dominus secundum iustitiam meam et secundum munditiam manuum mearum reddet mihi
22 For eg tok vare på Herrens vegar, fall ikkje i vondskap frå min Gud.
quia custodivi vias Domini et non egi impie a Deo meo
23 Nei, alle hans rettar hadde eg for auga, bodordi hans veik eg ikkje ifrå.
omnia enim iudicia eius in conspectu meo et praecepta eius non amovi a me
24 So var eg ulastande for honom og tok meg i vare for mi synd.
et ero perfectus cum eo et custodiam me ab iniquitate mea
25 Og Herren lønte meg etter mi rettferd, etter reinleiken min for hans augo.
et restituet Dominus mihi secundum iustitiam meam et secundum munditiam manuum mearum in conspectu oculorum suorum
26 Mot den godlyndte syner du deg godlyndt, mot ulastande kjempa ulastande.
cum sancto sanctus eris et cum robusto perfectus
27 Mot den reine syner du deg rein, mot den rangsnudde syner du deg rang.
cum electo electus eris et cum perverso perverteris
28 For du frelsar arme folk, men augo dine er mot dei ovmodige til å tvinga deim ned.
et populum pauperem salvum facies oculisque tuis excelsos humiliabis
29 For du er mi lampa, Herre, og Herren gjer myrkret mitt bjart.
quia tu lucerna mea Domine et Domine inluminabis tenebras meas
30 Ved deg eg renner mot herflokkar, ved min Gud stormar eg murar.
in te enim curram accinctus in Deo meo transiliam murum
31 Gud, ulastande er hans veg; Herrens ord er skirt, han er ein skjold for alle deim som flyr til honom.
Deus inmaculata via eius eloquium Domini igne examinatum scutum est omnium sperantium in se
32 For kven er Gud forutan Herren? Kven er eit berg utan vår Gud?
quis est deus praeter Dominum et quis fortis praeter Deum nostrum
33 Gud, han som gyrder meg med kraft, og leider den ulastande på hans veg,
Deus qui accingit me fortitudine et conplanavit perfectam viam meam
34 som gjev meg føter liksom hindarne, og set meg upp på høgderne mine,
coaequans pedes meos cervis et super excelsa mea statuens me
35 som lærer henderne mine upp til strid, so armarne spenner koparbogen.
docens manus meas ad proelium et conponens quasi arcum aereum brachia mea
36 Du gav meg frelsa di til skjold, og småminkingi di ho gjorde meg stor.
dedisti mihi clypeum salutis tuae et mansuetudo mea multiplicavit me
37 Du gjorde rom for stigi mine, og oklo mine vagga ikkje.
dilatabis gressus meos subtus me et non deficient tali mei
38 Eg forfylgde fiendarne mine og tynte deim. Eg vende ikkje um fyrr eg fekk gjort ende på deim.
persequar inimicos meos et conteram et non revertar donec consumam eos
39 Eg gjorde ende på deim og slo deim i knas, so dei vann ikkje reisa seg. Dei fall under føterne mine.
consumam eos et confringam ut non consurgant cadent sub pedibus meis
40 Du gyrde meg med kraft til striden. Du bøygde motmennern’ mine under meg.
accinxisti me fortitudine ad proelium incurvabis resistentes mihi sub me
41 Fiendarne mine let du snu ryggen til meg, deim som hatar meg, rudde eg ut.
inimicos meos dedisti mihi dorsum odientes me et disperdam eos
42 Dei såg seg um - men ingen frelste - til Herren, men han svara deim ikkje.
clamabunt et non erit qui salvet ad Dominum et non exaudiet eos
43 Eg smuldra deim som dust på jordi; som søyla på gator krasa eg deim; eg trakka deim ned.
delebo eos ut pulverem terrae quasi lutum platearum comminuam eos atque conpingam
44 Du frelste meg ut or mitt folks ufred, til hovud for heidningar vara du meg; folk som eg ikkje kjende, tente meg.
salvabis me a contradictionibus populi mei custodies in caput gentium populus quem ignoro serviet mihi
45 Ukjende folk smeikte for meg, ved gjetordet um meg lydde dei meg.
filii alieni resistent mihi auditu auris oboedient mihi
46 Ja, framandfolk visna av, gjekk skjelvande ut or borgerne sine.
filii alieni defluxerunt et contrahentur in angustiis suis
47 Herren liver! lova vere han, mitt berg! Ja, upphøgd vere Gud, mitt frelse-berg,
vivit Dominus et benedictus Deus meus et exaltabitur Deus fortis salutis meae
48 Gud som gjev meg hemn, legg folkeslag under meg
Deus qui das vindictas mihi et deicis populos sub me
49 og fører meg ut frå fiendarne mine! Ja - du som lyfter meg høgt yver motmennern’ mine og bergar meg undan frå valdsmanns hand!
qui educis me ab inimicis meis et a resistentibus mihi elevas me a viro iniquo liberabis me
50 Difor, Herre, vil eg prisa deg millom heidningarn’, og lovsyngja ditt namn.
propterea confitebor tibi Domine in gentibus et nomini tuo cantabo
51 For han gjer kongen sin sigersæl, gjer miskunn mot honom han salva, mot David og ætti hans til æveleg tid.»
magnificanti salutes regis sui et facienti misericordiam christo suo David et semini eius in sempiternum
