2 Kongebok 5
1 Na’aman heitte ein herførar hjå syrarkongen. Han hadde mykje å segja hjå herren sin og var høgvyrd av alle; for med han førde syrarane, hadde Herren hadde gjeve deim siger. Mannen var ei stor stridskjempa, men spillsjuk.
Naaman loe Syria siangpahrang misatuh angraeng ah oh moe, anih rang hoiah Angraeng mah misanawk pazawkhaih to paek pongah, Syria siangpahrang mah anih to paroeai khingyahaih paek; anih loe angmah ih angraeng mikhnukah lensawk moe, pakoeh koi kaom ah oh. Anih loe thacak misatuh kami ah oh, toe ngansae a manh.
2 Ein gong på herjeferd i Israelslandet hadde syrarane millom krigsfangarne teke ei liti gjenta; og ho kom i teneste hjå kona åt Na’aman.
Syria misatuh abu maeto misatuk han caeh o naah, Israel prae thung hoiah naeh o ih tangla maeto a hoih o. Anih loe Naaman zu ih toksah tamna ah oh.
3 Ho sagde med matmor si: «Å gjev husbonden min var hjå profeten i Samaria! So skulde han nok skilja honom med spillsykja.»
To nongpata tamna mah angmah ih angraeng zu khaeah, Ka angraeng loe Samaria ah kaom tahmaa khaeah caeh nahaeloe, anih mah loe ngansae to hoisak tih, tiah a naa.
4 Han gjekk til kongen og fortalde: «So og so hev gjenta frå Israelslandet sagt.»
Naaman mah angmah ih angraeng khaeah caeh moe, Israel tangla mah thuih ih lok baktih toengah thuih pae.
5 Syrarkongen svara: «Far du! So skal eg senda brev med deg til Israels-kongen.» So for han og tok med seg ti talent sylv og seks tusund lodd gull og ti festklædningar.
To pacoengah Syria siangpahrang mah, Vaihi caeh ah, Israel siangpahrang khaeah ca kang tarik pae han, tiah a naa. Naaman loe phoisa talent hato, sui shekel sang tarukto hoi khukbuen zung hato sin moe, a caeh.
6 Han bar brevet fram til Israels-kongen. Der stod det: «- - Og no når du fær dette brevet, skal du vita at eg sender Na’aman, tenaren min, til deg, og du skal skilja honom av med spillsykja hans.»
Israel siangpahrang khaeah pat ih ca doeh a sinh, to ca thungah, Ka tamna Naaman ih ngansae to hoisak hanah, hae ca hoi nawnto anih to nang khaeah kang patoeh, tiah tarik.
7 Då Israels-kongen las brevet, reiv han sund klædi sine og ropa: «Tru eg er Gud, so eg hev magt yver daude og liv, sidan han skriv til meg at eg skal skilja ein mann med spillsykja hans? De kann då skyna og sjå at han vil berre egla seg innpå meg!»
Israel siangpahrang mah ca to kroek pacoengah, Angmah ih khukbuen to angkhringh moe, Kai loe kami kahum thaih, kahingsak thaih, Sithaw ah maw ka oh moe, hae kami mah ngansae hoisak hanah kami maeto kai khaeah patoeh? Hae kami loe kai hoi misa angcoeng han ih ni a sak boeh, tiah panoek oh, tiah a thuih.
8 Då gudsmannen Elisa spurde at Israels-kongen hadde rive sund klædi sine, sende han bod til kongen med dei ordi: «Kvifor reiv du sund klædi dine? Lat honom koma til meg, so skal han få vita at det finst ein profet i Israel.»
Israel siangpahrang mah a khukbuen to asih, tiah Sithaw kami Elisha mah thaih naah, siangpahrang khaeah, Tih han ih khukbuen to na sih loe? To kami mah Israel prae ah tahmaa oh, tiah panoek hanah kai khaeah angzosak ah, tiah a naa.
9 Na’aman kom med hestar og vogni, og stana utanfor husdøri åt Elisa.
To pongah Naaman loe angmah ih hrangnawk, hrang lakoknawk hoiah caeh moe, Elisha ih im thok taengah angdoet.
10 Elisa sende bod ut til honom med dei ordi: «Far av og lauga deg sju gonger i Jordan, so skal kroppen din verta like god att, so du vert rein.»
