2 Korintierne 9
1 For å skriva til dykk um hjelpi til dei heilage, det treng eg ikkje,
Kwambisya milimo yabantu baLeza basalala, twekweelede kuti ndamulembela njiyo pe.
2 for eg kjenner dykkar viljuge hug, som eg rosar dykk for hjå makedonarane, med di eg segjer: «Akaia var ferdigt alt frå i fjor; » og ihugen dykkar tilskunda dei mange.
Ndilizi atala aziyandisyo zyanu, ezyo nzindakalikankayizya atala andinywe kubantu bakuMakkedoniya. Ndakabaambila kuti Akkaya wakalibambila kuzwa munyaka wayiinda. busungusungu bwanu bwakasungwaazya bayingi kuti bachite mbubonya.
3 Men eg sender brørne, so ikkje vår ros yver dykk skal verta til inkjes i dette stykke, men at de, som eg sagde, skal vera ferdige,
Lino ndakatuma bakwesu kuti kulikankayizya kwesu andinywe kutabi kufwisya bweeme akuti mukalibambile, mbuli mbundakamwaambila.
4 so me - um eg ikkje skal segja de sjølve - ikkje skal få skam av denne tiltru, um det kjem makedonarar med meg og finn dykk uferdige.
Ambweni, kuti baMakkedoniya bamwi ndaza abo akujana kamutalibambilide, ngatuyoofwa bweeme - takukwe nchinga ndilamba atala andinywe - nkaambo ndilikkusikene mulindinywe.
5 Difor fann eg det naudsynlegt å telja brørne til å ganga i fyrevegen til dykk og fyreåt tilskipa gåva dykkar som fyrr var lova, so at ho kann vera ferdig som ei velsigning og ikkje som ei karg gåva.
Ndakayeya kuti kulikabotu kuti ndisungwaazye bakwesu basike kiulindinywe akuti muzobambilile chipo nchimwakasyomezya. Kuchitila kuti chibambike mbuli chilongezyo, akuti chitabi mbuli chakumusinikizya ped.
6 Men det segjer eg: Den som sparleg sår, skal og sparleg hausta; og den som sår med velsigningar, skal og hausta med velsigningar.
Ichiliko ncheechi: Ooyo ubuala chakuchesya ulatebula mubuche, ayooyo ubyala chakulangila choolwe ulatebula chilongezyo.
7 Kvar gjeve som han set seg fyre i hjarta, ikkje med sut eller av tvang! For Gud elskar ein glad gjevar.
Amuleke umwi awumwi ape mbuli kukanza kwamoyo wakwe. Kutali chamunyono na kuti kusinikizigwa. Nkaambo Leza uyanda uupa chalumwemwe.
8 Og Gud er megtig til å gjeva dykk all nåde i rikt mål, so de i alle ting alltid kann hava all nøgd og vera rike til all god gjerning,
Alimwi Leza ulakonzya kuchita luzyalo loonse kuti lweete kulindinywe ikuti kukabe, muzyiindi zyoonse, muzintu zyoonse, kuti mujane zyoonse nzimuyanda. Eechi chiyooba kuti mukayungizye milimu mibotu.
9 som skrive stend: «Han strøydde ut, han gav dei fatige, hans rettferd vert verande i all æva.» (aiōn g165)
Kuli mbuli mbukulembedwe: “Wakaaba buvubi bwakwe akubupa kubachete. Bululami bwakwe bulapona kwalyoonse.” (aiōn g165)
10 Og han som gjev såmannen såkorn og brød til å eta, han skal og gjeva dykk sæde og gjera det rikelegt og gjeva vokster til frukterne av dykkar rettferd,
Ooyo uupa mbuto kubalimi nguubyala alimwi chinkwa chakulya uyoopa akuyungizya mbuto yakubyala. Uyoyungizya butebuzi bwabululami bwako.
11 med di de i alt vert rike til all einfald kjærleik, som ved oss verkar takk til Gud.
Muyoovubisigwa munzila zyoonse akuba sibuuya. Eezi ziyooleta kulumba kuliLeza kwiinda mulindiswe.
12 For tenesta med denne hjelp utfyller ikkje berre det som vantar hjå dei heilage, men ber og rik frukt med takk til Gud ifrå mange,
Kukunyampula mulimu ooyu takuli kugwasizya bantu baLeza basalala luzutu pe, pesi alubo kuyooyeta muzintu zyiingi zyakupa Leza zipo.
13 då dei ved det sannrøynde hjartelag som denne hjelp syner, må prisa Gud for dykkar lydnad til å sanna Kristi evangelium, og for den einfalde truskapen i samfundet med deim og med alle,
Nkaambo kakweezegwa akwiimikizigwa kwenu amulimu ooyu, alimwi muyoolumbayizya Leza akuswilila kukuzumina makani mabotu aaKkilisito. Muyoolumbayizya Leza alubo azipo nzimuyoobunganisya chalumwemwe kulimbabo akuli wumwi awumwi.
14 med di dei og i bøn for dykk lengtar etter dykk for den Guds nåde som er so ovrik yver dykk.
Mbibanu, alimwi balikumukombela. Bachita eezi nkaambo kaluzyalo lupati lwaLeza luli alindinywe.
15 Gud vere takk for si usegjelege gåva!
Ngalumbwe Leza achipo chakwe chitaambiki!
