2 Samuel 22
1 David kvad dette kvædet åt Herren då Herren hadde frelst honom frå alle uvenerne sine, og frå Saul:
Rəbb Davudu bütün düşmənlərinin və Şaulun əlindən qurtaranda Davud bu ilahinin sözlərini Rəbbə söylədi;
2 «Herren er mitt berg og mi festning og min frelsar.
O belə oxudu: Rəbb qayam, qalamdır, xilaskarımdır,
3 Gud er mitt berg som eg flyr til! Min skjold og mitt frelseshorn Mi høge borg! mi livd! Frelsaren min som friar meg ifrå vald!
Allahım qayamdır, Ona pənah gətirəcəyəm, Odur qalxanım, qüvvətli qurtarıcım, qülləm, Sığınacaq yerim, xilaskarım! Sən məni zalımların əlindən qurtarırsan!
4 Eg kallar på Herren, den høglova: Frå fiendarne mine frelsar han meg.
Həmdə layiq olan Rəbbi çağıracağam, Düşmənlərimin əlindən qurtulacağam.
5 Daudens brot og brand kringsette meg. Straumar av vondskap skræmde meg.
Çünki ətrafımı ölüm dalğaları bürümüşdü, Məni əcəl selləri ürkütmüşdü,
Ölülər diyarının ipləri mənə sarılmışdı, Ölüm kəməndləri məni qarşılamışdı. (Sheol h7585)
7 Men Herren kalla eg på i mi trengsla, eg ropa til min Gud. Han høyrde frå templet sitt røysti mi, mitt rop rakk fram til øyro hans.
Əzab içində Rəbbə yalvardım, Allahımı köməyə çağırdım. O, məbədindən səsimi eşitdi, Fəryadımsa Onun qulağına yetdi.
8 Jordi skok seg og skalv, himmelens grunnvollar dirra, Dei skok seg, for harmen hans loga upp:
O zaman sarsılıb dünya titrədi, Göylər təməllərindən sarsılıb lərzəyə gəldi. Çünki O qəzəbləndi.
9 Røyk steig upp frå nasen hans, eld frå munnen hans åt ikring seg, gloande kol loga frå honom.
Burnundan tüstü çıxıb yüksəldi, Ağzından yandırıb-yaxan alov püskürdü, Bundan közlər tutuşdu.
10 Han lægde himmelen og steig ned, med kolmyrker under føterne sine.
O, göyləri yarıb yerədək endi. Qatı zülmət ayaqları altında idi.
11 Han for fram på kerub og flaug og sveiv på vengjerne åt vinden.
Bir keruva minib uçdu, Yel qanadları üstündə şığıdı.
12 Myrkret gjorde han til åklæde kring seg, tjeldet hans var myrke vatn, tjukke skyer.
Ətrafını zülmətə bürüdü, Tufan qoparan qara buludlardan Özünə çardaqlar qurdu.
13 Frå glansen fyre andlitet hans brann gloande kol.
Hüzurunun nuru şəfəq saçdı, Oradan odlu közlər düşüb alovlandı.
14 Herren tora i himmelen, den Høgste let høyra si røyst:
Rəbb göylərdən gurladı, Haqq-Taala səs saldı.
15 Pilerne sine skaut han og spreidde deim, eldingar sende han og fortulla deim.
Oxlar atıb düşmənləri darmadağın etdi, Şimşəyini çaxdırıb onları dağıtdı.
16 Djupålarne i havet kom upp i dagen, grunnvollarne i jordi vart berrsynte ved Herrens trugsmål, ved andepusten frå hans nase.
Rəbbin məzəmmətindən, Burnundakı nəfəsinin şiddətindən Dənizin dərinlikləri göründü, Dünyanın bünövrələri açıq qaldı.
17 Han rette ut handi frå høgdi og greip meg, han drog meg upp or store vatn.
O, ucalardan əl uzadıb məni tutdu, Məni dərin suların içindən çıxartdı.
18 Han frelste meg frå min megtige fiende, frå uvenern’ mine, dei var meg for sterke.
Məni qüvvətli düşmənimdən azad etdi, Çünki yağılarım məndən güclü idi.
19 Dei for imot meg på motgangsdagen; men Herren vart studnaden min.
Fəlakətli günümdə qarşıma çıxdılar, Lakin Rəbb mənə dayaq oldu.
20 Han førde meg ut i vidt rom. Han frelste meg, for han hadde hugnad i meg.
O məni geniş yerə çıxartdı, Məndən razı qalıb məni qurtardı.
21 Herren gjorde med meg etter rettferdi mi, han lønte meg etter reinleiken i henderne mine.
Rəbb mənə salehliyim naminə ənam verdi, Mənə əlitəmizliyimin əvəzini verdi.
22 For eg tok vare på Herrens vegar, fall ikkje i vondskap frå min Gud.
Çünki Rəbbin yolunu tutmuşam, Pis olub Allahımın yolundan azmamışam.
23 Nei, alle hans rettar hadde eg for auga, bodordi hans veik eg ikkje ifrå.
Onun bütün hökmləri önümdədir, Qaydalarından imtina etməmişəm.
24 So var eg ulastande for honom og tok meg i vare for mi synd.
Onun önündə kamilliyə çatmışam, Özümü günahdan qorumuşam.
25 Og Herren lønte meg etter mi rettferd, etter reinleiken min for hans augo.
Rəbb mənə salehliyimin əvəzini verdi, Gözünün önündə təmizliyimin əvəzini verdi.