Elisha mah angmah ih laicaeh to patoeh moe, Caeh ah loe, Jordan vapui ah vai sarihto amsae ah, to tiah nahaeloe na ngantui let ueloe, na ciimcai tih, tiah thui paeh, tiah a naa.
11 Na’aman vart harm, og for sin veg. «Eg tenkte han vilde koma ut til meg sjølv, » sagde han, «og stiga fram og ropa til Herren, sin Gud, og strjuka med handi yver den sjuke staden og soleis skilja meg av med spillsykja.
Toe Naaman mah, Tahma loe tasa bangah tacawt tih, ka taengah angdoe ueloe, angmah ih Angraeng Sithaw ih ahmin to kawk tih, kai ih ngansae nuiah a ban to koeng ueloe, kai ih ngansae hae na hoisak tangtang tih, tiah poek pongah, palungphui moe, amlaem ving.
12 Tru ikkje Damaskus-elvarne Abana og Parpar er likare enn alt vatnet i Israel? Tru eg ikkje likso godt kunde verta rein med å lauga meg i deim?» Og han snudde, og for heim i sinne.
Damaska ih vapui hnetto Abanah hoi Pharpar loe Israel prae thung ih vapuinawk boih pongah hoih kue na ai maw? To vapui ah kam saeh nahaeloe ka hoih mak ai maw? tiah a poek. To pongah anih loe palungphui moe, amlaem ving.
13 Men tenarane hans gjekk fram og tala med honom: «Du far! Hadde profeten lagt på deg ein vanskeleg ting, vilde du då ikkje gjort det? Kor mykje meir når han berre segjer til deg: «Lauga deg, so vert du rein.»»
Naaman ih tamna maeto anih khaeah caeh moe, Kam pa, tahmaa mah kalen parai hmuen sak hanah na thui nahaeloe, sah ai ah maw na oh han? Tipongah amsae ah loe ciimcai ah, tiah thuih ih lok baktiah na sah ai loe? tiah a naa.
14 Då for han ned og dukka seg i Jordan sju gonger, so som gudsmannen hadde sagt. Kroppen hans vart like god att, frisk som ein liten barnekropp; han vart rein.
To pacoengah Sithaw kami mah thuih ih lok baktih toengah, anih mah Jordan vapui ah caeh tathuk moe, vai sarihto tui angnup; to naah anih ih ngan loe nawkta ta ih ngan baktiah angcoeng, anih loe ciim boeh.
15 Då snudde han attende til gudsmannen, han og heile fylgjet han. Han kom inn til honom og sagde: «Sjå no hev eg røynt at det er ingen Gud på heile jordi utan i Israel. Tak no imot ei gåva av meg, tenaren din.»
Naaman loe a tamnanawk hoi nawnto Sithaw kami khaeah amlaem let; a hmaa ah angdoet pacoengah, Israel prae khue ai ah loe, long nuiah Sithaw om ai, tiah vaihi ka panoek tangtang boeh, to pongah na tamna khae ih tangqum hae talawk pae ah, tiah a naa.
16 Han svara: «So sant Herren liver, han som eg tener: eg tek ikkje imot.» Han naudbad honom å taka imot; men han vilde ikkje.
Toe tahmaa mah, A tok ka sak pae ih Angraeng loe hing pongah, tidoeh ka talawk mak ai, tiah a naa. Naaman mah talawk han thuih pae khruek, toe talawk pae ai.
17 Då sagde Na’aman: «Sidan du ikkje vil, so gjev meg so mykje mold som eit par muldyr kann bera; for no vil eg ikkje meir ofra brennoffer eller slagtoffer til andre gudar, men berre til Herren.
Naaman mah, Na talawk ai nahaeloe, na tamna, kai mah mule hrang hnetto hoi phawh ih long to na talawk pae ah; to tiah nahaeloe na tamna mah kalah sithawnawk khaeah hmuen paekhaih hoi hmai angbawnhaih sah ai ah, Angraeng khae khue ah ka sak han boeh.
18 Men ein ting må Herren tilgjeva meg: Når herren min gjeng inn i Rimmons-templet og bøygjer seg ned og bed der, og eg lyt fylgja honom, og eg og bøygjer meg ned i Rimmons-templet samstundes som han gjer det - må då Herren tilgjeva tenaren din dette!»
