2 Samuel 22
1 David kvad dette kvædet åt Herren då Herren hadde frelst honom frå alle uvenerne sine, og frå Saul:
Kane Jehova Nyasaye osereso Daudi e lwet wasike duto kod e lwet Saulo, Daudi nowerne Jehova Nyasaye kopake gi weche mag wendni.
2 «Herren er mitt berg og mi festning og min frelsar.
Nowacho ni: “Jehova Nyasaye en lwandana, en ohingana kendo en e jaresna;
3 Gud er mitt berg som eg flyr til! Min skjold og mitt frelseshorn Mi høge borg! mi livd! Frelsaren min som friar meg ifrå vald!
Nyasacha e lwandana, kuome ema apondoe, kendo en e okumbana kendo en e teko mar warruokna. En e ohingana, kar pondana, kendo jawarna en ema oresa kuom jo-mahundu.
4 Eg kallar på Herren, den høglova: Frå fiendarne mine frelsar han meg.
“Aluongo Jehova Nyasaye, mowinjore pako, kendo oresa kuom wasika.
5 Daudens brot og brand kringsette meg. Straumar av vondskap skræmde meg.
Apaka mag tho nolwora; kendo oula mar kethruok nohewa.
Tonde mag tho nondhoga morida kendo obadho mar tho nochika tir. (Sheol h7585)
7 Men Herren kalla eg på i mi trengsla, eg ropa til min Gud. Han høyrde frå templet sitt røysti mi, mitt rop rakk fram til øyro hans.
“E chandruokna ne aluongo Jehova Nyasaye kendo naluongo Nyasacha. Nowinjo dwonda ka en e hekalu mare kendo ywakna nochopo e ite.
8 Jordi skok seg og skalv, himmelens grunnvollar dirra, Dei skok seg, for harmen hans loga upp:
Piny notetni kendo oyiengni, mise mag polo noyiengni; negitetni nikech nokecho.
9 Røyk steig upp frå nasen hans, eld frå munnen hans åt ikring seg, gloande kol loga frå honom.
Iro nowuok e ume; mach mangʼangʼni nowuokie dhoge, mirni maliel maliet bende nowuok kuome.
10 Han lægde himmelen og steig ned, med kolmyrker under føterne sine.
Nobaro polo mobiro e piny; rumbi molil ti nonyono gi tiende.
11 Han for fram på kerub og flaug og sveiv på vengjerne åt vinden.
Noidho kerubi mi ofuyogo ka kalausi.
12 Myrkret gjorde han til åklæde kring seg, tjeldet hans var myrke vatn, tjukke skyer.
Noloso mudho obedo ka hema molwore, ma en rumbi motwere mar koth manie polo.
13 Frå glansen fyre andlitet hans brann gloande kol.
Ler nowuok kama entie mamil ka mil polo.
14 Herren tora i himmelen, den Høgste let høyra si røyst:
Jehova Nyasaye nomor gie polo; dwond Nyasaye Man Malo Moloyo nowuo.
15 Pilerne sine skaut han og spreidde deim, eldingar sende han og fortulla deim.
Nodiro aserni mokeyo wasigu, mor polo gi mil polo noriembogi.
16 Djupålarne i havet kom upp i dagen, grunnvollarne i jordi vart berrsynte ved Herrens trugsmål, ved andepusten frå hans nase.
Kude mag nam kod mise mag piny noelore, kane Jehova Nyasaye okwerogi kokudho gi much ume.
17 Han rette ut handi frå høgdi og greip meg, han drog meg upp or store vatn.
“Norieyo bade ka en malo momaka, nogola ei pige matut.
18 Han frelste meg frå min megtige fiende, frå uvenern’ mine, dei var meg for sterke.
Noresa e lwet jasika maratego, kuom jowasika, mane tek moloya.
19 Dei for imot meg på motgangsdagen; men Herren vart studnaden min.
Negimonja e kinde mane an gi masira, to Jehova Nyasaye ema nokonya.
20 Han førde meg ut i vidt rom. Han frelste meg, for han hadde hugnad i meg.
Nokela kama ni thuolo; noresa nikech nomor koda.
21 Herren gjorde med meg etter rettferdi mi, han lønte meg etter reinleiken i henderne mine.
“Jehova Nyasaye osetimona mana maromre gi timna makare; osechula kaluwore gi tich lweta maler.
22 For eg tok vare på Herrens vegar, fall ikkje i vondskap frå min Gud.
Nimar aserito yore Jehova Nyasaye; ok asetimo marach kuom weyo Nyasacha.
23 Nei, alle hans rettar hadde eg for auga, bodordi hans veik eg ikkje ifrå.
Chikene duto ni e nyima; pok alokora aweyo buchene.
24 So var eg ulastande for honom og tok meg i vare for mi synd.
Asebedo maonge ketho e nyime, kendo aseritora mondo kik atim richo.
25 Og Herren lønte meg etter mi rettferd, etter reinleiken min for hans augo.
Jehova Nyasaye osemiya pokna mowinjore gi timna makare, mana machal gi kaka aler e wangʼe.
26 Mot den godlyndte syner du deg godlyndt, mot ulastande kjempa ulastande.
“Ne jo-adiera, ibedonegi ja-adiera, to ni joma onge ketho, to ibedonegi maonge ketho,
27 Mot den reine syner du deg rein, mot den rangsnudde syner du deg rang.
ne jomaler, inyisori kaka ngʼama ler, to ne joma yoregi obam, inyisori kaka ngʼama rach.
