2 Peters 2
1 Men det stod og falske profetar fram hjå folket, liksom det og hjå dykk skal koma falske lærarar, som skal lura inn ranglæror som fører til fortaping, med di dei jamvel neittar den Herre som kjøpte deim, og fører yver seg sjølve ei brå fortaping.
Fe nitraoke am’ondatio o mpitoky sare’eo, manahake te ho ama’ areo ao o mpañoke sare’e hanjilike fañòhañe maharotsake añ’ etakeo, ho liere’ iareo i Talè nivily iareoy, toly ndra hivovoan-karotsahañe masìka.
2 Og mange skal fylgja deim i deira used, og for deira skuld skal sanningsvegen verta spotta,
Le maro ty hañorike o drao-tsivoka’ iareoo, le ho sirikaeñe ty am’ iereo i lalan-katòy,
3 og av havesykja skal dei med uppdikta ord nytta dykk ut til vinning. Men domen er frå gamall tid ikkje yrkjelaus mot deim, og deira fortaping søv ikkje.
naho amy hatitia’ iareo, ho haramamoe’ iereo an-drehake manigike, fe tsy mihenekeneke i namàrañe iareo haehaey, vaho tsy miroro ty fandrotsahañe iareo.
4 For so visst som Gud ikkje sparde englar då dei synda, men støytte deim ned i avgrunnen og gav deim yver til myrke holor i varetekt til dom, (Tartaroō g5020)
Fa kanao tsy nengan’ Añahare o anjely nandilatseo, le nafetsa’e an-tsikeokeok’ ao, vaho nasese’e an-tsilisily mb’ an-kamoromoroñañe ao handiñe zaka; (Tartaroō g5020)
5 og ikkje sparde den gamle verdi, men heldt uppe rettferds-forkynnaren Noah sjølv-åttande, då han førde storflodi yver ei verd av ugudlege,
tsy nihevea’e i voatse taoloy fe rinomba’e t’i Noe, ie valo, mpitaron-kavantañañe, le noempoempoe’e i tane-bey tsy aman-Kàkey;
6 og lagde byarne Sodoma og Gomorra i oska og fordømde deim til undergang og dermed sette deim til fyredøme på dei ugudlege i framtidi,
toe nafà’e ho rotsake ka i rova Sodoma naho Gomora rey ie finorototo’e ho lavenoke, ho fañòhañe o ho veloñe tsy aman-Kake mandimbe iareoo;
7 og fria ut den rettferdige Lot, som leid under den skamlause åtferdi av dei ugudlege
le rinomba’e t’i Lota vañoñe, ze nembere’ ty halò-tseren-kavelo’ o tsivokatseo
8 - for den rettferdige som budde imillom deim, leid dagstødt pinsla i si rettferdige sjæl ved dei lovlause gjerningar som han såg og høyrde -
ie nahaisake naho nahajanjiñe o sata’ iareo tsivokatseo handro an-kandro nahalovilovy ty arofo-vaño’ indaty vantañe nimoneñe am’iereoy.
9 so veit Herren å fria dei gudlege ut or freisting, men halda dei urettferdige i varetekt med refsing til domedag,
Arofoana’ i Talè ty handrombake o vantañeo amo fitsohañeo vaho hañajà o tsivokatseo ho an-jaka, ho lilovañe,
10 mest deim som fer etter kjøtet i urein lyst og vanvyrder herredøme. Dei sjølvgode vågehalsar! Dei skjelv ikkje ved å spotta høge magter,
mentsake o mampilomolotse i nofotsey ami’ty drao’e tiva malain-ko fehèñeo, ie mijaranjaràñe, manao tsi-nahi’e, vaho tsy mititititike te mañoratse o aman’ engèñeo;
11 medan då englar, som er større i styrke og magt, ikkje ber fram for Herren nokon spottande dom imot deim.
fe ndra o anjelio, ie milikoatse an-kaozarañe naho hafatrarañe, tsy manisý iareo an-jaka añatrefa’ i Talè.
