2 Samuel 22
1 David kvad dette kvædet åt Herren då Herren hadde frelst honom frå alle uvenerne sine, og frå Saul:
Kinanta ni David ti linaon daytoy a kanta kenni Yahweh iti aldaw a panangispal ni Yahweh kenkuana manipud iti ima dagiti amin a kabusorna, ken manipud iti ima ni Saul.
2 «Herren er mitt berg og mi festning og min frelsar.
Nagkararag isuna, “Ni Yahweh ti dakkel a bato a sarikedkedko, ti mangispal kaniak.
3 Gud er mitt berg som eg flyr til! Min skjold og mitt frelseshorn Mi høge borg! mi livd! Frelsaren min som friar meg ifrå vald!
Ti Dios ti dakkel a bato a sarikedkedko. Kumamkamangak kenkuana. Isuna ti salaknibko, ti sara iti pannakaisalakanko, ti kalasagko ken ti pagkamkamangak, ti mangisalakan kaniak manipud iti kinaranggas.
4 Eg kallar på Herren, den høglova: Frå fiendarne mine frelsar han meg.
Umawagak kenni Yahweh, a maikari a padayawan, ket maisalakanakto manipud kadagiti kabusorko.
5 Daudens brot og brand kringsette meg. Straumar av vondskap skræmde meg.
Gapu ta linikmotnak dagiti dalluyon ni patay. Kasla riningbawannak ti napegges a danum ti kinaawan serserbi.
Pinulipulandak dagiti tali ti sheol; sinilloannak dagiti palab-og ni patay. (Sheol h7585)
7 Men Herren kalla eg på i mi trengsla, eg ropa til min Gud. Han høyrde frå templet sitt røysti mi, mitt rop rakk fram til øyro hans.
Iti pannakariribukko immawagak kenni Yahweh; immawagak iti Diosko; nangngegna ti timekko manipud iti templona, ket nakadanun kadagiti lapayagna ti panagkiddawko iti tulong.
8 Jordi skok seg og skalv, himmelens grunnvollar dirra, Dei skok seg, for harmen hans loga upp:
Ket naggingined ti daga ken nagunggon. Nagunggon ken nagindayon dagiti pundasion dagiti langlangit, gapu ta nakapungtot ti Dios.
9 Røyk steig upp frå nasen hans, eld frå munnen hans åt ikring seg, gloande kol loga frå honom.
Rimmuar ti asuk manipud kadagiti abut ti agongna, ken rimmuar ti gumilgil-ayab nga apuy iti ngiwatna. Napasgedan dagiti beggang babaen iti daytoy.
10 Han lægde himmelen og steig ned, med kolmyrker under føterne sine.
Linuktanna dagiti langlangit ket bimmaba isuna, ket adda napuskol a kinasipnget iti babaen dagiti sakana.
11 Han for fram på kerub og flaug og sveiv på vengjerne åt vinden.
Nagsakay isuna iti kerubin ket timmayab. Nakitada nga agtaytayab isuna a nakalugan kadagiti payyak ti angin.
12 Myrkret gjorde han til åklæde kring seg, tjeldet hans var myrke vatn, tjukke skyer.
Ket pinagbalinna ti sipnget a kasla tolda iti aglawlawna, agur-urnong iti napigsa a tudo dagiti ulep iti tangatang.
13 Frå glansen fyre andlitet hans brann gloande kol.
Manipud iti kimat iti sangoananna ket natinnag dagiti dumardarang a beggang.
14 Herren tora i himmelen, den Høgste let høyra si røyst:
Naggurruod ni Yahweh manipud kadagiti langlangit. Nagpukkaw ti Kangangatoan.
15 Pilerne sine skaut han og spreidde deim, eldingar sende han og fortulla deim.
Nangibiat isuna kadagiti pana ken winarawarana dagiti kabusorna— kadagiti kanabsiit ti kimat, winarawarana ida.
16 Djupålarne i havet kom upp i dagen, grunnvollarne i jordi vart berrsynte ved Herrens trugsmål, ved andepusten frå hans nase.
Ket nagparang dagiti pagayusan ti danum; nawaknitan dagiti pundasion ti lubong iti panagpukkaw ni Yahweh para iti gubat, iti napigsa nga anges manipud kadagiti abut ti agongna.