26 Mot den godlyndte syner du deg godlyndt, mot ulastande kjempa ulastande.
Sədaqətlilərlə sədaqətlisən, Kamillərlə kamilsən.
27 Mot den reine syner du deg rein, mot den rangsnudde syner du deg rang.
Təmizlərlə təmizsən, Əyrilərlə əyriliklərinə görə davranırsan.
28 For du frelsar arme folk, men augo dine er mot dei ovmodige til å tvinga deim ned.
İtaətkar insanları qurtarırsan, Lovğalara göz qoyursan, onları alçaldırsan.
29 For du er mi lampa, Herre, og Herren gjer myrkret mitt bjart.
Ya Rəbb, Sən mənim çırağımsan, Rəbb zülmətimi nura çevirir.
30 Ved deg eg renner mot herflokkar, ved min Gud stormar eg murar.
Səninlə qoşun üstünə hücum çəkirəm, Allahımla sədlər keçirəm.
31 Gud, ulastande er hans veg; Herrens ord er skirt, han er ein skjold for alle deim som flyr til honom.
Allahın yolu kamildir, Rəbbin kəlamı safdır, Rəbb ona sığınanların sipəridir.
32 For kven er Gud forutan Herren? Kven er eit berg utan vår Gud?
Rəbdən başqa Allah kimdir ki? Allahımızdan başqa qaya kimdir ki?
33 Gud, han som gyrder meg med kraft, og leider den ulastande på hans veg,
Allah qalamdır, mənə qüvvət verər, Yolumu kamil edər.
34 som gjev meg føter liksom hindarne, og set meg upp på høgderne mine,
Ayaqlarımı maral ayaqları kimi çevik edər, Məni zirvələrdə saxlar.
35 som lærer henderne mine upp til strid, so armarne spenner koparbogen.
Əllərimə döyüş təlimi verər, Qollarım tunc kamanı dartar.
36 Du gav meg frelsa di til skjold, og småminkingi di ho gjorde meg stor.
Sən mənə qurtuluş qalxanını verdin, Etdiyin köməklə Sən məni yüksəltdin.
37 Du gjorde rom for stigi mine, og oklo mine vagga ikkje.
Geniş yer açdın ki, addımlayım, Büdrəməsin ayaqlarım.
38 Eg forfylgde fiendarne mine og tynte deim. Eg vende ikkje um fyrr eg fekk gjort ende på deim.
Düşmənlərimi qovdum, onları qırdım, Onlar məhv olanadək geriyə qayıtmadım.
39 Eg gjorde ende på deim og slo deim i knas, so dei vann ikkje reisa seg. Dei fall under føterne mine.
Onları əzib qurtardım, qalxa bilmədilər, Ayaqlarımın altına sərildilər.
40 Du gyrde meg med kraft til striden. Du bøygde motmennern’ mine under meg.
Döyüş üçün məni qüvvə ilə bürüdün, Əleyhdarlarımı ayağımın altına saldın,
41 Fiendarne mine let du snu ryggen til meg, deim som hatar meg, rudde eg ut.
Düşmənlərimin kürəyini mənə sarı çevirdin, Mənə nifrət edən yağıları məhv etdim.
42 Dei såg seg um - men ingen frelste - til Herren, men han svara deim ikkje.
Gözləsələr də, onları qurtaran olmadı, Rəbbə baxsalar da, Ondan cavab gəlmədi.
43 Eg smuldra deim som dust på jordi; som søyla på gator krasa eg deim; eg trakka deim ned.
Onları yerdəki toz kimi əzdim, Küçələrin palçığı kimi tapdaladım.
44 Du frelste meg ut or mitt folks ufred, til hovud for heidningar vara du meg; folk som eg ikkje kjende, tente meg.
Sən məni xalqımın çəkişmələrindən qurtardın, Məni millətlərə başçı qoydun, Tanımadığım xalqları mənə tabe etdirdin.
45 Ukjende folk smeikte for meg, ved gjetordet um meg lydde dei meg.
Yadellilər mənə boyun əyirlər. Səsimi eşidəndə mənə itaət edirlər.
46 Ja, framandfolk visna av, gjekk skjelvande ut or borgerne sine.
Yadellilərin cəsarəti qırıldı, Titrəyərək sığınacaqlarından çıxdılar.
47 Herren liver! lova vere han, mitt berg! Ja, upphøgd vere Gud, mitt frelse-berg,
Rəbb əbədi yaşayır, Qayama alqış olsun! Məni qurtaran Qayam, Allahım ucalsın!
48 Gud som gjev meg hemn, legg folkeslag under meg
O Allahdır, mənə görə qisas alır, Xalqları mənə tabe etdirir.
49 og fører meg ut frå fiendarne mine! Ja - du som lyfter meg høgt yver motmennern’ mine og bergar meg undan frå valdsmanns hand!
O məni düşmən içindən çıxarır, Məni yağılar üstündə ucaldır, Məni zalımların əlindən qurtarır.
50 Difor, Herre, vil eg prisa deg millom heidningarn’, og lovsyngja ditt namn.
Buna görə, ya Rəbb, Millətlər arasında Sənə şükür edəcəyəm, İsminə tərənnüm söyləyəcəyəm!
51 For han gjer kongen sin sigersæl, gjer miskunn mot honom han salva, mot David og ætti hans til æveleg tid.»
Rəbb padşahına böyük zəfərlər verər, Məsh etdiyi Davuda və nəslinə əbədi məhəbbət göstərər.