12 Men desse, liksom vitlause dyr, av naturi fødde til fanging og undergang, dei skal, av di dei spottar det dei ikkje kjenner, gagna under ved si eigi uferd
F’ iretia, le hoe biby tsy mahatsakore, naterake ho tsepaheñe naho lentàñe, miteratera o amoea’ iareoo, ho mongoreñe ami’ty fandrotsahañ’ iareo,
13 og få urettferds løn. Dei set si lyst i å bruka dagen til kjæla; dei utskjemmor og skamflekkjer; dei kræser seg ved sitt svik når dei held gilde med dykk.
ho valèm-boiñe mañeva ty hatsivokara’e. Tea’ iareo ty miagarègañe antoandro. Hàndra naho pepo, mitsotsefotse ami’ty famañahia’ iareo te mitrao-pikama ama’areo.
14 Augo hev dei som er fyllte av skjøkja og umetteleg i synd; dei forlokkar ustøde sjæler; dei hev eit hjarta som er upptamt i havesykja, dei forbanningsborn!
Ama-maso pea hakarapiloañe, le lia’e tsy etsa-pandilarañe; mpampandifike o maletroletroo, an-troke naòke am-patitia-mena, anake nafàtse!
15 Dei hev vike av frå den beine vegen og fare vilt, med di dei hev fylgt Bileam Beorssons veg, han som elska urettferds løn
Nado’ iereo i lalañe mahitiy, nitsile mb’an-dala’ i Balama ana’ i Beora mpitea ty tamben-katsivokarañe
16 og fekk refsing for sitt eige brot: eit umælande klyvdyr tala med mannemæle til honom og hindra profeten i hans uvitingskap.
F’ie nendahañe ty amy fandilara’ey, naho nivolañe am-peo’ ondaty i borìke moañey hanebañe ty hadagòla’ i mpitokiy.
17 Desse er vatslause kjeldor, skodda som vert drivi av stormvind; til deim er kolmyrket ferdigt. (questioned)
Lohan-drano maike iereo, mika aronjen-tio-bey, nañajàñe añ’ieñe mimoromoroñe tsy modo. (questioned)
18 For med di dei talar skrøytande, tome ord, forlokkar dei i kjøtslyster ved ukjurskap deim som nett hev flytt ifrå deim som fer i villa,
Ie mivolan-kòak’ an-tsenge, misarike iareo an-drao-rati’ o nofotseo naho am-pañiriañe lo, o didý tsy nahabotitsike amo mañavelo an-tahiñeoo,
19 med di dei lovar deim fridom, dei som sjølve er trælar under tjon; for det som ein ligg under for, det hev han og vorte træl for.
mampitamà fierañerañañe, te mone ondevon-katsivokarañe, amy te ondevoze’ ty mamahotse aze t’indaty
20 For um dei hev flytt ifrå ureinskapen i verdi med di dei hev lært å kjenna vår Herre og frelsar Jesus Kristus, og so atter vert innfløkte i henne og ligg under, då hev det siste vorte verre med deim enn det fyrste.
Aa ie nihaha amo haloloa’ ty voatse toio ami’ty faharendrehañe i Talè Iesoà naho Mpandrombake Norizañey, naho mbe mifehefehe amy rezay indraike vaho mivahotse ao, le lombolombo’ i tam-balòha’ey ty haloloañe henane zay.
21 For det var betre for deim at dei ikkje hadde kjent rettferds veg, enn at dei kjende honom og so vende seg burt att frå det heilage bodet som var yvergjeve deim.
Ho nisoa t’ie tsy naharendreke i lalan-kavañonañey, ta te nanjo vaho niamboho i lily masiñe natolotsey.
22 Det hev gjenge deim etter det sanne ordtøket: «Ein hund vendar atter til si eigi spya, » og: «Ei lauga su velter seg i søyla.»
Toe ho a iareo ty oha-drehake manao ty hoe. Mimpoly ami’ty loa’e ty amboa naho mb’am-pilomolorañe am-potak’ ao i renen-dambo sinasay.
