< 2 Korintierne 8 >

1 Me kunngjer dykk, brør, den Guds nåde som er gjeven i kyrkjelydarne i Makedonia,
Əmma, i ⱪerindaxlar, biz silǝrgǝ Hudaning Makedoniyǝdiki jamaǝtlǝrgǝ beƣixliƣan meⱨir-xǝpⱪitini ayan ⱪilmaⱪqimiz;
2 at endå dei var hardt røynde med trengsla, so hev deira rike gleda og deira djupe fatigdom i yverfullt mål verka hjå deim ein rikdom på ærleg kjærleik.
ular zor eƣir japa-muxǝⱪⱪǝttǝ sinalƣinida, ⱪattiⱪ namrat ǝⱨwalda exip taxⱪan xadliⱪi bilǝn ularning oquⱪ ⱪolluⱪining bayliⱪi urƣup qiⱪti;
3 For dei var viljuge etter si råd, det vitnar eg, ja yver si råd, av eigen hug,
qünki ularning küqining bariqǝ, ⱨǝtta küqidin artuⱪ hǝyr-sahawǝt ⱪilƣanliⱪiƣa ɵzüm guwaⱨ. Ular ihtiyari bilǝn xundaⱪ ⱪilip,
4 so dei inderleg bad oss um lov til å få vera med i hjelpi til dei heilage;
bizdin muⱪǝddǝs bǝndilǝrgǝ xu yardǝmdǝ boluxning bǝhtigǝ wǝ xeriklikigǝ muyǝssǝr boluxni ⱪattiⱪ ɵtündi;
5 og dei gav ikkje berre soleis som me vona, men seg sjølve gav dei fyrst til Herren og so til oss ved Guds vilje,
xundaⱪ ⱪilip, ular kütkinimizdǝk ǝmǝs, ümid ⱪilƣinimizdin exip ɵzlirini awwal Rǝbgǝ, andin Hudaning iradisi bilǝn bizgimu beƣixlidi;
6 so at me bad Titus, at liksom han fyrr hadde byrja, so skulde han og fullenda hjå dykk ogso dette kjærleiksverket.
xunga, Titus silǝrdǝ [bu] meⱨribanliⱪni baxliƣanikǝn, biz Titustin silǝrni buningƣa nesipdax ⱪilip uni ada ⱪilixⱪa ɵtünduⱪ.
7 Men liksom de er rike i alle måtar, på tru og tale og kunnskap og all umhug og på kjærleik som de hev vekt hjå oss, so vert no og rike i dette kjærleiksverket!
Əmma silǝr ⱨǝr tǝrǝptǝ, yǝni ixǝnqtǝ, sɵzdǝ, bilimdǝ, toluⱪ ǝstayidilliⱪta ⱨǝm bizgǝ bolƣan meⱨir-muⱨǝbbitinglarda ǝwzǝl bolƣininglardǝk, muxu meⱨirlik ixtimu ɵzünglarni ǝwzǝl kɵrsitinglar.
8 Ikkje som eit påbod segjer eg dette, men ved ihugen hjå dei andre vil eg og røyna sanningi av dykkar kjærleik.
Mǝn bu gǝp bilǝn silǝrgǝ buyruⱪ ⱪilmaⱪqi ǝmǝsmǝn, bǝlki baxⱪilarning ⱪizƣinliⱪi arⱪiliⱪ muⱨǝbbitinglarning ⱨǝⱪiⱪiylikini ispatlimaⱪqimǝn.
9 For de kjenner vår Herre Jesu Kristi nåde, at han for dykkar skuld vart fatig, då han var rik, so de ved hans fatigdom skulde verta rike.
Qünki silǝr Rǝbbimiz Əysa Mǝsiⱨning meⱨir-xǝpⱪitini bilisilǝr — gǝrqǝ u bay bolsimu, silǝrni dǝp yoⱪsul boldiki, silǝr uning yoⱪsulluⱪi arⱪiliⱪ beyitilisilǝr.
10 Og eg segjer mi meining um dette; for det er til gagn for dykk, som fyreåt, alt frå i fjor, byrja ikkje berre å verka, men og å vilja.
Mǝn bu toƣruluⱪ pikrimni otturiƣa ⱪoyimǝn — bu silǝrgǝ paydiliⱪ, qünki silǝr aldinⱪi yilila ianǝ ⱪilixta wǝ xuningƣa iradǝ baƣlaxta yahxi baxlidinglar.
11 Men fullfør no og verket, so liksom hugen var til å vilja, soleis og fullføringi kann verta etter utkoma.
Əmdi ⱨazir uni ada ⱪilinglar; ⱪizƣin iradǝ baƣliƣininglardǝk, bar dunyayinglar bilǝn xu ixⱪa ǝmǝl ⱪilinglar.
12 For er hugen der, so er han vellika etter det som han hev, ikkje etter det som han ikkje hev.
Qünki [hǝyr-sahawǝtkǝ] bǝl baƣliƣuqiƣa nisbǝtǝn, sowƣining Hudaƣa yariƣudǝk boluxi ⱪolida yoⱪⱪa ǝmǝs, bǝlki ⱪolida bariƣa baƣliⱪtur.