28 For du frelsar arme folk, men augo dine er mot dei ovmodige til å tvinga deim ned.
Ireso joma muol, to wangʼi rango josunga mondo idwokgi piny.
29 For du er mi lampa, Herre, og Herren gjer myrkret mitt bjart.
In e tacha, yaye Jehova Nyasaye Jehova Nyasaye loko mudho momaka bedo ler.
30 Ved deg eg renner mot herflokkar, ved min Gud stormar eg murar.
Ka ikonya to anyalo loyo jolweny momonja; ka an gi Nyasacha to anyalo lwenyo ohinga.
31 Gud, ulastande er hans veg; Herrens ord er skirt, han er ein skjold for alle deim som flyr til honom.
“Yor Nyasaye en yo malongʼo; wach Jehova Nyasaye onge ketho. En okumba ni jogo duto mopondo kuome.
32 For kven er Gud forutan Herren? Kven er eit berg utan vår Gud?
Ere Nyasaye moro makmana Jehova Nyasaye? Kendo en ngʼatno ma en Lwanda makmana Nyasachwa?
33 Gud, han som gyrder meg med kraft, og leider den ulastande på hans veg,
Nyasaye ema miya teko kendo omiyo yora bedo mokwe.
34 som gjev meg føter liksom hindarne, og set meg upp på høgderne mine,
Omiyo tiendena bedo mayot ka tiende mwanda; kendo en ema omiyo achungʼ kuonde man malo maboyo.
35 som lærer henderne mine upp til strid, so armarne spenner koparbogen.
Otiego lwetena ne lweny; bedena nyalo ywayo atungʼ mar nyinyo.
36 Du gav meg frelsa di til skjold, og småminkingi di ho gjorde meg stor.
Imiya okumbani mar loch; ikulori piny mondo imi abed maduongʼ.
37 Du gjorde rom for stigi mine, og oklo mine vagga ikkje.
Imiyo yo mawuothoe bedo malach, mondo tiendena kik ba yo.
38 Eg forfylgde fiendarne mine og tynte deim. Eg vende ikkje um fyrr eg fekk gjort ende på deim.
“Ne alawo wasika mi atiekogi; ne ok aweyogi nyaka negirumo.
39 Eg gjorde ende på deim og slo deim i knas, so dei vann ikkje reisa seg. Dei fall under føterne mine.
Ne atiekogi chuth, mane ok ginyal chungʼ; negipodho e tienda.
40 Du gyrde meg med kraft til striden. Du bøygde motmennern’ mine under meg.
Ne imiya teko mar kedo lweny; ne imiyo jomamon koda kulore e nyima.
41 Fiendarne mine let du snu ryggen til meg, deim som hatar meg, rudde eg ut.
Ne imiyo wasika oringo kadhi, mine atieko joma ok dwara.
42 Dei såg seg um - men ingen frelste - til Herren, men han svara deim ikkje.
Ne giywak mondo okonygi, to ne onge ngʼama ne nyalo resogi; ne giywakne Jehova Nyasaye, to ne ok odwokogi.
43 Eg smuldra deim som dust på jordi; som søyla på gator krasa eg deim; eg trakka deim ned.
Ne agoyogi ma giregore ka buru mayom mar lowo; nanyonogi mawuotho kuomgi ka chwodho man e yo.
44 Du frelste meg ut or mitt folks ufred, til hovud for heidningar vara du meg; folk som eg ikkje kjende, tente meg.
“Iseresa e lwet jowa mane monja; iserita kaka jatelo mar ogendini. Joma ne ok angʼeyo nobet e bwo lochna,
45 Ukjende folk smeikte for meg, ved gjetordet um meg lydde dei meg.
kendo jopinje mamoko biro ira kobolore, ka awuoyo to giwinja kendo gitimo gima adwaro.
46 Ja, framandfolk visna av, gjekk skjelvande ut or borgerne sine.
Negibiro ka gitetni; kendo ka chunygi ool, ka gia kuondegi mag pondo.
47 Herren liver! lova vere han, mitt berg! Ja, upphøgd vere Gud, mitt frelse-berg,
“Jehova Nyasaye ngima! Pak obed ne Lwandana! Duongʼ obed ni Nyasaye, ma Lwanda kendo ma Jawarna.
48 Gud som gjev meg hemn, legg folkeslag under meg
En e Nyasaye ma chulona kuor, maketo ogendini e bwoya,
49 og fører meg ut frå fiendarne mine! Ja - du som lyfter meg høgt yver motmennern’ mine og bergar meg undan frå valdsmanns hand!
ma gonya e lwet wasika. Nitingʼa malo moloyo wasika; ne iresa e lwet jo-mahundu.
50 Difor, Herre, vil eg prisa deg millom heidningarn’, og lovsyngja ditt namn.
Emomiyo anapaki e kind ogendini, yaye Jehova Nyasaye, kendo anawer wende mapako nyingi.
51 For han gjer kongen sin sigersæl, gjer miskunn mot honom han salva, mot David og ætti hans til æveleg tid.»
“Jehova Nyasaye kelo resruok maduongʼ ne ruoth moketo; onyiso ngʼwonone mogundho ma ok rum ne ngʼate mowir, ni Daudi gi nyikwaye nyaka chiengʼ.”