17 Han rette ut handi frå høgdi og greip meg, han drog meg upp or store vatn.
Ginaw-atnak manipud iti ngato; ket iniggamannak! Ginuyodnak manipud iti naapres a danum.
18 Han frelste meg frå min megtige fiende, frå uvenern’ mine, dei var meg for sterke.
Inispalnak manipud iti napigsa a kabusorko, manipud kadagiti nanggura kaniak, gapu ta napigsada unay para kaniak.
19 Dei for imot meg på motgangsdagen; men Herren vart studnaden min.
Dinarupdak iti aldaw ti pannakariribukko, ngem ni Yahweh ti timmulong kaniak.
20 Han førde meg ut i vidt rom. Han frelste meg, for han hadde hugnad i meg.
Inruarnak pay iti nalawa a nawaya a lugar. Insalakannak gapu ta naay-ayo isuna kaniak.
21 Herren gjorde med meg etter rettferdi mi, han lønte meg etter reinleiken i henderne mine.
Ginungunaannak ni Yahweh segun iti kinalintegko; insublinak iti sigud a kasasaadko segun iti kinadalus dagiti imak.
22 For eg tok vare på Herrens vegar, fall ikkje i vondskap frå min Gud.
Gapu ta tinungpalko dagiti wagas ni Yahweh ken saanak a nagtignay a sidadangkes babaen iti panangtallikodko iti Diosko.
23 Nei, alle hans rettar hadde eg for auga, bodordi hans veik eg ikkje ifrå.
Ta saanko a tinallikudan dagiti amin a lintegna nga adda iti sangoanak; kasta met dagiti bilbilinna.
24 So var eg ulastande for honom og tok meg i vare for mi synd.
Ket awan met pakababalawak iti imatangna, ken inyadayok ti bagik iti basol.
25 Og Herren lønte meg etter mi rettferd, etter reinleiken min for hans augo.
Isu nga insublinak ni Yahweh iti sigud a kasasaadko segun iti kinalintegko, segun iti kinadalusko iti imatangna.
26 Mot den godlyndte syner du deg godlyndt, mot ulastande kjempa ulastande.
Iti daydiay a napudno, ipakitam a napudnoka; iti maysa a tao nga awan pakababalawanna, ipakitam ti bagim nga awan pakababalawanna.
27 Mot den reine syner du deg rein, mot den rangsnudde syner du deg rang.
Iti nadalus, ipakpakitam ti bagim a nadalus, ngem naungetka kadagiti nakillo.
28 For du frelsar arme folk, men augo dine er mot dei ovmodige til å tvinga deim ned.
Isalsalakanmo dagiti agsagsagaba a tattao, ngem bumusor dagiti matam kadagiti napalangguad, ken ipabpababam ida.
29 For du er mi lampa, Herre, og Herren gjer myrkret mitt bjart.
Ta sika ti silaw ko, Yahweh. Lawlawagan ni Yahweh ti kinasipngetko.
30 Ved deg eg renner mot herflokkar, ved min Gud stormar eg murar.
Ta babaen kenka mabalinko a lagtoen ti maysa a bangen; babaen iti Diosko mabalinko a lagtoen ti maysa a pader.
31 Gud, ulastande er hans veg; Herrens ord er skirt, han er ein skjold for alle deim som flyr til honom.
No maipanggep iti Dios, awan pagkurangan ti wagasna. Nasin-aw ti sao ni Yahweh. Isuna ket maysa a kalasag kadagiti amin a kumamkamang kenkuana.
32 For kven er Gud forutan Herren? Kven er eit berg utan vår Gud?
Ta siasinno ti Dios no di laeng ni Yahweh? Ken siansinno ti dakkel a bato no di laeng a ti Diostayo?
33 Gud, han som gyrder meg med kraft, og leider den ulastande på hans veg,
Ti Dios ti kamangko, ken iturturongna iti dalanna ti tao nga awan iti pakapilawanna.
34 som gjev meg føter liksom hindarne, og set meg upp på høgderne mine,
Pappapartakenna dagiti sakak a kas iti ugsa ken ikabkabilnak kadagiti banbantay.
35 som lærer henderne mine upp til strid, so armarne spenner koparbogen.