13 For det er ikkje for di at det skal vera lette for andre og trengsla for dykk, men at det skal vera jamnad:
Qünki bu baxⱪilarning yükini yeniklitimǝn dǝp, ɵzünglarni ⱪiynanglar deginim ǝmǝs,
14 dykkar yvermål vert til hjelp for deira trong i den noverande tid, at og deira yvermål kann verta til hjelp for dykkar trong, so det vert jamnad,
bǝlki silǝrdǝ artuⱪ bolƣini ⱨazirqǝ ularning kǝm yerini toldurƣinidǝk, [künlǝrning biridǝ] ularda artuⱪ bolƣini silǝrning kǝm yeringlarni tolduridu; xuning bilǝn tǝnglixidu.
15 som de stend skrive: «Den som sanka mykje, fekk ikkje yverfyllt, og den som sanka lite, leid ingen skort.»
Huddi [muⱪǝddǝs yazmilarda]: «Kɵp yiƣⱪanlarningkidin exip ⱪalmidi, az yiƣⱪanlarningmu kǝmlik ⱪilmidi» dǝp yezilƣandǝk bolƣay.
16 Men Gud vere takk, som inngav den same umhug for dykk i Titus’ hjarta!
Əmma Titusning ⱪǝlbigǝ silǝrgǝ bolƣan kɵyümümgǝ ohxax kɵyümni salƣan Hudaƣa tǝxǝkkürlǝr bolƣay;
17 for han tok gjerne imot mi påminning, ja, han er endå so ihuga at han fer sjølvminnt ut til dykk.
qünki u dǝrⱨǝⱪiⱪǝt bizning iltimasimizni ⱪobul ⱪilƣini bilǝn, ɵzining silǝrgǝ küqlük kɵyümi bolƣaqⱪa, u ɵzlükidin yeninglarƣa bardi;
18 Og me sender og med honom den broren som hev ros hjå alle kyrkjelydarne for sitt arbeid i evangeliet,
ǝmma biz uningƣa barliⱪ jamaǝtlǝr arisida hux hǝwǝr hizmitidǝ tǝriplǝngǝn ⱪerindaxni ⱨǝmraⱨ ⱪilip ǝwǝttuⱪ;
19 ja, ikkje berre det, men han er og av kyrkjelydarne utvald til vår fylgjesmann med denne kjærleiksgåva, som er framkomi ved vår tenesta, til å fremja Herrens eigi æra og vårt framtak,
xuningdǝk u pǝⱪǝt xu tǝrǝptila ǝmǝs, bǝlki jamaǝtlǝr tǝripidin bu hǝyrlik ixta bizgǝ ⱨǝmsǝpǝr boluxⱪa talliwelinƣanidi. Əmdi biz bu hǝyr-sahawǝtni bolsa, Rǝbning xan-xǝripini ⱨǝm yardǝmdiki ⱪizƣinliⱪimizni kɵrsitix üqün uni yǝtküzüx hizmitidǝ bolimiz;
20 då me vil vara oss for at nokon skal lasta oss for noko som vedkjem denne rike gåva, som er framkomi ved vår tenesta,
xundaⱪ ⱪilip biz bu mol sowƣini mǝs’ul bolup yǝtküzüxtǝ ⱨǝrⱪandaⱪ adǝmning bizning üstimizdin tɵⱨmǝt ⱪilmasliⱪi üqün eⱨtiyat ⱪilimiz.
21 og me legg vinn på det som godt er, ikkje berre for Herren, men og for menneskje.
Qünki biz pǝⱪǝt Rǝbning aldidila ǝmǝs, bǝlki insanlarning kɵz aldidimu iximizni durus ⱪilixⱪa kɵngül bɵlüp keliwatimiz.
22 Og me sender med deim vår bror, som me ofte på mange måtar hev funne ihuga, men no mykje meir ihuga ved si store tiltru til dykk.
Biz yǝnǝ ular bilǝn billǝ kɵp ixlarda intayin ǝstayidilliⱪi nurƣun ⱪetim ispatlanƣan ⱪerindaxni ǝwǝtmǝkqimiz; ⱨazir uning silǝrgǝ baƣliƣan zor ixǝnqi tüpǝylidin uning intayin ǝstayidilliⱪi tehimu küqlük boldi.
23 Anten det då er tale um Titus, so er han min lagsmann og medarbeidar hjå dykk, eller um våre brør, so er dei sendemenner frå kyrkjelydarne, Kristi æra.
Titus toƣruluⱪ soallar bolsa u mening ⱨǝmraⱨim wǝ hizmitinglarda bolƣan ⱨǝmkarimdur; baxⱪa ikki ⱪerindiximiz bolsa, ular jamaǝtlǝrning ǝlqiliri, Mǝsiⱨning xan-xǝripidur.
24 Syn deim då sanningi av dykkar kjærleik og av vår ros yver dykk, og det for augo på kyrkjelydarne!
Xunga, jamaǝtlǝrning kɵz aldida muⱨǝbbitinglarning ispatini, xundaⱪla bizning silǝrdin pǝhirlinixlirimizning bikar ǝmǝslikini ularƣa kɵrsitinglar.

< 2 Korintierne 8 >