Toe ka angraeng, Syria siangpahrang mah sithaw bok hanah Rimmon tempul ah caeh naah, anih loe ka ban ah amha moe, kai doeh Rimmon tempul thungah ka kuep naah, hae hmuen pongah Angraeng mah na tamna hae tahmen nasoe, tiah a naa.
19 Han svara: «Far i fred!» Og han for frå honom eit stykke veg.
Elisha mah, Kamongah caeh lai ah, tiah a naa. Naaman loe caeh moe, angthla parai ahmuen ah pha ai vop.
20 Då tenkte Gehazi, drengen åt gudsmannen Elisa: «No hev husbond spart denne syraren Na’aman og ikkje teke imot det han hadde med seg. So sant Herren liver, eg spring etter honom og fær honom til gjeva meg eitkvart.»
Sithaw kami Elisha ih tamna Gehazi mah, Khenah, ka angraeng loe, hae Syria kami Naaman hae tahmen hmoek pongah, a sin ih hmuen doeh talawk pae ai; Angraeng loe hing pongah, a hnukah ka patom moe, hmuen to ka lak han, tiah a thuih.
21 Gehazi sette etter Na’aman. Då Na’aman ser ein koma springande etter, hoppar han ut or vogni, og gjeng imot honom og ropar: «Er noko på ferd?»
To pongah Gehazi mah Naaman to patom; Naaman mah anih patom kami to hnuk naah, anih to tongh hanah hrang nui hoiah anghum tathuk; hmuennawk boih hoih hmang maw? tiah a dueng.
22 «Nei, » svarar han, «men husbond sender meg med dette bodet: Nett no kom det til meg tvo unge profetsveinar frå Efraimsheidi. Å, gjev deim eit talent sylv og tvo festklædningar!»
Gehazi mah, Hmuennawk boih loe hoih. Vaicuek pang ah Ephraim mae hoiah tahmaa ih caa hnik kai khaeah angzoh hoi, to pongah nihnik paek hanah, phoisa talent maeto hoi khukbuen zung hnetto hni pae ah, tiah ka angraeng mah ang patoeh, tiah a naa.
23 Na’aman svara: «Gjer vel og tak imot tvo talent.» Han nøydde han, og knytte tvo talent sylv inn i tvo pungar, og tok tvo festklædningar og gav tvo av tenarane sine, og dei bar deim fyre honom.
Naaman mah, talent hnetto la ah, tiah a naa. Phoisa talent hnetto, khukbuen zung hnetto hoi nawnto pasah hnetto thungah pacaeng pae moe, a tamna hnik khaeah a paek; nihnik mah Gehazi hmaa ah phawh pae hoi.
24 Men då dei kom til haugen, tok han det frå deim. Han gøymde det i huset og let kararne ganga sin veg.
Nihnik vangpui sipae taengah phak hoi naah loe Gehazi mah to hmuen to lak moe, imthung ah suek; to kami hnik to loe kalah bangah caehsak ving.
25 Då han kom inn til husbonden sin, spurde Elisa honom: «Kvar kjem du ifrå, Gehazi?» Han svara: «Ingen stad hev tenaren din vore.»
Toe anih loe athung ah akun moe, angmah ih angraeng Elisha hmaa ah angdoet; Elisha mah, Gehazi, naa ah maw na caeh? tiah a naa. Gehazi mah, Na tamna loe naa ah doeh ka caeh ai, tiah pathim pae.
26 Då sagde han: «Tru eg ikkje fylgde deg i åndi då ein mann snudde seg frå vogni og møtte deg? Er det no tid å taka imot sylv og få seg klæde og oljetre og vinhagar og sauer og bufe og tenarar og ternor?
Elisha mah anih khaeah, To kami mah nang tongh hanah hrang nui hoi anghum tathuk naah ka poekhaih palungthin nang hoi nawnto om ai, tiah na poek maw? Vaihi tue loe phoisa, khukbuen, olive takha, misur takha, tuu hoi maitaw tae, tamna nongpa hoi tamna nongpatanawk talawkhaih atue maw?
27 Spillsykja hans Na’aman skal koma yver deg og ætti di for alle tider.» Og han gjekk ut frå honom, spillsjuk og kvit som snø.
To pongah Naaman ih ngansae to nangmah hoi na caanawk khaeah dungzan khoek to akap tih, tiah a naa. Gehazi loe ngansae manh moe, dantui baktih anglung pongah Elisha hmaa hoiah tacawt ving.