Sansanayenna dagiti imak para iti gubat, ken dagiti takkiagko a mangpilko kadagiti bai a bronse.
36 Du gav meg frelsa di til skjold, og småminkingi di ho gjorde meg stor.
Intedmo kaniak ti kalasag ti panangisalakanmo, ken babaen iti pabormo pinagbalinnak a natan-ok.
37 Du gjorde rom for stigi mine, og oklo mine vagga ikkje.
Nangaramidka iti nalawa a lugar iti babaek a para kadagiti sakak, isu a pulos a saan a maikaglis dagiti sakak.
38 Eg forfylgde fiendarne mine og tynte deim. Eg vende ikkje um fyrr eg fekk gjort ende på deim.
Kinamatko dagiti kabusorko ket dinadaelko ida. Saanak a nagsubli aginggana a nadadaelda.
39 Eg gjorde ende på deim og slo deim i knas, so dei vann ikkje reisa seg. Dei fall under føterne mine.
Inalun-on ken dinadaelko ida; saandan a makabangon. Napasagda iti siruk dagiti sakak.
40 Du gyrde meg med kraft til striden. Du bøygde motmennern’ mine under meg.
Ikkannak iti pigsa a kas iti barikes a pakigubat; ikabkabilmo iti babaek dagiti mangbusbusor kaniak.
41 Fiendarne mine let du snu ryggen til meg, deim som hatar meg, rudde eg ut.
Intedmo kaniak dagiti teltel dagiti kabusorko; pinarmekko dagiti nanggura kaniak.
42 Dei såg seg um - men ingen frelste - til Herren, men han svara deim ikkje.
Dimmawatda iti tulong; ngem awan ti nangisalakan kadakuada; immmawagda kenni Yahweh, ngem saanna ida a sinungbatan.
43 Eg smuldra deim som dust på jordi; som søyla på gator krasa eg deim; eg trakka deim ned.
Rinumekko ida a kas iti tapok iti daga, binayok ida a kasla pitak kadagiti kalsada.
44 Du frelste meg ut or mitt folks ufred, til hovud for heidningar vara du meg; folk som eg ikkje kjende, tente meg.
Inispalnak met manipud kadagiti panagsusuppiat dagiti tattaok. Pinagtalinaednak a kas panguloen dagiti nasion. Agserserbi kaniak dagiti tattao a saanko nga am-ammo.
45 Ukjende folk smeikte for meg, ved gjetordet um meg lydde dei meg.
Napilitan a nagtamed kaniak dagiti ganggannaet.
46 Ja, framandfolk visna av, gjekk skjelvande ut or borgerne sine.
Apaman a nangngegandak, nagtulnogda kaniak. Agtigtigerger dagiti ganggannaet a rimmuar kadagiti paglemlemmenganda.
47 Herren liver! lova vere han, mitt berg! Ja, upphøgd vere Gud, mitt frelse-berg,
Agbiag ni Yahweh! Maidaydayaw koma ti dakkel a batok. Maitan-ok koma ti Dios, ti dakkel a bato iti pannakaisalankanko.
48 Gud som gjev meg hemn, legg folkeslag under meg
Daytoy ti Dios a mangipatpatungpal iti panangibales para kaniak, ti mangparparukma kadigiti tattao kaniak.
49 og fører meg ut frå fiendarne mine! Ja - du som lyfter meg høgt yver motmennern’ mine og bergar meg undan frå valdsmanns hand!
Winayawayaannak manipud kadagiti kabusorko. Pudno, intag-aynak kadagiti bimmusor kaniak. Is-ispalennak manipud kadagiti naranggas a tattao.
50 Difor, Herre, vil eg prisa deg millom heidningarn’, og lovsyngja ditt namn.
Isu nga agyamanak kenka, Yahweh, kadagiti nasion; agkantaak kadagiti kanta a pagdayaw iti naganmo.
51 For han gjer kongen sin sigersæl, gjer miskunn mot honom han salva, mot David og ætti hans til æveleg tid.»
Ipapaay ti Dios ti naindaklan a balligi iti arina, ken ipakpakitana iti tulag ti di panagbalbaliw ti panunotna iti pinulotanna, kenni David ken kadagiti kaputotanna, iti agnanayon.”
